ในวัยเด็ก  เมิ่งจื่อซุกซนมาก  ชอบเลียนแบบพฤติกรรมของผู้ใหญ่  บ้านเดิมของเขาอยู่ใกล้ๆ สุสาน  เขาจึงชอบเล่นสร้างหลุมฝังศพ  และเลียนแบบคนเซ่นไหว้และร้องไห้หน้าหลุมศพอยู่เป็นประจำ  แม่ของเมิ่งจื่อเห็นว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่  จึงย้ายบ้านมาอยู่ใกล้ๆ ตลาด  เมิ่งจื่อก็เลียนแบบผู้คนเล่นขายของและฆ่าหมู  แม่ของเมิ่งจื่อเห็นว่าสภาพแวดล้อมเช่นนี้ก็ยังไม่ดี  จึงย้ายบ้านมาอยู่ใกล้กับโรงเรียน  เมิ่งจื่อจึงเลียนแบบกิริยามารยาทนักเรียนและหัดศึกษาหาความรู้  แม่ของเขาเห็นว่านี่แหละจึงเป็นสิ่งที่เด็กควรจะเรียนรู้  ให้รู้สึกดีใจมากและไม่คิดย้ายบ้านอีกแล้ว  นี่คือเรื่องราว “การย้ายบ้านสามครั้งของมารดาเมิ่งจื่อ”  ที่โด่งดังในประวัติศาสตร์

เรื่องการอบรมบ่มเพาะเมิ่งจื่อ  แม่ของเขายิ่งให้ความสำคัญ  นอกจากส่งเขาเข้าโรงเรียนแล้ว  ยังเคี่ยวเข็ญให้ฝึกหัดเรียนรู้  วันหนึ่ง  เมิ่งจื่อหนีเรียนกลับบ้าน  แม่ของเขากำลังทอผ้า  เห็นว่าเมิ่งจื่อหนีเรียนกลับมาจึงรู้สึกเสียใจมาก  เธอนิ่งเงียบไม่พูดไม่จาแล้วหยิบกรรไกรขึ้นมาตัดผ้าที่ทอคาอยู่บนเครื่องขาด  เมิ่งจื่อเห็นแม่ตัดผ้าที่ทอแล้วขาดสะบั้นลง  จึงถามด้วยความแปลกใจว่า  “แม่  ผ้าที่ทอแล้วแม่ตัดทิ้งทำไม”

แม่ของเขาตอบว่า  “เจ้าเรียนหนังสือก็เหมือนที่แม่ทอผ้า  การทอผ้าจะต้องเรียงร้อยเส้นด้ายทีละเส้นๆ จนได้เป็นนิ้ว  เป็นคืบ  เป็นศอก  เป็นหลากระทั่งได้ผ้าเป็นพับ  ทอเสร็จแล้วจึงจะเป็นสิ่งที่ใช้ประโยชน์ได้  ความรู้ก็ต้องอาศัยการสั่งสมทั้งวันทั้งคืนอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อยจึงจะได้มา  หากเจ้าขี้เกียจไม่ตั้งใจเรียน  ละทิ้งเสียกลางคัน  ก็เหมือนกับผ้าที่ถูกตัดขาดพับนี้ที่ใช้ประโยชน์อะไรมิได้”

*** แม่ของเมิ่งจื่อย้ายบ้านถึงสามครั้งอย่างไม่กลัวเหนื่อยยาก ก็เพื่อให้ลูกน้อยมีสภาพแวดล้อม ที่ดีเหมาะแก่การศึกษาเรียนรู้  ตอนที่เมิ่งจื่อหนีเรียนเธอก็ไม่ได้ดุด่าตบตีแต่อย่างใด  แต่ใช้การทอผ้ามาเปรียบเทียบให้เห็นความสำคัญของการเรียน  แม่ของเขาทุ่มเทอย่างหมดใจเพื่อให้เขาเจริญเติบโตอย่างมีคุณค่า  เราก็เช่นกันล้วนเติบโตขึ้นมาภายใต้การดูแลประคบประหงมของแม่ทั้งสิ้น

*****

Create Date : 24 กันยายน 2555
Last Update : 24 กันยายน 2555 8:37:41 น.		1 comments
Counter : 1556 Pageviews.
Share Tweet