ร่ายยาวมาเถอะ ชอบอ่านอยู่แล้ว

เพราะเห็นถึงความตั้งใจที่มีต่อซีรีย์เรื่องหนึ่ง

ถ้าเราไม่เขียนขึ้น มันก็จะตายไปพร้อมกับเรา

ซีรีย์เรื่องนี้เลืองลือมานาน ไม่มีใครที่ดู

แล้วจะไม่ชอบ (แถมภาพเยอะอีกต่างหาก)

ตามแบบฉบับ จขบ. ที่ชอบความสัมพันธ์เกี่ยวกับเด็กๆ

โดยเฉพาะลุงนาโอโตะ ครั้งนี้เป็นตัวนำ

ซึ่งน้อยครั้งจะรับเล่น ตามประสาไปรับเชิญ

เรื่องนั้นเรื่องนี้เยอะแยะ ตัวละครอื่นๆ

ก็หาได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากมาย เคยเล่น

เรื่องไหน ก็เป็นอย่างนั้นมาตลอด ก่อนจะค่อยๆ

ฉีกแนวกันไป

ชอบฮายาโตะ แนะนำ water boys สิ

เขาเกิดจากเรื่องนี้เลยละท่าน หุ่นนี้เพรียวสลิมเชียว

ลืมไปนิดนึง เพื่อให้บ้านนี้กระสัน

อยากจะแลซีรีย์หมอโคโตะมากขึ้น

เพราะเจ้าหนูเรียวโนะสุเกะ ที่เล่นเป็นเจ้าโฮโร

ไปโผล่ในหมอโคโตะ ตอนที่ ห้า หกและเจ็ดด้วย

ต่อจากนั้นสองปี ถึงไปเล่นเรื่อง Aikurushii

ที่ท่านเล่านี้แหละ แต่รับรองว่าเจอเจ้าทักเกฮาชิ

ลูกคนหาปลา จะเลือกที่รักมักที่ชังไม่ออก

ว่าจะปลื้มใครดี

Aikurushii เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจตั้งแต่เพลงประกอบละคร ซึ่งค้นหาอยู่พอสมควรว่าเป็นเพลงอะไร และใครร้องนะ ช่างเป็นเสียงที่อบอุ่นและไพเราะกินใครเด็กเหลือเกิน

และไม่ใช่ใครอื่น ไมเคิล แจคสัน ที่ร้องเพลงนี้เอาไว้ตั้งแต่ยังเป็นเด็กนั่นเอง เพลงนี้เจ้าตัวแต่งให้ Ben หนูขาวสุดที่รัก เนื่องจากไมเคิล ต้องทำมาหากิน เป็นนักร้องตามคำสั่งพ่อตั้งแต่เด็ก
ทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนเล่นเหมือนเด็กคนอื่น ตลอดจนไม่มีวัยเด็กที่สมบูรณ์เต็มอิ่ม จึงต้องมาชดเชยตอนโตด้วยการสร้าง Never land ตอนโตนั่นเอง

การคัดเลือกเพลงนี้มาประกอบเรื่อง Aikurushii จึงเข้ากับเรื่องราวของเรื่องพอสมควร คือ การที่โฮโร (หรือ โปโร นั่นแหละ) เด็กชายตัวเอกของเรื่องต้องสูญเสียแม่ตั้งแต่ยังเรียนอยู่ประถมปลาย และด้วยปณิธานที่แรงกล้าในความต้องการที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ผู้ช่วยโลก
ซึ่งมีแนวคิดที่ได้รับการซึมซับถ่ายทอดมาจากความอ่อนโยนอบอุ่นของแม่ และปรัชญาแง่คิดการใช้ชีวิตที่ดี ที่มีซี้กับคุณปู่ หรือเกิดมาเพื่อเป็นลุกคุณปู่ก็ว่าได้ ทำให้โฮโรสามารถเป็นผู้ให้ที่ดีกับเพื่อนๆ
จนสามารถดึงหัวใจเพื่อนที่ไม่ต้องการเป็นเพื่อน ให้กลายมาเป็นเพื่อนของเขาจนได้ ไม่ว่าเพื่อนคนนั้นจะร้ายแค่ไหน มีปมในใจยังไง สุดท้ายโฮโร ก็จะสามารถตีประเด็นในใจของเพื่อนจนแตก

