ตอนที่ 1

หนี(ใจ)ไม่พ้น



รถยนต์คันหนึ่งแล่นมาจอดยังบ้านหลังใหญ่ หญิงสาวที่นั่งอยู่ตอนหน้าเปิดประตูลงจากรถ ขณะที่คนขับ ซึ่งเป็นหญิงรูปร่างดี ท่าทางคล่องแคล่วก็ลงจากรถเช่นกันก่อนช่วยหยิบกระเป๋าใบย่อมจากหลังรถส่งให้เพื่อน

วศินี ยืนส่งจนรถยนต์คันนั้นแล่นออกจากซอย เธอจึงเปิดประตูรั้วเดินเข้าบ้าน และเห็นชายหนุ่มในชุดลำลองยืนรออยู่หน้ามุก

“น้องวา” ชายคนนั้นเรียกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วเดินเข้ามาช่วยเธอถือกระเป๋า

“พี่ไกร” หญิงสาวทักและยิ้มให้เขา

“พี่ไม่ได้ออกไปรับน้องวาหน้าบ้าน คิดว่าเพื่อนน้องวาจะแวะเข้ามาซะอีก” เขาเปรยกึ่งบอก

“เข็มเขารีบกลับน่ะค่ะ และคิดว่าพี่ไกรไม่อยู่เลยไม่ได้ลงมาทัก วันนี้พี่ไกรไม่ไปไหนหรือคะ” หญิงสาวถามสามี ขณะที่ไกรวิทย์ส่ายหน้า

“ไม่จ้ะ” เขาบอกด้วยรอยยิ้มและเดินนำเข้าบ้าน

“น่าเสียดายที่น้องวากลับมาช้า ไม่งั้นก็คงเจอกับเต้แล้ว เขาเพิ่งกลับไปเมื่อสักสิบห้านาทีนี่เอง” ไกรวิทย์เอ่ยเมื่อเดินเข้ามาในบ้าน วศินีชะงักเล็กน้อยก่อนยิ้ม

“น่าเสียดายจริงๆ ด้วยค่ะ แล้วพี่เต้มาทำอะไรหรือคะ” เธอถามและพยายามบังคับเสียงให้เป็นปกติ

“เขาแวะมาคุยด้วยเฉยๆ สงสัยคงอยากกินฝีมือน้องวาแน่เลย ครั้งก่อนที่มาเขายังไม่ได้ลองกินเลยนี่”

“ค่ะ ใช่ค่ะ คราวก่อนพี่เต้รีบกลับ น้องวาเลยยังไม่มีโอกาสทำอะไรให้กิน” เธอบอกแล้วเลี่ยงไปรินน้ำมาดื่ม ใบหน้าของเธอร้อนวูบเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อหลายเดือนก่อน มันไม่น่าเกิดขึ้นในบ้านของเธอ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว

แม้เขาจะยังไม่มีโอกาสกินอาหารฝีมือของเธอ แต่เขาก็ ‘อิ่ม’ กลับไปเรียบร้อย จากรสสวาทที่ปรุงโดยฝีมือของเธอเอง!

เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างเธอกับเตชินท์ และหลังจากเขากลับเมืองนอกไปแล้ว ทั้งสองก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก

กระทั่งบริษัทที่เตชินท์ทำงานอยู่ได้มาเปิดสาขาที่เมืองไทย และเขาต้องมาประจำที่นี่
เธอทราบเรื่องจึงตัดสินใจไปเที่ยวกับเพื่อนสนิททันทีเพราะไม่อยากเจอกับเขาคนนั้น เพราะกลัวจะเกิดเหตุการณ์ที่ไม่ควรขึ้นอีก

และเธอหวังว่า ตัวเองจะห้ามตัวห้ามใจไม่หลงไปกับมนต์ที่มองไม่เห็นอีก

“ตอนนี้เขาย้ายมาประจำที่ไทยแล้ว คงได้มีโอกาสกินฝีมือน้องวาสักวัน”

“ค่ะ” เธอรับคำ

“เต้มาติดต่อพี่ด้วยว่าอยากให้น้องวาไปทำงานที่นั่น เขายังขาดฝ่ายการตลาดอีกหลายตำแหน่ง” ไกรวิทย์ชวนคุย ทำเอาวศินีมีสีหน้าลำบากใจ

“จะดีหรือคะพี่ไกร”

