เปลี่ยน.. เป็นคู่รัก

ชอบตรงที่ฮยุนซูไม่เห็นด้วยกับจองอินที่ต้องการจะปิดบังเรื่องเขาและเธอรักกันต่อครอบครัว ( เป็นลูกผู้ชายมันต้องแบบนี้ ) ฮยุนซูต้องการจะบอกความจริงให้ทุกคนรับรู้ แต่ติดตรงที่จองอินหวาดกลัวว่าความรักจะล่ม และคนที่เธอกลัวมากที่สุดคือแม่ของเขา จองอินอยากยื้อเวลาเพื่อทำคะแนนให้แบ๊กกึมจารู้สึกดีกับเธอมากขึ้นกว่านี้ก่อน ถึงตอนนั้นสถานการณ์อาจจะไม่แย่จนเกินไป เนื่องจากครอบครัวของเขาและเธอยังไม่ลงรอยกัน หากเรื่องที่จองอินกับฮยุนซูรักกันถูกเปิดเผยขึ้นมาอาจจะทำให้สองครอบครัวแตกแยกกันมากขึ้นกว่าเดิม จากที่เพิ่งจะร้าวฉานกันมาหมาดๆ กับเรื่องรักแรกของฮยุนซูกับจองคยอง ดูจากจองคยองที่แบ๊กกึมจาเคยชื่นชมนักหนายังกลายเป็นหมาหัวเน่าไปโดยอัตโนมัติ แล้วกับคนอย่างจองอินที่แบ๊กกึมจาเคยเปรียบว่าไม่มีอะไรดีสู้พี่สาวได้ ที่บังอาจไปรักลูกชายเพอร์เฟ็คต์ของเธอ แล้วจะเหลือมั้ยความเอ็นดูอันน้อยนิดที่แบ๊กกึมจาเคยมีให้

เพราะคนที่จะเป็นทุกข์มากที่สุดคือจองอิน นั่นจึงเป็นเหตุผลที่คังฮยุนซูยอมตามใจเธอด้วยการปิดบังความรักของพวกเขาต่อครอบครัวเอาไว้ก่อน แต่ฮยุนซูก็ไม่ละความพยายาม คอยหาโอกาสเกลี้ยกล่อมจองอินที่แม้ยังไม่เต็มใจ แต่โดยวิสัยที่มีพี่ฮยุนซูเป็นผู้นำ เธอก็จำต้องยอมรับในที่สุด

“เราสองคนพากันกลับไปตอนนี้แล้วบอกความจริงกับพวกเขากันเถอะ”



ผลของการสารภาพความจริงเป็นไปตามคาด รักนี้ไม่เป็นที่ยอมรับ สถานการณ์มีแต่แย่ลงไม่มีอะไรดีขึ้นเลย แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญถ้าหากยังอยากจะรักกันอย่างถูกต้อง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นจองอินยังคงทำตัวร่าเริงปกติ เหมือนไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไร แต่ผู้ชายชื่อคังฮยุนซู
ครั้งหนึ่งเขาเคยบอกกับใครบางคนว่า

I don’t believe what Jung in says.
How can I possibly tell you about her feeling.
When Jung in says she’s ok. She doesn’t seem okey.
When she says she’s not mad , it looks like she’s mad
When she says she does not need anything , it looks like she needs something.
When she says she ‘ s full , she looks hungry.
I don’t understand what Jung in says nor can I believe it.
How can I possibly tell you what she is feeling.

ผมไม่เชื่อในสิ่งที่จองอินพูด
แล้วจะเป็นไปได้ยังไงที่ผมจะบอกคุณได้เกี่ยวกับความรู้สึกของเธอ
เวลาที่จองอินบอกว่าเธอโอเค ก็ดูเหมือนเธอจะไม่โอเค
เวลาที่เธอบอกว่าไม่โกรธ ก็ดูเหมือนเธอกำลังโกรธอยู่
เวลาที่เธอบอกว่าเธอไม่ต้องการอะไร มันก็ดูเหมือนว่าเธอต้องการอะไรบางอย่าง
เวลาที่เธอบอกว่าเธออิ่ม เธอก็ยังดูหิวอยู่เลย
ผมไม่เข้าใจสิ่งที่จองอินพูด ไม่แม้แต่จะเชื่อได้
แล้วผมจะบอกคุณได้ยังไง ว่าเธอกำลังรู้สึกอะไรอยู่



แล้วคนที่สายตาแลเห็น หัวใจสัมผัสถึงเธอได้เช่นพี่ฮยุนซู จะดูไม่ออกได้อย่างไรว่าภายใต้สีหน้ายิ้มแย้มของจองอิน ความสุขที่แท้จริงไม่มีอยู่

ที่สุดของที่สุดที่ลูกชายคนดีของแม่จะยอมได้ กับสิ่งต่างๆ ที่แม่ของเขาได้กระทำต่อจองอิน มันมากเกินกว่าที่คังฮยุนซูจะรับไหว

“ไม่มีทางเป็นไปได้เลยใช่ไหมครับ"

“ใช่ ..มันเป็นไปไม่ได้ ไม่มีวัน”

