Group Blog
All Blog
|
กันตยา & ซาช่า 17 จะหา หล่อน เจอได้ที่ไหน และมันหมายถึงน้ำอะไร เบลลาหงุดหงิด กุมภาพันธ์ Aquarius แอควะ แปลว่าของเหลว แปลว่าน้ำ ใช่แล้ว ฟาโก้ตีขาตังเองฉาดใหญ่ พี่มาดูแผนที่เก่าแก่ที่แม่เจอใต้หมอนยายทวดสิ เผื่อมันบอกอะไรได้บ้าง ฟาโก้กางแผ่นกระดาษสีเทาซีดขนาดเล็กกว่า A4 ออกมาดู รูปเข็มทิศระบุตำแหน่งทิศเหนือ มีเส้นลูกศรสีแดงซีดขีดโยงจากจุดกลม ๆ เฉียงขึ้นไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือแล้ววกย้อนกลับมายังจุดเดิม นี่คือพรีทอเรีย ..แล้วนี่ล่ะ ฟาโก้ลากมือไปตามเส้นไปยังจุดที่มีเครื่องหมายวงกลมใหญ่ อ่าวตรงนี้..อ้อใช่แล้ว Gulf of Thailand ไง. เบลลาตื่นเต้นกับสิ่งที่ค้นพบ อา..ผมนึกอะไรบางอย่างได้ ฟาโก้เอานิ้วมือเคาะหัวตัวเองทำท่าครุ่นคิด เห็นข่าวในทีวีพูดถึงเส้นทางบินสายใหม่ โจฮันเนสเบิร์ก- กรุงเทพฯ แล้วทั้งสองก็สบตากันทั้งคู่มีแววตาตื่นเต้น กุมภาพันธ์ผ่านพ้นไป ไร้ซึ่งวี่แววบุคคลที่พวกเขาตามหา เบลลารู้สึกหมดหวังและหงุดหงิด ยายทวดอาจจะเลอะเลือน เธอบ่นกับแม่ กุมภาพันธ์ เดือนน้ำของฟาโก้ก็สิ้นสุดลงแล้ว จะมีอะไรอีกล่ะ พลันโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เบลลากดรับ เสียงฟาโก้ดังมาตามคลื่น เบลลา ตามโหราศาสตร์ กลุ่มธาตุน้ำ คือ มีน กรกฎ พฤศจิก งั้นก็ต้องเป็นเดือนนี้สิ มีน มีนาคม เบลลาค่อนข้างมั่นใจ กัปตันบนเครื่องประกาศเตรียมจะแลนดิ้งในไม่กี่นาทีข้างหน้า กันตยารีบเลื่อนหน้าต่างขึ้นมองออกนอกหน้าต่าง เห็นเพียงเมฆหมอกในยามเช้าที่หนาทึบจนบดบังทิวทัศน์เบื้องล่าง ในที่สุดเราก็ได้มาเหยียบผืนแผ่นดินแห่งแอฟริกา พอลงจากเครื่อง ลมหนาวกรรโชกมาอย่างแรง กันตยารู้สึกถึงคางที่กระทบกันดังกึก ๆ รถเมล์ถ่ายโอนผู้โดยสารจอดรออยู่ข้างหน้า เธอเลือกที่นั่งข้างหญิงอ้วนชรา ผู้คนรอบข้างเธอทั้งหมดล้วนเป็นคนสีผิว เธอดูเป็นตัวประหลาดในกลุ่ม คุณเป็นนักท่องเที่ยวหรือ เจ้าหน้าที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองถามแต่เหมือนเป็นคำถามตั้งโปรแกรม เพราะเขาไม่ได้สนใจว่าผู้ถูกถามจะตอบอย่างไร ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองพลันสายตาของเธอก็มองเห็นรถตู้บริการที่เรียกว่า ชัทเทอร์ คาร์ (shutter car) จอดรอรับผู้โดยสารตรงทางออก ข้างรถเขียนว่า โจฮันเนสเบิร์ก-พรีทอเรีย หัวใจของเธอก็เต้นไม่เป็นส่ำ ทำไมต้องพรีทอเรีย ทำไมชื่อนี้มันเรียกร้องหาเธอเหลือเกิน ตลอดเวลาที่ยังไม่บิน เธอพยายามไม่เอ่ยถึงมัน ..