“ติดขัดอะไรหรือจ๊ะ น้องวาจบการตลาดมา น่าจะทำงานตรงนี้ได้นะ” เขาออกความเห็น

“แต่น้องวาจบมานานแล้วนะคะ แล้วก็ไม่เคยทำงานด้วย” เธอบอกเสียงไม่มั่นใจ ตั้งแต่เรียนจบมา พ่อกับแม่ก็ให้เธอแต่งงานกับไกรวิทย์ พอแต่งแล้วเธอก็มาเป็นแม่บ้านให้เขา

นั่นเป็นเหตุผลหนึ่ง ซึ่งยังมีเหตุผลใหญ่กว่านั้นคือการที่ต้องทำงานกับเตชินท์ เธอไม่สะดวกใจจริงๆ ที่ต้องทำงานใกล้ผู้ชายแรง(สวาท)สูงคนนั้น

“น้องวาไม่ลองดูล่ะจ๊ะ เรามีพื้นฐานอยู่แล้ว ฝึกอีกนิดหน่อยก็น่าจะเข้าที่เข้าทาง น้องวาของพี่เก่งอยู่แล้ว” เขาให้กำลังใจ

“แต่น้องวาคืนอาจารย์ไปหมดแล้วนะคะ และที่เลือกเรียนก็เพราะตามเพื่อนต่างหาก น้องวาไม่ได้อยากเป็นนักการตลาดอะไรหรอกค่ะและถ้าจะทำงาน น้องวาไปช่วยพี่ไกรดีกว่า มีบริษัทเป็นของตังเองแบบนี้ ทำไมต้องไปทำงานให้คนอื่นด้วยล่ะคะ” เธอบอก

“พี่ก็อยากให้น้องวาไปช่วยนะ แต่บริษัทของพี่เน้นขายความคิดและรับคนที่จบเฉพาะทางมาเท่านั้น” เขาบอก

ไกรวิทย์เปิดบริษัทรับติดตั้งระบบคอมพิวเตอร์ให้กับองค์กรต่างๆ พนักงานของเขาต้องจบด้านนี้โดยเฉพาะ เพื่อจะได้คุยกับลูกค้ารู้เรื่อง ขนาดประชาสัมพันธ์ เขายังเลือกคนที่จบด้านคอมพิวเตอร์เลย

“และถ้าน้องวาไม่อยากทำงานกับเต้ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่บอกเขาให้จ้ะ”

“พี่ไกรไม่โกรธน้องวานะคะ” เธอถามอ้อนๆ แล้วเดินไปโอบเอวเขา ไกรวิทย์หัวเราะเบาๆ แล้วลูบผมเธอ

“พี่จะโกรธน้องวาเรื่องอะไรจ๊ะ”

“ก็น้องวาไม่ยอมทำงาน” เธอบอกน้ำเสียงรู้สึกผิดหน่อยๆ

“อย่าคิดมากสิจ๊ะ พี่ไม่โกรธน้องวาด้วยเรื่องแค่นี้หรอก น้องวาอยู่บ้านก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ทำงานซะหน่อย น้องวาเป็นแม่บ้านให้พี่ หนักกว่าไปทำงานข้างนอกซะอีก” เขาบอกเสียงอ่อนโยน

“ค่ะ น้องวาชอบเป็นแม่บ้าน น้องวาชอบดูแลพี่ไกร” วศินีพูดแล้วจูบเขาเบาๆ ที่แก้ม มือบางลูบไล้แผงอกของเขาไปด้วยแล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต ขณะที่ไกรวิทย์จับมือภรรยาไว้

“น้องวากลับมาเหนื่อยๆ ขึ้นไปอาบน้ำพักผ่อนหน่อยดีกว่า เดี๋ยวเย็นๆ เราค่อยออกไปหาอะไรกินกัน” เขาบอกพร้อมขยับตัวลุกขึ้นก่อนหิ้วกระเป๋าของเธอขึ้นชั้นบน ทิ้งให้วศินีมองตามพร้อมอาการถอนใจ

สามีเธอดีหมดทุกอย่าง เสียแต่ทื่อเรื่องบนเตียงไปหน่อย หากเป็นเตชินท์...ใจของหญิงสาวเผลอคิดถึงคนที่ไม่ควร

เธอรับรองว่าห่างกันหลายวันขนาดนี้ เขาไม่มีทางปล่อยให้เธออาบน้ำและนอนพักแน่ๆ หรืออย่างน้อยๆ ก็ต้องจบเกมรักสักยกสองยกหรือสามยกก่อนแล้วค่อยพัก

“ไม่ๆๆ” วศินีส่ายหน้าและรีบเตือนตัวเองเร็วๆ

เธอจะไปคิดถึงผู้ชายคนอื่นอีกไม่ได้ เธอมีสามีแล้ว เขาเป็นคนดีมาก และเธอจะไม่ให้ความต้องการด้านมืดมาทำลายชีวิตครอบครัวของเธอเด็ดขาด



แต่แล้วความตั้งใจของวศินีก็พังลง เมื่อเช้าวันรุ่งขึ้น เตชินท์ก็มาหาเธอที่บ้าน
รูปร่างของเขาสูงใหญ่สมส่วนอย่างชายชาตรี แผงอกของเขาแข็งแรงและแขนก็เต็มไปด้วยกล้ามอย่างคนออกกำลังกายสม่ำเสมอ ใบหน้าของเขาหล่อเหลา แววตาและรอยยิ้มดูมีเสน่ห์ที่สามารถทำให้เพศตรงข้ามยอมสยบได้ไม่ยาก

คนที่ยอมสยบให้เขา มีวศินีเป็นหนึ่งในนั้น

ใบหน้าของเขายังอ่อนโยนเสมอ แม้จะไม่เจอกันหลายเดือนแล้ว แต่เพียงแค่เห็นแวบแรก วศินีก็จำเขาได้ทันที เขาลงจากรถแล้วยิ้มให้เธออย่างดีใจ ขณะที่วศินีทำหน้านิ่ง ทั้งที่ในใจก็รู้สึกดีใจอยู่ลึกๆ

“พี่ไกรออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ” เธอบอก

“พี่รู้แล้ว” เขาบอกแล้วยิ้มให้เธอ แววตาคมคายแสนมีเสน่ห์จับจ้องที่ร่างบางไม่วางตา ทำเอาวศินีถึงกับสะท้านด้วยความขวยเขิน

“จะไม่ชวนพี่เข้าบ้านหน่อยหรือครับ” เขาถาม และนั่นทำให้วศินีต้องผายมือให้เขา

“พี่เต้มาทำอะไรที่นี่คะ” เธอถามเมื่อเตชินท์นั่งยังโซฟาเรียบร้อยแล้ว

“พี่มาเอาเสื้อสูทครับ เมื่อวานพี่ลืมไว้ พี่โทรบอกพี่ไกรแล้ว เขาบอกให้เข้ามาเอาได้เลย เพราะวาอยู่บ้าน”

“ค่ะ พี่ไกรบอกวาแล้วค่ะ แต่ไม่คิดว่าพี่เต้จะมาเอาเลย” เธอพูดแล้วเดินไปหยิบถุงพลาสติกที่วางอยู่ข้างชั้นให้เขา

“พี่รีบมาเอา เพราะอยากเจอวา” เขาบอกอย่างไม่ปิดบังและมองเธอนิ่ง ทำเอาวศินีรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง

“ไม่เจอกันนานวาดูเปลี่ยนไปนะครับ น่ารักขึ้นกว่าที่เราเจอกันเมื่อหลายเดือนก่อน” เขาบอกตรงๆ ตามสไตล์

“ขอบคุณค่ะ แต่พี่เต้ยังเหมือนเดิมนะคะ”

“ทุกอย่างของพี่ยังเหมือนเดิมครับ” เขาบอกเสียงนุ่มทุ้มและเดินมาใกล้เธอ ขณะที่วศินีไม่ได้ขยับหนี “พี่หิวจังเลยครับ วามีอะไรให้พี่กินบ้าง”

“ขนมปังกับกาแฟก่อนได้มั้ยคะ วายังไม่ได้ทำมื้อเที่ยงเลย เมื่อเช้าก็ไม่ได้ทำอะไรให้พี่ไกรทาน”