คำตอบของแม่ ทำให้ฮยุนซูต้องตัดสินใจ คว้ามือโซจองอินผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วลากเธอออกไปจากบ้าน ท่ามกลางเสียงห้ามปรามอลหม่านของสมาชิกจากสองครอบครัวและเสียงคร่ำครวญร่ำไห้ของแบ๊กกึมจา นั่นไม่ใช่การกระทำที่น่าสนับสนุน แต่กลับทำให้พระเอกเท่อย่างมากมาย การยอมรับจากครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญ แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญไม่น้อยไปกว่ากันคือความสุขของโซจองอิน

โซจองอินที่เขารักเป็นผู้หญิงเจ้าอารมณ์ขี้โมโห และไม่เคยยอมให้ใครมาทำร้ายเธอได้ง่ายๆ แต่สภาพที่เธอคอยเจียมเนื้อเจียมยอมให้แม่ของเขากระทำความเจ็บช้ำน้ำใจมาให้ครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่มีปริปากบ่น ฮยุนซูอดทนกับโซจองอินที่เป็นแบบนั้นมานาน และเขาก็สุดจะทนอีกต่อไป

“โซจองอิน ใครใช้ให้เธอต้องทนทุกข์ขนาดนี้”



นึกว่าจะเป็นกรณีหนีตามโดยทั่วไป ที่บีบบังคับให้เกิดการยอมรับแล้วได้กลับมา ที่ไหนได้สถานการณ์กลับพลิกผันเหนือความคาดหมาย เพราะนางเอกเธอได้ใจมาก

“พี่คะ ถ้าพี่ทำแบบนี้แล้วฉันจะกลายเป็นยังไง
พี่ไม่รู้เหรอว่า ถ้าพี่ทำแบบนี้แล้วจะทำให้สถานการณ์มันแย่ลง
เป็นเพราะพี่ ทุกอย่างมันเลยยุ่งยาก
เราเพิ่งทำให้พวกเค้ามีเหตุผลที่จะไม่ชอบเรานะ
แล้วเราจะหวังให้พวกเค้าอนุญาตเราได้ยังไงกัน"

“ถึงยังไงพวกเขาก็จะไม่ยอมรับเรา ไม่ว่าเราจะทำอะไร
ในเมื่อพวกเค้าไม่ยอมรับเรา แล้วเธอจะให้พี่ทำยังไง"

" ไหนพี่บอกให้ฉันอดทนไงคะ แต่คังฮยุนซูทำได้แค่นี้น่ะเหรอ
คังฮยุนซูทำในฐานะผู้ชายคนหนึ่งแบบนี้น่ะเหรอ!”

“จองอินนา แค่ทำตามที่พี่บอก”

“พี่คะ พี่อย่าละทิ้งครอบครัว พี่ทำแบบนี้เหมือนกับพี่ทิ้งฉันด้วยนะ
นี่มันงี่เง่า พี่เป็นเด็กหรือไง ทำไมเราถึงต้องออกจากบ้านด้วยล่ะ”

นี่อาจจะเป็นครั้งเดียวที่พระเอกนางเอกทะเลาะกันจริงจัง และก็เป็นครั้งเดียวที่ความเป็นพี่ของคังฮยุนซูโน้มน้าวจองอินไม่ได้ผลและสุดท้ายก็ต้องบังคับ

“จองอินนา เธอสัญญาแล้วว่าจะอยู่กับพี่ รักษาสัญญาของเธอซะ!”



ใครจะไปคิดว่าเมื่อฮยุนซูตัดสินใจลากจองอินออกจากบ้าน จองอินที่มักคล้อยตามพี่ฮยุนซูของเธอ กลับไม่เห็นด้วยอย่างแรง และกลายเป็นแรงผลักดันให้จองอินตัดสินใจยอมแยกจากฮยุนซู โดยการพาครอบครัวของเธอย้ายออกจากบ้านคุณปู่ทั้งหมด เพราะบางทีนี่อาจจะเป็นหนทางเดียวที่เธอจะได้กลับไปอยู่กับฮยุนซูที่บ้านหลังนั้นอีก ถึงจะต้องแยกกันแต่เธอรู้ดีว่าพี่ฮยุนซูจะไม่หลุดมือไปไหน

“ Because I know , Oppa will come along with me”

"เพราะฉันรู้ว่า พี่จะมากับฉัน"

(นางเอกเธอน่ารักจริงๆ)

เมื่อเธอต้องการอย่างนั้น พี่ฮยุนซูก็ต้องจำยอม ไปเติมศูนย์ที่ผนังอีกสองตัวเป็น "งี่เง่าx 10000" แล้วรวบรวมกำลังใจในการเพียรพยายามต่อไป ไม่ได้ไปตามตื๊อให้จองอินกลับมา พี่ฮยุนซูก็แค่แวะเวียนไปหาให้ได้เห็นหน้าคลายความคิดถึง และจริงจังกับการหันไปจีบว่าที่พ่อตาแม่ยายแทน



พระเอกนางเอกน่ารักจริงๆ นะคะ ทำเหมือนแยกทางกันแต่เราไม่ได้เลิกกัน เรายังรักกันดีอยู่ แค่ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง ตอนที่ยังไม่ออกจากบ้านจองอินก็ทำคะแนนกับพ่อแม่ฮยุนซู ส่วนฮยุนซูก็ทำคะแนนกับพ่อแม่จองอิน พอออกจากบ้าน จองอินก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานขยันขันแข็งเพื่อหวังจะดูแลครอบครัวของเธอเองให้ตั้งหลักพึ่งพาตัวเองได้ หากครอบครัวของเธอไม่เป็นภาระ พ่อแม่ของฮยุนซูก็อาจจะไม่รังเกียจจนเกินไปและใจอ่อนกับเธอได้ในวันหนึ่ง



