Bloggang.com : jI@ng jIng zhEn : d day flying ซะที

江靜真 ก็เป็นแค่วิศวกะ(หลั่ว) จนๆ คนนึง

พฤศจิกายน 2549

			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30

1 พฤศจิกายน 2549

d day flying ซะที

d day flying ซะที

30 Oct 2006

หลังจากเลื่อนตั๋วออกมาอีกอาทิตย์นึง วันนี้ก็เป็ีนดีเดย์ที่จะไปผจญต่างแดน ครั้งที่ 2 ของชีวิต

เริ่มต้นจากสุวรรณภูมิ มาถึงก็ต้องผ่านประตูหมุนๆ งงๆ ก่อน

เราบินกับแควนตัส ก็เข้ามาที่โซน N

รอเช็คอิน เราต้องบินไปลงซิดนีย์ก่อน แล้วค่อยต่อไปเมลเบิร์น เจ้าหน้าที่เค้าจะจัดการให้ตั๋วมาสองใบเลย

จากนั้นก็มาซื้อใบภาษีสนามบิน 500 บาท ที่บูตนี้

แล้วก็เข้ามาด้านใน ตรวจพาสปอร์ตกะใบตม. เราก็เข้าที่ช่องสำหรับคนไทย

ตรวจเสร็จ ก็เข้าด้านในได้เลย จะเจอปฏิมากรรม 2 อย่างนี้ก่อนเลย

ข้างในก็มีร้านค้า มีของขายเพียบ เป็นร้อยๆ ร้านเลย (ไม่ได้โม้นะ) เดินดูของเป็นชั่วโมงเลย ก็เดินหาเกทที่จะขึ้นเครื่อง ของเราโซน E จากรูปปั้นชักเย่อข้างบนเดินเข้ามาก็หารถเข็นก่อนเลย แล้วเลี้ยวขวา เดินต่อไป

เดินไปพักใหญ่ เจอศาลาดนตรีไทยนี้ เค้าบอกให้เลี้ยวซ้ายไปหาเกท E แต่เราเห็นเบอร์เกอร์คิงอยู่ไกลๆ เลยเดินผ่านไปแวะซื้อก่อน เผื่อหิว

คราวนี้ต้องสละรถเข็นแล้ว x-ray กระเป๋า ทีนี้หล่ะที่บอกว่าเดินจนหน้ามืด

ไม่เชื่อก็ลองดูหนทางที่ต้องไปซิ

แค่เห็นก็เวียนหัวแล้ว

พอถึงแล้ว ก็รอเรียกเข้าเครื่อง ระหว่างรอก็โทรศัพท์ร่ำลาเพื่อนพ้องพี่น้องให้ครบนะจ๊ะก่อนปิดเครื่อง

ซักแป๊บเข้ามานั่งในเครื่องแล้ว แอบเก็บภาพเครื่องข้างๆ ที่หน้าตาเหมือนเครื่องที่เรานั่งอยู่นั่นแหละ

ว่าจะเก็บภาพซะหน่อย แต่พอล้อหมุน ติดปีกปุ๊บ ก็มืดปั๊บ ทำอะไรไม่ได้ หยิบเบอร์เกอร์คิงมารองท้องก่อน แล้วก็หลับเอาแรง ซักแป๊บก็มีแอร์มาเสิร์ฟอาหารชุดใหญ่ มีแกงกะหรี่กะพาสต้า เราก็เลือกพาสต้า แต่ไม่ได้กินหรอก เบอร์เกอร์คิงมันเต็มท้องไปหมด กะเก็บไว้กินตอนเที่ยงคืน กินอย่างอื่นแทน เช่นขนมปัง ชีส สลัดเบคอน น้ำส้ม นม เนย กาแฟ พออิ่มได้ที่ก็เปิดหนัง แต่ดูไม่รู้เรื่อง ซักแป๊บก็หลับไป

ตื่นมาเที่ยงคืน เค้าเอาของว่างมาเสิร์ฟอีกละ เป็นผลไม้ ซีเรียล นม โยเกิร์ต เฮ้อ! ยังไม่หิวเลย พาสต้าก็เลยยังเป็นหมันไปก่อน ทีนี้ก็เลยหลับต่ออีกซักงีบ

ตื่นมาอีกที ตีสองหน่อยๆ ลองมองไปที่หน้าต่าง เห็นเป็นแบบนี้หง่ะ งงเยย

อีกซักแป๊บก็ลงเครื่อง เราก็หิ้งของพะรุงพรังสุดๆ แนะนำจริงๆ ว่าให้หากระเป๋าล้อลากไปดีกว่า จะได้ไม่เหนื่อยและหนัก เราหิ้วแบ๊คแพ็คจนรู้สึกได้ว่าหายใจไม่ทันจริงๆ นะ ในระหว่างทางก็จะมีที่ให้ทิ้งของที่เค้าห้ามเข้าประเทศ เราก็เลยต้องทิ้งพาสต้าเมื่อเย็นไปด้วยความเสียดาย แล้วก็ไปตรวจคนเข้าเมือง จากนั้นก็ไปเอากระเป๋าที่โหลด

