หลวงพระบาง วันวานที่ฉันคิดถึง

เราก็แค่คิดถึง.........

นั่งเปิดเวปเรื่อยปื่อย....หาข้อมูลไปเที่ยว ที่โน่น ที่นี่ เปิดไปทีไร ก็เจอเต่คำถามใกล้เคียงกัน ไปลาวยังไง ไปหลวงพระบาง ต้องทำอย่างไรบ้างค่ะ ลาวมีอะไรน่าเที่ยว บลา บลา บลา มันก็ทำให้นึกขึ้นมาทันใจกับทริป แบ็คแพคครั้งแรกของพวกเรา 4 สาว วัยขบเผาะ ที่ตะลุยต่างแดนกันครั้งแรกในชีวิต มันเป็นทริปที่ทำให้รู้สึกว่า เราได้อะไรหลายๆอย่าง ที่บอกได้คำเดียวเลยว่าคุ้ม เราเริ่มต้นด้วยคำว่า ...อยาก....หลังจากนั้นเราก็เริ่มวางแผนและหาข้อมูลการเดินทาง


จน เราได้ข้อสรุปว่า เราจะนั่งรถไปลง หนองคาย เข้าเขตไปเวียงจันทน์ เพื่อไปต่อรถขึ้นไปหลวงพระบาง แล้วไล่ลงมายัง วังเวียง แล้ววกกลับมา เวียงจันทน์ แล้วค่อยกลับ กรุงเทพ เมืองมหานครโลกสู่ความเป็นจริง เราใช้การเดินทางทั้งหมด 5 วัน เริ่มจากวันที่ 13-17 มีนาคม 2551 ส่วนเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวในเต่ละเมือง เราได้ไปบุกเบิกแล้วสัมผัสความรู้สึกเกือบทั่ว รวมไปถึงได้สัมผัสวิถีชีวิตวัฒนธรรมของผู้คนในท้องถิ่น นั่นคือ

การตักบาตรข้าวเหนียว พร้อมกันโดยไม่ได้มีการนัดหมาย ซึ่งเป็นประจำที่เป็นเรื่องปกติสุขตามวิถีของผู้คนในประเทศนี้

(แม้ ว่าคุณพระคุณจ้าว จะย่างไวจนพวกเราจกข้าวเหนียวใส่บาตรแทบไม่ทันเเต่บ่ยั่น) พร้อมกับอากาศตอนเช้าที่หลวงพระบาง ที่เย็นดั่งกับแอร์คอนดิชั่นข้างฝาบ้าน บวกพร้อมกลิ่นไอดินชื้นๆ (เรื่องจริงนะขอบอก)



สิ่งที่ประทับใจแล้วรู้สึกได้ว่า ไม่มีที่ไหนเหมือน นั่นคือ น้ำตกตาดกวางสี ที่บอกได้เลยว่า ใสเหมือนน้ำคลอรีนในสระว่ายน้ำ สีฟ้าใสจากธรรมชาติแล้วเย็นชื่นใจ จนอดใจไม่ไหวที่จะไปชุบตัวลงเล่น พร้อมกับ กระโดดน้ำ เพื่อจะได้กล้า พูดว่า

กูไปโดดน้ำตกที่ตาดกวางสี มาแล้ว.. มันอาจจะเป็นเรื่องเฉยๆสำหรับใครๆแต่สำหรับเรามันสุดยอดดดด.....น้ำใสสีฟ้า เย็นช่ำ ใครจะอดใจไหว.....ช่วงเวลาที่อยู่ที่นั่นมันเกิดเหตุการณ์ต่างๆมากมาย ทั้งสุข เศร้า เคล้าน้ำตา แต่พอมองคิดกลับไป มันกลับกลายเป็นเรื่องที่มีความสุข และจดจำใส่เมมโมรี่คิดถึง ได้เสมอๆ จนมันทำให้ค้นพบคำๆหนึ่งว่า..... ถ้าไม่ลองก็ไม่รุ้........

ถ้ามีโอกาสเราจะกลับไปอีก.......................


ปล. ผู้เขียนมิได้มีเจตนาสนับสนุนการท่องเที่ยวลาวแต่อย่างใดเพราะตัวผู้เขียน เองก็รู้สึกประทับกับสถานที่ท่องเที่ยวในประเทศไทยตามแคมเปญ เที่ยวไทยไม่ไปเมืองนอก แต่เจตนารมย์ต้องการเเค่อยากจะรื้อฟื้นประสบการณ์การผจญครั้งแรกเมื่อครั้น วัยกระเตาะเท่านั้นเอง ชะเอิงเอยยยยย.........ถ้าคุณไม่ออกไปเจอโลก คุณก็จะไม่รุ้ว่าโลกใบนี้มันกว้างใหญ่แค่ไหน...

Create Date : 02 กันยายน 2554 Last Update : 2 กันยายน 2554 13:21:35 น. Counter : 4439 Pageviews.		4 comments
Share Tweet