ส่วนพี่ฮยุนซู ก็รู้ว่าครอบครัวของจองอินอยากได้ลูกเขยรวยๆ และแน่นอนว่าไม่ใช่ลูกชายจากครอบครัวคังอย่างเขา แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังมาเฝ้าจีบว่าที่พ่อตาแม่ยายด้วยวิธีของลูกผู้ชายที่จริงใจ พร้อมลูกล่อ ลูกชน กดเม็ดมัดใจสารพัดความน่ารักของเขาล่ะ กระทั่งที่เอ่ยปากขอลูกสาวว่าที่แม่ยายยังซึ้งจนร้องไห้

ซีรีย์ Secret Garden ว่าไว้ ไม่มีความรักที่ง่ายบนโลกนี้หรอก แต่ก็มีคำคมว่าไว้อีกเช่นกัน น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน มันก็ต้องมีคนใจอ่อนเริ่มแปรพักตร์มาสนับสนุนความรักของฮยุนซูกับจองอินกันบ้างล่ะน่า



ช่วงตอน ๒๐-๓๐ จึงเป็นช่วงดราม่าที่ค่อนข้างเร้าอารมณ์ ทั้งเหนื่อย ทั้งเศร้า แต่ก็สนุกกับสารพัดเหตุการณ์ โดยเฉพาะเรื่องอุทธาหรณ์ “ท้องก่อนแต่ง” วิธีที่ฮยุนซูกับจองอินถูกแนะนำอยู่กรายๆ เพื่อจะได้แต่งงานกัน (มันฮามาก) นับถือคุณพ่อซังฮุนเจ้าของไอเดีย ที่คิดทรยศเมียด้วยการเปลี่ยนข้างหันมาช่วยลูก พ่อซังฮุนระเบิดอารมณ์ด้วยการกระทำที่ได้ใจมาก

“ไปอยู่กับจองอินซะ แล้วอย่าได้กลับมาเหยียบบ้านหลังนี้อีก
จนกว่าแกจะมีลูกแล้ว และแม่ของแกก็จะหมดทางเลือกเอง”

(คมความคิดอะไรอย่างนี้)



พี่ฮยุนซูถูกไล่ออกจากบ้าน พ่อของจองอินที่แปรพักตร์อีกคนและตั้งใจว่าจะคว้าฮยุนซูมาเป็นเขยให้ได้ ก็เลยอ้าแขนรับว่าที่ลูกเขยไปอยู่ด้วยอย่างเต็มใจ ชนิดที่ทำจองอิน ..พูดไม่ออก การกระทำของพ่อๆ ผิดใจแม่ๆ ทั้งสองฝ่าย เรื่องราวยังคงวุ่นวายโกลาหล

และถือเป็นช่วงที่เรื่องได้ดำเนินมาถึงจุดเปลี่ยนในความสัมพันธ์ของสองครอบครัวด้วย ทั้งปัญหารักถูกกีดกันของคังฮยุนซูกับโซจองอิน และการป่วยของคุณปู่คังมันบ๊กที่เขาเก็บงำซ่อนอาการมาคนเดียวโดยตลอดก็เริ่มปรากฏขึ้นทีละเล็กละน้อย เริ่มรู้กันทีละคนสองคน และเมื่อเขาเริ่มป่วยหนักขึ้นก็ปิดบังความป่วยไว้ไม่ได้อีกต่อไป



คนแก่อายุ 70 ที่ป่วยโซอยู่ท่ามกลางบรรยากาศความวุ่นวายไม่หยุดหย่อนของบ้าน เขาแค่อยากจะเห็นครอบครัวโซพึ่งพาตัวเองได้ เห็นความปรองดองของสองครอบครัว เห็นฮยุนซูและจองอินมีความสุข และได้อุ้มเหลนเร็วๆ เสียที แต่ไม่มีอะไรจะเป็นไปตามที่คาดหวังสักอย่าง คุณปู่รักจองอิน ถ้าอยากจะบังคับลูกๆ ให้ยอมรับความรักของหลานทั้งคู่ก็พอทำได้ แต่การแต่งงานเป็นเรื่องของพ่อแม่ที่คุณปู่ไม่อาจจะยื่นมือไปก้าวก่ายเพื่อช่วยเหลือฮยุนซูกับจองอินได้ แต่ขนาดว่าไม่ช่วยก็อดใจไม่ไหว มีแนะนำอยู่อ้อมๆ แต่ความหมายสุดจะโผงผางชี้ทางสุดได้ใจ เป็นเชิงว่าไปทำลูกกันซะ แล้วเดี๋ยวก็จะได้แต่งงานเองนั่นแหละ (555)



