13/8/10

สวัสดีค่ะ คืนนี้เพิ่งดูเรื่อง "ซินอี้เจี่ยนเหมย" จบ รู้สึกสะทกสะท้อนใจกับชีวิตของตัวละครแต่ละตัวจริง ๆ ทุกคนในเรื่องนี้เล่นได้ดีกันหมดเลย ไม่ว่าจะเป็นตัวร้าย ตัวดี ตัวประกอบ ทำให้หนังสนุก


มาชื่อเรื่องหนังก่อนเลย 新 ซิน หมายถึงใหม่ ก็คือทำใหม่ 梅 เหมยก็คือดอกเหมย ดอกเหมยเป็นสัญญลักษณ์ของความอดทน เหมยเป็นดอกไม้ที่ขึ้นอยู่ท่ามกลางหิมะได้อย่างทระนง มาตรง 一剪 อี้เจี่ยน แรก ๆ เข้าใจว่าเป็นลักษณะนาม เหมย 1 กิ่ง แต่มีบ้างว่ามันเป็นคำที่เรียง 3 พยางค์ให้ฟังแล้วไพเราะ และคำว่า 一剪梅 ยังได้มาจากคำกลอนซึ่งมีกลอนของหลี่ชิงเจ้า(สมัยซ่ง) แล้วยังมีกวีคนอื่น ๆ ด้วย แต่หลังจากดูจบแล้ว สรุปได้ว่า อี้เจี่ยนเหมย คือเหมยกิ่งหนึ่ง ซึ่งออกดอกงดงาม โดยเฉพาะอยู่ท่ามกลางหิมะซึ่งเป็นฤดูกาลสุดท้ายแห่งปี เป็นฤดูกาลที่ดอกไม้อื่นต่างอับเฉา แต่ดอกเหมยยังงดงาม เหมือนกับชีวิตของคนเราที่ต้องผ่านความยากลำบาก ผ่านความยั่วยวนของสิงภายนอก ผ่านการทดสอบของกาลเวลา จึงจะได้พบกับความสุข และความจริงของชีวิต โดยเฉพาะเรื่องของความรัก ต่างก็ต้องมีบททดสอบ แม้บุพเพสันนิวาสจะทำให้คนสองคนเจอกัน แต่การรักษาความรักและความจริงใจต่อกัน ซื่อสัตย์ต่อกันไว้ มันยาก แต่หากสำเร็จมันก็งดงาม


เรื่องนี้จะเล่าแบบย่อจริง ๆ เพราะเข็ดจาก "เสินฮว่า" เล่านานจริง ๆ เล่าตั้ง 7 เดือน เล่าละเอียดมากไป เลยทำให้กินเวลานานขนาดนั้น

อยากตั้งชื่อเรื่องนี้ว่า "ตำนานรักดอกเหมย" เหมือนที่ช่องสามตั้งจังเลย

ดูจบแล้วก็ให้รู้สึกว่า ชีวิตคนเราก็เท่านี้ แย่งชิงกันไปทำไม? การที่ชีวิตของใครจะเป็นไปอย่างไรก็ล้วนแล้วแต่เป็นไปตามกรรมทั้งสิ้น กรรมหมายถึงการกระทำ เราเลือกที่จะทำชีวิตเราเอง ผลของวันนี้คือสิ่งที่กระทำเมื่อวาน

ในเรื่องตัวละครดีจะเลือกเดินทางที่ถูกที่ควร ไม่ละอายต่อคุณธรรม ทำแต่ความดี พวกเขาไม่เคยโดยสิ่งยั่วเย้าล่อใจที่แม้จะมีอิทธิพลอย่างรุนแรงต่อความอยู่รอด ตัวละครดีจะไม่ยอมสยบให้มัน ทำให้ชีวิตเขาไม่ผิดพลาด ตัวละครเลวมักจะเลือกทางเดินที่ผิด และหันมาโทษว่าคนรอบข้าง โทษว่าสวรรค์ แต่ไม่เคยโทษตัวเองเลย

ดูละครแล้วย้อนดูตัว อย่างที่เขาว่าจริง ๆ คนในปัจจุบันนี้ขอเพียงอยู่รอดมีหน้ามีตา ยอมทำทุกอย่าง แม้แต่สิ่งที่ตรงข้ามกับคุณความดี มีหนังอย่างนี้ออกมาเสียบ้าง เพื่อเตือนใจคน เพื่อบอกว่า "ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว" แม้คำนี้อาจจะไม่น่าเชื่อถืออีกต่อไป แต่ความจริงแล้วก็ยังคงอยู่ เพียงแต่มันอยู่ที่ไหน เท่านั้นเอง.........

จงเชื่อมั่นต่อความดี หลีกห่างจากความชั่ว อ้าว....อารมณ์จากหนังยังค้าง พาไปไหนต่อไปแล้วก็ไม่รู้ มาเข้าเรื่องค่ะ



"ซินอี้เจี่ยนเหมย" เป็นรีเมคของ "อี้เจี่ยนเหมย" ซึ่งเท่าที่ทราบได้สร้างเป็นหนังชุดมาสองครั้งแล้วล่ะค่ะ



พระเอกกับนางเอกเวอร์ชั่นแรก
ครั้งแรกโค่วซื่อซุน เล่นเป็น เจ้าสือจวิ้น เสินไห่หรง เล่นเป็นเสิ่นซือฉือ หลี่เลี่ยเล่นเป็นว่านซิวหลิง


อี้เจี่ยนเหมย เวอร์ชั่นไต้หวัน

ครั้งที่สองเจ้าเหวินจั๋วแสดงเป็นเจ้าสือจวิ้น สุ่ยหลิง เล่นเป็น เสิ่นซินฉือ

ครั้งล่าสุดฮั่วเจี้ยนหัวเล่นเป็นเจ้าสือจวิ้น หลี่ว์อีเล่นเป็นเสิ่นซินฉือ เป็นหนังชุด 40 ตอน กล่าวถึงคน 3 รุ่น โดยเน้นที่รุ่นของ เจ้าสือจวิ้น


เจ้าสือจวิ้น(赵时俊) หรือที่เรียกกันว่า เจ้าเหยีย(赵爷) เป็นคนฉลาด รักบ้านเกิด มีคุณธรรม


เสิ่นซินฉือ(沈心慈) สาวงาม อ่อนนอกแข็งใน ทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณ




เหลียงหย่งชัง (梁永昌) วายร้ายที่ทำได้ทุกอย่างเพียงเพื่อบรรลุจุดมุ่งหมายของตน


ว่านชิวหลิง (万秋玲) ลูกสาวเจ้าพ่อ อ่อนแอแต่รักมั่น


เหวินอิน(雯音) สาวน้อยอ่อนต่อโลกที่ต้องขมขื่นทั้งชีวิต


หลีเกิ่งหมิง(李耿明)ลูกที่แม่ไม่ตั้งใจให้เกิด เขาหุนหัน และชอบใช้กำลัง แต่กตัญญู




สิงฟังฟัง(邢寡妇) แม่ม่ายลูกติดเจ้าของปศุสัตว์ นางเป็นคนตรงไปตรงมา จิดใจงดงาม


เจิ้งหยาง(小正扬)ลูกชายจอมซนของแม่ม่ายฟังฟัง


มารดาชราตาบอดของเกิ่งหมิง (耿母)นางไม่เคยลืมความแค้นจวบจนวันตาย


ว่านต้าเฉวียน (万大权) เจ้าพ่อผู้มีอดีตที่ผิดพลาด


จูขุยอัน(朱奎安)ลูกน้องชั่วผู้ไม่เคยละความเลว





เรื่องย่อ

เจ้าเหยียเดินทางไปทำการค้าที่เมืองน้อยเมืองหนึ่ง เขาพบป้ายประกาศขายตัวช่วยรักษาพ่อของสาวน้อยนักศึกษา ทำให้เขาเห็นใจ จึงให้เงินช่วยเหลือโดยไม่เปิดเผยตัว