แน่ละอาจเพราะมันเป็นเมืองหลวงมั้งเธอถึงอยากจะไปนักหนา กว่าจะตั้งสติได้เธอก็นั่งอยู่บนรถเสียแล้ว และเห็นตัวเองกำลังยื่นแบงค์ 50 แรนด์ให้พนักงานเก็บเงิน ถึงบ้านแล้วค่อยบอกป้าวีร์ พอรถเคลื่อนออก เธอพยายามเก็บภาพแห่งความทรงจำบริเวณข้างทางให้ได้มากที่สุด แต่หารู้ไม่ว่า ผู้โดยสารที่นั่งข้างหลังกำลังจับตามองเธอทุกความเคลื่อนไหว ทิวทัศน์สองข้างทางเต็มไปด้วยไร่อ้อย ข้าวโพด ปลูกเป็นแถวลดหลั่นเป็นขั้นบันไดตามการโก่งตัวของดินและยังมีพื้นที่ว่างเปล่าสุดลูกหูลูกตา จะลงที่ไหนครับ กันตยาสะดุ้งเมื่อได้ยินคำถามจากพนักงานขับรถ และเธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองจะไปไหน
สวนพฤษศาสตร์ "เป็นชื่อที่เธอจำได้จากหนังสือนำเที่ยวแอฟริกาใต้ที่ทางบริษัททัวร์จัดส่งให้ ไม่ตรงไปที่พักหรือ? โซเฟอร์ท่าทางใจดีและเป็นมิตรถามต่อ นัดเพื่อนตรงนั้นค่ะ ฉันก็นัดเพื่อนไว้ที่สวนสาธารณะเหมือนกัน เบลลาพูดขึ้น ดีค่ะเราจะได้ลงที่เดียวกัน ประโยคหลังนี้ดูเหมือนเขาจะพูดกับกันตยา พูดจบเบลลาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หัวใจของกันตยาเต้นตูมตามไม่เป็นจังหวะ เธอพูดโกหก เธอกะจะหาที่นั่งพักเหมาะ ๆ แล้วค่อยเปิดหนังสือนำเที่ยวหาที่พัก ไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเธอยังไม่มีที่จะไป เพราะเธอยังไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับที่นี่ พอลงจากรถเธอรีบลากกระเป่าก้าวฉับ ๆ เข้าไปข้างในสวน เบลลาที่มีท่าทางเป็นมิตรเดินตามมาติด ๆ พลันรถจิ๊ปขนาดเล็กก็แล่นเข้ามาจอดตรงทางเข้า อ้อ! นี่เพื่อนฉันเองค่ะ ชื่อฟาโก้ เขาจองที่พักให้ฉันใกล้ ๆ ที่นี่ ห้องราคาไม่แพง เธอจะติดรถไปด้วยก็ได้นะถ้าไม่รังเกียจ ฟาโก้พยักหน้าทักทาย กันตยาพยักหน้าตอบ เธอเตือนสติตัวเองว่า อย่าไว้ใจคนแปลกหน้า กลิ่นสมุนไพรบางอย่างลอยมาปะจมูก สมกับชื่อสวนสมุนไพร เธอคิด พลันเธอก็รู้สึกหายใจไม่ออกตัวเบาหวิว แข้งขาอ่อนปวกเปียก ลมหายใจแผ่วลง ๆ แล้วทุกสิ่งทุกอย่างหยุดกึก ม่านตาของเธอปิดลง สิ่งรอบตัวของเธอเต็มไปด้วยสีดำ รับ..