พ่อแม่เป็นแบบอย่างให้ลูกได้หลายๆอย่างกว่าเขาจะโตเป็นผู้ใหญ่
บ้านของเราพ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นคนดีที่สุดในโลกแต่จะต้องทำตัวเป็นคนดีให้ลูกๆได้ซึมซับได้ในวันนี้และนำไปใช้ในวันหน้า
ลูกๆไม่ต้องเป็นคนดีที่สุดในโลกแต่อยากให้ลูกๆเป็นคนดีของพ่อแม่และสังคมเท่านั้นก็พอ

ตอนนี้ลูกเข้าสู่วัยรุ่นทั้งลูกสาวและลูกชาย  ซึ่งพวกเขาจะไม่เหมือนเดิมกับเวลาที่ผ่านๆตัวอย่างเสื้อผ้าที่พวกเขาจะต้องไปหาซื้อเอาเองเท่านั้นแม่พ่อไม่ต้องเรื่องเสื้อผ้าเขาจัดการกันเองเพราะเด็กฝรั่งวัยขนาดนี้เขาหาซื้อของเขาเองยกเว้นกางเกงในแม่จะต้องไปหาซื้อให้อยู่สำหรับลูกชายเพราะรู้ว่าเขาชอบแบบใหนส่วนลูกสาวเขาจะต้องไปด้วยให้เขาเลือกเองแค่เราจะเป็นคนอนุญาติว่าจะต้องราคาประมาณเท่านี้นะเช่นกางเกงยีนส์ของลูกชายใส่กางเกงร้านวันรุ่นราคาตลาดๆที่คนสวิสหลายๆคนจะรู็คือร้าน YES OR NO ตัวละ 80-90ฟรังค์มากกว่านั้นจ่ายเพิ่มเอาเอง

เสื้อผ้ารองเท้าเขาหากันเองเด็กเขาจะโตเร็วมากแล้วลูกชายอายุ15  ใส่รองเท้าเบอร์  44  พ่อ 46 ลูกสาว 39 แม่ 38
รองเท้าเขาไม่มีใครรับช่วงได้ยิ่งรองเท้ากีฬาที่ห้ามใช้รองเท้านี้ใส่ออกข้างนอกใหม่ๆอยู่ทั้งนั้นเพราะใส่เล่นกีฬาแค่ในตึก

ลูกชายอยู่ ม.3   ลูกสาวอยู ม.1  กำลังอยู๋ในช่วงหัวเลี้ยวหัวตอแต่โชคดียังไม่มีใครเกเรให้พ่อแม่หนักใจเขาเป็นเด็กดีตลอดมาพ่อแม่ไม่เคยโดนครูเรียกไปคุยตั้งแต่เขาเข้าโรงเรียนมา

ลูกชายเป็นเด็กเรียนดีมาตลอดแม่จะบอกเขาว่าเรียนไปเถอะลูกอยากเรียนอะไรตราบใดที่ลูกยังเรียนดีและมีความรักการเรียนพ่อแม่ทำเพื่อลูกได้โดยไม่เดือดร้อนเรื่องค่าใช้จ่ายในการเล่าเรียนเรียนในสาขาที่ลูกชอบนะอาชีพที่มันจะทำให้ลูกสบายในอนาคตถ้ามีความสามารถพอให้เรียนไปให้จบสมมุติลูกเรียนแพทย์จบแพทย์แต่ไม่อยากเป็นหมอลูกอยากไปกวาดถนนก็ทำได้เพราะลูกได้ดีกรีมาครองไว้แล้วคือวิชาชีพหมอแต่ลูกไม่อยากเป็นหมอก็ไปกวาดถนนได้อย่างที่แม่บอก

แต่ถ้าลูกไม่ได้จบหมอแต่อยากไปเป็นหมอมันทำไม่ได้นะลูกนี่คือคำเปรียบเทียบให้ลูกชายเสมอ

ส่วนลูกสาวหัวไปเรื่อยๆพ่อจะต้องดึงตลอดจนม.1แล้วเพราะอยากให้ลูกเรียนจบในเกรดที่เขาพอเลี้ยงตัวเองได้ในอนาคต  พ่อกับแม่จะดูและพร่ำสอนลูกมาด้วยความรักด้วยความใส่ใจเสมอแม้พ่อกับแม่จะทำงานทั้งคู่แต่ก็ไม่เคยทิ้งลูกไปทำงานแล้วเอาลูกไปให้คนอื่นเลี้ยงเราจะเลี้ยงเองมาตลอดไม่มีญาติทางพ่อหรือทางแม่มาช่วยเลี้ยงแม้แต่ครั้งเดียวแม่ภูมิใจนะที่ได้ทำหน้าที่ของแม่อย่างที่แม่ต้องการ