ทั้งนี้ด้วยความช่วยเหลือของคุณปู่ ที่คอยให้กำลังใจ และคอยให้แง่คิดอย่างง่ายๆ แต่เราดูแล้วรู้สึกว่าให้คุณค่าทางปรัชญาที่มีประโยชน์กับผู้ดูมากๆ เราจึงไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมคนญี่ปุ่นในวันนี้ถึงได้เป็นหนึ่งในประเทศที่เจริญแล้ว

เพราะยิ่งดูละครญี่ปุ่น นับวันเราก็ยิ่งเห็นการแทรกแง่คิดทางปรัชญาไว้ตลอดเรื่อง รวมถึงวัฒนธรรม การวางตัว ในเรื่องการเชื่อฟังผู้ใหญ่ แม้บางฉากจะไม่เหมาะสม เช่นการที่ลูกจะตบหัวพ่อ ซึ่งไม่สมควรในวัฒนธรรมไทย แต่เราคิดว่าในละครเรื่องนี้ ต้องการสื่อให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันระหว่างพ่อลูกมากกว่า

คำพูดที่ให้ข้อคิดในเรื่องมีอยู่หลายจุด จนเราไม่รู้จะยกตรงไหนมาฝากดี ที่โดนใจและเห็นจะเอามาต่อยอดในความคิดเดิมของเราคือ "เรื่องความเข้าใจคนอื่นผิด" หากไม่เอามานั่งคิดดีๆ ก็อาจทำให้เราน้อยใจได้

เช่น ตอนที่โฮโรซื้อรองเท้าให้มิกะ เด็กหญิงผู้ไม่กล้าลงจากรถเข็นให้เป็นของขวัญ

มิกะปารองเท้าคู่นั้นใส่หน้าโฮโร เพื่อนๆ ลงความเห็นว่า แม้โฮโรจะหวังดี อยากกระตุ้นให้มิกะอยากเดินเพื่อรองเท้าสวยๆ คู่นั้น แต่ดูเหมือนว่าโฮโรจะเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของมิกะมากเกินไป ทั้งๆ ที่เธอไม่ได้เอ่ยขอ ถ้าพูดเป็นภาษาไทยก็คือให้ผิดกาลเทศะนั่นเอง

ยังดีที่คุณปู่ได้ให้กำลังใจ บอกโฮโรว่า บางทีมิกะอาจไม่ได้โกรธโฮโรหรอกจริงๆ หรอกนะ เพียงแต่เธอไม่รู้วิธีการตอบสนองกลับที่ดี ว่าหากมีใครมาทำดีด้วย แล้วควรตอบสนองกลับกับคนๆ นั้นยังไง น่าจะเป็นอย่างนั้น

คำพูดนี้ทำให้เราคิดถึงสารคดีต่างประเทศรายการหนึ่ง ที่พาเด็กกลุ่มหนึ่งไปใช้ชีวิตในป่า พวกเขาต้องลองทำอาหารจากกบที่หาได้ในป่า แต่ไม่มีใครกล้าฆ่ากบ มีเด็กหญิงคนหนึ่ง ตัดสินใจลองทำดู เพื่อให้เพื่อนๆ ทุกคนได้กิน ทั้งๆ ที่ใจเธอไม่ได้อยากฆ่ากบเลย เพื่อนๆ บางคนตกใจตาค้าง หลายคนหัวเราะออกมา

หลังจากเหตุการณ์นั้น ผู้ใหญ่ได้เรียกเด็กแต่ละคนเข้ามาคุย ปรากฏว่า เด็กที่ฆ่ากบเสียใจมาก ที่เพื่อนหัวเราะเยาะเธอ แต่เมื่อถามถึงความรู้สึกของเด็กที่หัวเราะเพื่อน พวกเขาบอกว่า เพราะไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ถึงได้หัวเราะออกไป

นั้นแสดงว่าพวกเขาไม่ได้มีเจตนาที่จะหัวเราะเยอะเพื่อน แต่เพราะไม่รู้จะทำยังไงดีนั่นเอง

นี่จึงเป็นข้อสอนใจได้ดี ในการในชีวิตกับคนอื่นๆ การตัดสินคนด้วยการกระทำของเขา บางทีอาจไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้ "จิตวิทยาคน" นี้มันช่างน่าสนใจจริงๆ ใช่ไหมคะ?

