|
|
|
ความรู้สึกแรก
หลังจากทุกอย่างเรียบร้อย แทบไม่น่าเชื่อว่ากว่าจะมาถึงสนามบินได้ สำหรับฉันมันไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะทุกอย่างต้องใช้เวลาตั้งแต่สมัครการเป็นออร์แพร์ ติดต่อครอบครัวที่จะไปทำงานด้วย รวมไปจนถึงวีซ่าที่ใครๆ เค้าบอกว่ายากเย็นนักหนานั้น ฉันเชื่อแล้วว่ามันต้องใช้ความพยายามและความพร้อมจริงๆ
วันนั้นฉันอดขำตัวเองไม่ได้ ที่ในกระเป๋ามีสัมภาระครบทุกอย่างสำหรับหนึ่งปีที่จำเป็นต้องใช้ในต่างประเทศ แต่ด้วยจำกัดของน้ำหนักกระเป๋า ทำให้ฉันต้องถ่ายของออกทิ้งไว้ที่้บ้านเป็นจำนวนมาก รู้อย่างนี้เชื่อแม่ตั้งแต่แรกก็ดี แม่ของฉันถึงแม้จะไม่เคยเดินทางไปต่างประเทศ แต่ก่อนที่ฉันจะเดินทางแม่ก็ไปหาข้อมูลจากคนโน้น คนนี้ เตรียมความพร้อมเหมือนกับจะเดินทางไปกับฉันด้วยอย่างไงอย่างนั้น
ฉันพกรอยยิ้ม และความตื่นเต้น ที่จะได้ออกเดินทางไกลไปต่างประเทศเป็นครั้งแรก การมาสนามบินครั้งแรก การที่จะได้ขึ้นเครื่องบินครั้งแรก นี่ล่ะมันคือเสน่ห์ของการเดินทาง ฉันไม่รู้ว่าวันข้างหน้าที่กำลังจะมาถึงจะเป็นอย่างไร ไม่รู้ว่าเมื่อไปถึงสนามบิน Amsterdam แล้วต้องทำอะไรบ้าง ฉันไม่รู้ว่าเมื่อขึ้นเครื่องบินแล้วเค้าต้องทำอะไรกัน แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี ด้วยการสังเกตุหรือลอกการบ้านของคนรอบข้าง ทุกคนบนเครื่องล้วนแต่นอนหลับพักผ่อน ก็มีแต่ฉันที่นั่งอมยิ้มกับความสำเร็จอันน้อยนิดแต่ยิ่งใหญ่สำหรับฉันที่ได้ออกสำรวจโลกเป็นครั้งแรก
เมื่อมาถึงสนามบิน เจ้าหน้าที่ได้เช็คพาสปอตส์อย่างเคร่งครัด แต่ฉันก็ผ่านมาด้วยดี ไม่มีปัญหา สองชั่วโมงที่สนามบินที่ฉันไม่สามารถมองหาโฮสแฟมีลี่ที่มารับฉัน สิ่งที่ทำได้คือการเดินสำรวจสนามบิน มองดูผู้คนมากมายต่างก็ออกเดินทางเหมือนฉัน ต่างกันก็ตรงจุดหมายปลายทางที่ต่างกันไป
ฉันคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างมากกว่าการเดินไปเดินมา โดยการหยุดอยู่กับที่และมองไปรอบๆ ตัว นั่นแหละได้ผลแฮะ ฉันเจอโฮสแฟมี่ลี่ของฉันแล้ว นั่นก็คือผู้ชายร่างอ้วนกับหนุ่มน้อยผมหยิกพร้อมด้วยดอกทิวลิปช่อโต ฉันจำพวกเค้าได้หน้าตาไม่ต่างจากรูปถ่ายนัก ฉันจึงเดินเข้าไปทักทาย ชายร่างอ้วนชื่อว่าอีริคบอกกับฉันว่ามารอสองชั่วโมงแล้ว แต่หาฉันไม่เจอ แต่ไม่เป็นไรตอนนี้เจอตัวแล้ว ส่วนหนุ่มน้อยผมหยิก ก็ทักทายฉันด้วยรอยยิ้มแบบอายๆ เราไม่ได้พูดคุยอะไรมากนัก แต่ฉันรู้สึกเพลิดเพลินกับความงามของประเทศเนเธอร์แลนด์ รู้สึกตัวว่าตัวเองไม่ได้ฝันก็ตอนมาถึงบ้านของโฮสแฟมี่ลี่ที่ฉันมาทำงานด้วย