“ของพวกนั้นพี่กินจนเบื่อแล้ว ที่พี่อยากกินคือ...” ชายหนุ่มละไว้แล้วไล่นิ้วไปตามแขนเรียวของเธอ “พี่ยังจำรสที่วาทำให้พี่กินได้ มันอร่อย เต็มอิ่ม หอมหวานและมีความสุขที่สุด นี่ขนาดว่าไม่ได้เจอกับวาตั้งหลายเดือน พี่ยังลืมรสของวาไม่ได้ วาร่ายมนต์อะไรใส่พี่ครับ ถึงทำให้พี่ถอนตัวไม่ขึ้นแบบนี้” เขาพูดเสียงเบาแล้วยื่นหน้ามาใกล้เพื่อสูดกลิ่นกายหอมกรุ่นที่เคยดอมดม และเมื่อเห็นว่าวศินีไม่ขัดขืน เขาจึงโน้มตัวลงไปแตะจมูกยังแก้มเนียนใสของเธอ

“พี่คิดถึงอาหารนั่นของวาที่สุด วาอยากทำให้พี่กินหรือเปล่าครับ” เขาถามพร้อมมือหนาที่เอื้อมมาแตะแผ่นหลังเธอเบาๆ

“วา คือ วา...” วศินีสับสน อยากปฏิเสธว่าเธอไม่ต้องการ ก็พูดได้ไม่เต็มปากและปากก็ดันไม่ยอมพูดออกไปด้วย จะให้บอกความจริงว่าคิดถึงก็กระดากอายเกินไป

“ตอนนี้มีแต่วากับพี่ที่รู้ บอกมาสิครับว่าคิดถึงพี่หรือเปล่า และอยากทำให้พี่กินอีกหรือเปล่า” เขากระซิบถามข้างหู ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดแก้มเนียนจนหญิงสาวถึงกับร้อนวูบ ขนกายลุกชัน

“หรือวาไม่คิดถึงพี่ครับ วาคงลืมพี่ไปแล้ว เพราะวาก็มีพี่ไกรอยู่แล้วทั้งคน พี่มันก็แค่คนๆ หนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของวา” คราวนี้เขาเปลี่ยนเป็นเสียงเศร้าติดน้อยใจ

“ไม่ค่ะ ไม่ใช่นะคะ” วศินีรีบปฏิเสธ กลัวเขาจะเข้าใจผิด ทั้งที่ความจริงแล้ว ไม่จำเป็นต้องคิดแบบนั้นเลย

“แสดงว่าวาก็คิดถึงพี่ใช่มั้ยครับ อยากทำให้พี่กินอีกใช่ไหมครับ” น้ำเสียงของเขาเป็นประกายพร้อมดวงตาที่ลุกโชนสุกใส และเมื่อเธอยังไม่ตอบ เขาก็เริ่มใช้ไม้เด็ด ด้วยการโน้มตัวไปจูบเธอที่หน้าผากเบาๆ

“พี่เต้” หญิงสาวเรียกเขาเสียงสั่น มือบางจับที่ต้นแขนเขาไว้ แต่ไม่ได้ผลักไส ทำให้เตชินท์เริ่มลากปากร้อนมายังแก้มเนียนของเธอก่อนมาหยุดเหนือริมฝีปาก เขาทอดเวลาเล็กน้อยเพื่อดูว่าเธอจะร้องห้ามหรือเปล่า เมื่อไม่มี เขาก็โฉบปากร้อนเข้าประกบทันที

ลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปในอุ้งปากเล็กก่อนเกี่ยวกระหวัดดูดดึงด้วยความโหยหา วศินีหลับตาพริ้มด้วยความพอใจ สัมผัสแบบนี้ถูกใจเธอที่สุด

“อืออออ” หญิงสาวครางในลำคอพร้อมมือเล็กที่ลูบต้นแขนเขาไปมา ก่อนเธอจะส่งลิ้นตัวเองเข้าไปพัวพันในโพรงปากของเขาบ้าง ทำเอาเตชินท์ครางหึ่ม เขาดันร่างบางไปที่โต๊ะอาหาร แล้ววางเธอบนโต๊ะก่อนแทรกตัวไปอยู่ตรงหว่างขาเรียว

“พี่เต้ อืมมมม” วศินีเรียกอีกคนเสียงพร่า มือบางเลื่อนมาที่กระดุมเสื้อของเขาอย่างรีบร้อน ทำเอาเตชินท์ถึงกับยิ้มกับความร้อนแรงของเธอที่ไม่เคยเปลี่ยน

