ไม่น่าเชื่อว่าใช้ชีวิตระห่ำขนาดนี้้ เสเพลขนาดหนัก จะสามารถดันทุรังอยู่มาได้ถึง 28 ปี
ก็ไม่มีอะไรมาก แค่้มีปัญหาไขข้อเสื่อมเรื้อรังจากการดื่มเหล้าหนักและท่องเที่ยวมาราธอน
ชีวิตตอนนี้สบายดี ไม่ใช่มันดี แต่สงสัยจะชิน
อยู่กับความเหงามานานจนคิดว่าถ้าไม่มีมันชีวิตคงขาดอะไรไป
ปีนี้เจอเซอร์ไพร์สวันเกิด 2 ครั้ง แบบไม่ตั้งตัว
ครั้งแรกที่ร้านไจแอนท์ โหย ยกเค้กหมูสันในมาให้ สวยจนไม่กล้ากิน
อีกครั้งที่เกาะกูด เป็นแพนเค้กโฮมเมดแสนอร่อย
ขนาดเมาแสงโสมไปแล้ว ยังรู้เลยว่ามันอร่อย
ปีนี้ตั้งเป้าหมายให้ตัวเองเพิ่มขึ้น
จะเลิกสูบบุหรี่ และทำตัวเป็นผู้ใหญ่ให้เนียนขึ้น
ขอบคุณแม่อันเป็นที่รัก ที่เลี้ยงลูกคนนี้มาได้ถึงขนาดนี้
รู้ว่ามันไม่ง่าย เพราะลูกออกจะเสี้ยว เปรี้ยว ซ่าส์ขนาดนี้
ปีนี้แม่ก็คงไม่ได้รางวัลแม่ดีเด่นตามเคย
แต่ลูกคนนี้รักแม่ที่สุดนะจ๊ะ
ขอบคุณเตี่ย ที่แม้จะไม่ค่อยได้ออกนอกหน้าอะไรแต่รู้ว่าเตี่ยแอบเป็น back up อันทรงพลังให้เสมอมา
ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนที่อุตส่าห์เกาะกลุ่มกันเหนียวแน่น
และอยู่เป็นกำลังใจให้กันมาตลอด
ขอบคุณเรื่องร้าย ๆ ที่ทำให้รู้ว่าเรายังแกร่งได้มากกว่าที่เป็นอยู่
และสุดท้าย ขอบคุณความเหงา ที่ทำให้เราเข้าใจว่าความคิดถึงมันมีค่ามากเพียงใด
ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณ