O คุณความดีกรอกหูไม่รู้จบ
ทั้งไตรภูมิไตรภพฤากลบสิ้น
ขุมนรกอเวจีเขาตีกิน
โยนเข้าปากปอกปลิ้นเพรียกจินตนา
O ความมั่นคงของกูพึงรู้ไว้
มี-สุมใส่กลีบสมอง .. ให้มองว่า-
เป็นเรื่องของปถวี .. เพื่อตีตรา-
ยกคุณค่าจับจอง เป็นของกู
O ความดีจึงแว่วอยู่ไม่รู้จบ
ทั้งไตรภูมิไตรภพดังกลบหู
พร้อมเชื่องเชื่อโดยชาติช่วยลาดปู-
ทางให้เหยียบย่างอยู่ไม่รู้แล้ว
O คุณความดี-เยี่ยงลมเมื่อพรมผาย
ค่อยกำจายระลอกริ้วให้พลิ้วแผ่ว
บรรโลมบทเคล้าคลุกให้ทุกแวว-
ตาสบต้องผ่องแผ้วทุกแววตา
O อำนาจบังคับใช้ .. น้อมใจรับ
พรั่งพร้อมศัพท์อบอุ่นยกคุณค่า
แทนเหตุผล, บารมีกอปรลีลา-
สูงส่งอาชวะล้ำผู้นำใด
O กู-คือผู้เสกสร้างแล้ววางกรอบ
เพื่อขังครอบหูหัวทุกหัวให้-
เชื่องต่อกู เชื่อตามทุกความนัย
จนสุมใส่ความดีมาที่กู
O ชาติพันธุเรียวลิ้นอันปลิ้นปล้อน-
แลบซอกซอนลามทั่วทุกหัวหู
ทั้งจริงเท็จจับอ้างจากข้างคู
อวดสายตาทุกคู่ .. หวังดูดี
O พันธุ์ตอแหลแพร่เชื้อ .. ว่า-เพื่อชาติ
ดั่งพิณพาทย์ดีดคลอด้วยซอสี
บรรโลมงามสามโลกเข้าโยกตี
จิตบัวใต้วารี .. แล้วชี้นำ
O บ้าง - ความดีที่เห็นมีเว้นวรรค
อยู่รอบปลักโคลนตม .. ให้ข่ม-ขำ
ต่างคนใช้ต่างกฎให้จดจำ-
ตีนแทนปากพร้องพร่ำอยู่ตำตา
O คุณความดีพร่างพรมเหมือนลมผาย
หว่านกำจายซาบซึ้งอยู่ซึ่งหน้า
ลอดเลี้ยวหลบหลีกบ้างเป็นบางครา
ที่เถื่อนถ่อยกระเหิมกล้า .. ซึ่งหน้านั้น
O หลังตาสบสัมผัสด้วยรัศมี
คุณความดีสุดท้ายจึงส่ายสั่น
ถ้วนมดเท็จเสแสร้ง .. สำแดงกัน
จึงเหมือนอันตรธานรูป – ในวูบเดียว !