นักเขียนนามปากกา "จันทร์ทอแสง" เขียนนิยายแนว 20+ ทั้งโลกสวยและโลกไม่สวย

 
ตุลาคม 2558
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
27 ตุลาคม 2558
 

[แสนเสน่ห์] เรื่องสั้น


: : : คำเตือน : : :

เนื้อหาของตอนนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป หากคุณไม่ชอบบทเรท 20+ กรุณาข้าม แต่ถ้าชอบ ก็อ่านโลดดด

แสนเสน่ห์

เสน่หาแสนเย้ายวน ชวนให้หลงใหลและเคลิ้บเคลิ้ม



ณ สตูดิโอแห่งหนึ่งซึ่งใช้เป็นสถานที่ฟิตติ้งของละครเรื่องใหม่ที่กำลังจะเปิดกล้องเร็วๆ นี้เต็มไปด้วยความวุ่นวายจากทีมงานหลายคนที่เดินและวิ่งกันขวักไขว่เพื่อให้ทันเวลาและทันใจผู้กำกับวัยเกือบห้าสิบที่ร้องบอกคนนั้นคนนี้

“เสื้อล่ะเสื้อพระเอกอยู่ไหน เซตนี้ต้องถ่ายสามชุดนะ เตรียมไว้หรือยัง”

“ชุดนางเอกมีห้าชุด แต่งหน้าทำผมให้เข้ากับชุดด้วยนะ”

“น้ำๆ เอาน้ำมาเสิร์ฟทางนี้หน่อย”

“เร็วๆ กันหน่อย ใครยังไม่มาบ้าง นิดๆ นิดอยู่ไหน โทรตามนักแสดงด้วยนะ เราต้องลองชุดให้เสร็จในวันนี้ คีย์เขามีคิวให้เราแค่วันนี้เท่านั้น แล้วนี่คีย์มาหรือยัง น้องแพนล่ะ ปูเป้ด้วย มาพร้อมกันหรือยัง” เสียงพี่ช้างหรือคเชนทร์สั่งการไม่หยุด

“คีย์กำลังเดินทางมาค่ะ เมื่อกี้นิดโทรถามแล้ว น้องแพนเพิ่งออกจากอีกกอง อีกพักใหญ่ๆ กว่าจะถึง ส่วนปูเป้...คือ เมื่อกี้นิดเพิ่งวางสายจากปูเป้คือ...”

“อะไรอีก อย่าบอกนะว่าปูเป้ลืมคิว แล้วไปรับอีเว้นท์น่ะ” พี่ช้าง ผู้กำกับถาม

“ไม่ใช่ค่ะ แต่น้องปูเป้ไม่สบายกะทันหัน เขาเป็นอีสุกอีใสค่ะ เพิ่งเป็นเมื่อคืนเลย ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล”

“ห๊า! เป็นอีสุกอีใส ตายๆ แล้วแบบนี้น้องพระเอกจะหาใครมาแทน ต้องฟิตติ้งเสื้อผ้าหน้าผมกันแล้ว แบบนี้จะหาใครมาแทนล่ะ” พี่ช้างพูดอย่างไม่สบอารมณ์และตบหน้าผากตัวเองหนักๆ

“ข้าวๆ เอาน้ำเย็นๆ มาให้พี่ช้างหน่อย แก้วใหญ่ๆ เลยนะน้อง” พี่นิดร้องสั่ง ทำให้หญิงสาวร่างเพรียวในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนสีซีดหันมามองก่อนเธอจะพยักหน้ารับและรีบจัดน้ำมาให้ผู้กำกับโดยเร็ว

“น้ำค่ะพี่ช้าง” ข้าวหรืออันนาบอกแล้วส่งน้ำให้ พี่ช้างเงยหน้ามองและรับแก้วมาถือไว้ ก่อนเขาจะชะงักนิ่ง มือยังจับแก้วที่อันนาส่งให้แบบไม่ยอมปล่อย

“น้ำค่ะพี่ช้าง” หญิงสาวบอกอีก

“เด็กใหม่หรือเรา ทำไมพี่ไม่เคยเห็น” พี่ช้างถาม

“ใช่พี่ช้าง” นิดเป็นคนตอบ “น้องข้าวอยู่แถวบ้านป้าหมู แม่ครัวน่ะ ป้าเขาชวนน้องมาทำงานหารายได้พิเศษ”

“อายุเท่าไหร่ สนใจจะเล่นละครมั้ย”

“คะ คะ อะไรนะคะ” อันนาแปลกใจ

“พี่ช้างพูดว่าอะไรนะ จะให้น้องข้าวมาเล่นละครเหรอ” พี่นิดถามเช่นเดียวกัน

“ใช่ น้องหน้าสวยนะ ขนาดไม่แต่งหน้ายังสวยเลย หุ่นก็โอเค ฝึกบุคลิกอีกนิดหน่อย รับรองว่าดังแน่ๆ มาลองเสื้อผ้าแทนปูเป้หน่อยสิ” พี่ช้างชวนต่อ ขณะที่อันนาทำหน้าแหยงๆ เธอหันไปมองพี่นิดอย่างถามความเห็น

“ลองดูก็ไม่เสียหายนะน้องข้าว ตอนนี้ถ้าติดต่อใครมาเล่นแทนปูเป้คงไม่ทันแน่ แล้วเรื่องนี้ต้องเร่งถ่ายด้วย ถ้าถ่ายช้า คีย์คงไม่มีคิวให้เราแน่ๆ เราก็รู้ว่าเขาคิวแน่นขนาดไหน” พี่นิดบอก

ทำไมอันนาจะไม่รู้ล่ะ คีย์ ศรัณย์ เป็นพระเอกอันดับต้นๆ ของวงการ งานแสดงของเขาได้รับความนิยมทุกเรื่อง เล่นกับดาราคนไหนก็ส่งให้คนนั้นเป็นนางเอกดัง นักแสดงใหม่ๆ อยากเล่นกับเขากันทั้งนั้นเพราะศรัณย์เหมือนเป็นป๋าดันของวงการ เขามีแฟนคลับมากมาย ซึ่งหนึ่งในนั้นมีเธอร่วมอยู่ด้วย

และที่เธอยอมมาเป็นพนักงานเบ๊ประจำกองที่ป้าข้างบ้านเป็นแม่ครัวก็เพราะรู้ว่ากองนี้ศรัณย์จะมาเป็นพระเอก เธออยากเห็นพระเอกใจดวงใจแบบใกล้ชิด จึงยอมมา ทั้งที่ความจริงแล้ว รูปร่างหน้าตาแบบเธอ สามารถไปทำงานเป็นเอ็มซีตามห้างได้แบบสบายๆ

“เป็นอันว่าตกลง ไปๆ ไปลองเสื้อผ้าได้แล้ว ไหนจะต้องแต่งหน้าทำผมอีก รีบแต่งตัวให้เสร็จ คีย์มาจะได้เริ่มถ่ายกันเลย” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังนิ่งเงียบ พี่ช้างก็สั่งความทันที ทำให้พี่นิดต้องดันหลังอันนาไปยังห้องแต่งตัว โดยที่อันนาไม่ทันร้องห้าม
หญิงสาวใส่เสื้อผ้าของปูเป้ได้พอดีเหมือนเสื้อผ้าพวกนั้นเลือกมาให้เธอโดยเฉพาะ ทั้งที่ความจริงแล้ว ดาราสาวที่ชื่อปูเป้ มีร่างรูปเตี้ยและผอมกว่าเธอนิดหน่อย และเมื่อพี่นิดเห็นก็ต้องว้าวด้วยความพอใจก่อนรีบพาอันนาไปแต่งหน้าทำผมต่อ

ระหว่างนั้นพระเอกคนดังก็เดินทางมาถึง ทีมงานรีบออกไปต้อนรับและพาเขาไปยังห้องแต่งตัวที่แยกเป็นส่วนตัว อันนาอยากวิ่งไปดูใจจะขาดแต่เพราะกำลังแต่งหน้าอยู่ ทำให้เธอต้องอดใจไว้ เพราะอีกเดี๋ยว เธอจะได้เจอเขาแล้ว เห็นแบบได้ยืนข้างๆ ถ่ายรูปกับเขาอีกด้วย หลังจากนั้น นางเอกสาวคนสวยก็เดินทางมาถึง และถูกนำตัวไปยังห้องแต่งตัวอีกหนึ่งห้อง

ประมาณครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ตัวละครหลักๆ ในเรื่อง ‘ดวงใจเพื่อเธอ’ ก็พร้อมถ่ายรูปเพื่อโปรโมต ศรัณย์กับแพน พนิดา นางเอกสาวคนสวย มีความสนิทสนมกันพอสมควรเพราะเล่นละครด้วยกันหลายเรื่องแล้ว ก่อนชายหนุ่มจะมีสีหน้าแปลกใจเมื่อคนที่จะมาเล่นบทเป็นน้องสาวของเขาไม่ใช่ดาราสาวที่ชื่อปูเป้

“ปูยังไม่มาหรือพี่ช้าง” เขาถามผู้กำกับ

“ปูไม่สบาย เป็นอีสุกอีใส คงต้องพักยาวแหละ เย็นๆ คงมีข่าวออก”

“แล้วใครมาเล่นแทนปู” เขาถามต่อ

“เด็กใหม่ใสกริ๊ง ดูหน่วยก้านแล้วรับรองว่าเกิดแน่ๆ”

“ชื่อน้องข้าว เป็นเด็กในกองนี่แหละ เพิ่งจะมาทำงานวันแรก” พี่นิดบอกข้อมูล

“เคยถ่ายโฆษณาอะไรหรือเปล่าครับ” ศรัณย์หันไปถามคุย

“ไม่เคยค่ะ นี่เป็นงานแรกของข้าว”

“งานแรกก็โชคดีได้ประกบพระเอกดังเลย นี่คีย์ น้องเขาบอกว่าเป็นแฟนคลับของเราด้วยนะ ที่มาทำงานที่นี่ก็เพื่อจะเจอเธอนี่แหละ”

“ยินดีที่ได้ร่วมงานกับครับ มีอะไรสงสัยก็ถามเลยนะครับ พี่ยินดีช่วยเหลือ”

“ชวนน้องเขาคุยเยอะๆ หน่อยนะคีย์ จะได้รู้จักกันไว้ เราเล่นเป็นพี่น้องกันต้องสนิทสนมกันหน่อย” พี่ช้างบอก

“ได้ครับพี่” พระเอกหนุ่มสุดหล่อรับคำและมองอันนายิ้มๆ หน้าตาน่ารักดีแบบนี้ น่าจะเป็นดาราระดับนางเอกได้ไม่ยาก

กองฟิตติ้งหยุดพักในช่วงเที่ยง ทำให้ศรัณย์มีโอกาสพูดคุยกับดาราหน้าใหม่ และได้รู้ว่าเธอเพิ่งจบการศึกษาระดับปริญญาตรีสาขานิเทศศาสตร์การละคร

“มิน่าดูข้าวคุ้นเคยกับอุปกรณ์ต่างๆ แล้วเคยมาฝึกงานที่กองหรือเปล่า” เขาชวนคุย

“เคยค่ะ ข้าวมาฝึกที่กองพี่ช้างเมื่อปีก่อน แต่พี่ช้างคงจำข้าวไม่ได้”

“แล้วเคยเจอกับพี่มั้ย” เขาถาม

“ไม่ค่ะ ตอนนั้นรู้สึกว่าพี่คีย์ไปถ่ายละครที่ญี่ปุ่น ข้าวเพิ่งเจอและคุยกับพี่คีย์ครั้งแรกก็วันนี้เองค่ะ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าจะได้มีวันนี้” อันนาพูดแบบฝันๆ ใบหน้าหวานแดงซ่านด้วยความเขิน

“ต่อไปเราก็จะได้ร่วมงานกันแล้ว เดี๋ยวข้าวก็จะเบื่อหน้าพี่เหมือนที่ดาราคนอื่นเบื่อ” เขาพูดแล้วหัวเราะ

“ไม่ค่ะ ข้าวไม่เบื่อพี่คีย์ ข้าวติดตามละครของพี่คีย์ทุกเรื่องเลยนะคะ และตัวจริงพี่คีย์ก็หล่อกว่าในทีวีตั้งเยอะ ข้าวชอบพี่คีย์มากเลยนะคะ” เธอบอกเร็วๆ กลัวเขาเข้าใจผิด

“ชอบมากแค่ไหนครับ” เขาถามยิ้มๆ และมองเธอตาเป็นประกาย หน้าหวานๆ ใสๆ แบบนี้ ทำให้เขามองไม่เบื่อเลย

“ก็...ก็...” อันนาบอกไม่ถูก เพราะความชื่นชอบของเธอวัดเป็นหน่วยไม่ได้ เธอรู้แต่ว่าเธอชอบเขาและพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาพอใจและมีความสุข

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ใบหน้าหวานก็ร้อนวูบและแดงระเรื่อ เธอหลบตาศรัณย์ด้วยความเขินและต้องกลั้นยิ้มอย่างเต็มที่ ซึ่งท่าทางของเธอ ทำให้คนเจนประสบการณ์แบบศรัณย์มองออกว่าเธอกำลังคิดอะไร

อยากบอกว่าเขาก็กำลังคิดแบบเดียวกับเธอ!