“พี่คิดถึงวาที่สุดเลยครับ อยากจะกินวาเข้าไปทั้งตัวตอนนี้เลย” เขาบอกแล้วขบริมฝีปากล่างของเธอและส่งลิ้นเข้าไปในอุ้งปากเล็กอีกครั้ง หญิงสาวดูดดึงลิ้นของเขาแล้วส่งลิ้นของตัวเองเข้าไปในปากของเขาบ้าง มือของเธอปลดกระดุมเสื้อของเขา ส่วนมือของเขาก็เลิกเสื้อคอกลมของเธอขึ้นแล้วดึงมันออกทางศีรษะ ส่วนชั้นใน เขาจัดการปลดตะขอแล้วปล่อยทิ้งไว้บนโต๊ะอาหาร

เมื่ออกอวบขาวเนียนไร้เครื่องพันธนาการ เตชินท์ก็กดจมูกยังก้อนเนื้อนุ่มแล้วใช้ปลายลิ้นลูบเลียผลเชอร์รี่ที่เริ่มแข็งเป็นไต อกอีกข้างมีมือใหญ่นวดคลึงฟ่อนเฟ้นไม่ยอมปล่อย เต้าใหญ่ของเธอช่างเต็มไม้เต็มมือเขาจริงๆ

“อืมม ไหนบอกอยากกินวายังไงล่ะคะ” เธอเร่งเมื่อเขายังอ้อยอิ่งไม่ยอมครอบครองผลเชอร์รี่สุกปลั่งของเธอเสียที เตชินท์กระตุกยิ้ม เมื่อเจอความร้อนแรงที่เขาเคยติดใจ

“พี่ยังไม่แน่ใจว่าวาจะให้พี่กินหรือเปล่า” เขาบอกด้วยสีหน้าไม่มั่นใจ วศินียิ้มพรายแล้วใช้มือกดท้ายทอยเขาให้แนบกับก้อนเนื้อนุ่มพร้อมแอ่นอกน้อยๆ อย่างเชื้อเชิญ

“กินสิคะ วาอยากให้พี่เต้กินจะแย่แล้ว กินจนกว่าจะพอใจเลยนะคะ วายินดี”
สิ้นเสียงหวาน ปากร้อนของเขาก็เข้าครอบครองผลเชอร์รี่สุกปลั่งทันที เขาใช้ฟันหน้าขบเม้มเบาๆ เรียกเสียงครางให้ดังขึ้น ก่อนจะดูดกลืนจนเนื้อนุ่มหายเข้าไปในปากเกือบครึ่งเต้า

“อาาาาา แบบนั้นค่ะ อืมมม อีกค่ะ ดูดอีกค่ะ อาาาา” หญิงสาวร้องขอ ซึ่งเตชินท์ก็ไม่ขัดศรัทธา เขาเปลี่ยนสลับไปดูดกลืนเต้าอีกข้างเพื่อให้เท่าเทียบแล้วย้ายมือไปบีบนวดอีกข้าง ส่วนมือข้างที่ว่างอยู่ เขาเลื่อนลงต่ำเพื่อปลดกางเกงของเธอ โดยได้รับความร่วมมือจากวศินี

กางเกงชั้นนอกและชั้นในของเธอหล่นลงไปกองที่พื้น เช่นเดียวกับกางเกงของเตชินท์ที่ถูกปล่อยให้ตกไปกองที่ปลายเท้า เมื่อร่างบางเปลือยเปล่าเขาก็เลื่อนมือไปยังเนินเนื้อที่ปกคลุมด้วยเส้นไหมสีดำก่อนแทรกนิ้วแกร่งไปตามรอยแยกของกลีบกุหลายงาม ขณะที่วศินีอ้าขาให้กว้างขึ้น

นิ้วแกร่งของเขาขยับเข้าออกในโพรงนุ่ม จนเมื่อน้ำหวานกลิ่นหอมเริ่มเอ่อล้น เขาก็นั่งบนเก้าอี้ก่อนโน้มตัวไปลิ้มรสหวานจากกายสาว

“อ๊ะ อ๊ะ พี่เต้ อื้อออ ซี๊ดดดด อาาาาา” วศินีครางยาวด้วยความเสียวลึก เธอวางเท้าบนตักเขาแล้วยกสะโพกขึ้นเพื่อส่งเนินเนื้อให้เขาดื่มกิน ขณะที่เตชินท์รัวลิ้นเข้าออกเร็วๆ เขาสอดทแยงแล้วกวาดเลียน้ำหวานที่ทะลักล้น นิ้วแกร่งเปลี่ยนไปบีบบดจุดกระสันเพื่อเพิ่มความเสียว จนร่างบางถึงกับบิดเกลียว

