. . . ห นั ง สื อ เ ป ลี่ ย น ชี วิ ต . . .

การเดินทางมาเปลี่ยนชีวิตเด็กหญิงคนหนึ่งของหนังสือสักเล่ม....เกิดขึ้นอย่างมหัศจรรย์เหมือนตอนที่ตัวเอกของหนังสือเล่มนั้นได้พบการเปลี่ยนแปลงของชีวิต เมื่อตัวเขาอายุได้ 11 ขวบ...



แต่เรื่องที่ฉันจะเล่า เกิดขึ้นเมื่อเด็กหญิงคนนี้อายุเท่าไหร่ฉันก็จำไม่ได้





“แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับศิลาอาถรรพ์” หน้าปกยับ ๆ หยุ่ย ๆ สภาพเน่า ๆ วางอยู่บนหัวเตียงของเด็กหญิงมาหลายวันแล้ว เธอมัวแต่ง่วนอยู่กับการใช้แหนบหนีบเอาเม็ดโฟมสี ๆ เม็ดเล็ก ๆ จิ้มกาว แล้วเอาไปติดเรียงกันในขวดโหลกลม ๆลักษณะคล้ายลูกแก้ววิเศษของแม่มด แต่เล็กกว่านั้นมาก....



ระหว่างที่เด็กผู้หญิงคนนั้นกำลังนั่งทำอะไรไร้สาระ มาเล่าถึง หนังสือเล่มนี้ก่อนดีกว่า..ว่ามันมาวางอยู่ตรงนั้นได้อย่างไร...



ก่อนหน้านี้สี่ห้าวัน...เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อีกคนถือหนังสือเล่มนั้นวิ่งมาหน้าตาตื่น แล้วยื่นให้กับเด็กหญิงที่สาละวนอยู่กับการตัดซองขนมให้เป็นรูปดอกไม้ “เก็บได้หน้าบ้าน นึกว่าการ์ตูน แต่ไม่ใช่อะ พี่เอาไปอ่านสิ” เธอรับมา แล้วเดินไปหยิบกระดาษมาหนึ่งแผ่น จรดปากกาลงไปเขียนยุ๊กยิ๊กด้วยลายมือตัวเท่าหม้อแกง “ใครทำหนังสือตกไว้ มาเอาคืนได้ที่นี่” แล้วกระดาษแผ่นนี้ก็ถูกอัปเปหิไปอยู่หน้าประตูบ้าน เวลาผ่านไปจนถึงวันนี้ ก็ยังไม่มีเจ้าของหนังสือมาตามหา....






ตอนนี้เธอวางมือจากเม็ดโฟมเหล่านั้นแล้ว แถมทำหน้าตาบึ้งตึง... สงสัยสิ่งที่เธอพยายามทำไม่ประสบผลสำเร็จ เธอเลยหันไปหยิบหนังสือที่เจ้าของทำหล่นไว้เล่มนั้นขึ้นมาเปิดอ่าน...เวลาผ่านไป ผ่านไป พร้อมกับหน้ากระดาษของหนังสือถูกพลิก หน้าแล้วหน้าเล่า จากเริ่มเล่ม เป็นครึ่งเล่ม และค่อนเล่ม... เธอก็ยังไม่วางหนังสือเล่มนั้น ฉันไม่เคยเห็นเธอละมือจากการพยายามทำเรื่องไร้สาระต่าง ๆ ได้นานเท่านี้มาก่อน... และแล้วหนังสือ หนา 376 หน้า ก็ถูกเด็กหญิงคนนี้อ่านไปจนหมดทุกตัวอักษร...






เจ.เค. โรว์ลิ่ง ผู้แต่ง และสุมาลีผู้แปล จะทราบหรือเปล่าว่าหนังสือนวนิยายแฟนตาซีเล่มหนึ่ง ที่มีตัวละครเอกเป็นพ่อมดแม่มดนั้นได้เข้ามาโลดแล่นอยู่ในจินตนาการของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอย่างไม่ได้ตั้งใจ เด็กชายผู้ซึ่งเติบโตมาในครอบครัวที่เหมือนไม่ใช่ครอบครัว เด็กชายเด็กหญิงในชุดผ้าคลุมสีดำ การเดินทางไปยังสถานที่ซึ่งจะเปลี่ยนแปลงให้เด็ก ๆ เหล่านี้กลายเป็นพ่อมดแม่มดผู้แข็งแกร่ง การผจญภัยต่าง ๆ นานา.... จะทำให้คนที่ไม่เคยมีสมาธิจดจ่ออยู่กับหนังสือเล่มไหนได้นาน กลายเป็นคนลืมเรื่องไร้สาระทั้งปวง แล้วหันมามีหนังสือเป็นเพื่อนคู่กาย ถึงขนาด"หลงใหล" และ"รัก"ในเส้นคดๆงอๆของตัวอักษรได้อย่างน่ามหัศจรรย์





และหนังสือเล่มนี้ ก็ทำให้เด็กคนนั้น กลายเป็นผู้หญิงคนนี้ ที่หงุดหงิดทุกที หากได้ยินใครพูดว่า “อ่านอะไรน่ะ...ไร้สาระ” เพราะคิดอยู่เสมอว่า..."หนังสือ..ไม่เคยมีคำว่าไร้สาระ" เพราะหากแม้หนังสือนั้นจะไม่ให้อะไรเรา..อย่างน้อยที่สุดก็ทำให้เราอ่านหนังสือได้คล่องขึ้น ว่ามั้ยคะ....^^

Create Date : 16 มีนาคม 2552 Last Update : 16 มีนาคม 2552 13:11:34 น. Counter : 435 Pageviews.		27 comments
Share Tweet

	‘ความหวัง’ กับ ความรัก (งานตะพาบครั้งที่ 265) comicclubs (19 พ.ย. 2563 22:46:49 น.)		: หยุด...เพื่อไปต่อ : กะว่าก๋า (18 พ.ย. 2563 05:27:57 น.)
	สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 11 หน้า 2 unitan (18 พ.ย. 2563 06:55:18 น.)		"ทะเลระยอง" บทกวีโดย ต๋อย คนพเนจร สมาชิกหมายเลข 4749426 (18 พ.ย. 2563 17:07:23 น.)