“ตอนนี้กำลังพักกอง เห็นพี่นิดบอกว่าต้องรอแม่โฉมมาก่อนถึงจะเริ่มถ่ายกันใหม่ได้ น่าจะอีกเป็นชั่วโมงเลยล่ะ พี่รู้มาว่าแม่โฉมติดถ่ายละครอีกเรื่อง” ศรัณย์บอก ‘แม่โฉม’ คือนักแสดงรุ่นใหญ่ที่มักรับบทแม่

“ค่ะ” หญิงสาวรับคำเพราะคิดว่าเขาแค่บอกเฉยๆ

“ตอนนี้ว่างอยู่ ข้าวอยากไปดูรถบ้านของพี่มั้ย เดี๋ยวพี่พาทัวร์” เขาเอ่ยชวน

“ไปดูรถบ้านของพี่คีย์หรือคะ” เธอถามแล้วทำตาโต เพราะเคยเห็นรถบ้านของเขาที่ตามรายการสัมภาษณ์ต่างๆ

“ไปกันมั้ย ดีกว่ามานั่งร้อนแบบนี้ตั้งเยอะ” เขาบอกแล้วลุกจากที่นั่งและตรงไปยังรถบ้าน

รถบ้านของศรัณย์เป็นการนำรถสี่ล้อใหญ่มาดัดแปลง ด้านในเมื่อเลื่อนประตูเปิดออกจะเป็นมุมนั่งเล่นใช้ดูโทรทัศน์ ถัดไปด้านในมีผ้าม่านปิดไว้สำหรับเปลี่ยนเสื้อผ้าและแต่งตัว ถัดไปด้านในสุดมีเตียงนอนขนาดพอดีตัววางอยู่ กระจกรอบรถเป็นสีทึบและยังมีผ้าม่านปิดอีกชั้นเพื่อความเป็นส่วนตัว

“สวยจังเลยค่ะ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียตื่นเต้น แม้เธอจะเคยเห็นจากทีวีมาแล้วแต่ก็สู้มาเห็นของจริงแบบนี้ไม่ได้ ขณะที่ศรัณย์เปิดทีวีและเปิดแอร์ให้เธอพร้อมปิดประตูรถเพื่อไม่ให้แอร์ออกไปด้านนอก

“ถ้าข้าวมีรถแบบนี้ คงไม่อยากกลับบ้านแล้วค่ะ อยู่ในรถก็เหมือนอยู่บ้านเลย”

“ใช่ครับ ปกติพี่อยู่ในรถบ้านมากกว่าในบ้านจริงๆ ซะอีก มันอเนกประสงค์ดีนะครับ ว่างๆ ก็เข้ามาท่องบทในนี้ ระหว่างเดินทางก็นอนพักเอาแรง”

“มิน่า พี่คีย์ถึงได้รับคำชมว่าเป็นพระเอกที่ทำการบ้านดีมาก เพราะท่องบทแบบมีสมาธิอย่างนี้นี่เอง” เธอเอ่ยชม

“ถ้าข้าวอย่างเก่งและอยากท่องบทให้เก่งเหมือนพี่ ต้องมาที่รถพี่บ่อยๆ นะครับ สำหรับข้าว พี่ยินดีให้เข้ามาในนี้ได้ทุกเมื่อ ข้าวเพิ่งทำงานตรงนี้ ต้องใช้สมาธิสูงกว่าคนอื่น” เขาบอกอย่างผู้ใหญ่ใจดี

“ขอบคุณพี่คีย์มากค่ะ”

“ถ้าข้าวมีอะไรจะให้พี่ช่วยก็บอกได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ เราเล่นเป็นพี่น้องกัน พี่ก็อยากให้เราสนิทเหมือนเป็นพี่น้องกันจริงๆ” เขาบอกแล้วขยับมานั่งใกล้เธอ

“รู้สึกว่าในบท ข้าวจะเป็นน้องสาวที่ติดพี่ชายมากๆ และทุกครั้งที่เจอ ข้าวก็จะเข้ามากอดคอและหอมพี่แล้วก็ชอบนอนตักพี่ด้วย” เขาบอก “ไหนข้าวลองซ้อมดูหน่อยว่าทำได้มั้ย”

“ตอนนี้เลยหรือคะ” เธอถมอย่างไม่มั่นใจ

“ใช่สิ เรายังใหม่ ก็ต้องซ้อมมากกว่าคนอื่น เราก็รู้ว่าพี่ช้างดุแค่ไหน ถ้าสั่งคัทบ่อยเดี๋ยวพี่ช้างโมโหไม่รู้ด้วยนะ”

“จริงค่ะ ถ้าข้าวโดนดุคงสมาธิแตกแน่ๆ เลย”

“งั้นเรามาซ้อมกันก่อน ไหนลองกอดและหอมพี่หน่อย” เขาบอกมาอีกแล้วโอบเอวเธอไว้ อันนาเก้ๆ กังๆ เล็กน้อยเพราะเขิน แต่ด้วยความอยากเป็นนักแสดงและต้องการเอาใจเขา ทำให้เธอต้องทำตาม

แขนเรียวโอบรอบคอของศรัณย์ก่อนเธอจะยื่นหน้าไปหอมแก้มเขา ขณะที่พระเอกหนุ่มกระชับวงแขนกอดเธอแน่น

“บทของข้าวจะเป็นน้องน้อยที่มักคิดว่าตัวเองยังเด็กเสมอและชอบนั่งตักพี่ชายด้วย” เขาบอกแล้วจับร่างบางขึ้นมานั่งบนตักของเขา

“ความรักที่พี่มีให้น้องน้อยจะเป็นแบบพี่ชาย แต่ความรักที่น้องน้อยมีให้พี่ชายจะเป็นแบบหนุ่มสาว เพราะทั้งสองไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆ และน้องน้อยก็ชอบยั่วพี่ชายตัวเองด้วย ไหนข้าวลองจูบพี่สิครับ”

“จะ...จูบหรือคะ” เธอหน้าตื่น “จริงๆ ใช้มุมกล้องก็ได้นี่คะ”

“เดี๋ยวนี้มันมุมกล้องมันหมดสมัยไปแล้วครับ ถ้าจะให้ละครดังจริงต้องเล่นจริง จูบจริง ถอดจริงครับ” เขาบอกด้วยประกายสุกใสแล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆ

“ข้าว...คือข้าว...ข้าวจูบไม่เป็นค่ะ” หญิงสาวบอกเสียงเบาด้วยความเขินอาย เธออายุยี่สิบสองแล้ว ยังไม่เคยจูบกับใครสักที

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่จะสอนข้าวเอง” เขาบอกแล้วโฉบปากร้อนเข้าครอบครองกลีบปากนุ่มของอันนาทันที อันนาเบิกตาด้วยความตกใจ เธออ้าปากจะร้องประท้วงแต่เหมือนจะเป็นการอำนวยความสะดวกให้ลิ้นของเขาแทรกตัวเข้าไปไล่ต้อนลิ้นเล็กในอุ้งปากเธอ มือบางจับต้นแขนเขาไว้แน่น ตอนแรกเธอผลักเขาเล็กน้อยก่อนเปลี่ยนเป็นลูบคลำเบาๆ

“อืมมมมม” อันนาครางอย่างล่องลอย ร่างเล็กอ่อนปวกจากประสบการณ์ที่ไม่เคย ศรัณย์จับมือเธอให้กอดรอบคอเขาซึ่งอันนาก็กอดแน่น

พระเอกหนุ่มยิ้มร้ายเมื่อได้ลิ้มรสหวาน เธอจูบไม่เป็นอย่างที่บอกจริงๆ แต่น่าแปลกที่เขาชอบความไม่ประสาแบบนี้

“อืมม หอมจังเลยครับข้าว” เขากระซิบก่อนลากปากร้อนไปตามลำคอระหงเรื่อยมาจนถึงเนินอกที่ซ่อนอยู่ในเสื้อนักศึกษา เขาแกะกระดุมของเธอด้วยความรีบร้อน โดยมีอันนาแอ่นอกให้น้อยๆ