สรุป Aikurushii เป็นละครแนวครอบครัว น่ารัก อบอุ่น ให้แง่คิดที่ดี ขอบคุณคุณ prysang ที่แนะนำให้ดูค่ะ

Aikurushii อย่างที่บอกค่ะ เลือกดูแค่เพราะชอบ อิชิฮาระ ฮายาโตะ ที่สุดแสนจะเหมาะกับบุคลิก "พูดเบาๆ ไม่เป็น" แต่เวลาเล่นบท เงียบขรึม ก็ใช่อีกนั่นแหละ ส่วนตัวคิดว่าเป็นคนที่มีฝีมือทางการแสดงนะคะ ก็เลยบังเอิญมาเจอว่า เรื่องนี้เป็นซีรีย์แนวครอบครัวดีๆ ที่หากไม่มีนักแสดงคนนี้อาจจะมองข้ามไปอย่างน่าเสียดาย เพราะปกติก็จะเลือกซีรีย์โดยเล็งเนื้อหาที่น่าจะสนุกแล้วก็มีคู่พระนางที่น่าสนใจ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยเป็นปัญหาแล้วค่ะ เพราะเป็นความไปแล้วเชื่อว่าถึงไม่ใช่เรื่องรักแบบพระเอกนางเอก ซีรีย์ญี่ปุ่นก็ทำให้สนุกได้ และซีรีย์ดีๆ ที่มักสวนทางกับคำว่าซีรีย์สนุก ก็ดูจะไม่ใช่อย่างนั้นเสมอไป จากประสบการณ์ที่ได้พบพานว่า บางเรื่องก็สนุกได้แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่ให้แง่คิดให้สาระดีๆ

เรื่องเพลงของ ไมเคิล แจ็คสันไม่รู้เรื่องเลยค่ะ แต่ซีรีย์ญี่ปุ่นนั้นสังเกตได้ว่า มักจะพิถีพิถัน ในการเลือกเพลงประกอบนะคะ อ่านจากที่คุณอาตี้แสดงความเห็นแล้ว ก็ได้อีกหนึ่งมุมมองที่ตัวเองมองไม่เห็นมาก่อน อย่างเรื่อง Change นายกมือใหม่หัวใจประชาชน ก็ได้เพลงของมาดอนน่า ซึ่งก็คงจะสื่อความหมายที่ดีด้วยเหมือนกัน เพลงประกอบของ Good luck ก็ด้วย

ในแง่ของ "จิตวิทยา" พอคุณอาตี้เล่าอย่างนี้แล้ว ก็เพิ่งสังเกตว่า เออ ... จริงแฮะ เพราะบ่อยครั้งที่ตัวเราเองก็ไม่รู้จะมีปฏิกิริยาตอบสนองกับเรื่องที่ได้รับการบอกเล่ายังไง ไม่รู้ว่าจะบอกว่าเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยดี ก็จะมีที่หัวเราะแหะ ไป อย่างไร้ความหมาย

การตัดสินคนด้วยการกระทำของเขา บางทีอาจไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้

เห็นด้วยว่าจริงค่ะ

คุณ Prysang เขียนตอบกลับใน comment ที่ 4 อาตี้ขอบคุณค่ะ และเพื่อย้ำในคำว่า "การตัดสินคนด้วยการกระทำของเขา บางทีอาจไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้" ทำให้เรามองเห็นข้อดีข้อเสียของการไม่รู้จะตอบเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเพื่อน จึงหัวเราะออกไป เป็นวิธีการที่ควรเป็นตัวเลือกสุดท้ายที่เราน่าจะคิดนำมาใช้ในคราวต่อๆ ไป เพราะมันพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ไม่ใช่วิธีการที่ดีเลย มีแต่จะทำให้เพื่อนที่ได้รับปฏิกิริยาตอบกลับเสียใจ โดยบางทีสุดท้ายแล้ว เราก็ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเราทำอะไรลงไป และเพื่อนเสียใจและโกรธเราทำไม?

ดังนั้นหากเราไม่รู้ว่าจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เพื่อนทำ ขอให้ตั้งสติก่อนสรรหาปฏิกิริยาที่ดีกว่าการหัวเราะออกไป น่าท้าทายดีใช่ไหมคะ?

สติมาปัญญาเกิด สติเตลิดไม่เกิดปัญญา (ทั้งยังเสียเพื่อนและเสียความรู้สึกกันอีกด้วย)

ขอบคุณคุณ prysang สำหรับการนำคลิปเพลง Ben เพลงประกอบละครในเรื่ิอง ที่อาตี้แนะนำไป นำมาแปะไว้ในบล็อกค่ะ