เสิ่นซินฉือขายตัวเพื่อรักษาบิดาที่ป่วยหนัก

สาวน้อยนักศึกษานำเงินไปรักษาพ่อ แต่ไม่ทันไรกลับถูกคนชั่วเหลียงย่งชังที่ทำร้ายครอบครัวเธอจนล่มสลายตามมาทัน และพลั้งมือเป็นเหตุให้บิดาเธอตายทั้ง ๆ ที่กำลังจะได้รับการเยียวยาอยู่แล้ว ตอนนั้นเองฝูซิง เด็กรับใช้ใบ้ของเจ้าเหยียได้มาพบเห็นตามที่เจ้านายให้มา จึงช่วยสาวน้อยนักศึกษาไว้ทัน

สาวน้อยนักศึกษาฝังบิดาด้วยความเสียใจ โดยได้รับความช่วยเหลือจากฝูซิงอีกจนเข้าใจผิดว่าฝูซิงคือผู้มีพระคุณ เมื่อไม่มีภาระใดสาวน้อยนักศึกษาเสิ่นซินฉือจึงตามหาเจ้าเหยียเพื่อตอบแทนเขาโดยเข้าใจผิดไปว่าฝูซิงเป็นเจ้าเหยีย(นายแซ่เจ้า) ต่อมาเสี่ยวเอ้อคนหนึ่งมาบอกว่าฝูซิงไม่ใช่เจ้าเหยีย เจ้าเหยียตัวจริง ชื่อ เจ้าสือจวิ้น อยู่เมืองห่างออกไปที่ชื่อว่าเมืองซาเหอ

เหลียงหย่งชังตามมารังควานซินฉืออีก เขาถือว่าเป็นเจ้าของเธอ เมื่อเห็นซินฉือกลัวเขาจึงยิ่งรุกไล่จะข่มขืนเธอ เมื่อต่อสู้กันเกิดทำเทียนเซ่นไหว้บนโต๊ะร่วง ไฟไหม้ลุลามห้องพัก ซินฉือกระโดดลงจากห้องชั้นสองร่วงลงบนรถม้าและสลบไป

เมื่อตื่นขึ้นมา เธอพบว่าอยู่บนรถม้าของชายคนหนึ่งที่ชื่อว่า หลีเกิ่งหมิง แรก ๆ หลีเกิ่งหมิงไม่ชอบหน้าเธอเท่าไหร่ให้เธอทำงานชดใช้ เมื่อทำงานใช้หนี้แล้ว ซินฉือลาเขาออกเดินทางไปที่เมืองซาเหอ

ที่เมืองซาเหอ แม่ม่ายฟังฟังและบุตรชายอายุประมาณ 8 ขวบที่ชื่อเจิ้งหยางได้ข่าวว่ามีคนมาปิดทางน้ำ มิให้คนเมืองซาเหอมีน้ำใช้ จึงพากันไปทวงถามความยุติธรรม ขณะจะพลาดท่าโดนรุมทำร้าย เจ้าเหยียเข้ามาช่วยไว้พอดี ทั้งหมดร่วมกันวางแผนกำจัดอันธพาลเหล่านี้

เจ้าเหยียและฟังฟังวางแผนล่ออันธพาลเข้ามาในเมืองซาเหอ จนจับพวกมันไว้ได้ส่วนหนึ่ง แต่ซินฉือที่พอดีเดินทางเข้าเมืองสอดมือเข้าช่วยพอดี ทำให้พวกอันธพาลตลบหลังจับลูกสาวพ่อเมืองที่ชื่อว่าเหวินอินมาเป็นตัวประกัน เจ้าเหยียต้องเอาตัวเข้าแลกกับเหวินอิน จึงโดนอันธพาลจับไปแทน ตอนที่เจ้าสือจวิ้นโดนจับไปนั้นเองซินฉือจึงทราบว่า เจ้าเหยียก็คือเจ้าสือจวิ้นผู้มีพระคุณของเธอนั่นเอง

ซินฉือตามไปช่วยเจ้าเหยียแต่พลาดตกเขา ตกลงมาบนรถม้าของหลีเกิ่งหมิง จากความบังเอิญถึงสองครั้งนี้เอง เกิ่งหมิงเข้าใจไปเองว่าทั้งสองมีบุพเพสันนิวาสต่อกันจึงหลงรักซินฉือ คอยดูแลซินฉือเป็นอย่างดี

เกิ่งหมิงพาซินฉือมาที่บ้านในปศุสัตว์แห่งหนึ่ง โดยไม่ทราบว่าเป็นบ้านของแม่ม่ายฟังฟัง แม่ม่ายฟังฟังกับลูกชายกลับบ้านมาพบว่ามีคนเข้ามาอยู่จึงเกิดการทะเลาะกันขึ้น แต่แล้วก็ยอมให้ทั้งสองอยู่เพื่อให้ซินฉือรักษาตัว แม่ม่ายฟังฟังเกิดหลงรักเกิ่งหมิงขึ้นมาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เนื่องจากนางครองความเป็นม่ายมานาน และต้องทำอะไรต่าง ๆ ด้วยตัวเองจึงอยากหาคนมาพึ่งพาบ้าง

เกิ่งหมิงพบกับซินฉือโดยบังเอิญหลายครั้งจนเข้าใจไปว่าเป็นบุพเพฯ
เจ้าเหยียถูกจับตัวไป โชคดีที่ลูกสาวของเจ้าพ่อช่วยไว้แต่มีข้อแม้ว่าต้องแต่งเข้าตระกูลว่าน เดิมที่เจ้าพ่อตระกูลว่านและพ่อของเจ้าเหยียเป็นพี่น้องร่วมสาบาน แต่เมื่อเจ้าพ่อแซ่ว่านได้ข่มขืนเมียของน้องสามร่วมสาบานของตน น้องรองพ่อของเจ้าเหยียจึงตีตัวออกห่าง ต่อมาน้องสามถูกฆ่าตายไป ใคร ๆ ก็ว่าเจ้าพ่อแซ่ว่านเป็นคนฆ่า แม้เขาบอกว่าเขาไม่ได้ฆ่า แต่ไม่มีใครเชื่อเลย เจ้าเหยียเองก็เคยเจอกับชิวหลิงลูกสาวเจ้าพ่อ ตอนเด็ก ๆ เธอติดเขามาก เมื่อโตเป็นสาวก็อยากเป็นเจ้าสาวของเขา



เจ้าเหยียขอพบชิวหลิงและบอกว่าการแต่งงานต้องเกิดจากความรัก แต่เนื่องจากชิวหลิงมีโรคประจำตัวจะตายวันตายพรุ่งก็ยังไม่รู้ ด้วยความสงสารและอยากช่วยให้คนเมืองซาเหอมีน้ำกินน้ำใช้ เจ้าเหยียจึงยอมตกลงแต่งงานเข้าตระกูลว่าน

คืนวันแต่งงานเจ้าเหยียโดนลูกน้องชั่วที่ชื่อจูขุยอันของเจ้าพ่อว่านต้าเฉวียนกลั่นแกล้งโดยมอมเหล้าเอาไปทิ้งที่ริมแม่น้ำแล้วพากันปัสสาวะใส่เจ้าเหยียที่นอนสลบอยู่ ชิวหลิวรอเจ้าบ่าวทั้งคืนแต่เขาไม่ได้มา เธอเสียใจมาก แต่รุ่งเช้าเมื่อทราบเรื่องทั้งหมดเธอก็ไม่ถือโทษโกรธเขาอีก

เจ้าเหยียกลับไปที่เมืองซาเหอแจ้งข่าวดีให้ทุกคนทราบ เมื่อทราบว่าเสิ่นซินฉือที่เขาช่วยไว้มาตามหาเขา แล้วตกเขาตาย ซึ่งเป็นความเข้าใจผิดของคนในหมู่บ้านเนื่องจากซินฉือตกเขาแล้วเหลือแต่รองเท้าอยู่ข้างเดียว เจ้าเหยียไปที่ริมหน้าผาและทำบุญอุทิศส่วนกุศลลอยน้ำให้ซินฉือ