กระดุมเสื้อถูกปลดจนเห็นชั้นในลูกไม้สีหวาน ศรัณย์ไม่รอช้า เขาฝังใบหน้าหล่อเหลาไปยังก้อนเนื้อขาวเนียนทันที ทำเอาอันนาถึงกับสะดุ้ง

“อ๊ะ พี่คีย์”

“เงียบไว้ครับข้าว แล้วทุกอย่างจะดีเอง พี่กำลังสอนบทให้ข้าวอยู่ อย่าเพิ่งเอ็ดไป เดี๋ยวใครจะมาแอบดูนะครับ” เขากระซิบชิดอกนุ่ม และยอมรับว่าเธอเป็นคนซ่อนรูปดีจริงๆ สีหน้าของอันนาแสดงความหวาดหวั่น

“เมื่อกี้ข้าวบอกว่าชอบพี่ไม่ใช่หรือครับ เดี๋ยวพี่จะทำให้ข้าวชอบพี่มากกว่านี้อีก รับรองว่าข้าวจะติดใจ” เขาบอกแล้วจัดการปลดชั้นในของเธอ เมื่อก้อนเนื้อขาวเนียนเป็นอิสระเขาก็ใช้ปากร้อนและมือหนาเข้าครอบครองทันที ทำเอาอันนาสะดุ้งเป็นคำรบสอง เพราะไม่เคยเจออะไรแบบนี้

“อ๊ะ พี่คีย์ อืมมม ข้าว...อืมม ข้าว โอวววว” หญิงสาวคราง เมื่อศรัณย์ใช้ฟันหน้าขบปลายถันเบาๆ แล้วใช้ลิ้นเลียวนไปรอบๆ ฐานสีเข้ม ทำเอาหญิงสาวไม่เป็นตัวของตัวเอง เธอแอ่นอกให้เขาอย่างลืมตัว

“อ๊ะ พี่คีย์ ข้าวสะ เสียวค่ะ ข้าวเสียว อืมมม โอววว โอยยยย” เธอพูดไม่เป็นคำ ขนกายลุกชันไปหมดพร้อมอาการเสียววูบวาบ

“อาาาาา หอมจังเลยครับ นิ่มดีด้วย อืมมมม ดีจริงๆ” เขาบอกเสียงอู้อี้แล้วสลับเปลี่ยนไปดูดดึงขบเม้มเต้าอวบอีกข้างบ้าง

“ซี๊ดดด อาาาาา พี่คีย์ พี่คีย์ ข้าวเสียว เสียว อืมมม โอ๊ะ” เธอสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือใหญ่ของศรัณย์ตะปบยังเนินเนื้อกลางลำตัว ก่อนเขาจะจัดการถลกกระโปรงยาวอัดจีบสีดำของเธอขึ้นมาอยู่ที่เอวแล้วเกี่ยวชั้นในตัวเล็กไปอยู่ที่ปลายเท้า

ความเจนชัดในเพลงกามทำให้เขาทำอย่างรวดเร็วแบบที่สาวน้อยไร้ประสบการณ์อย่างอันนาไม่ทันตั้งตัว กว่าเธอจะรู้ตัวนิ้วแกร่งของเขาก็วนเวียนอยู่ตรงไรขนอ่อนแล้ว!

“พี่คีย์...มันจะดีหรือคะ ข้างนอกมีทีมงานเยอะแยะเลยนะคะ” เธอร้องห้ามเสียงหวั่น

“อย่าเสียงดังสิครับ พี่เปิดทีวีกลบเสียงแล้ว แค่ข้าวไม่ร้องเสียงดังเกินไป รับรองว่าไม่มีใครเปิดประตูเข้ามาหรอกครับ เพราะพี่ล็อกประตูไว้แล้ว”

“แต่...แต่...”