ระวังหัวกระแทกพื้นล่ะ คือเสียงที่เธอได้ยินครั้งสุดท้าย เธอรู้ตัวว่ากำลังจะตาย เสียงหัวใจเต้นตุบ ๆ เป็นจังหวะช้า ๆ หนังตาของเธอหนักอึ้ง ริมฝีปากแห้งผาก เรี่ยวแรงของเธอหายไปหมดแม้แต่จะยกมือขึ้นยังทำไม่ได้เลย รู้สึกปวดหนึบที่หัว วูบร้อนวูบหนาวตามตัว รอบกายของเธอเงียบสงัดเหมือนโลกหยุดหมุน ทุสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่ง..นิ่งนานเนิ่นนาน .. และแล้วเธอก็ได้ยินเสียงธารน้ำไหลดังมาจากที่ไกล ๆ แล้วดังใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา เสียงของมันแรงขึ้น แรงขึ้น และเธอสัมผัสได้ถึงละอองน้ำเย็น ๆ ที่ลอยล้อมรอบตัวเธอ
โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง.. เสียงเห่าของเจ้าซีโร่ดังมาจากทางแม่น้ำด้านทิศตะวันออกของไร่เรียกความสนใจจากกิลเบอร์ต ชายรูปร่างผอมสูงผมเหยียดตรงสีทองตามรูปแบบชาวฝรั่งเศส ซึ่งกำลังเฝ้าดูคนสวนขนสัมภาระจากรถไปเก็บไว้ในกระท่อมต้องหันไปทางที่มาของเสียง ซีโร่.. เขาเรียกชื่อของมันและเป่าปากเรียก แต่เสียงเห่าก็ยังไม่หยุด เขาคว้าปืนลูกซองจากข้างในรถแล้วตรงไปยังทิศทางของเสียง วูโยะและไอชิชิ คนสวนมองตามด้วยสีหน้าหวาดหวั่น พวกเขาภาวนาว่าขออย่าให้เป็นชาวพื้นเมืองแอบเข้ามาขโมยข้าวโพดเลย เพราะมาสเตอร์อังซอผู้พ่อเคยยิงพวกหัวขโมยซึ่งทั้งหมดเป็นคนพื้นเมืองตายมาหลายคนแล้ว พูดถึงมาสเตอร์อังซอคนงานในไร่จะกลัวเขา เพราะเขาเป็นคนดุดันและวู่วาม ซึ่งตรงกันข้ามกับมาสเตอร์กิลเบอร์ตผู้เป็นลูกที่วางตัวสบาย ๆ ไม่ค่อยพูดจาบางครั้งดูเฉยเมยเกินไป แต่ก็ใจดี แม้ว่าพวกเขาไม่เคยได้ยินข่าวด้านร้ายเกี่ยวกับมาสเตอร์กิลเบอร์ตก็ตาม แต่เห็นท่าทางถือปืนแล้ว พวกเขาอดผวาไม่ได้ เสียงปืนทำให้พวกเขากลัว เพราะข่าวคราวคนพื้นเมืองถูกคนขาวฆ่าตายได้ยินเข้าหูเกือบจะทุกสัปดาห์ ซีโร่สุนัขเพศผู้สายพันธุ์ผสมระหว่างเซนท์เบอร์นาร์ดกับสุนัขภูเขา ตัวมันสูงใหญ่แข็งแรง น้ำหนักประมาณ 30 กิโลกรัม สีดำเฉดแดงและบริเวณใต้คางมีขนปุกปุยสีทองแดงแผ่กว้างเหมือนขนคอสิงโต ส่วนบริเวณกลางหน้าผากลงมาถึงจมูก มีสีขาวพาดผ่าน พอได้ยินเสียงฝีเท้านายของมัน มันรีบวิ่งมาหาแล้ววิ่งนำหน้าไปยังตำแหน่งที่มันสัมผัสกลิ่นอะไรบางอย่างที่อยู่กลางสายน้ำที่กำลังไหลเอื่อยๆ กิลเบอร์ตยกปืนขึ้นระดับหน้าอก ในท่าเตรีมพร้อม แล้วค่อย ๆ ย่องเดินไปยังริมฝั่งแม่น้ำทูเกลูลา ทุกอย่างยังคงเงียบไม่มีสิ่งใดเคลื่อนไหว รึจะเป็นสัตว์ป่าแอบซ่อนอยู่แถวชายฝั่ง เพราะแถว ๆ นี้มีคนพบรอยเท้าหมี ควายป่า หมาไฮยีน่าออกหากินอยู่บ่อย ๆ เขายืนรอ ..รอว่าจะมีสิ่งใดเคลื่อนไหว สายตาของเจ้าซีโร่ยังคงจ้องมองไปยังโขดหินที่โผล่อยู่กลางสายน้ำ หรือจะเป็นจระเข้ หรือมีใครแอบซ่อนอยู่ ใครน่ะ เขาตะโกนออกไป แต่ทุกอย่างก็ยังคงเงียบ
ไม่มีอะไรหรอกซีโร เรากลับเถอะ พูดจบเขาก็หันหลัง พลันได้ยินเสียงตูมของน้ำเขาหันขวับไปมอง เห็นเจ้าซีโรกำลังว่ายอ้อมไปยังโขดหิน แล้วมันพยายามใช้จมูกดุนอะไรบางอย่างที่ติดอยู่ใต้โขดหินออกมา กล่องไม้เล็ก ๆลอยโผล่ออกมา เป็นกล่องที่มีโฟมผูกติดไว้ข้างใต้แสดงว่าเป็นการจงใจทำให้มันลอยอยู่เหนือน้ำ เจ้าซีโรใช้จมูกดุนกล่องนั้นมาเรื่อย ๆ กระแสน้ำไม่แรงมาก แต่ก็แรงพอที่จะให้ลังไม้เปลี่ยนทิศทางได้ เจ้าซีโรต้องตะกุยว่ายดักห้าดักหลังในที่สุดลังไม้เล็ก ๆ ก็เข้ามาติดอยู่ชายฝั่ง กิลเบอร์ตมีสีหน้าแปลกใจ
ชาวพื้นเมืองอาจประกอบพิธีอะไรสักอย่าง
พลันเขาก็คิดได้ว่า ชาวพื้นเมืองจะไม่ใช้โฟม หรือลังไม้ที่ไม่ใช่งานฝีมือของพวกเขาแน่นอน เจ้าซีโร่จ้องมองกล่องแล้วเห่าเสียงดังอีกครั้ง เขาจึงเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ หัวใจเขาแทบหยุดเต้น เพราะช๊อคกับสิ่งที่ได้ยิน" เสียงเด็กร้อง เขารีบคว้าลังไม้ ไม่กล้าแม้แต่จะเปิดดู เขาตกใจแทบประสาทเสีย ทำอะไรไม่ถูก รีบเดินลิ่วตรงไปที่รถ เจ้าซีโร่วิ่งเหยาะ ๆ ตามมาติด ๆ
ใครเอาเด็กมาลอยน้ำทิ้ง ไม่น่าจะเป็นคนพื้นเมือง เพราะพวกเขามีความเชื่อเรื่องความรักในครอบครัวอย่างลึกซึ้ง หรือจะเป็นเด็กที่ผิดปกติ...ถึงใช่พวกเขาก็จะไม่ทิ้ง..หรือว่า..หรือ.. ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว จะทำยังไงกับเด็กนี่ล่ะ
มาร่า ใช่ เขานึกถีง มาร่า แม่ครัวและหัวหน้าคนงานแห่งบ้านทูเกลูลาของเขา ลูกสาวของเธออายุได้ 6 ขวบแล้ว เธอน่าจะรู้วิธีดูแลเด็กอ่อน
เขากระชากรถโคชออกไปอย่างแรง วูโยะและไอชิชิมองตามอย่างงง ๆ เพราะมาสเตอร์กิลเบอร์ตดูมีท่าทีแปลก ๆ ยังไม่ได้สั่งงานอะไรก็ผลุนผลันกลับไปเสียแล้ว
|
Maya_II
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] Star sign : Gemini Hobby : Reading & Writing Interest : variety Link |
||||||||||||