ถึงจะไม่มีอะไรเป็นไปตามคาด แต่อย่างน้อยคุณปู่ก็ได้โล่งใจไปเปราะหนึ่งที่จองอินเติบโตเป็นผุ้ใหญ่ขึ้น ฮยุนซูถามว่าทำไมคุณปู่ถึงยอมให้จองอินพาครอบครัวจากไป ทั้งที่เมื่อก่อนที่จองคยองพยายามจะทำอย่างนั้นคุณปู่กลับคัดค้านและไม่อนุญาตเด็ดขาด คำตอบของคุณปู่คือ จองคยองแค่บอกว่าจะพาพวกเขาไป แต่เธอไม่เคยพูดว่าจะดูแลพวกเขา แต่จองอินไม่เหมือนกัน เธอบอกว่าเธอต้องการจะรับผิดชอบครอบครัวของเธอเองและดูแลพวกเขาให้ดีที่สุด พร้อมคำมั่นสัญญา ต่อให้ไปกันไม่รอด เธอก็จะไม่มีวันปล่อยให้พวกเขาต้องซมซานกลับมาที่บ้านหลังนี้อีก






เป็นคู่แต่งงาน สุดจะวุ่นวาย โกลาหล อลเวงไปด้วยการโกหก การตกกระไดพลอยโจน สมควรจะเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น “กว่าจะได้แต่งงาน” จะเป็นอะไรที่เหมาะมาก

ประทับใจงานแต่งมากมาย ใช้เวลาไปทั้งหมดเกือบตอนเลยนะคะ เพราะเริ่มแต่งกันกันตั้งแต่ตอน 38 ต่อยันไปถึงตอน 39 มีให้เห็นพิธีต่างๆ ที่ถึงแม้จะไม่เข้าใจวัฒนธรรมเกาหลี แต่ก็ได้เห็นพิธีอย่างจุใจ เป็นการแต่งงานที่ทั้งสุข ทั้งซึ้งและทั้งเศร้า น้ำตางี้ไหลพรากเชียว มันเหมือนกับว่า กว่าจะมาถึงตอนนี้ได้ ต้องผ่านอะไรๆ ที่เหนื่อยยากมาเยอะเหลือเกิน ทั้งที่ทั้งสองคนเป็นลูกหลานสมควรได้รับการถูกรักจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย แค่อคติบางประการก็ทำให้เกิดปัญหาความขัดแย้งมากมาย



“พ่อคะ ทำไมพ่อถึงเปลี่ยนใจมายอมรับพี่ฮยุนซูได้ล่ะคะ”

ชอบคำตอบของโซจองกิลมาก มันใช่เลย เพราะเขาคือ คังฮยุนซู ที่โซจองกิลรู้จักนิสัยใจคอดีจากที่ก็เห็นๆ กันอยู่ ว่าไอ้หนุ่มคังฮยุนซูเป็นผู้ชายที่ดีแค่ไหน ข้อบกพร่องเดียวที่จองกิลเห็นก็คือเขาไม่ร่ำรวย แต่ ในช่วงเวลาที่คุณปู่คังมันบ๊กได้ให้บทเรียนแก่จองกิลมาช่วงเวลาหนึ่ง เขาก็เริ่มจะซึมซับอยู่เหมือนกันว่าเงินไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต และการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ของลูกสาวคนเล็ก-จองอิน ก็ทำให้โซจองกิลเริ่มสำนึกถึงสิ่งสำคัญที่สุดของคนเป็นพ่อแม่ นั่นก็คือทุกข์สุขของลูก ได้มองย้อนกลับไปที่เขาได้ทำความทุกข์ใจกับลูกไว้มากแค่ไหน คังฮยุนซูที่ลูกรัก ก็เพียรพยายามอย่างหนักที่จะพิสูจน์หัวใจให้ว่าที่พ่อตาได้เห็น และเขาก็เห็น



เพราะฮยุนซูรักลูกมาก มันเหมือนกับว่าเขารักลูกได้มากกว่าที่พ่อจะรักลูกได้ในฐานะของพ่อเสียอีก เขาอาจไม่ร่ำรวย แต่คนอย่างคังฮยุนซูถ้ามีหมื่นวอนเขาจะให้ลูกหมื่นวอน ถ้ามีล้านวอนเขาก็จะให้ลูกล้านวอน เพราะว่าเขารักลูก เขาจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่ลูกทั้งหมด (จำได้ไม่เป๊ะ แต่ประมาณนี้แหละ)

และเพื่อจะได้ลูกเขยคนนี้ คนเคยโลภอย่างโซจองกิลต้องทิ้งสมบัติก้อนโตเพื่อพิสูจน์หัวใจของคนเป็นพ่อว่าความสุขของลูกสำคัญกว่าเงิน และเขาได้เปลี่ยนแปลงไปแล้วจากอดีต

เป็นสามีภรรยา

ไม่ใช่แค่เราสองคนที่แต่งงานกัน แต่ครอบครัวของเราแต่งงานกันด้วย พี่ฮยุนซูเขาบอกว่า

“แต่งงานกับพี่นะ มาเป็นครอบครัวเดียวกัน”