“อย่ามัวแต่พูดสิครับ เดี๋ยวก็ไม่ทันพอดี เรามีเวลาแค่ครึ่งชั่วโมงนะครับ เพื่อไม่ให้ใครสงสัย” เขาบอกแล้วแทรกนิ้วไปตามรอยแยกของกลีบกายสาว ทำเอาอันนาถึงกับตัวสั่น เธออยากผลักเขา อยากร้องห้ามเขา แต่ปากเจ้ากรรมดันไม่ยอมพูดแถมร่างกายยังไม่ยอมขัดขืนเสียอีก

“อ๊ะ อ๊ะ พี่คีย์ ซี๊ดดดดด อาาาาา” อันนาครางสั่นเมื่อนิ้วร้ายของเขารุกล้ำเข้าไปด้านใน ซึ่งเธอไม่เคยให้ใครก้าวล่วงเข้าไป ขณะที่ด้านบน ศรัณย์ก็ดูดกินเต้าอวบของเธอไม่หยุด

“อ๊ะ อ๊ะ พี่คีย์ อืมมมมม ขะ ข้าว ข้าวเสียว โอวววว โอยยยย เสียวค่ะ ซี๊ดดดดด อ๊าาาา”

“อืมมม คับดีจัง ตอดรัดดีมาก” พระเอกหนุ่มกัดฟันพูดเมื่อภายในของเธอเริ่มตอดรัดนิ้วแกร่งของเขาที่ขยับเข้าออกไม่หยุด

“ซี๊ดดดด อาาาา เสียวค่ะ เสียวจังเลย อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาาาา” หน้าท้องของเธอกระตุกเป็นจังหวะรับนิ้วที่ส่งเข้าไป เธอจิกเล็บลงบนบ่าของเขาแล้วหายใจหอบจนอกอวบกระเพื่อมขึ้นลง สมองของเธอโล่งเบาและเหมือนตัวลอยๆ อยู่บนปุยเมฆ ใบหน้าของเธอแดงปลั่ง ขณะที่ศรัณย์ขยับนิ้วของเขาช้าลงก่อนถอดออกมาแล้วจับร่างบางอ่อนปวกนั่งบนโต๊ะ น้ำหวานจากกายสาวล้นทะลักเปื้อนมือ

ครืดด...ครืดดด... เสียงระบบสั่นของมือถือที่วางอยู่ข้างตัวดังขึ้น ทำให้ศรัณย์ต้องชะงักใบหน้าที่กำลังจะโน้มไปหารังน้ำหวาน ขนาดว่าเขาปิดเสียงไว้แล้ว แต่ก็ยังมีเสียงเล็ดลอดออกมาจากระบบสั่น เขาถอนใจเบาๆ ก่อนหยิบมือถือมากดรับ

“แม่โฉมมาถึงแล้วครับ คุณช้างให้ตามคุณคีย์กับข้าวมาลองชุดครับ” พี่เอ็ม พนักงานขับรถของเขานั่นเอง

“ครับพี่ เดี๋ยวผมออกไปครับ” เขารับคำก่อนกดวาง

“พี่สอนข้าวแค่นี้ก่อนนะครับ แล้วเย็นนี้ค่อยมาต่อกันใหม่” เขาบอกแล้วรูดชั้นในของเธอกลับเข้าที่ ขณะที่อันนารีบจัดการกับชุดของเธอ หญิงสาวมีสีหน้าเสียดายเล็กน้อยเมื่อการสอนครั้งนี้ต้องหยุดลง

“ค่ะ แล้วข้าวจะมาให้พี่คีย์สอนใหม่นะคะ” เธอบอกแล้วยิ้มหวานให้เขา

“ครับ รับรองว่าข้าวจะต้องติดใจและเก่งขึ้นแน่ๆ อย่าลืมนะว่าเรานัดกันแล้ว” พระเอกหนุ่มพูดยิ้มๆ

เขาชักติดใจกับความไร้เดียงสาของเด็กสาวคนนี้เสียแล้ว ความไม่ประสาของเธอทำให้ใจของเขาเต้นแรง


.......................................


ติดตามเรื่องเต็มเร็วๆ นี้ค่ะ


มีเรื่องสั้นแจกฟรีด้วย สามารถโหลดได้ที่เมพค่ะ



 โหลดเรื่องสั้นแจกฟรี -->> ชุดแสนรัก



Create Date : 27 ตุลาคม 2558
Last Update : 27 ตุลาคม 2558 10:57:26 น. 0 comments
Counter : 1145 Pageviews.  
 
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

นักเขียนสีเทา
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]








ผลงานที่เว็บอีบุ๊กส์ :






. . . . . . . . . . . .


ผลงานทั้งหมดที่เว็บเมพ :



[Add นักเขียนสีเทา's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com