เมื่อเดือนที่แล้วลูกๆปิดเทอมเลื่อนชั้น 5 อาทิตย์  เราเลยไปเมืองไทยกัน  ไปเที่ยวภูเก็ต  แม่บอกลูกชายไปว่าให้ลูกเอาใบขับขี่มอไซเล็กไปด้วย  เพราะเรารู้ว่าจะต้องขี่มอไซตะลอนกัน  แม่รู้ว่ามันยังไม่ถูกต้องนักเพราะลูกมีใบขับขี่มอไซเล็กจะไปขับมอไซใหญ่ 125 ไม่ได้แต่แม่ก็หวังว่าจะไม่เกิดอะไรขึ้นกับพวกเราที่เมืองไทย   แม่รู้ว่าไม่ถูกต้องที่อนุญาติให้ลูกชายขับมอไซเพราะคิดว่าเขาตัวใหญ่และมีใบขับขี่ที่สวิสและเรียนรู้กฏจราจรมามากกว่าคนขับรถบางคนที่เมืองไทยเสียอีกเพราะที่นี่จะต้องเรียนจริงรู้จริงแล้วค่อยสอบผ่านแต่ที่นั่นเมืองไทยไม่ใช่ประเทศสวิสวัยขนาดเขายังทำใบขับขี่ไม่ได้ยังไม่อนุญาติให้ขับรถต่างๆได้แต่เราก็ทำกัน  พ่อแม่ปูขาเกลูกปูก็เดินตามพ่อปูแม่ปูเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี

เราไปเมืองไทยเราจะต้องเปลี่ยนกระเป๋าสตังค์แยกบัตรที่สำคัญต่างๆแน่นอนใบขับขี่ก็จะต้องเอาไปด้วย  ที่ถูกต้องจริงๆเราจะต้องทำใบขับขี่อินเตอร์ไปใช้มันถึงจะถูกต้องแต่เราก็ไม่ทำกันมักง่ายทั้งผัวทั้งเมีย
ไปถึงภูเก็ตเช่ามอไซ 3 คัน 600 บาทต่อวัน

วันหนึ่งแม่กับลูกสาวไปนาดเท้าไปสระผมพ่อกับลูกชายไปขี่มอไซกัน
กลับมาพ่อกับลูกโดนตำตวจจับฐานไม่สวมหมวกกันนอ็ค  มาถึงมาเล่าให้เราฟัง  เงินไม่เอาติดตัวไปมากเอาไปแค่ 500 ตำรวจบอกเอามาคนละ500  แต่พ่อกับลูกมีแค่ 500 ตำรวจเลยเอาแค่นั้น  กลับมาเราด่ายับทำได้ไงพ่อไม่มีความรับผิดชอบจะไปโทษลูกไม่ได้เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีพออยู่กับเราใส่หมวกกันตลอดพอเราไม่ไปด้วปล่อยแก่ไม่ยอมใส่หมวกกันนอ็คทั้งพ่อทั้งลูกด่าแบบไม่ยั้งเลยวันนั้นโกรธมากด้วยจริงๆที่เป็นพ่อตัวอย่างที่ไม่ดีให้แก่ลูก

วันต่อมาเราขับมอไซจากกระรน  ไปป่าตองกัน  โดนดักตรวจใบขับขี่  เราก็ไม่ตกใจเพราะเรารู้ว่าเราพกใบขับขี่ตลอดและเรารู้ว่าเราเอามาด้วย  เราบอกลูกชายเอาใบขับขี่ให้ตำรวจดูเพราะลูกฟังไทยไม่รู้เรื่อง  พอตำรวจดู  OKผ่านได้ลูกชาย  ต่อมาก็พ่อกับแม่  หาใบขับขี่กันใหญ่ผลสุดท้ายเราไม่มีใบขับขี่เพราะตอนที่เปลี่ยนกระเป๋าตังค์ก่อนออกเดินทางเรามั่นใจว่าไม่ลืมเพราะเรารู้ว่าจะต้องได้ใช้โกรธตัวเองมากลืมได้ไงทั้งที่บอกลูกชายแต่ตัวเองกลับลืม

หันกับไปหาปั๋วคนนี้ไม่มีใบขับขี่มาด้วยเราถามว่าทำใมไม่เอามาตอบอ้ำๆอึ้งๆคือไม่เอามาเพราะคิดว่าไม่ได้ใช้นี่ก็โดนเราด่ายับอีกรอบเป็นผู้ใหญ่แต่ไม่มีความรับผิดชอบมักง่ายกับสิ่งง่ายๆแค่นี้แล้วเรื่องใหญ่กว่านี้จะรับผิดชอบได้ไง

ตำรวจเขียนใบสั่งให้ คนละ500 แต่เราบอกว่าเรามีใบขับขี่กันทั้งหมดแต่ลืมเอามาเขาเลยลดให้แค่ 500 เขียนหวัดๆเราถือใบสั่งไปจ่ายที่ป้อมข้างหน้าเราเดินไปกับลูกสาวตำรวจดูใบสั่งเรียก 300 เพราะใบสั่งเขียนหวัดๆเลยมอง 500 เป็น 300 และยื่นใบไปให้เดมี่เซนต์เพราะในใบสั่งเราเขียนนามสกุลฝรั่ง  นาง  SOMTAM    MEIER  เราดึงใบมาจะเซนต์แต่ตำรวจก็ยังผลักใบบิลไปให้เดมี่เซนต์คงจะนึกว่าหน้าลาวๆอย่างนี้จะชื่อ ไมเออร์