โฮ้วว จะไม่เพ้อได้อย่างไร เพราะทั้งชีวิตนี้คงจะมีใครมาขอแต่งงานกะเราอย่างนี้หรอก ก็เพิ่งจะเคยเห็นนี่แหละ ซี่รีย์ที่พระเอกนางเอกแต่งงานแล้ว แต่เรื่องราวยังไม่จบ ยังคงต่อกันไปด้วยชีวิตคู่ของการเป็นครอบครัว เป็นช่วงข้าวใหม่ปลามันของสามีภรรยา แต่ว่าอาการป่วยของคุณปู่ก็ทรุดลง สิ่งที่ได้เห็นประมาณช่วง ๑๐ ตอนหลังก่อนแต่งและหลังแต่ง มันอาจดูอืดไปสักนิดแต่ค่อนข้างจะจับจิตในประเด็น การให้ความรักความเอาใจใส่ต่อผู้สูงอายุภายในบ้าน การปรนนิบัติดูแลยามแก่เฒ่า ยามเจ็บป่วยไร้กำลัง



หลังงานแต่งงานที่ฮยุนซูและจองอินทำเหมือนพากันไปฮันนิมูนให้ผู้ใหญ่สบายใจ แต่ที่จริงพากันแอบพักอยู่โรงแรมแถวนั้นเพราะกลัวคุณปู่จะอาการไม่ดีขึ้นมากระทันหัน เจ้าบ่าวเจ้าสาวที่ยอมตัดใจไม่เข้าหอในคืนวิวาห์ แต่พากันย่องกลับมาบ้านเพราะเป็นห่วงอาการของคุณปู่ ทำให้เราน้ำตาไหลจริงๆ นะ แต่บทเขาและเธอจะพากันเข้าหอขึ้นมาก็ฮากลิ้งมาก



แพ้ท้องแทนเมีย
ฮ่าฮ่าฮ่า ขอหัวเราะหน่อยเหอะ อะไรจะน่ารักปานนั้น ฮามาก ...ตกอกตกใจวุ่นวายกันไปหมดทั้งที่บ้านและที่ทำงาน หมอบอกว่ามันเป็นไปได้ที่สามีจะมีอาการซินโดรมร่วมแบ่งปันอาการแพ้ท้องกับภรรยา แต่กรณีของพี่ฮยุนซู สุดจะการันตีว่าเขารักโซจองอินมากขนาดไหน ในขณะที่ศรีภรรยาไม่เป็นอะไรเลยนอกจากกินจุ พี่ฮยุนซูก็รับอาการแพ้ท้องเอาไว้คนเดียวทั้งหมด

ไออิกู ไออิกู แบ๊กกึมจารู้สึกขายหน้าจริงๆ ที่มีลูกชายแบบนี้ คังฮยุนซูผู้คลื่นเหียน วิงเวียน จะเป็นลม กินอาหารไม่ได้ ทำให้สมาชิกครอบครัวสุดจะยุ่งเหยิงอย่างน่าหัวเราะ ไหนจะความเห่อของสองสามีภรรยาที่จะได้เป็นพ่อเป็นแม่คน ..เฮ้อ เหนื่อยจะบรรยายความน่ารัก



ทั้งหมดนี้เพิ่งเขียนมาได้ 3 ประเด็นเองนะ - พระเอก – นางเอก และความรัก เพ้อจนเกือบจะลืมสาระของซีรีย์ไปแล้ว นั่นก็คือ

ครอบครัว การรวมตัวกันของสองครอบครัวที่วิถีชีวิตสุดแตกต่าง ในโลกของความเป็นจริง โซจองกิลและภรรยาไม่ควรจะไร้ญาติขาดมิตรขนาดต้องมาลงเอยที่ครอบครัวคนขับรถหรอก แต่เมื่อมันเป็นละครที่ค่อนไปในทางคอมเมดี้ ก็ว่ากันไปตามละครน่ะนะ

ความยาว 45 ตอน เป็นสิ่งที่ไม่บ่นเลยแม้บางช่วงจะอืดไปบ้าง เพราะมีความน่ารักของพระเอกนางเอกทุกตอนที่มัดใจ(อยู่หมัด) การเปลี่ยนแปลงทัศนคติต่อวิถีดำเนินชีวิตของครอบครัวโซ เวลา 45 ตอน ช่วยขยายรายละเอียดได้มากมาย ยังไงก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปได้เนียนอยู่แล้ว





ยังมีประเด็นสำคัญๆ อีกมากที่ไม่อาจบรรยายได้ครอบคลุมในรายละเอียด แต่นี่ก็หมดแรงแล้ว แม้จะยังไม่หนำใจ เพราะยังมีเรื่องอยากเขียนถึงอีกมาก ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ของคังมันบ๊กและโซจองกิล ที่ปากอาจไม่ใช่แต่หัวใจก็เหมือนพ่อลูก ความสัมพันธ์ของคังซังฮุนและโซจองกิล ศรศิลป์ไม่กินกันมาห้าสิบปี แต่นั่นมันย่อมมีแฝงความเป็นเพื่อนแบบห่างๆ (อย่างเกลียดๆ ) ความเปลี่ยนแปลงของสะใภ้เศรษฐีที่สุดจะบอบบางและขี้แยอย่างกงจูฮีที่จะลดทอนการรักสวยรักงาม เปลี่ยนมาทำงานกลายเป็นแม่บ้านขึ้นมาได้บ้าง สองมือที่เคยหวงแหนเล็บมือนางของเธอ ยินดียอมสละให้การทำอาหารค้าขาย หรือรองรับริ้วรอยเข็มแทงเมื่อลงมือเย็บปักผ้าห่มให้ลูกเตรียมตัวแต่งงาน โซซองจุนลูกชายคนโตที่ไม่เอาถ่านจะเปลี่ยนไปเอาการเอางานเมื่อมีความรักเป็นแรงผลักดัน ลูกสาวคนโตจองคยอง จากหน้าตาบึ้งตึง นิสัยหยิ่งยโส เย็นชาและเห็นแก่ตัว บ้านของคุณปู่คังมันบ๊กจะค่อยๆ หล่อหลอมหัวใจของเธอให้อ่อนโยนลง จากพี่สาวที่ไม่แยแสคราบน้ำตาบนใบหน้าของโซจองอิน จากคนขี้อิจฉาและคิดจะแย่งความรักมา ก็เป็นพี่สาวคนนี้แหละที่ยินดีจะใช้เงินเก็บทั้งหมดที่เธอมีเพื่อธรรมเนียมของหมั้นที่แม่ของคังฮยุนซูเรียกร้องเอาจากครอบครัว และโซซองจุนก็จะช่วยน้องด้วย (มันซึ้งมาก)