| Create Date : 05 ตุลาคม 2551 | | |
| Last Update : 5 ตุลาคม 2551 20:37:39 น. |
| Counter : 305 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
จุดเปลี่ยน
ปีที่แล้วฉันได้มีโอกาสทำงานเป็นออร์แพร์หรือพี่เลี้ยงเด็กที่ประเทศเนเธอร์แลนด์หนึ่งปีเต็ม กับประสบการณ์การใช้ชีวิตต่างแดน ฉันเลือกที่จะแบ่งปันประสบการณ์ความประทับใจให้กับน้องๆ ที่เข้ามาอ่าน เพราะเชื่อว่ายังมีอีกหลายๆ คนที่อยากออกเดินทางอย่างฉัน
หลังจากที่ค้นคว้าหาข้อมูล เตรียมความพร้อมให้กับตัวเอง โดยเริ่มต้นด้วยการฝึกฝนภาษาอังกฤษให้กับตัวเองโดยการเป็นอาสาสมัครโครงการแลกเปลี่ยนอาสาสมัครระหว่างประเทศ ในระยะเวลาหกเดือนภาษาอังกฤษของฉันเริ่มพบแสงสว่างมากขึ้น เริ่มพูด ฟัง อ่าน เขียน ได้คล่องมากขึ้น ใครจะเชื่อเด็กจบปริญญาตรี เรียนภาษาอังกฤษมาเป็นสิบปีไม่สามารถสื่อสารได้อย่างฉัน จะพบแสงสว่างด้วยการฟัง พูด อ่าน เขียน ทุกวัน พกดิกชันนารีติดตัวตลอดเวลา ได้ผลแฮะ เมื่อปีกเริ่มแข็ง ก็อยากจะบิน อยากลองวิชา ทั้งภาษาอังกฤษ และวิชาการที่ร่ำเรียนมา เลยมุ่งหน้าสมัครงานที่ภูเก็ต งานที่ได้ก็ตรงกับสายที่เรียนมา สนุก และท้าทายความสามารถยิ่งนัก ต่อมาบริษัทจึงย้ายให้มาช่วยงานการตลาดที่เกาะสมุย ด้วยความหลากหลายของเกาะสมุยทำให้ฉันอยู่ไม่นิ่ง ทำโน่น ทำนี่ตลอดเวลา จึงทำงานสองบริษัทควบคู่กันไปกลางวันทำงานบริษัท กลางคืนทำร้านดำน้ำ ได้ทั้งเงิน ทั้งฝึกฝนภาษาและประสบการณ์ในการทำงาน ทำได้สักพักเมื่อทุกอย่างพร้อม วันนั้นเป็นวันที่ฉันต้องเลือกระหว่าง โอกาสความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน เงินเดือนที่ดี ทำให้ฉันเริ่มลังเลที่จะสานต่อความฝันของตัวเอง แน่นอนครอบครัวของฉันไม่เห็นด้วยที่จะให้ฉันออกเดินทางไปไกลซะขนาดนั้น ลูกสาวทั้งคน ด้วยความที่เป็นคนหัวดื้อมาแต่ไหนแต่ไร ใครก็ห้ามไม่อยู่
และแล้วความฝันที่จะออกเดินทางรอบโลก และศึกษาต่างประเทศของฉันก็เริ่มต้นขึ้น
| Create Date : 05 ตุลาคม 2551 | | |
| Last Update : 5 ตุลาคม 2551 20:29:14 น. |
| Counter : 338 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [