ฟัน อ่ะนะแน่ หวัดดีครับทุกท่านที่เปิดเข้ามา ^^ วันนี้จะว่าด้วยเรื่องของ "ฟัน" ฟันของคนเรานะครับ(มะช่ายอย่างอื่น^o^) การทานอาหารของคนแทบทุกคนก็ต้องใช้ปากเพียวๆใช่มั้ยล่ะครับ ยกเว้นคนกลุ่มนึง ซึ่งอาจจะทานโดยใช้สายยางก็ได้(แต่ที่เราจะพูดถึงไม่ได้เกี่ยวกันหรอก) คนอีกกลุ่มก็อาจจะทานอาหารแบบว่าติดขัดเล็กน้อยเพราะว่าพวกเขาและเธอเหล่านั้นได้มีเครื่องมือจัดฟันอยู่ในปากไงล่ะ(ยังกะจะให้ความรู้เลยอ่ะ - -") คือว่าเราจะมาเล่าเรื่องดัดฟันน่ะแร่ะ ช่วงแรกที่ใส่เหล็กดัดฟันก็แน่นอนว่าเรายังไม่ชินปากกันเท่าไรน่ะครับ เวลาทานอาหารนั้นก็ลำบากเล็กน้อย แถมข้อห้ามมากมายสารพัด เช่นให้กินอาหารอ่อนๆ(แน่นอนใครมันจะไปทำได้ล่ะ ไม่ได้ป่วยซะหน่อย) และแล้วการกินแบบแหกกฎของเราก็เริ่มขึ้น ครั้งแรกที่blanketหลุด โดนหมอด่าเรยอ่ะ(เพราะกินหมูกรอบ แล้วก็ใส่ได้ไม่ครบปีเลย) แต่ครั้งที่2คราวนี้หลุดเข้าคอผ่านคอหอยgo to กระเพาะอาหารเลยครับท่านผู้อ่าน เพราะกัดช็อคโกแลทที่เพิ่งเอาออกมา ด้วยความที่เคยโดนด่ามาแร่ะ ก็สะตอไปว่า เนี่ยกินถั่วแล้วมันก็หลุดโดยไม่รู้ตัว - -" แต่ก็โดนบ่นไปตามระเบียบ แถมหมอก็ไม่ใส่อันใหม่ให้ด้วย เพราะว่าเป็นฟันซี่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่ต้องไปปรับอะไรมากแล้ว(ตอนนั้นดัดได้ปีครึ่งแล้วล่ะครับ) ครั้งแรกที่ต้องใส่ยางช่วยดึงก็จำได้เหมือนกันครับ ก็เราเพิ่งใส่อ่ะ ใส่ไม่คล่อง หมอก็บ่นทีเดียวเชียว(คนมันครั้งแรกนะหมอ ยังไม่ช่ำชอง บ่นจริง แต่ผมไม่กล้าหือกับหมอมากหรอก กลัวแกหมั่นไส้เอาเครื่องมือกระแทกปากผมซะงั้นอ่ะนะ) แต่ในที่สุดเราก็อดทนกับการรอคอยอันนานแสนนาน2ปีกว่าได้อ่ะครับ คือการเอาเหล็กออกแล้วใส่รีเทนเนอร์แทนเพื่อนช่วยผดุงให้ฟันที่ดันค่อยๆเข้าที่และอยู่ตัวในที่สุด อิสรภาพของฟันและช่องปากก็มาถึงครับ เพราะการที่เราเคยชินกับสิ่งหนึ่งมากๆเข้า พอเรามาเจอภาวะที่เคยคุ้นเคยเมื่อนานมาแล้วมันก็ยังไม่ชินน่ะสิครับ เกิดอาการเขิน(ปากตัวเองเนี่ยนะ) และจึ๊กกะดึ๋ยในช่องปาก ถึงตอนนี้เอาเหล็กดัดออกได้5วันแล้ว เราก็รู้สึกยังไม่ชินเท่าไรอ่ะครับ กับการที่ปากโล่งๆและฟันก็รู้สึกแปลกๆไป ส่วนการใส่รีเทนเนอร์ก็เหมือนกับว่าเรากลับมาพบกับมันอีกครั้ง เพราะเคยใส่แล้วถอดไปเมื่อนานมาแล้ว(ทำให้ต้องดัดฟันใหม่อีกรอบไงครับ เพราะฟันเคลื่อนตัว) ครั้งก่อนที่เคยทำไม่ได้ใส่เหล็กดัดหรอกครับ ใส่เหล็กเส้น(รีเทนเนอร์)เลยครับ ด้วยความใจร้อนแล้วก็แอบเซ็ง เลยเอาออกก่อนกำหนดทั้งๆที่เหลืออีกแค่2ปีก็จะครบแล้วทนมาได้ตั้ง4ปีแน่ะเรา น่าเสียดายจัง วกกลับมาที่ปัจจุบันดีกว่า ระหว่าที่หมอให้ลองใส่เหล็กเส้นด้วยตัวเอง ต่อหน้าหมอไง ต้องทำตามสเตป อ่ะดันขึ้น ดันลง ใช้นิ้วจิกมันขึ้น จิกมันลง อะไรอย่างเนี้ย ทีนี้ผมยังไม่ได้ตัดเล็บไงครับเล็บเลยยาว(ซกม๊กเจง) ไม่กล้าเอานิ้วไปแหย่มาก กลัวเล็บโดนเหงือก เลยจิกกดมันลงมาไม่ถนัดเท่าไร แต่หมอถามครับ"ทำไม กลัวเล็บหักเหรอ" O_o" อึ้งแด๊กเรยกรู ทีนี้การกินข้าวระหว่างใส่เหล็กเล้นก็ลำบากมากกว่าตอนเหล็กดัดมากครับ จะกินพร้อมเหล็กเหมือนเมื่อดัดครั้งแรกไม่ได้ครับ เพราะถ้าวันไหนเราต้องเอาออกแล้วเนี่ย การที่เพดานปากไม่ค่อยได้ถูกอะไรสัมผัสมากไป มันก็จั๊กกะจี้และใช้เวลาปรับตัวไงครับ(เหตุผลซ๊า แต่จริงๆแล้ว การกินพร้อมเหล็กมันลำบากไงครับ เพราะใส่ข้างล่างด้วย ลำบากมากเรย ถอดดีกว่า ลัลลา) และการใส่เหล็กเล้นมันก็ต้องรักษาแล้วเราก็ต้องมีวินัยใช่มั้ยล่ะครับ ต้องใส่ทุกวันทุกเวลา ยกเว้นบางกรณี เช่นกินข้าว หรือมีงานสำคัญ ไปออกงานอะไรยังงี้ มิเช่นนั้นถ้าฟันเคลื่อนที่ back to the origin ก็ลำบากครับ เราก็อาจต้องเสียเวลานั่งจัดใหม่ แถมเสียเงินด้วยข้อนี้สำคัญ หรือถ้าเหล็กเสียหาย หัก หรือหาย เราก็ต้องทำใหม่ใช่มั้ยล่ะครับ...เสียตังค์(งกอ่ะครับ  )เพราะกว่าที่ฟันจะเข้าที่ หลังจากที่เราเอาเหล็กดัดออกแล้วเราก็ต้องใส่เหล็กเส้นเพื่อให้ฟันมันอยู่ตัวให้ดี ซึ่งใช้เวลานานครับ ดังนั้นเราต้องมีวินัย(นี่สาระๆๆแอบคม)ที่อัพไม่ใช่อะไรมากหรอก แค่อยากบอกว่าฉานเป็นไท จากเหล็กดัดแร้นเว้ย ดีใจๆๆ แต่ต้องเจอหมอบ่อยอยู่ดีในช่วงแรกๆอ่ะครับ(เห็นว่าช่วง6เดือนแรก) แต่หลังจากนั้นก็เป็นไทซะที 5555 มะต้องเจอกับหมอแอบโหดแร่ะล่ะ
555 ตอนนี้ในปากก็โล่งสบายแล้วล่ะพี่แบท
โดย: ZoXigEn_TonG_x_Zhi
 วันที่: 19 มิถุนายน 2550 เวลา:0:21:26 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ฮาจิงๆ
ตอนนี้ก้อหล่อแลว้จิคับ