ห่วง-หวง กลอนโดย : ลุงแว่น บทรำพึงและภาพโดย : กะว่าก๋า  ห่วง - หวง คนเกิดมา มีชีวิต เหมือนติดบ่วง ทุกทุกห้วง มีห่วงรัด มัดแน่นหนา ห่วงรัก-ชัง หวัง-ฝัน พันธนา ตรึงชีวา สุดเขยื้อน ด้วยเงื่อนตาย  ห่วงการเรียน ห่วงการงาน ห่วงการเงิน ห่วงน้อยเกิน ห่วงไม่พอ ล้อหลากหลาย หวงตัวเอง หวงตัวตน วนวุ่นวาย จึงกลับกลาย เกิดเป็นบ่วง ห่วงรัดรึง  ยิ่งแหนหวง ห่วงยิ่งเพิ่ม เติมรัดแน่น จนคับแค้น อึดอัด แรงรัดขึง สิ้นเสรี แห่งชีวิต คิดรำพึง ครุ่นคำนึง ถึงหางปีก หวังหลีกบิน  หวังสิ้นห่วง ต้องสิ้นหวง สิ่งลวงล่อ รู้จักพอ รู้จักวาง จางให้สิ้น เสรีภาพ ที่หมายปอง ใช่ต้องบิน ตีนติดดิน ใจติดธรรม ล้ำเสรี.  < :: พบเพื่อจาก พรากเพื่อพบ :: :: บทรำพึง :: ห่วง หวง ลวงตา ห่วงหา ลวง ใจ ปีก มีไว้ ทำไม ? เดินไป ไกลเกิน ชีวิต เป็น อยู่ อย่างนั้น เป็นไป ของมัน เช่นนั้นเอง.  ผมเขียนงานพู่กันเดียวชุดนี้ในช่วงเช้าตรู่ บรรยากาศรอบตัวเงียบสงบ ผมครุ่นคิดถึงชีวิตที่ผ่านมา ในชีวิตคนหนึ่งคน ล้วนมีความอิสรเสรีและมีโซ่ตรวนที่ร้อยรัดชีวิตเราไว้ สิ่งนั้นเรียกว่าความรักและความผูกพัน ไม่ว่าจะกับบุคคล สัตว์ สิ่งของ หรือแม้แต่ชื่อเสียง ตำแหน่งหน้าที่การงานและเงินทอง บางครั้งเรารู้ดีว่าสิ่งที่เราทำอยู่ ไม่ได้เป็นสิ่งที่ใจเราต้องการอย่างแท้จริง แต่ด้วยเงื่อนไขและความจำเป็นบางอย่างในชีวิต เราจึงมิอาจเลี่ยงเลี่ยงที่จะกระทำสิ่งต่างๆไปตามหน้าที่ เพื่อความอยู่รอดหรือแม้แต่เพื่อเลี้ยงดูครอบครัว  ทุกคนมีความฝัน แต่จะมีสักกี่คนที่เดินอยู่บนเส้นทางที่ตัวเองเคยวาดหวัง จะมีกี่คนที่เป็นอิสระอย่างแท้จริง แม้จะรู้ดีว่าคนเราเกิดและตายไปโดยลำพัง แต่ระหว่างเส้นทางที่เดินไปสู่ ใช่หรือไม่ว่าผู้คนมากมาย ที่รายล้อมรอบตัวเรา มีทั้งคนที่เรารักและเกลียดชัง มีทั้งคนที่คอยเคียงข้างและคนที่วางเฉย คนเหล่านี้หรือเปล่าที่ทั้งล่ามร้อยชีวิตเราไว้ และอาจคล้ายเป็นผู้มอบอิสรภาพให้กับความผูกพัน ที่เรามีระหว่างกัน.
 สวัสดียามใกล้เที่ยงค่ะลุงแว่น เพิ่งว่างนิดๆค่ะออกประชาคมหมู่บ้านแทบทุกวันเลย โดย: poepum
 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:07:18 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ขอให้☆❉❊❋❖❤ลุงแว่น คุณก๋าและ ครอบครัว❤❖❋❊❉☆ มั่งมี ศรีสุข แข็งแรง แข็งแรง ร่ำรวย ร่ำรวย รักล้น ล้นรัก เฮง เฮงทุกประการนะคะ