“ซู๊ดดดด พี่เต้ขา เสียวค่ะ เสียวที่สุดเลย อ๊าาาา อ๊าาาาา อีกค่ะ กินอีกค่ะ อ๊ะ โอยยยย” หญิงสาวเร่งเสียงหอบ

“ได้เลยจ้ะวาจ๋า หอมหวานอะไรอย่างนี้ แถมยังรัดดีอีกด้วย เยี่ยมมาก” เขาเอ่ยชมเสียงอู้อี้เพราะปากและลิ้นเต็มไปด้วยพูเนื้อสีสด เขาไม่ยอมถอนใบหน้าออกจากกลางลำตัวของเธอเลย ใบหน้าหล่อเหลาเปียกเปื้อนน้ำหวานไปทั่วหน้าแต่ดูเหมือนว่าเขายังไม่พอใจ เขาสอดลิ้นเข้าไปในโพรงอ่อนที่ตอดรัดแล้วกวาดต้อนน้ำหวานตามผนังเนื้อ ทำเอาวศินีครางเสียงดัง มือบางจิกศีรษะเขาแล้วกดลง

“ซี๊ดดดดด อ๊าาาา อ๊าาาา สะ เสียวค่ะพี่เต้ โอวววว เสียวที่สุด ใกล้แล้วค่ะ ใกล้แล้ว” ร่างบางบอกเสียงหอบและเริ่มกระตุกถี่ หน้าท้องไร้ไขมันเริ่มเกร็งเป็นจังหวะ เธอยกสะโพกพ้นพื้นโต๊ะ มือเล็กกดศีรษะเขา ภายในโพรงอ่อนตอดรัดลิ้นร้ายจนเขาขยับไม่ได้ น้ำหวานทะลักออกมามากกว่าเดิม

“อ๊าาาา อ๊าาาาา” วศินีครางอย่างสุขสมเพื่อเขาส่งเธอขึ้นไปบนปุยเมฆได้สำเร็จ
หญิงสาวหายใจหอบแล้วเอนตัวไปข้างหลัง โดยใช้สองแขนยันตัวไว้ ขณะที่เตชินท์ยังคงเก็บกวาดน้ำหวานจากกายเธอแบบไม่ให้เหลือสักหยด เมื่อเรียบร้อย เขาก็เลื่อนตัวขึ้นแล้วประกบปากกับเธอ มือหนาโอบอุ้มสะโพกมนก่อนเขาจะส่งอาวุธประจำกายที่ขยายตัวเต็มที่ไปใกล้ถ้ำสวรรค์แล้วถูไถเนื้อกายกับไรขนอ่อน

“อืออออ พี่เต้ เร็วเถอะค่ะ วาอยากให้พี่เต้กินจะแย่แล้ว” เธอเร่งมาอีกแล้วใช้เท้ากดสะโพกสอบของเขา สองแขนของเธอโอบรอบคอเขาไว้แน่น

“พี่ก็อยากกินวาเต็มทีแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวพี่จะกินๆๆๆ ให้หมดเลยนะจ๊ะ” เขาบอกเสียงพร่าแล้วจูบเธอหนักๆ ที่ปาก ขณะที่ด้านล่าง เขาค่อยๆ ดันกายใหญ่เข้าไป พร้อมกันนั้นก็จับขาเธอมาเกี่ยวที่เอวหนา

“อ๊ะ อ๊ะ พี่เต้ โอยยย อืมมมม”

“อืมมมม ยังแน่นเหมือนเดิมนะวา โอ๊ะ โอวววว” เตชินท์ครางลึกในลำคอ ช่องทางรักของเธอคับแน่น อย่างคนดูแลตัวเองอย่างดี หรือไม่เธอก็ไม่ค่อยได้ใช้งาน แต่คิดว่าประเด็นหลังคงไม่ใช่ คนร้อนแรงอย่างวศินีน่ะเหรอ ใครปล่อยให้นอนเหงาก็คงโง่เต็มที่ เขานึกอิจฉาเพื่อนรุ่นพี่ด้วยซ้ำที่ได้ลิ้มรสหวานจากกายเธอในทุกๆ คืน