หลังจากแต่งงานกันแล้ว เจ้าเหยียได้รับความไว้วางใจให้ทำงานในกิจการของตระกูลว่าน จนจูขุยอันริษยาเป็นยิ่งนัก พยายามหาทางกลั่นแกล้งตลอด ด้านเหวินอินลูกสาวพ่อเมืองทีแอบพอชอบเจ้าสือจวิ้นมาตลอดก็รู้สึกไม่พอใจการแต่งงานครั้งนี้เป็นอย่างมาก


เพื่อตอบแทนบุญคุณ ซินฉือยอมสัญญาว่าจะมอบลูกให้ชิวหลิง

วันหนึ่งชิวหลิงป่วยขณะเดินทาง ระหว่างความเป็นตาย เหลียงหย่งชังเดินทางผ่านมาพอดี หย่งชังได้รับการศึกษาจากตะวันตก เชี่ยวชาญวิชาแพทย์สมัยใหม่ จึงให้สือจวิ้นพาชิวหลิงหาที่พัก สือจวิ้นรีบอุ้มชิวหลิงใส่รถม้าและหาที่พักทันที ด้วยความรีบร้อน สือจวิ้นพาชิวหลิงไปถึงปศุสัตว์ของฟังฟัง เขาเปิดประตูห้องเข้าไปเจอซินฉืออาบน้ำอยู่พอดี เกิ่งหมิงพบเห็นเข้า โมโหมากจึงต่อสู้กัน

สือจวิ้นบอกให้เกิ่งหมิงรามือ และรีบอุ้มชิวหลิงไปนอนที่เตียง หย่งชังเข้ามาในห้อง ซินฉือเห็นเขาจึงรีบหลบไปใต้เตียง หย่งชังรักษาชิวหลิงจนอาการสงบ จึงออกไปเรียกสือจวิ้น ซินฉือถือจังหวะนั้นรีบหาที่หลบใหม่ ยังไม่ทันหาที่หลบได้ เธอได้ยินเสียงสือจวิ้นจึงรีบขึ้นเตียงอีกหลังหนึ่งในห้องเดียวกันตลบผ้าห่มมาคลุมไว้

หย่งชังบอกให้สือจวิ้นไปทำความสะอาดร่างกายให้ชิวหลิง เนื่องจากตอนรักษาเกิดการควบคุมระบบขับถ่ายไม่ได้ สือจวิ้นเห็นชิวหลิงคุมโปงคิดว่าเธออายจึงถอดกระโปรงทำความสะอาดให้ โดยไม่มองว่าคนที่เขากำลังทำความสะอาดร่างกายให้ไม่ใช่ชิวหลิงแต่เป็นซินฉือ เขาอุ้มซินฉือออกไปเพื่อพากลับบ้าน ทั้ง ๆ ที่คุมโปงอยู่

หลังจากสือจวิ้นไปแล้ว แม่ม่ายฟังฟัง เข้าห้องมาจึงพบเห็นชิวหลิง ที่แท้สือจวิ้นพาคนไข้ไปผิดตัว เนื่องจากห้องนี้เป็นห้องของฟังฟังกับลูกชายเจิ้งหยางจึงมีเตียงสองหลัง สือจวิ้นไปอุ้มคนผิดเตียงนั่นเอง

สือจวิ้นไปถึงกลางทางจึงพบว่าคนที่เขาพามาเป็นเสิ่นซินฉือ จึงรู้สึกตกใจ เธอเล่าให้เขาฟังว่ายังไม่ตายเพราะเกิ่งหมิงช่วยไว้ สือจวิ้นพาเธอกลับไปส่งและเปลี่ยนเอาชิวหลิงที่สลบกลับมาขึ้นรถและพาไปส่งที่บ้าน

สือจวิ้นจัดการงานต่าง ๆ ในหน้าที่ของลูกเขยตระกูลว่าน แต่เขาไม่เคยแตะต้องชิวหลิงเลย หย่งชังมารักษาชิวหลิงเป็นประจำและพบว่าเธอไม่อาจมีลูกสืบตระกูลได้ ชิวหลิงรู้ก็เสียใจมาก เพราะเธอรู้ว่าสือจวิ้นชอบเด็ก หย่งชังสอนให้ชิวหลิงเอาหญิงอื่นมานอนกับสือจวิ้น เมื่อสาวนั้นท้องแล้วก็เอาลูกมาเป็นลูกของตนเอง ชิวหลิงเชื่อตาม

ชิวหลิงพบว่าซินฉืออยากตอบแทนพระคุณของเจ้าเหยีย จึงขอให้เธอมีลูกกับสือจวิ้นแล้วมอบลูกให้เธอ ซินฉือทบทวนแล้วรับปาก เพราะเธอก็แอบรักสือจวิ้นอยู่แต่แรกแล้ว หย่งชังเอายาปลุกกำหนัดให้สือจวิ้นกิน เมื่อกินแล้วจะไม่มีสติ จำอะไรไม่ได้ ด้วยความร่วมมือของชิวหลิงสือจวิ้นกับซินฉือจึงเกิดความสัมพันธ์กันขึ้น

ซินฉือไปอธิษฐานให้พระช่วยให้เธอตั้งครรภ์เร็ว ๆ เกิ่งหมิงแอบได้ยินเข้า คิดว่าสือจวิ้นรังแกซินฉือ จึงไปรังควานสือจวิ้น สือจวิ้นไม่รู้เรื่องจึงให้ไปหาซินฉือเพื่อยืนยันว่าความจริงแล้วทั้งสองไม่มีอะไรกัน ซืนฉือไม่กล้าสู้หน้าสือจวิ้นจึงวิ่งหนีไปท่ามกลางสายฝน

เกิ่งหมิงตามมา บอกรักซินฉือ แต่เธอไม่รักเขาเลย เกิ่งหมิงดื้อดึงเค้นความจริงให้ได้ ซินฉือจึงสารภาพว่ารักสือจวิ้น เกิ่งหมิงผิดหวัง วิ่งหนีไปอย่างบ้าคลั่ง สือจวิ้นตามซินฉือที่วิ่งหนีออกมา พบเธอสลบอยู่ท่ามกลางสายฝน จึงพามาที่ห้องเพื่อทำให้ร่างกายอบอุ่น เขาอุ้มเธอไปนอนที่เตียงและห่มผ้าให้ สือจวิ้นเห็นเหล้าที่ชิวหลิงนำมาให้ยังวางอยู่บนโต๊ะ โดยไม่รู้ว่าเหล้านี้ใส่ยาปลุกกำหนัดไว้ตั้งแต่วันก่อนแต่ยังดื่มไม่หมด จึงเอาให้ซินฉือกิน และตัวเองก็กินด้วยเพื่อให้ร่างกายหายหนาว ทั้งสองจึงก่อเกิดความสัมพันธ์กันขึ้นเป็นครั้งที่สองด้วยฤทธิ์ยา


ความรักของเจ้าสือจวิ้นกับเสิ่นซินฉือผ่านการทดสอบของกาลเวลา

ตอนเช้าซินฉือคุกเข่าหน้าเตียงบอกว่าตนเองควรตาย สือจวิ้นตื่นขึ้นมาเห็น ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเกิดเรื่องมาถึงขนาดนี้ได้อย่างไร ซินฉือวิ่งหนีไปโดดน้ำตาย สือจวิ้นตามหาเธอแต่หาไม่เจอ เพระซินฉือพยายามหลบเขาเต็มที่ สือจวิ้นไปหาซินฉือที่บ้านแม่ม่ายฟังฟัง และบอกเรื่องนี้ให้ฟังฟังทราบ

ซิวหลิงรู้สึกผิดอย่างแรงเมื่อเห็นจดหมายลาตายของซินฉือ หย่งชังที่รักษาเธอมาเจอจดหมายที่ชิวหลิงอ่าน เขาหยบิขึ้นมาอ่านบ้างก็ทราบเรื่องทั้งหมด เมื่อรู้ว่าสาวที่หามาท้องแทนชิวหลิงเป็นซินฉือ เขาก็แทบคลั่ง ทั้ง ๆ ที่ซินฉือควรเป็นของเขาแต่กลับกลายเป็นเมียของเจ้าสือจวิ้นไปเสียแล้ว หย่งชังโกรธจึงคิดทำร้ายทุกคนที่เกี่ยวข้องกับสือจวิ้น เขาวางยากล่อมประสาทชิวหลิงทำให้เธอคุ้มดีคุ้มร้าย เหมือนเป็นคนเสียสติ

