YoGa ไม่ยากอย่างที่คิด กราบสวัสดีทุกท่านค่าา ขออภัยที่หายศีรษะไปเอิ่ม ไม่นานหรอกค่ะ แค่ ฉองฉาม ปี เองนะ อภัยกันได้ชิมิส์คะ? ส่วนสาเหตุของการหายไปครั้งนี้ เนื่องจากเหตุผลแรก ตันค่ะ ไม่รู้จะเล่าจะบ่นอะไรดี เหตุผลสอง หน้าที่การงานมันรัดตัว(ใคร ๆ ก็กรอกหูว่าหนูน่ะ คนบ้างาน!!!) เหตุผลสาม ไปพยายามเติบโตทางความคิดมาค่ะ (เนื่องจากทางร่างกายคงหมดระยะเติบโตแล้วเป็นแน่แท้ นอกจากทางขวาง) สรุปง่าย ๆ สั้น ๆ ว่า ที่หายไป ไปหาเรื่องมาค่ะ Oop I did it again !!! ขออนุญาตเข้าเรื่องนะคะ จั่วหัวมามากมาย ยังเวิ่นเว้อแก้ไม่หาย ก่อนหน้านี้ tutee มีปัญหาสุขภาพมากค่ะ เนื่องจากเป็นคนที่ขึ้นชั่งก่อนชกได้ไม่เคยไว้หน้าคู่ต่อสู้เลยทีเดียว อวบระยะสุดท้ายมาเกือบตลอด จนมาทำงานได้สักพัก ความเครียดประกอบความเหนื่อยล้า ทำเอาน้ำหนักหายไปอย่างไร้สาเหตุ 7 กิโลกรัม โอ้ว ม่ายยย กระโปรงหลวม แรก ๆ ก็แอบดีใจ สักพักเริ่มกังวล โรคภัยถามหาป่าวหว่า ค้นหาข้อมูลนู่นนี่นั่น สรุป น้า google ทำให้หนูได้โรคเพิ่มมาบานเบอะค่ะ (แต่ยังค่ะ ยังไม่ยอมไปพบแพทย์ นิสัยวิตกจริตน่าโดนเตะเจง ๆ ) แต่ก็เป็นสิ่งที่ดีได้หันมาดูแลตัวเอง ออกวิ่ง วิ่งจนรู้สึกว่า ร่างกายโอเคแล้ว แข็งแรงขึ้น สามารถรับประทานอาหารแบบที่ชอบได้โดยไม่พะวงมากนัก ก็ออกกำลังกายทุกเย็นหลังเลิกงาน จนผู้ปกครองท่านหนึ่งเห็นวิ่งต้วมเตี้ยมอยู่แถวโรงเรียนทุกเย็น เลยมาชักชวนไปลองเล่น YoGa กันดู เราก็ด้วยความใจง่าย ก็อยากลองดูค่ะ ตามเค้าไปทันที แถมคุณผู้ปกครองยังใจดียกเสื่อโยคะให้พร้อมออกค่าเล่นให้อีกแน่ะ 10 ครั้ง 1,500 บาท ใน 1 เดือน เราก็ตกใจปนเกรงใจ พี่แกก็บอกว่า ถ้าเกรงใจพี่ ครูก็มาเล่นให้ครบละกันนะคะ (ขอบคุณอีกครั้งมา ณ ที่นี้ค่ะ) นี่เลยเป็นที่มาของการได้รู้จักศาสตร์อีกแขนงที่เรียกว่า โยคะ ค่ะ วันแรกที่เล่น คำถามแรกที่พุ่งเข้ามาตลอดเวลา "ฉันมาทำอะไรที่นี่" ทุกคนตั้งหน้าตั้งตาเล่นโยคะตามที่ครูหนิงบอก ชูมือขึ้นมองปลายนิ้วหายใจเข้า แขม่วท้องก้มตัวลงหายใจออก เงยหน้าขึ้นยืดหลังหายใจออก บลา บลา บลา ส่วนหนูตี้ มองซ้าย มองขวา ตาม ๆ เค้าไป ไหวมั้ยว้าาา คำถามต่อมา จะเล่นได้ครบ 10 ครั้ง ปล่าวหว่าตู จนมาถึงท่าที่เรียกว่า ฝึกก่อน Head Stand เนื่องจาก ก่อนขึ้นได้ เราต้องทำแขนให้แข็งแรงพอที่จะรองรับน้ำหนักตัวเองให้ได้ก่อน ประสานมือ ยกสะโพกขึ้น ใช้นิ้วเท้าดันตัวไปข้างหน้า และดันตัวกลับมา ทำจนครบ 10 ครั้ง โอ้ว มาย บุดดาแค่สองครั้ง แขนดิช้านก็ดัง กรอบ แกรบ ๆ ยังกะถุงพลาสติกโดนขยำแล้วอ่ะค่ะ สิบครั้งผ่านไป สิ่งง่าย ๆ สบาย ๆ ทำเอาหอบรับประทานเลยทีเดียวค่ะ ใครว่าเล่นโยคะไม่ได้เหนื่อย ไม่ได้เหงื่อ หนูตี้เถียงสุดใจขนาดดิ้นเลยแหละค่า คำถามสุดท้ายก่อนกลับบ้าน พรุ่งนี้ช้านจะลากสังขารมาไหวม้ายยยย โยคะสอนให้รู้จักการปล่อยวาง รู้จักฟังเสียงร่างกายตนเอง รู้จักมีสมาธิอยู่กับตัวเอง ไม่รังแกร่างกายจนเกินพอดี ไม่อยากได้อยากมีอยากเป็น แต่ แต่ แต่ หันไปเห็นเพื่อนร่วมคลาส อร้ายยย พี่ ๆ เค้าทำท่า Head Stand สวยจังเลยอ่า อยากทำๆๆๆๆๆ (นี่ไง นิสัยเสียกำเริบ) เลยเป็นแรงบันดาลใจให้กระชากร่างกายตัวเองมาเล่นจนครบ 10 ครั้ง พอร่างกายเริ่มปรับตัวจนเคยชิน สนุกอ่ะ โยคะสนุก หนูจะเล่น หนูจะเล่น หนูจะเล่น มาเล่นกันเถอ มาเล่นกันเถอะ มาเล่นกันเถอะ เลยกลายเป็นสาวกโยคะมาจากบัดนั้นจนบัดนี้ รวม ๆ ระยะเวลาได้ประมาณ 3 เดือนค่ะ จนมาวันนี้ สิ่งที่อยากทำได้ ก็เป็นจริง ครูถามว่า อยากลองขึ้น Head Stand ดูไหมคะ พยักหน้าหงึก ๆ (กระซิบในใจ อยากตั้งแต่วันแรกแล้วค่ะครู แต่สังขารไม่อำนวย) ครูก็เอาเลย ประสานมือไว้ชิดฝา ปักกลางศีรษะลงพื้น เดินเท้ามาจนใกล้ ยืดเท้าขึ้น กรี๊ดดดดด หนูทำได้ หนูทำได้ แม้ว่ายังต้องพึ่งข้างฝาอยู่ก็ตาม แต่มันเป็นอะไรที่ดีใจมากเลยค่ะ โยคะสอนให้หนูรู้ว่า ร่างกายเรามหัศจรรย์กว่าที่เราคิดเยอะมาก และที่สำคัญที่สุด หนูรู้ซึ้งคำนี้แล้วค่ะคุณครูหนิง "คนประเภทเดียวที่ไม่สามารถเล่นโยคะได้ คือคนขี้เกียจค่ะ" เข้าใจแล้วจริง ๆ เพราะฉะนั้น อย่าท้อถอยง่าย ๆ นะคะ ไม่มีสิ่งใดยากเกินความพยายามเราเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่ท้อถอย ตัวเรา มหัศจรรย์จริง ๆ นะ รักตัวเองให้มาก ๆ ตั้งแต่วันนี้นะคะ ใช้อย่างถนอมแล้วร่างกายจะทำประโยชน์ให้กับเราอีกมากมายเลยเชียวค่ะ 
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
คือคนขี้เกียจค่ะ"
.
.
รู้สึกแทงใจจึ๊กๆๆๆเลยครับ
พี่ก๋าประเภทนี้เลยครับ 555
คือเรื่องออกกำลังกายยังมีข้ออ้างมาเรื่อยๆ
แต่เรื่องบล็อกอัพได้ทุกวันครับ 555