“อ๊ะ อ๊ะ ซี๊ดดดดด อ๊าาาา พี่เต้ พี่เต้ขา อีกค่ะ เข้าไปอีกค่ะ โอวววว”

“ได้เลยจ้ะวาจ๋า เตรียมตัวให้พร้อมนะจ๊ะ ถึงวาหมดแรงพี่ก็ไม่เลิกหรอกนะ” เขาขู่ ขณะที่วศินีหัวเราะ เธอแอ่นอกถูไถกับอกแกร่งก่อนกดท้ายทอยเขาให้ลงมาที่เต้าอวบ ชายหนุ่มไม่ขัดความต้องการ เขาอ้าอมผลเชอร์รี่เม็ดอวบเข้าไปในโพรงปากแล้วดูดกลืนแรงๆ เช่นเดียวกับด้านล่างที่เขาเริ่มขยับสะโพกให้เร็วขึ้นและแรงขึ้นเพื่อส่งตัวตนเข้าไป ซึ่งตอนนี้กายใหญ่ของเขาเข้าไปได้เกินครึ่งแล้ว

“ซี๊ดดดด อาาาา อาาา สะ เสียวจังเลยค่ะ เข้ามาอีกสิคะ เข้ามาอีกค่ะ” เธอร้องสั่ง ทำให้เตชินท์ต้องอุ้มเธอขึ้นแล้วดันตัวเองเข้าไปแรงๆ จนท่อนเนื้อเข้าไปจนมิดโคน ทำเอาร่างบางถึงกับสะดุ้งและครางเสียงดัง เขาขยับสะโพกรัวเร็วดันเนื้อกายเข้าไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกจังหวะหนักหน่วงจนวศินีเสียวสะท้าน เธอครางรับการส่งตัวตนของเขาพร้อมกันนั้นก็กอดคอเขาแน่น

“อีกค่ะพี่เต้ ซี๊ดดดดด อีกค่ะ โอววว โอยยยย โอยยย”

“อืมมมม เยี่ยมมาก สุดๆ ไปเลย วาเริ่มตอดพี่แล้ว โอ๊ะ โอ๊ะ โอวววว โอววว เยี่ยมยอดอะไรอย่างนี้” เขากัดฟัน สะโพกไม่หยุดเคลื่อนไหวสักวินาที โพรงอ่อนของเธอกระตุกตอดรัดเนื้อกายของเขาจนเตชินท์ถึงกับหน้าเบี้ยว

“โอวววว โอวววว โอยยยย”

“อ๊าาาาา ซี๊ดดดด พี่เต้ขา อาาาา”

เสียงครางของทั้งสองดังขึ้นพร้อมกันเมื่อเดินทางไปถึงสรวงสวรรค์อันวิจิตร วศินีกอดรัดเขาแน่น เช่นเดียวกับโพรงอ่อนที่ตอดรัดตัวตนของเขาไว้จนชายหนุ่มต้องนิ่งแช่ฝังแก่นกายไว้ด้านใน สายน้ำรักสีขาวขุ่นพวยพุ่งเข้าไปในตัวเธอ

“นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่พี่มีความสุข” เตชินท์กระซิบบอกแล้วพรมจูบไปทั่วแก้มเนียน

“นี่ก็เป็นความสุขครั้งแรกนับตั้งแต่พี่เต้กลับไปค่ะ” เธอบอกตามความจริง

ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีมลายไปสิ้นเมื่อเจอกับบทรักที่เธอถวิลหา หลายเดือนที่ผ่านมา เธอพยายามนึกถึงครอบครัวของเธอ นึกถึงสามีของเธอ แต่เมื่อใดที่ต้องร่วมรักกับไกรวิทย์ ความร้อนแรงที่เตชินท์มอบให้เธอก็จะเข้ามาในความคิด ทำให้เธอไม่ค่อยมีความสุขกับสามีเลย

แต่เธอกลับมีความสุขและรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อนึกถึงบทรักแสนเร่าร้อนของเตชินท์ ยิ่งมาเจอกันอีกครั้งในวันนี้ ทำให้หัวใจของเธอแจ่มชัดขึ้นว่าเธอต้องการเขามากแค่ไหน

เธอติดใจรสสวาทของเขาจนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว



..............................................