หย่งชังเป็นหมอรักษาคนในเมืองซาเหอ ได้รับความยกย่องอย่างมาก เขาแกล้งหลอกเหวินอินว่ารักเธอ แล้วข่มขืนเธอ ขอเพียงเป็นผู้หญิงที่รักเจ้าสือจวิ้น เขาจะทำลายทุกคน เหวินอินหลงรักเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น โดยไม่รู้เลยว่าหย่งชังไม่ได้รักเธอแม้แต่น้อย แต่ทำลายเธอเพียงเพราะเธอเป็นคนหนึ่งที่หลงรักเจ้าสือจวิ้น


ชีวิตของสาวน้อยเหวินอิน พังทลายเพราะได้พบกับคนชั่วอย่างเหลียงหย่งชัง


เหวินอินตั้งท้อง พ่อเมืองทราบเรื่องจึงบังคับให้แต่งงาน แต่หย่งชังอ้างโน่นอ้างนี่ไม่ยอมทำตาม หย่งชังบีบให้ชิวหลิงบอกความจริงสือจวิ้นว่าเธอได้วางแผนการท้องแทนและทำให้ซินฉือต้องฆ่าตัวตาย สือจวิ้นโกรธมากที่ชิวหลิงทำแบบนี้ จึงออกตามหาซินฉือไปทั่ว โดยไม่สนใจกิจการงานของบ้านตระกูลว่านอีกเลย




ชิวหลิงเป็นห่วงสือจวิ้นจนล้มป่วย หย่งชังเอายามาให้กิน วางแผนทำลายชิวหลิง โดยใส่ยาให้เธอปลุกกำหนัดตัวเดิมที่เคยให้ชิวหลิงวางยาสือจวิ้น ชิวหลิงกินแล้วสติเลอะเลือน หย่งชังข่มขืนเธอ ชิวหลิงคิดว่าหย่งชังเป็นสือจวิ้น จึงรู้สึกว่าชีวิตเธอมีความสุขมาก

ซินฉือได้รับความช่วยเหลือจากเกิ่งหมิงที่ติดตามเธอตลอดเพราะกลัวเธอคิดสั้น ซินฉือตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในบ้านของแม่ม่ายฟังฟังอีกครั้ง ฟังฟังพอจะทราบเรื่องของสือจวิ้นกับซินฉือเพราะสือจวิ้นเองก็เคยมาปรารภกับเธอเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอจึงให้ความอุปการะซินฉือเหมือนเป็นน้องสาวตัวเอง

สือจวิ้นตามหาจนเจอซินฉือ เขาพูดจนซินฉือรู้สึกผิดน้อยลง ทั้งสองจึงตกลงว่าจะเผชิญหน้าต่อเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยกัน สือจวิ้นเองก็รู้สึกว่าตนเองรักซินฉือเข้าให้แล้ว

สือจวิ้นกลับมาที่บ้านตระกูลว่านและบอกเรื่องราวให้ว่านต้าเฉวียนพ่อตาทราบ ว่านต้าเฉวียนโกรธมาก แต่เห็นแก่ชิวหลิงจึงไม่ทำร้ายสือจวิ้น จูขุยอันไม่พอใจหาเรื่องทำร้ายสือจวิ้นบาดเจ็บปางตาย ต้าเฉวียนจึงจับจูขุยอันไปขังไว้

ชิวหลิงรู้เรื่องสือจวิ้น เธอยอมรับชะตากรรม หย่งชังสารภาพกับว่านต้าเฉวียนว่าเขาหลงรักชิวหลิงจึงทำพลาดไป ว่านเฉวียนให้จับหย่งชังไปขังไว้ แต่ชิวหลิงขอร้องให้พ่อปล่อยหย่งชังออกมาช่วยรักษาสือจวิ้นที่บาดเจ็บจากการที่โดนจูขุยอันยิง จูขุยอันได้ทราบเรื่องชิวหลิงจากหย่งชังเมื่อเจอกันในคุก ด้วยความโกรธแค้นว่านต้าเฉวียนจึงหาทางแก้แค้น เขาปลุกปั่นคนในพรรคของเจ้าพ่อว่าน จนรวบรวมได้คนจำนวนมาก และยึดอำนาจจากว่านต้าเฉวียนโดยจับต้าเฉวียนสองพ่อลูกเอาไว้

แม่ม่ายฟังฟังชอบพอเกิ่งหมิง พยายามหาทางบอกให้เขารู้หลายครั้งแต่เขาก็ไม่สนใจ ด้วยความดีของเธอเกิ่งหมิงค่อย ๆ ยอมรับความรักจากเธอ และเขาก็เข้ากับเจิ้งหยางลูกชายจอมซนของฟังฟังได้ดี เมื่อความรู้สึกเปลี่ยนไป เกิ่งหมิงจึงสาบานเป็นพี่น้องกับซินฉือ

ซินฉือได้รับจดหมายลงชื่อเจ้าสือจวิ้น เข้าใจว่าสามีเขียนจดหมายบอกให้เธอไปหา จึงอำลาฟังฟังและเกิ่งหมิงออกไปตามที่สือจวิ้นบอก ความจริงแล้วเป็นแผนของหย่งชังที่หลอกจับตัวซินฉือไปไว้ในห้องน้ำแข็งกลางป่า หย่งชังไม่ต้องการให้ทั้งสองสมหวัง เขากักขังซินฉือไว้นานก่อนจะพาออกไปฝากไว้กับนายพลแซ่เย่ที่เคยเขามีพระคุณช่วยชีวิตของนายพลนี้มาก่อน

แม่ม่ายฟังฟัง เมื่อมีเกิ่งหมิงอยู่ทำงานที่ปศุสัตว์ด้วยก็มีความสุขขึ้นมาก วันหนึ่งเธอเดินทางไปซื้อข้าวของในเมืองพบหญิงขอทานชราตาบอด หญิงคนนี้บ้า ๆ บอ ๆ เจิ้งหยางสงสารจึงเอาอาหารให้กิน และฟังฟังก็พบว่าเธอคือแม่ของเกิ่งหมิง แต่แม่เฒ่ามีฤทธิ์เดชร้ายกาจ กว่าจะจับกลับบ้านมาได้ก็เล่นเอาเหงื่อตก

แม่เฒ่าตาบอดคุ้มดีคุ้มร้าย เกิ่งหมิงได้เจอแม่อีกครั้งก็ดีใจมาก เดิมทีฟังฟังไปศาลเจ้าเพื่อขอให้เธอได้ลงเอยกับเกิ่งหมิง จากเซียมซีที่ได้บอกว่าจะมีคนมาช่วยให้ทั้งสองลงเอยกัน ฟังฟังเข้าใจว่าเป็นแม่ของเกิ่งหมิง แต่ที่ไหนได้ แม่เฒ่าร้ายกาจมาก ไม่ยอมให้เกิ่งหมิงแต่งกับแม่ม่าย แม่ของเกิ่งหมิงบอกว่าคนที่ฆ่าพ่อเกิ่งหมิงคือว่านต้าเฉวียน


เกิ่งหมิงทราบเรื่องว่านต้าเฉวียนรีบวิ่งไปคิดฆ่าต้าเฉวียนให้ตาย

ว่านต้าเฉวียนถูกจับตัวมัดประจาน จูขุยอันกำลังจะจัดการ เกิ่งหมิงเข้ามาเห็นพอดี จึงรีบกลับบ้านไปถามแม่ว่าคนที่ฆ่าพ่อใช่ต้าเฉวียนแน่หรือ? แม่เฒ่ายืนยัน เกิ่งหมิงรีบไปหาต้าเฉวียนพร้อมปืน แม่เฒ่าตามมาห้ามไว้ได้ทัน สถานการณ์คับขัน หย่งชังตามขุนพลเย่มาจัดการจูขุยอันไว้ได้ ต้าเฉวียนได้พบหญิงที่เขาข่มขืนจนเกิดบุตรอีกครั้ง ต้าเฉวียนเข้าใจว่าเป็นเกิ่งหมิงแน่นอน เพียงแต่ยังไม่ได้รับการยืนยันจากแม่ของเกิ่งหมิงเท่านั้นเอง ตั้งแต่นั้นมาต้าเฉวียนพยายามหาทางพิสูจน์หาความจริง

