คนแปลกหน้า...แปดโมงเช้าวันอังคาร แปลกดีนะครับ คนบางคนแค่ผ่านเข้ามา ในชีวิตเราเพียงวูบเดียว แค่บังเอิญได้เจอกันเพียงครั้งเดียว แต่รู้สึกเหมือนเคยเจอกันมาก่อน ทำให้รู้สึกดี ทำให้อยากอยู่ใกล้ ทั้ง ๆ ที่เราไม่เคยรู้จักเค้ามาก่อน เหตุการณ์นี้ผมเพิ่งเจอมาเมื่อตอน แปดโมงเช้า ของวันอังคารที่ผ่านมา ปกติ ผมจะขึ้นรถไฟฟ้าไปทำงานประมาณ 8 โมง 15 แทบทุกวัน แต่เมื่อวันอังคาร ผมไปถึงรถไฟฟ้าตอน 8 โมงพอดี พอก้าวขึ้นสถานี ก็มีเสียงเพลงชาติ ดังขึ้น ในใจก็คิด เออวันนี้มาทันเพลงชาติ ด้วยแฮะ ในใจก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ยืนตรงอยู่ตรงขั้นบันไดทางขึ้นสถานี ทันใดนั้น ก็มีคนคนนึงแทรกขึ้นมาทางด้านซ้ายของผม แล้วมายืนหยุดอยู่ตรงขั้นบันไดข้างหน้าผม ในใจผมก็คิด แซงมาแล้วแล้วมาหยุดหน้าตูทำไมฟะ  ก็ไม่ได้คิดอะไร ระหว่างที่ยืนเคารพธงชาติอยู่ ผมก็แค่มองไปข้างหน้าเห็นข้างหลังเค้าแล้ว ในใจก็คิดว่า เค้าก็น่ารักดีนะ แต่ก็แค่นั้น แล้วผมก็เห็นเค้าไปเดินแลกเหรียญ ผมก็ไม่ได้สนใจเพราะผมมีบัตรรายเดือนอยู่แล้ว เลยขึ้นไปรอรถไฟ จากนั้นก็เหมือนวันอื่น ๆ ยืนรอรถไฟ ตำแหน่งเดิม รถไฟมาแล้วผมก็ขึ้น คนแน่นเบียดเสียด ผมเข้าไปข้างในไม่ได้ ก็เลยยืนริมประตูหันหน้าออกไปมองวิวผ่านประตู ขณะที่ประตูกำลังจะปิด ทุกอย่างจะเป็นเหมือนทุก ๆ วัน แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ...  เค้าคนนั้นวิ่งเข้ามาที่ประตูที่ผมยืนอยู่ แล้วหันหน้ามาประจันกับผม ขณะที่ประตูกำลังปิด ผมถึงกับอึ้งเมื่อผมมองเห็นเค้าแบบประจันหน้า ผมรู้สึกคุ้นเคยกับเค้า เหมือนเคยเจอมาก่อน เค้าก็มองมาทางผม แต่คงเป็นด้วยสถานการณ์บังคับ ทำให้เราต้องมองหน้ากัน ปกติผมก็เจอคนน่ารักบนรถไฟฟ้าบ่อย ๆ นะครับ แต่กับคนนี้ไม่รู้ทำไม เค้าทำให้ผมรู้สึก ได้ถึงความ...บรรยายไม่ถูกครับ ขณะที่ผมทำตัวไม่ถูกอยู่นั้นเอง โทรศัพท์เค้าก็ดังขึ้น ผมก็เขยิบตัวออกห่างจากประตู ให้เว้นระยะห่างกันหน่อย แล้วก็ทำเป็นมองไปที่ TV จนเค้าคุยเสร็จ ประตูรถก็เปิดออกเมื่อถึงสถานีถัดไป ผมก็เบียดทางให้คนออก แล้วเห็นเค้าเดินออกจากประตูไป ในใจผมก็คิดว่าคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วแน่เลย ผมก็เขยิบเข้าไปด้านในรถ  แต่แล้วเค้าก็เดินเข้ามาอีกครั้ง เมื่อกี๊ที่เค้าเดินออกไปคงเป็น เพราะเปิดทางให้คนอื่นออกไปได้ แล้วเค้าก็มายืนอยู่หน้าผมอีกครั้ง แต่คราวนี้เค้าหันหลังให้ผม จากนั้นตลอดการเดินทางผมก็ได้แต่เฝ้ามองเค้า จากด้านหลัง.... และแล้ว เวลาก็มาถึง...