ลูกสาวคนเล็ก โซจองอิน ^^ แน่นอนว่าเธอต้องเปลี่ยนแปลง เพื่อจะเป็นผู้หญิงดีๆ ที่คู่ควรกับผู้ชายดีๆ อย่างพี่ฮยุนซู น่ารักขนาดนี้พี่ฮยุนซูเขาคงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ตอนที่จองคยองถามฮยุนซูว่า “ถ้าฉันเป็นเพื่อนแล้วจองอินเป็นอะไรกับคุณ” มีคำตอบในใจแทนพระเอกอยู่อย่างหนึ่ง “เธอ คือ ความสุขของชีวิต” ก็ดูแล้วมันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ และเพราะเธอคือความสุขแล้วพี่ฮยุนซูจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไง



ยังมีการเปลี่ยนแปลงของคนนอกอย่างลีฮันเซ จากศัตรูหัวใจ กลายมาเป็นเพื่อนที่จริงใจกับฮยุนซูและจองอิน ถือวิสาสะเป็นแขกคนหนึ่งของบ้านคังมันบ๊กที่แรกๆ ก็ก่อความวุ่นวาย ภายหลังก็เป็นลูกผู้ชายหัวใจแมนมากขึ้นเพราะมีฮยุนซูเป็นแบบอย่างและเขาจำเป็นต้องยอมรับว่าทำไมจองอินถึงลืมเขาได้สนิทและรักพี่ฮยุนซูของเธอนักหนา

ใช่แต่ครอบครัวโซที่เปลี่ยนไป ครอบครัวคังก็ได้เรียนรู้อะไรต่างๆ มากมาย จากความวุ่นวายในครอบครัว การทะเลาะเบาะแว้ง การโอนอ่อนผ่อนปรน ความไว้เนื้อเชื่อใจ และการให้อภัยต่อความผิดพลาด

เท่าที่เขียนมานี้ก็เวิ่นเว้ออยู่แต่เรื่องความรักที่สุดแสนจะน่ารักของพระเอกนางเอกเท่านั้น ซึ่งไม่ได้หมายความว่ามันมีอยู่แค่นั้น เพราะซีรีย์มีความยาวตั้ง 45 ตอน มันย่อมมีอะไรที่มากกว่าความรักของคนสองคน เช่นรักคู่สองรองจากคู่พระ-นาง ที่ก็พัฒนาความสัมพันธ์คลอคู่กันมาอย่างน่าลุ้นอีกคู่หนึ่ง โซซองจุนผู้ไม่เอาไหน กับจิซู สาวแปลกหน้าที่เร่ร่อนมากับรถบรรทุก ขยันทำกินหาเลี้ยงตัวเองและใช้รถบรรทุกเก่าๆ ของเธอเป็นบ้าน อดีตเคยกร้านชีวิตมุมมืด แต่เธอก็พยายามจะออกมาสู่ที่สว่าง และคุณปู่คังมันบ๊กก็ได้ช่วยเหลือเธออย่างมาก จิซูเป็นคนรู้จักคุณค่าของเงินและสำนึกในบุญคุณคน แต่โซซองจุนเป็นคนที่สุดจะตรงกันข้าม แต่ทำไปทำมาก็รักกันได้ซึ้งเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน (วิธีที่ซองจุนขอจิซูแต่งงานทำเอาเราร้องไห้เลย มันซึ้ง คนเขียนบทเค้าเยี่ยมจริงๆ ) ชอบจิซูเพราะเธอหน้าตาน่ารัก บทของเธอจะเศร้าๆ แต่เวลาเธอยิ้มที สว่างไสวทันตาเห็น ชอบมากและชอบเป็นพิเศษยามที่เธอยิ้มทั้งรอยน้ำตา



ยังมีคุณปู่จุนเบ เพื่อนรัก 70 ปีของคุณปู่คังมันบ๊กที่บ้านเปิดร้านเนื้อย่างอยู่ไม่ไกลจากคาร์เซนเตอร์เท่าไรนัก ร้านของปู่จุนเบเป็นที่พักพิงยามยากและเป็นศาลาพักใจของคนเดือดร้อนใจขาประจำจากครอบครัวคัง คุณปู่จุนเบที่แก่แค่วัยหัวใจยังหนุ่ม จึงเป็นเหมือนสมาชิกครอบครัวอีกคนของบ้านคังมันบ๊ก เช่นเดียวกับลูกจ้างคาร์เซนเตอร์ หนุ่มแว๊นกวางซู ที่อาจจะไม่ได้เข้าไปคลุกคลีใต้ชายคาบ้านบ่อยนัก แต่ก็ไม่ได้ขาดหายไปไหนจากบริเวณหน้าบ้านที่เป็นสถานที่ทำงาน



ยังมีคุณป้านักลวง หญิงแก่พราวเสน่ห์ที่หวังจะใช้เล่ห์มารยาปั่นหัวหลอกเอาเงินจากทั้งปู่จุนเบและคังมันบ๊ก ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่จะต้องได้รับการเปลี่ยนแปลง

ยังมีคุณหญิงแม่ตามแบบฉบับแม่สามีแห่งชาติที่จะต้องห้ามหวงกีดกันลูกสะใภ้ที่ไม่เหมาะสม บังคับบัญชาลูกชายฮันเซให้เป็นไปตามความต้องการของเธอ แต่ความกดดันของฮันเซมันก็มีขีดระเบิดได้เหมือนกัน เธอก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ต้องได้รับบทเรียน



นักแสดง ต้องชมเหล่าผู้อาวุโส เพราะคงไม่ต้องพูดถึงกันมากนัก เล่นยังไงก็ “กระจุย” แต่ชอบคุณพ่อโซจองกิล เป็นพิเศษ เห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ นิสัยเจ้าเล่ห์ ขี้โกง ขี้ตู่ ขี้หมกเม็ด ขี่ข่ม ขี่โม้ สารพัดนิสัย “ขี้” ที่น่ารังเกียจ แต่ลุงก็ฮาเพราะว่านิสัยสุดโต่งเหลือล้นพวกนี้แหละ คนอะไรอย่างนี้ไม่เคยพบเคยเจอ แต่เมื่อเริ่มเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น (บ้าง) ทีละเล็กละน้อย โซจองกิลก็เป็นคุณพ่อคนดีที่น่ารักขึ้นมากับเขาได้เหมือนกัน ซีรีย์เรื่องนี้จึงมีเวลาที่จะเกลียดและรักตัวละครทุกคน ยกเว้นพระเอกนางเอกที่รักมาตลอดแต่ต้นจนจบ

คนโปรดแท้จริงคือคนนี้ “ลีชอนฮี” ผู้รับบท โซซองจุน เพราะเขามีคะแนนส่วนตัวเต็มร้อยอยู่แล้ว จากความคุ้นเคยที่เขาเป็น ชอนเดอเรลล่าของคิมซูโร หนุ่มทึ่มจอมซุ่มซ่ามจากครอบครัว Family outing ตอนแรกนึกว่าชอนฮีจะรับบททึ่มๆ ฮาๆ แบบเต็มคาแร็คเตอร์ซะอีก แต่เอาเข้าจริง ก็ยังมีมุมดราม่ามีสาระกับเขาอยู่บ้าง ไม่ถึงกับจะคงลักษณะเซ่อ ซุ่มซ่าม ไม่ได้ความเพราะนิสัยน้องๆ ผู้เป็นพ่อไปซะทั้งหมด



สุดท้าย ขอเอ่ยถึงประเด็นสำคัญหนึ่งที่ชอบมากในซีรีย์เรื่องนี้ นั่นก็คือวอาการป่วยของคุณปู่ “มะเร็งตับ” ที่ดำเนินควบคู่ไปกับเรื่องความรักของพระเอก-นางเอก ยิ่งพัฒนาการของโรคในช่วง ๑๐ ตอนหลัง ยิ่งให้ความรู้สึกหลากหลายอารมณ์มาก การที่จองอินแอบไปตรวจร่างกายเพื่อจะบริจาคตับให้คุณปู่ ตอนความลับแตก เข้าใจพระเอกเลยนะที่ไม่มีแก่ใจจะพูดจากับนางเอกเลย มันคงไม่ใช่ความโกรธ แต่เป็นความสะเทือนใจที่ได้รู้ว่าจองอินรักคุณปู่ของเขามากแค่ไหน แต่ตับของจองอินใช้ไม้ได้ เช่นเดียวกับคนอื่นๆ ที่กรุ๊บเลือดต่าง และถ้าจะเป็นตับของโซจองกิล คนที่เป็นอันดับหนึ่งของความเห็นแก่ตัว ถึงจะถูกละลายพฤติกรรมและเปลี่ยนไปมากแต่การเฉือนตับให้ใครสักคนไม่ใช่เรื่องจะตัดสินใจกันได้ง่ายๆ และนั่นก็เป็นอีกหนึ่งบ่อเกิดของความวุ่นวายในสองครอบครัว ปัญหาอยู่ที่คนให้ แต่ประเด็นมันอยู่ที่คนรับ ว่าในวัยเจ็ดสิบปี เขายังอยากมีชีวิตอยู่ด้วยการพึ่งตับของคนอื่นอีกหรือเปล่า