ที่แท้ในอดีตต้าเฉวียน กับพ่อของสือจวิ้นและพ่อของเกิ่งหมิงเป็นพี่น้องร่วมสาบานที่ตะลุยไปทุกทิศด้วยกัน แต่ต้าเฉวียนพี่ใหญ่ข่มขืนอาซ้อสาม ต่อมาน้องสามก็ถูกฆ่าตายอีก ทุกคนเข้าใจว่าเป็นฝีมือของว่านต้าเฉวียน ทำให้พ่อของสือจวิ้นไม่อยากนับญาติกับต้าเฉวียนจึงพาสือจวิ้นกับซ้อสามหนีไป ต้าเฉวียนตามมาทัน ซ้อสามหนีไปได้ แต่พ่อของสือจวิ้นโดนลูกน้องของว่านต้าเฉวียนทำร้ายปางตาย สือจวิ้นกับพ่อที่แยกตัวออกมาต้องอยู่อย่างลำบากตลอดมา




ชิวหลิงโดนจูขุยอันจับมัดพร้อมว่านต้าเฉวียนและสือจวิ้น


ครั้งนี้ต้าเฉวียนได้รับความช่วยเหลือจากหย่งชังที่พาขุนพลเย่มาช่วยต้าเฉวียนไว้ หย่งชังทำทีเป็นรักชิวหลิง ต้าเฉวียนรอดมาได้เพราะหย่งชังจึงยอมอภัยให้ เพื่อให้หย่งชังยอมรักษาสือจวิ้น ชิวหลิงต้องทำดีกับหย่งชังทั้ง ๆ ที่ใจเธอแทบสลายเมื่อรู้ว่าจะไม่ได้อยู่เป็นคู่กับสือจวิ้นอีกแล้ว

หย่งชังได้รับความไว้วางใจจากต้าเฉวียนแล้วก็เริ่มดำเนินแผนต่อไป เขาต้องการตำแหน่งพ่อเมือง จึงวางแผนทำร้ายพ่อของเหวินอิงแล้วชิงเอาตำแหน่งมา พ่อเมืองโกรธมากเมื่อทราบความชั่วของหย่งชัง จนเส้นเลือดในสมองแตกกลายเป็นอัมพาตไป หย่งชังได้ตำแหน่งพ่อเมืองแทนในทันที เหวินอินที่โดนหลอกเริ่มท้องโตขึ้นกว่าเดิม หย่งชังไม่ต้องการให้ใครู้จึงบังคับให้เหวินอินเอาเด็กออก แต่เหวินอินไม่ยอมกินยาแท้งที่หย่งนำมาให้จึงโดดน้ำตาย หย่งชังทำทีเป็นวยแต่ไม่ช่วย เขาเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อของเหวินอิน เมื่อทราบเรื่องทำให้พ่อเหวินอินโกรธจนตายไป หย่งชังทำเป็นเสียใจกับการตายของพ่อเมือง ชาวเมืองต่างเชื่อในมารยาของหย่งชังอย่างสนิทใจ

หย่งชังทำความตกลงกับขุนพลเย่โดยจะยอมมอบที่ดินที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดให้ขุนพลเย่ปลูกฝิ่น ขุนพลเย่เป็นหัวหน้าของกองทัพที่ทางการลืม จึงพยายามหาเงินเลี้ยงลูกน้องด้วยการขายฝิ่นให้กับฝรั่งผมแดง โดยห้ามคนของตนสูบฝิ่นเด็ดขาด ลูกน้องที่ไม่เชื่อเขายิงตาคาห้องขัง ซินฉือที่ถูกขังอยู่ห้องข้าง ๆ (หย่งชังเอามาฝากขังไว้)ได้ยินเรื่องราวทั้งหมด

หย่งชังไม่อยากให้สือจวิ้นมีสติครบถ้วนมาเป็นก้างขวางคอในการยึดเมืองนี้ของเขา จึงฉีดยาเสพติดเข้าเส้นเลือดให้สือจวิ้นโดยอ้างว่าเป็นการรักษา สือจวิ้นติดยาอย่างหนัก ฝูซิงคนรับใช้ที่ซื่อสัตย์คอยดูแลเขาตลอดเวลา

ขุนพลเย่พบว่าซินฉือมีสติปัญญาดีและเข้าใจเรื่องการทดน้ำเข้านา ทำให้ที่ดินอุดมสมบูรณ์จึงให้ความกรุณาเป็นพิเศษให้ร่วมโต๊ะรับประทานอาหาร เขาอยากได้เมียที่ช่วยงานได้ ซินฉือบอกว่าสิ่งเหล่านี้เรียนรู้มาจากสามี ขุนพลเย่รู้สึกว่าสามีของซินฉือจะเป็นอุปสรรคเขาที่จะรับซินฉือเป็นเมียน้อยคนทื่ 4 จึงหาทางกำจัดสือจวิ้น

หย่งชังก็หาทางกำจัดสือจวิ้นเช่นกัน เมื่อมีความต้องการตรงกับขุนพลเย่ ทั้งสองความจริงน่าจะร่วมมือกันได้ แต่ขุนพลเย่กลับชอบพอซินฉือ และยึดซินฉือเป็นคนของตัว ไม่ให้หย่งชังทำร้าย หย่งชังไม่ค่อยพอใจนักเมื่อ หย่งชังมารับซินฉือกลับแต่ขุนพลเย่อิดออด แต่สุดท้ายก็ยอม หย่งชังยื่นข้อเสนอต่อซินฉือว่าถ้าไม่อยากให้เจ้าสือจวิ้นตาย ให้เธอร่วมมือกันทำลายชื่อเสียงของเขาและไล่เขาไปจากเมืองซาเหอเสีย ซินฉือเห็นโอกาสที่จะช่วยสือจวิ้นได้จึงยอมรับปากใส่ร้ายว่าสือจวิ้นข่มขืนเธอจนตั้งท้องต่อหน้าชาวบ้านทั้งหลายในศาลเจ้าประจำหมู่บ้าน

สือจวิ้นแทบไม่เชื่อหูตัวเองในคำพูดของซินฉือที่ใส่ร้ายเขา ซินฉือเจ็บปวดใจมากแต่นี่ก็เป็นทางรอดเพียงหนึ่งเดียวของสือจวิ้นจึงจำใจทำ สือจวิ้นโดนชาวบ้านขว้างปาผักและของปฎิกูลใส่ มีแต่ฝูซิงเท่านั้นที่คอยดูแล

สือจวิ้นออกไปนอกเมือง และพักอยู่ที่ศาลเจ้าร้างแห่งหนึ่ง ขณะกำลังอยากยา หย่งชังก็ปรากฏตัวบอกเรื่องราวทั้งหมดให้สือจวิ้นทราบก่อนตาย สือจวิ้นฟังแล้วค่อย ๆ ถามปัญหาคาใจทีละข้อ หย่งชังเห็นว่าสือจวิ้นจะตายแล้วจึงบอกความจริงให้ฟังทั้งหมด แต่แท้จริงแล้วเป็นแผนของสือจวิ้น ผู้ใหญ่ในหมู่บ้านที่แอบฟังอยู่ข้างนอกปรากฎตัวและต่างได้ยินความจริงทั้งหมดจากปากหย่งชัง สือจวิ้นจึงพ้นมลทิน


ฟังฟังดูแลแม่เฒ่าอย่างดีจนนางเห็นความดียอมให้แม่ม่ายแต่งงานกับลูกชายตน

แผนนี้ชิวหลิง สือจวิ้นและซินฉือร่วมมือกันเพื่อหลอกหย่งชัง หย่งชังได้แต่ฝากความอาฆาตแล้วหนีไป ชิวหลิงเสียใจที่ไม่ได้อยู่เป็นคู่กับสือจวิ้น ซ้ำยังเสียตัวให้หย่งชัง เธอจึงฆ่าตัวตายในอ้อมกอดของเขา ทั้งหมดตกใจมาก

ว่านต้าเฉวียนหลังจากเกิดความสงสัยว่าเกิ่งหมิงจะเป็นลูกชายของเขา จึงเพียรขอความช่วยเหลือจากสิงฟังฟัง จนรู้ว่าเกิ่งหมิงเป็นลูกของเขาจริง ๆ เขาดีใจมากที่จะมีลูกมาสืบตระกูลในยามแก่ แม่ของเกิ่งหมิงเห็นความดีของฟังฟังจึงให้แต่งงานกับลูกชาย จากที่ฟังฟังช่วยต้าเฉวียนพิสูจน์เรื่องเกิ่งหมิงทำให้เกิ่งหมิงเข้าใจผิดว่าเธอคบชู้ จึงโมโหแล้วหนีไป ต่อมาคิดได้จึงกลับมาหาฟังฟังเหมือนเดิม แต่คลาดกัน ฟังฟังกลับมาบ้านทราบว่าเกิ่งหมิงมาหาจึงรีบออกไปตามหาเขาแต่ไม่เจอ

จูขุยอันบาดเจ็บหลบหนีจากเงื้อมมือขุนพลเย่ ก่อนหน้านี้มันได้มาที่บ้านของฟังฟังและจะข่มขืนเธอ แต่ฟังฟังไม่ยอมแล้วจูขุยอันก็โดนสองแม่ลูกไล่ไป มันจึงไปหาว่านต้าเฉวียนเพื่อล้างแค้น ทั้งสองสู้กันว่านต้าเฉวียนตกเขาลงไปพร้อมกับจูขุยอัน เพราะต้าเฉวียนตกลงไปทับจูขุยอันจึงไม่ตาย ฟังฟังกับเจิ้งหยางที่อยู่ละแวกใกล้เคียงมาช่วยเอาไว้ได้ ส่วนขุยอันตายไปสมกับกรรมที่ก่อเอาไว้ ต้าเฉวียนกลายเป็นคนความจำเสื่อม ไม่รู้แม้กระทั่งการตายของชิวหลิง



เกิ่งหมิงกลับมาหาฟังฟังและพยายามหาเงินเลี้ยงครอบครัว แม่ของเขาก็กลับมาด้วย ฟังฟังพยายามส่งต้าเฉวียนกลับไปที่บ้าน แต่บ้านของเขาไม่เหลืออะไรแล้ว เพราะหลังจากชิวหลิงตาย ต้าเฉวียนหายตัวไป ลูกน้องในบ้านก็แบ่งเอาสมบัติ หนีไปหมดแล้ว แม่ของเกิ่งหมิงต้องอยู่กับต้าเฉวียนที่ความจำเสื่อม นางไม่มีทางอภัยให้เขาได้ จนต้าเฉวียนตายไป นางจึงละความโกรธแค้นและตายไปอย่างสงบ คนทั้งหลายเสียใจมาก ฝังศพของทั้งสองไว้เคียงข้างกัน

สือจวิ้นและซินฉือได้รับการยกย่องจากคนในหมู่บ้านให้เป็นพ่อเมือง แต่ขุนพลเย่ส่งคนมาจะเอาตัวซินฉือไปเป็นเมียน้อยคนที่สี่ พร้อมทั้งขู่ว่าจะปราบให้ราบเป็นหน้ากองถ้าชาวเมืองไม่ยอม สือจวิ้นคิดหาทางรับมือ แต่ผู้เฒ่าผู้แก่ในหมู่บ้านบอกให้ส่งซินฉือไป สือจวิ้นไม่ยอมวางแผนสู้กับขุนพลเย่

เกิ่งหมิงกลับมาบ้านปรับความเข้าใจกับฟังฟัง เขาได้ข่าวว่าสือจวิ้นจะสู้กับทหารทั้งกอง เลยหาทางช่วย ฟังฟังไปช่วยด้วย แต่พลาดโดนระเบิดอาการสาหัส ฟังฟังบอกให้เจิ้งหยางเรียนหนังสือให้เก่ง ๆ โตแล้วจะได้มีอนาคต เจิ้งหยางไม่ชอบเรียนจึงไม่รับปาก ฟังฟังเจ็บหนักไม่รู้จะทำอย่างไรกับลูกชายดี

สือจวิ้นสู้กับกองทัพไม่ได้ จึงส่งผู้หญิงและเด็กออกจากหมู่บ้านเพื่อหนีขุนพลเย่ แต่กองทัพขุนพลเย่ตามมาทัน ซินฉือกำลังหลบหนีพร้อมคนอื่น ๆ อยู่บนแพเห็นผู้ชายในหมู่บ้านโดนระเบิดตาย เธอหมดอาลัยตายอยาก แต่ต้องรักษาลูกของสือจวิ้นในท้องไว้ให้ได้ เธอบอกขุนพลเย่ว่าจะยอมเป็นภรรยาน้อยหากขุนพลเย่ยอมปล่อยคนในหมู่บ้านและรอให้เธอคลอดลูกก่อนจึงจะแต่งงานด้วย ขุนพลเย่รับปาก

ซินฉือเหมือนคนไม่มีวิญญาณ แต่ฝูซิงมาบอกว่าสือจวิ้นยังไม่ตาย เธอจึงได้แต่รอให้เขาไปหาคนมาช่วย สือจวิ้นแจ้งเรื่องขุนพลเย่ให้ทางการทราบ ทางการจึงส่งคนมาปราบขุนพลเย่ที่ตั้งตัวเป็นกองกำลังอิสระอย่างราบคาบ ขุนพลเย่เห็นลูกน้องตายรู้สึกว่าตนเองไม่เหลืออะไรอีกแล้ว จึงฆ่าตัวตายตามไปด้วย สือจวิ้นและซินฉือได้อยู่ด้วยกันอีกครั้งหนึ่ง สือจวิ้นพบว่าเหวินอินยังไม่ตายแต่คลอดลูกแฝดชาย-หญิง เหวินอินเหมือนคนบ้า ไม่ได้สติ จะฆ่าลูกอยู่ตลอดเวลา สือจวิ้น-ซินฉือจึงอุปการะเหวินอิน ขณะเดียวกันซินฉือก็ท้องใหญ่ใกล้คลอดแล้ว


ขุนพลเย่ผู้ตั้งตัวเป็นกองกำลังไร้สังกัด

หย่งชังหมดที่พึ่งเมื่อขุนพลเย่ตาย จึงมารังควานเหวินอิน จับลูกแฝดไป และเอาตัวซินฉือไปด้วย ซินฉือท้องแก่ใกล้คลอด เธอคลอดลูกสาวตอนที่ถูกหย่งชังจับมัดนั่นเอง หย่งชังทิ้งเด็กแฝดลูกของตัวเอง แต่เอาตัวซินฉือไปกักขังพร้อมทั้งขู่สือจวิ้นว่าซินฉือตกอยู่ในมือของเขาแล้ว สือจวิ้นรู้ข่าวซินฉือโดนจับจึงรีบมาช่วย แต่หย่งชังเอาลูกของทังสองไปบังคับให้สือจวิ้นฆ่าซินฉือ ไม่อย่างนั้นเขาจะฆ่าเด็กเสีย หย่งชังข่มขู่สือจวิ้นว่าเขาจะเลี้ยงเด็กจนโตแล้วแต่งเป็นเมีย เพราะเขาไม่ได้ซินฉือเป็นของตนจึงคิดแต่งกับลูกของซินฉือแทน ทั้งสือจวิ้นและซินฉือหวั่นใจกับความบ้าคลั่งของหย่งชิง สือจวิ้นต้องใช้แผนล่อหย่งชัง จนได้ลูกสาวคืนในที่สุด หย่งชังหลบหนีไปได้อีกครั้ง

หย่งชังหนีมาถึงปศุสัตว์ของฟังฟัง จับเจิ้งหยางเอาไว้เป็นตัวประกัน ฟังฟังที่บาดเจ็บสาหัสพยายามช่วยลูกชายแต่ไม่สำเร็จ หย่งชังจับตัวเจิ้งหยางหนีไป เกิ่งหมิงรีบออกตามหาเจิ้งหยาง ฟังฟังเหมือนเทียนใกล้สิ้นแสง เธอคอยฟังข่าวอยู่ที่บ้าน แต่เจิ้งหยางยังเด็กนักเขาไม่รู้เลยว่าแม่ของเขาอาการหนักขนาดไหน

เจิ้งหยางโดนจับไปแต่หย่งชังปล่อยตัวเมื่อเห็นว่าเดินทางมาไกลแล้ว เจิ้งหยางไม่ยอมกลับเอาเลือดเขียนที่หินบอกเกิ่งหมิงว่าเขาจะประกบหย่งชังไว้ไม่อย่างนั้นจะไม่มีใครตามหย่งชังเจอ เกิ่งหมิงตามมาเห็นข้อความพอดีจึงรีบเดินทางติดตามไป แต่หาไม่เจอจึงกลับบ้านมาหาฟังฟัง ฟังฟังอาการหนักจนหมดลม ก่อนจากไปฝากลูกชายไว้ให้เกิ่งหมิงดูแล เกิ่งหมิงฝังฟังฟังให้เคียงข้างกับต้าเฉวียนและแม่ของตน เกิ่งหมิงเสียใจมากจนแทบตายตามฟังฟังไป แต่เขายังต้องรักษาสัญญาออกเดินทางตามหาเจิ้งหยาง

ระหว่างทาง หย่งชังให้ความเอ็นดูเจิ้งหยางไม่น้อย แม้จะโดนอันธพาลตามรายทางรังแกแต่ก็ปกป้องเจิ้งหยางเป็นอย่างดี คืนหนึ่งในศาลเจ้าร้างหย่งชังนึกถึงอดีตที่เคยเสียลูกคนแรกไปเพราะโดนพ่อตากีดกันแล้วเอาหลานโยนพื้นจนตาย ทำให้เกิดคลุ้มคลั่งเอาเชิงเทียนแทงโดนหน้าอกเจิ้งหยาง เจิ้งหยางเกือบตาย หย่งชังไปขโมยยาในเมือง จนชาวบ้านตามจับตัว เกิ่งหมิงพบเหตุการณ์เข้า ตะครุบตัวหย่งชังไว้ได้ แต่หย่งชังบอกว่าจะรีบไปรักษาเจิ้งหยาง เกิ่งหมิงจึงโดนชาวบ้านจับไปแทน

เจิ้งหยางเกือบตายเพราะพิษบาดแผล แต่หย่งชังเป็นหมอที่เก่งและได้รับการศึกษามาจากทางตะวันตก จึงรักษาเจิ้งหยางจนรอดตาย เกิ่งหมิงกลับแย่เพราะโดนจับไปขังและคดียิ่งหนักขึ้นเนื่องจากเจ้าทุกข์โดนหย่งชังทุบศีรษะจนถึงแก่ชีวิต สือจวิ้นที่เมืองซาเหอทราบเรื่องรีบรุดมาช่วย แต่พ่อเมืองที่หย่งชังก่อเหตุไม่ยอมท่าเดียว สือจวิ้นพยายามช่วยเกิ่งหมิงเต็มที่ พ่อเมืองยอมให้สือจวิ้นประกันตัวเกิ่งหมิงออกไปตามหาหย่งชังเพื่อนำกลับมาดำเนินคดี ทั้งสองพยายามเจรจาให้หย่งชังมอบตัว แต่หย่งชังเอาชีวิตของเจิ้งหยางมาต่อรอง สือจวิ้นไม่มีทางเลือกจึงต้องยอมปล่อยหย่งชัง โดยตัวเองจะไปรับโทษแทน เกิ่งหมิงเห็นสือจวิ้นเป็นคนดีทั้ง ๆ ที่มีภาระต้องดูแลแต่ก็ยอมตายเพื่อเพื่อน เกิ่งหมิงตัดสินใจไปรับโทษแทนสือจวิ้น ก่อนเข้ามอบตัวเขาพาเจิ้งหยางไปเที่ยวเล่นตามประสาพ่อลูกเพื่อเก็บความทรงจำดี ๆ เอาไว้

เกิ่งหมิงจับสือจวิ้นมัดกับเตียงแล้วบอกลา เกิ่งหมิงไปสารภาพว่าเขาเป็นคนขโมยยาที่ร้านและทุบเจ้าของร้าน ตาย (เพราะมีคนตายนี่แหละเรื่องเลยบานปลาย) พ่อเมืองสือปาจับตัวเกิ่งหมิงขังเอาไว้ รอการลงทัณฑ์โดยการเผาให้ตายไปตามกัน เจิ้งหยางมาได้ยินเรื่องนี้เข้าขวัญเสียมากรีบวิ่งไปที่หาเกิ่งหมิง เด็กน้อยไม่รู้จะทำอย่างไรดี สือจวิ้น-ซินฉือพยายามหาทางช่วยเกิ่งหมิงเต็มความสามารถ โดยเฉพาะสือจวิ้น เมื่อเขายุ่งเรื่องนี้มากเข้า จึงโดนจับไปขังคุกไว้ด้วย เช่นเดียวกับหย่งชังที่ก็ต้องคดีคบคิดกับขุนพลเย่จึงโดนจับตัวไปขังไว้ เกิ่งหมิงถูกลงโทษประหารชีวิตในที่สุด เจิ้งหยางร้องไห้เสียใจอย่างหนัก แม้หย่งชังจนโดนจับแต่สุดท้ายหลักฐานไม่พอจึงโดนปล่อยตัวออกมาสู่อิสรภาพ ก่อนไปเขาเยาะเย้ยสือจวิ้นว่าการเป็นคนดีไม่ใช่ต้องได้รับผลดีเสมอไป คนดีติดคุก แต่คนชั่วรอดออกจากคุกแล้วในตอนนี้ สือจวิ้นทำอะไรไม่ได้เลย

หย่งชังได้รับอิสรภาพ เขาได้พบกับเจิ้งหยางอีกครั้ง เจิ้งหยางบอกเขาว่าจะตามเขาไปทั่วทุกทิศ เพราะไม่อยากอยู่กับพวกสือจวิ้นที่เป็นเหตุให้พ่อเขาตาย หย่งชังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็ยอมให้เจิ้งหยางติดตามไป เจิ้งหยางทำดีกับหย่งชังทุกอย่าง หย่งชังป่วยจึงให้เจิ้งหยางไปซื้อยาให้ เจิ้งหยางกลับซื้อยาเบื่อหนู หนูน้อยต้มยาให้เขากินแต่ยานี้เป็นยาพิษ เจิ้งหยางพยายามกล่อมให้หย่งชังกินยาเร็ว ๆ หย่งชังเหมือนรู้ทัน ให้เจิ้งหยางออกไปเล่นนอกบ้าน เจิ้งหยางออกไปกราบฟ้าและขอให้เขาแก้แค้นได้เร็ว ๆ เด็กน้อยทุบโอ่งน้ำแตก เพื่อไม่ใช้หย่งชังมีโอกาสล้างท้องได้หากพบว่าโดนยาเบื่อ
หย่งชังไม่ไว้ใจเจิ้งหยางจึงให้เขากินยา เจิ้งหยางพยายามหาทางปฏิเสธแต่ก็ทำไม่ได้ จึงต้องกินเพื่อให้หย่งชังกินยาเบื่อที่ผสมในยารักษาลงไป เจิ้งหยางออกอุบายเอาขนมมากิน หย่งชังเริ่มไว้ใจแและกินขนมที่เจิ้งหยางกิน เจิ้งหยาอ้างว่าจะไปซื้อของกินมาเพิ่ม แต่เด็กน้อยกลับไปที่บ่อน้ำและล้างท้องให้ตัวเองอย่างทรมานและน่าสงสารเป็นที่สุด เจิ้งหยางยอมแลกชีวิตแล้ว หย่งชังกินขนมไปได้ไม่นานก็พบว่าตนเองโดนยาเบื่อ พยายามหาน้ำมาล้างท้องแต่ก็พบว่าไม่มีน้ำเหลือเลย

พ่อเมืองสือปาแจ้งข่าวร้ายเรื่องเกิ่งหมิงให้สือจวิ้นรู้ สือจวิ้นเสียใจมาก ซินฉือไปเยี่ยมสือจวิ้น เขาให้เธอหาทางออกตามหาเจิ้งหยางให้เจอ ซินฉือต้องดูแลลูกสาวด้วย หาทางช่วยสามีที่ติดคุก และออกตามหาเจิ้งหยาง เธอได้รับข่าวจากตำรวจว่ามีเด็กน้อยโดนยาเบื่อ ตำรวจเอามารักษาตัวที่โรงพยาบาล จึงรีบไปหาทันที พร้อมกันนั้นก็ทราบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งโดนยาเบื่อเหมือนกัน ซินฉือพอจะเดาเรื่องออก เพราะเจิ้งหยางพูดว่าจะล้างแค้น

เจิ้งหยางนอนพักอยู่ที่โรงพยาบาลและได้รับความช่วยเหลือทันจึงรอดตาย ซินฉือมาถึง เจิ้งหยางบอกว่าไม่อยากติดคุก กลัวจนลนลาน ซินฉือปลอบใจ และสอนว่าการทำร้ายคนมีความผิดตามกฎหมายไม่ว่าจะมีเหตุจูงใจอะไรก็ตาม แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นให้เจิ้งหยางเข้มแข็งและเผชิญหน้ากับมัน น้าซินฉือจะอยู่เคียงข้างเอง เจิ้งหยางกำลังนอนพัก ซินฉือเดินออกจากห้องและพบว่าหย่งชังรักษาตัวอยู่ห้องข้าง ๆ

หย่งชังที่ห้องข้าง ๆ ฟื้นขึ้นมาเกิดประสาทหลอน วิ่งออกจากห้อง แย่งปืนตำรวจ จับตัวพ่อเมืองสือปาที่มากับซินฉือเอาหัวกระแทกผนังจนสลบ บีบคอซินฉือ เจิ้งหยางรักษาตัวอยู่ได้ยินเสียงเห็นเข้า จึงรีบช่วยซินฉือแต่สู้แรงหย่งชังไม่ได้ เจิ้งหยางเห็นปืนตำรวจหล่นอยู่จึงยิงมั่ว ๆ เพราะร้อนใจต้องการช่วยน้าซินฉือ เลือดไหลกระเด็นใส่หน้าซินฉือ หย่งชังล้มลง หัวมีเลือดอาบ เจิ้งหยางเดินไปดู ซินฉือสลบไป หย่งชังนอนตาเหลือ เด็กน้อยกลัวติดคุก เขายิงคนตายเสื้อแล้ว เจิ้งหยางรีบเก็บเสื้อผ้าหนีออกจากโรงพยาบาล เด็กน้อยได้ยินเสียงตำรวจไล่ตามยิ่งกลัวจัดไม่กล้าเหลียวหลังเลย

สือจวิ้นไม่ได้ทำผิดอะไรจึงถูกปล่อยตัว เขาไปหาซินฉือกับลูกที่โรงพยาบาล ซินฉือเล่าเรื่องเจิ้งหยางกับหย่งชังให้ฟัง สือจวิ้นเป็นห่วงเจิ้งหยางมาก ออกตามหาทุกวันจนเงินทองร่อยหรอ ต้องขายสมบัติเกือบทุกชิ้นจนไม่มีจะขาย โชคดีที่เหวินอินกับผู้ใหญ่ในหมู่บ้านซาเหอรวบรวมเอาเงินมาเป็นทุนรอนให้สือจวิ้นตามหาเจิ้งหยาง สือจวิ้นจะไม่รับแต่เหวินอินคะยั้นคะยอ สือจวิ้นไม่มีเงินจริง ๆ แต่อยากตามหาเจิ้งหยางจึงรับไว้ด้วยความขอบคุณ

ครึ่งปีมานี้ เจิ้งหยางร่อนเร่หนีการจับกุม ตอนวางยาเบื่อหย่งชังคิดฆ่าคน เขาก็บอกกับสวรรค์แล้วว่าเขายอมรับการลงโทษทุกอย่างจากสวรรค์ ตอนนี้เขาต้องหลบหนี ต้องทนหิวและหนาวเหน็บไม่มีบ้านให้กลับ ไม่มีที่พึ่ง นี่คือการลงโทษจากสวรรค์เด็กน้อยคิด เขาต้องร่อนเร่ไปเรื่อย ๆ เพื่อหลบหนีการตามล่า ดังนั้นสือจวิ้นยิ่งหา เจิ้งหยางยิ่งเข้าใจว่าโดนตามล่า วันหนึ่งเจิ้งหยางหิวมากจนทนไม่ไหวขโมยหมั่นโถวโดนไล่จับจึงหนีขึ้นรถขนของ รถออกเดินทางจากเมือง ทั้งสองยิ่งห่างกันออกไปทุกที
ผ่านไป 1 ปี ซิ่วอวิ๋นมีอายุ 1 ขวบแล้ว หลายคนมาอวยพรวันเกิด สือจวิ้นประกาศว่าจะออกจากเมืองละทิ้งตำแหน่งเพื่อตามหาเจิ้งหยาง แต่วันนี้หนูน้อยร้องไห้หนัก พ่อแม่พบว่าซิ่วอวิ๋นป่วยต้องได้รับการรักษาทันที ทั้งสองจึงรีบพาหนูน้อยไปโรงพยาบาล หมอบอกว่าต้องดูอาการต่อเนื่อง ระหว่างการรักษาลูกสาวซินฉือพบว่าตัวเองเป็นลิวคีเมีย มีเวลาไม่มาก สือจวิ้นตกใจมาก เขาคิดรักษาชีวิตซินฉือพาเธอไปรักษาเมืองนอก แต่ซินฉือทิ้งลูกไปไม่ได้ แม้มีเวลาเพียง 3 เดือนก็ขอทำหน้าที่แม่ให้เต็มที่ แรก ๆ สือจวิ้นไม่ยอม สุดท้ายก็ต้องยอมให้ภรรยาทำตามที่อยากทำ สือจวิ้นกลุ้มหนักทั้งเรื่องลูกสาว เรื่องเมีย และเรื่องเจิ้งหยาง เหวินอินคอยปลอบใจและเข้าใจความเจ็บปวดของเขา

ตำรวจตามตัวสือจวิ้นไปเผื่อหย่งชังจะจำอะไรได้บ้าง เพราะตั้งแต่โดนยิงที่หัวแล้ว กระสุนฝังหัว เอาไม่ออก หย่งชังนอนเป็นมนุษย์ผักอยู่นาน พูดก็ไม่ได้ทำให้ตำรวจแม้มีหลักฐานความผิดของหย่งชัง แต่ไม่มีคำรับสารภาพ จึงไม่สามารถทำอะไรหย่งชังได้ตามกฎหมาย สือจวิ้นพูดกระตุ้นจนหย่งชังจำได้ ตำรวจให้หย่งชังเขียนคำสารภาพ แต่หย่งชังเจ็บปวดเนื่องจากกระสุนฝังหัวจนมักกัดนิ้วตัวเองเพื่อระงับความเจ็บปวดนั้น ทำให้นิ้วพิการ หยิบปากกาจับเขียนไม่ได้ ต่อมาหย่งชังถูกพิพากษาในคดีความผิดต่าง ๆ ที่เคยทำมาให้จำคุก 20 ปี หย่งชังหัวเราะและบอกว่าให้สือจวิ้นรอ อีก 20 ปีจะออกมาเล่นกับสือจวิ้นใหม่ ก่อนโดนนำตัวไปยังห้องคุมขัง สือจวิ้นได้แต่มองตามด้วยความสังเวชใจ