ปรัชญาพุทธ กับ คนรัก (ที่ไม่รักเรา) >ปรัชญาพุทธ กับ คนรัก (ที่ไม่รักเรา) > > >กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว >มีหญิงสาวคนหนึ่งผิดหวังในรักเนื่องจากคนรักของตนได้มาทิ้งไปจึงกำลังจะฆ่าตัวตาย >ขณะนั้นเองมีพระธุดงส์รูปหนึ่งผ่านมาพบเข้าจึงได้กล่าวให้สติกับสีกา ว่า >"โยมจะทำอะไรรึ" >หญิงสาวตอบ "อิชั้นจะฆ่าตัวตายเพราะไม่รู้จะอยู่ไปทำไม มีแฟนๆ ก็มาทิ้งไปเจ้าค่ะ" >พระธุดงส์จึงได้เทศนาให้หญิงสาวฟังว่า "เหตุใดโยมจึงต้องเสียใจเล่าในเมื่อคนที่ควรจะเสียใจควรจะเป็นแฟนของโยมสิ" >หญิงสาวหยุดคิดและถามกลับไปด้วยความสงสัยว่า "ทำไมล่ะเจ้าคะ" >พระธุดงส์ตอบว่า "ในเมื่อโยมมิได้สูญเสียสิ่งที่สำคัญไปเลยน่ะสิ" >หญิงสาวตั้งใจฟังพระธุดงส์แล้วก็ตอบกลับไปว่า "ไม่จริงหรอกค่ะดิชั้นสูญเสียแฟนอันเป็นที่รักยิ่งไปนะเจ้าค่ะ" >พระธุดงส์ตอบ "โยมได้สูญเสียคนที่มิได้รักและห่วงใยโยมซึ่งจะมีค่าอันใด แต่แฟนโยมซิที่สูญเสียคนที่รักและห่วงใยเค้าเช่นโยม ใครควรจะเสียใจกว่ากันล่ะโยม".... ... คมมาก ง่ายแต่จริง ขอจำเผื่อเอาไปใช้ครับ
![]() โดย: "ผมอยู่ข้างหลังคุณ"
![]() ![]() เคยได้อ่านเหมือนกันนะคะ
เป็นข้อคิดที่ดีมากๆเลย โดย: Batgirl 2001
![]() สาธุ ล้ำลึกมากค่ะ
อยากให้ทุกคนที่กำลังเสียใจคในเรืองความรัก คิดได้อย่างนี้จัง หิวหรือยังคะ ![]() โดย: พลอยสีรุ้ง
![]() |
บทความทั้งหมด
|