เมื่อรถไฟฟ้า มาถึงสถานีสยาม เค้ารีบเดินออกประตูเหมือนคนอื่น ๆ ผมก็รีบเดินตามเค้าออกมา ในใจก็คิดว่าเค้าอาจจะไปทางเดียวกับเราก็ได้ แต่แล้วผู้คนมากมายก็เดินมาเบียด เพื่อที่จะรอลงบันไดเลื่อนไปต่อรถไฟ เมื่อคนจำนวนมากเบียดเสียดกันแย่งลงบันได ระยะห่างระหว่างผมกับเค้ายาวขึ้น จนกระทั่งไม่เห็นเค้าอีกเลย....  ผ่านมา 2 วันแล้วครับ แล้วผมก็ไม่สามารถ ไปทันรถไฟตอน 8 โมงอีกเลย ผมก็ยังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิม ยืนรอรถไฟ ตำแหน่งเดิม รถไฟมาแล้วผมก็ขึ้น คนแน่นเบียดเสียด ผมเข้าไปข้างในไม่ได้ ก็เลยยืนริมประตูหันหน้าออกไปมองวิวผ่านประตู แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือ ในใจผมกำลัง คิดถึงคนแปลกหน้าคนนึง...  เพลงประกอบ Blog คร้าบบ เอาเนื้อเพลงไปก่อนนะครับ เดี๋ยวหาเพลงได้จะตามมาอัพคร้าบบบ เพลง : คิดถึงคนแปลกหน้า ศิลปิน : แอม เสาวลักษณ์ ลีละบุตร ฉันไม่รู้มันเกิดได้ไง ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร ฉันก็รู้ว่าเธอเป็นแค่เพื่อนใหม่ ที่แค่บังเอิญมายืนใกล้กัน ก็แค่เพียงพวกขี้เหงาได้ระบาย พวกชีวิตขาดๆเกินๆมาพบกัน ค่ำคืนนั้นมันผ่านพ้นก็เนิ่นนาน แต่ว่าฉันไม่อาจจะลืมจนคืนนี้ อยากบอกเธอว่าคิดถึงเธอ ไม่รู้เพราะอะไร ทั้งๆที่เจอะกันไม่นาน อยากให้เธอมาเจอที่เดิม ยังหวังได้พบกัน เพราะฉันไม่อาจลืมคืนนั้น.. กับเธอ หรือชีวิตมันอาจง่ายดาย เกินกว่าใจที่จะค้นเจอ หรือชีวิตที่จริงมันก็สั้นเต่อ เผลอๆก็ลอยตามลมเรื่อยไป...
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด โดย: ราชันย์ IP: 203.144.187.18 วันที่: 1 มีนาคม 2550 เวลา:13:50:36 น.
สงสัยคุณจะตกหลุมรักสาวคนนั้นเข้าแล้ว
เพราะทุกวันใจของคุณรอเค้าอยู่ อิอิอิ นี่แหละ รักแรกพบ  โดย: pocketbook
 วันที่: 1 มีนาคม 2550 เวลา:14:07:46 น.เป็นไปได้งั้นเชียว ไหนๆ ก็เพ้อเอามาลงบล๊อคแระ ก็ลองพยายามตื่นเช้าขึ้นหน่อยสิ เผื่อจะได้เจอกันอีก......... คราวนี้อย่าลืมขอเบอร์ล่ะ ลุย!!!!
 โดย: H2O+
วันที่: 1 มีนาคม 2550 เวลา:18:23:54 น.โหๆ แอบลุ้นด้วยนะคะ เอาใจช่วยค่ะ ^^
โดย: จมูกติดดิน (จมูกติดดิน
) วันที่: 1 มีนาคม 2550 เวลา:20:52:19 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
....แต่ที่จริงเป็นเรื่องของคนหื่นคนหนึ่ง ช่ายปะ