bloggang.com mainmenu search
เรื่องที่ 39 บทบันทึกเรื่องของพ่อของข้าพเจ้า
เรื่องที่ 39 บทบันทึกเรื่องของพ่อของข้าพเจ้า






แม้พ่อจะจากพวกเราไปนานแค่ไหน แต่เมื่อคิดถึงท่านขึ้นมาครั้งใด

เหมือนพ่อนั้นยังอยู่กับพวกเราเสมอ

เมื่อชีวิตเวียนมาครบรอบจากเด็ก มาเป็นผู้ใหญ่แล้วมองกลับไป

เราจะเข้าใจอะไรๆได้ดีขึ้น

และทำให้ผมยิ่งรักนับถือพ่อมากขึ้นไปอีก







พ่อเป็นผู้ชายที่อดทนและเข้มแข็งที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา

พ่ออพยพมาจากประเทศจีนหนีความยากจนและสงครามมาทางเรือ

พ่อรูปร่างผอม สูงปานกลาง ใบหน้าคมคิ้วเข้ม

พูดน้อยยิ้มเก่งและจริงใจกับคนทุกคน

พ่อไม่รู้หนังสือไทยแต่จบชั้น ป.4 จากประเทศจีนทำให้อ่านหนังสือจีนพอได้

พ่อสูบบุหรี่จัดตามค่านิยมสมัยโบราณ แต่ไม่ดื่มเหล้า

พ่อขยันทำมาหากินเลี้ยงครอบครัวอย่างยากลำบาก ครอบครัวเรายากจน

พ่อไม่เคยบ่นว่าเบื่อในการทำงาน ไม่ว่าจะกลับบ้านดึกเพียงไหนก็ตาม

พ่ออายุมากแล้วแต่เพื่อนๆน้องๆก็รักพ่อทุกคน เพราะพ่อใจดีกับทุกคน





พ่อชอบไปเยี่ยมเพื่อนเก่าๆ ไม่ว่าจะจากกันไปนานแค่ไหน

พ่อเป็นคนตรงต่อเวลา จะไปก่อนนัดอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงหรือกว่านั้น

พ่อมีโรคประจำตัวจากการสูบบุหรีจัด พ่อไอแทบทุกคืน

พ่อชอบอ่านหนังสือจีนกำลังภายใน

จึงเป็นสาเหตุว่าทำไมพ่อจึงมีคุณธรรมล้ำเลิศเยี่ยงจอมยุทธ ^^

ตอนเด็กๆพ่อดุมาก แต่พอโตขึ้นพ่อทำตัวเหมือนเพื่อนมากกว่า



พ่อไม่เคยว่าใคร ไม่เคยนินทาใคร ไม่เคยด่าใครเลย

พ่อให้เงินแม่ทุกบาททุกสตางค์

พ่อประหยัดมาก พ่อไม่กิน ไม่เที่ยว

แถมบุหรี่ราคาถูกของพ่อก็ไม่มีก้นกรอง ทั้งๆที่ชื่อ กรองทิพย์






เมื่อปี 2542 ฟองสบู่แตกพอดี

พ่อป่วยเป็นโรคปอดซ้ำโรคถุงลมโป่งพองที่มีอยู่เดิม

พ่อป่วยหนักแต่พ่อไม่ให้แม่บอกผม

ท่านบอกว่า"กลัวผมจะเสียงาน"

ผมไปเยี่ยมท่านตอนออกจากร.พ.แล้ว

พร้อมท่อและถังออกซิเจน

ผมถามว่า "พ่อ เป็นอย่างไรบ้าง?"

พ่อยิ้ม ท่านบอกว่า "สบายมาก" แถมทำท่าถอดใส่สายอย่างคล่องแคล่ว

พ่อเข้า ร.พ.อีกครั้ง หลังจากออกมาไม่กี่วันท่านก็จากพวกเราไป


พ่อใจเด็ดมาก พ่อไม่กลัวความตาย ไม่ต้องการกำลังใจจากใคร

ไม่กลัวต่อความเจ็บปวดหรือความทรมานใดๆ

พ่อไม่ห่วงกังวลอะไรเลย พ่อไม่เคยขอร้องให้ใครมาปรนนิบัติดูแล







อาจเป็นเพราะพ่อลำบากมาทั้งชีวิต

จากการเป็นต่างด้าวจากบ้านเกิดเมืองนอน พเนจรร่อนเร่มาขายแรงงาน

จากการเป็นลูกจ้างในโรงงานที่อากาศร้อน มีแต่มลพิษและเสียงดังสนั่น

ขยัน อดทน ประหยัดมัธยัสถ์ เข้มแข็งอดทนทำงานเพื่อครอบครัว

ส่งลูกๆเรียนจบมหาลัยทั้งสี่คนด้วยเงินเดือนเพียงไม่กี่พันบาท

การจากไปในวัยเพียง 64 ปี อาจเพียงพอแล้วก็ได้


ความทุกข์ยากสอนให้เราเข้มแข็งและอดทน

ความลำบากสอนให้เรามีน้ำใจและเสียสละ

ความรักความอบอุ่นในครอบครัว

สอนให้เรารู้จักที่จะรักและเอื้อเฟื้อต่อผู้อื่น

นี่คือสิ่งที่พ่อได้สอนให้กับลูกๆของท่านทุกคน



เมื่อมองย้อนกลับไปผมภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกชาย

ของคนที่มีจิตใจเข้มแข็งและใจดีที่สุดในโลกเท่าที่ผมเคยรู้จัก

แม้ว่าท่านจะจากไปเร็วจนผมยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณท่านเท่าที่ควร

แต่ผมอยากบอกท่านให้รู้ว่า


"ผมรักพ่อครับ"





เรื่องและภาพประกอบ วนารักษ์

ขอบคุณคุณลักษณ์สำหรับเทคนิคการถ่ายภาพสวยๆแบบนี้

ขอบคุณเพื่อนประจำบล็อกที่แวะเวียนมาต่อลมหายใจให้กับบล็อกนี้

ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่านและช่วยแนะนำติชม
Create Date :20 ธันวาคม 2554 Last Update :21 ธันวาคม 2554 11:24:07 น. Counter : Pageviews. Comments :65