ระหว่างจะไปเอากระเป๋าที่โหลด ก็มีตาออสซี่คนนึง ดั๊นมาขอตรวจพาสปอร์ต ใบตม. แล้วถามว่ายาที่เอามาเป็นอะไร พอบอกว่ายาแก้ปวดหัว ตัวร้อน เค้าก็เลยทำสัญลักษณ์อะไรซักอย่าง ประมาณว่าผ่าน แล้วถามว่าวีซ่าอยู่ไหน จะไปอยู่บ้านไหน มีใครรู้จักไหม รู้จักนานยัง เค้าอยู่นานแล้วยัง ชื่ออะไร แล้วเรามาครั้งแรกเปล่า ฮ่วย! คนยิ่งเหนื่อยๆ อยู่ เจือกมาถามซอกแซก แต่ก็ไม่มีอะไร ผ่านมาไปเอากระเป๋าแล้วไปดีเคลียร์ของ

ทีนี้ตอนดีเคลียร์ของ เรามียาที่ติดมาไม่โดนตรวจ ก็เหลือพวกอาหาร ก็โดนยึดกาแฟมอคโคนาทรีโอไป เนื่องจากมีนมผสมอยู่ ส่วนทาโร่กะโจ๊กรสไก่ผ่าน แต่จริงๆ กาแฟที่เค้ายึดไปมันไม่ถึง 30% ของที่ติดมาหรอก เราซุกไว้ดี

แต่ก็โดนคุ้ยกระเป๋าซะกระจุยเลย ดอกไม้ตัวอย่างที่ติดตัวมาด้วยก็โดนตรวจแล้วผ่านด้วยดี (คุณครูอ้อมยุส่งให้เอาติดมาเผื่อได้ทำตลาด ภาพโฆษณาไว้ในกลุ่มของดอกไม้)

ผ่านมาก็ไปเช็คอินอีกรอบ เค้าเอาตั๋วเก่าไป แล้วให้ตั๋วใหม่มา

เสร็จแล้วก็มารอรถเค้าจะส่งจาก international ไปที่ domestic ได้นั่งติดหน้าต่าง เลยหยิบกล้องออกมาฉายซะอีกใบ

พอมาถึงสถานีภายในประเทศก็ต้องกระเตงกระเป๋าอีกละ ได้ยินเค้าประกาศเรียกเราให้รีบไปขึ้นเครื่อง แต่ก็รีบไม่ขึ้น เพราะของหนักมาก ทำได้แต่ค่อยๆ เดิน พอขึ้นเครื่องปุ๊บ ก็ได้เวลาเครื่องออก

พอนั่งปุ๊บ ก็ได้หลับไปงีบนึง เค้าเอามัฟฟินมาแจกกะน้ำ ก็กินประทังชีวิตไปก่อน ทีนี้ดันเกิดอาการปวดหูขวาอย่างแรง น้ำตาไหลพรากๆ

อดนอนต่อเลย เจ็บจริงๆ จนเครื่องลงจอดก็ยังไม่หาย

เครื่องจอดซักแป๊บ ก็ให้คนอื่นลงไปก่อน เราเดินไปตามทาง แล้วก็ไปเห็นรถเข็น ก็ไปดึง ดัน ทึ้ง แต่มันไม่ออก จนออสซี่มาบอกว่าต้องหยอดกะตังค์ ถึงจะใช้ได้

เห็นราคาสี่เหรียญ เลยตัดสินใจงกดีกว่า แล้วลากสมบัติตัวเองไปเอากระเป๋า แล้วก็นั่งแท๊กซี่เข้าบ้าน (ช่วงนี้ไม่มีอารมณ์ถ่ายรูปจริงๆ เจ็บหู ของก็หนัก หิวก็หิว เวียนหัวเพราะเพิ่งตีสี่กว่าๆ บ้านเรา นอนไม่เต็มอิ่ม

)

นั่งแท็กซี่มาซักยี่สิบนาทีกว่าๆ อัตราขั้นต่ำ 3.5 เหรียญ แล้วมิเตอร์ก็วิ่งๆๆๆๆๆๆ เร็วมากเลย พอถึงบ้าน รวมได้เป็น 58.3 บวก service charge อีก 5 เหรียญ

ติ๊งน๊อง เข้าบ้าน เก็บของ นอน น๊อน นอน