เป็นช่วงเวลาที่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยแทนคังฮยุนซู ไหนจะต้องทำงาน ไหนจะต้องดูแลคุณปู่ที่เรียกหาแต่ฮยุนซูเท่านั้น เพราะความทรงจำเลอะเลือนคิดว่าหลานฮยุนซูเป็นลูกชายซังฮุนของตัวเอง แล้วไหนจะแพ้ท้องแทนเมียอีก (นึกถึงฮยุนซูแพ้ท้องทีไร อยากจะหัวเราะทุกที)





คุณปู่คังมันบ๊ก คนแก่หัวใจแกร่ง ได้ให้ข้อคิดหลายสิ่งหลายอย่างน่าจดจำนำไปใช้ แต่ถึงจะแกร่งอย่างไร คุณปู่ก็มีชีวิตหนึ่งเป็นสัจธรรม

เมื่อเสาหลักของบ้านมีสังขารที่ร่วงโรย สติความทรงจำเริ่มเลอะเลือนกลับกลายเป็นเด็กน้อย ลูกหลานในบ้าน ย่อมระส่ำระสาย สะเทือนใจและเหนื่อยล้า แต่เมื่อได้ผ่านความอ่อนแอมาช่วงเวลาหนึ่ง ก็ย่อมถึงจุดที่ต้องทำใจยอมรับให้ได้ เพราะชีวิตต้องดำเนินต่อไปไป อย่างเข้มแข็ง

และที่จะไม่เอ่ยถึงเสียไม่ได้ คือ ชุดวอร์มฟอร์มประจำครอบครัว

สีเขียวนี่ก็ว่าเริ่ดแล้วนะ สีแดงยังแร้งงกว่าอีก

ไอเดียบรรเจิดมาก คิดได้ไง ตลกดี

เพลงประกอบซีรีย์ก็เพราะดี - ต้องโหลด



ถามใจตอนนี้ ถ้าถามว่าพระเอกในละครเกาหลีเรื่องไหนที่รักมากที่สุด จากที่ยังรักและจดจำกันอยู่นะ

กษัตริย์มูแห่งแคว้นแพ็คเจ - ซอดองโย
ใต้เท้ามินจุงโฮ - แดจังกึม
ต๊กโกจิน - Greatest Love
ฮวาง แทคยอง - You're beautiful
ลีดองซอล - East of Eden
ควอนจิฮยอก - Shut up flower boy band
ชาแทอุง - My girl friend is a Gumiho

"คังฮยุนซู" จาก Smie You ระดับความฮาอาจยังไม่เท่าอีกนิด ระดับความเท่อาจยังไม่ถึงอีกเยอะ แต่ด้วยความตลก-น่ารัก-ที่แสนอบอุ่น เอาไปเลย โล่ห์ชนะเลิศ ...

***










****












******











*******

















********

ชอบเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ เป็นความวุ่นวายในครอบครัวที่เป็นธรรมชาติมาก ไม่มีเรื่องความแค้นที่ต้องชำระ และก็ชอบคู่ของพี่ชายนางเอกด้วย คู่นี้หลังจากละครจบก็ได้แต่งงานกันจริงๆ

โดย: Ferno IP: 115.87.127.175 วันที่: 14 กันยายน 2555 เวลา:8:45:06 น.

พระเอก จามอง หน้าคล้าย อาร์ต พศุตย์ อ่ะ

โดย: montes IP: 49.48.234.106 วันที่: 14 กันยายน 2555 เวลา:11:06:27 น.

ตอนเห็นข่าวชอนฮีแต่งงาน ไม่รู้ว่าเป็นจอนเฮจินที่เล่นเป็นจิซูคนนี้ โอ้ว ..ได้ภรรยางาม และ เด็ก น่าอิจฉาแท้

ไว้จะหามาดูนะคะ ^^
กำลังมองหาซีรีย์น่ารักๆแนวนี้อยู่

ดูซีรีย์เรื่องนี้ตามคุณ PRYSANG ค่ะ เนื่องจากไม่มีเวลาเลยเลือกดูเฉพาะพระนาง นางเอกน่ารัก พระเอกตอนแรกดูแล้วไม่เข้าตากรรมการเลย ดูไปดูมา น่ารักมากส์ค่ะ

ดูเรื่องนี้เพราะชอบนางเอกตั้งแต่ F4 สวยเก๋ น่ารัก แต่พอได้ดู Smile You แล้วยิ่งชอบมาก ๆ ตอนแรกก็ยังเฉยกับพระเอก แต่พอดูไปเรื่อย ๆ เห็นรอยยิ้มที่แสนน่ารัก มีเสน่ห์สุด ๆ ประทับใจตอนกอดนางเอกจากด้านหลัง และให้นางเอกนั่งตักตอนนั่งทำงานในห้อง เห็นแล้วหลงรักเลย ดูอบอุ่นน่ารักมากๆ ตอนนี้ก็ดูซีรีย์ของจองคยองโฮเกือบทุกเรื่องเท่าที่จะหาดูได้ เป็นนักแสดงที่มีความสามารถในการแสดงออกทางภาษากาย การโอบกอดแสดงถึงความรักความอบอุ่น โดยเฉพาะการใช้สายตาทำได้ดีมาก ตั้งแต่เรื่อง I'm sorry I love you , Time between dog and wolf, Princess Jamung และSmile You .... รอยยิ้มที่มีเสน่ห์และการแสดงที่ดีของจองคยองโฮทำให้ประทับใจและชอบเค้ามากๆ ค่ะ