หลานคนสุดท้อง... ของเมียน้อยคนสุดท้าย .....เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา... ใช้ชีวิตส่วนใหญ่หมดไปกับการกิน... นอน... อยู่หน้าจอคอมและจอทีวี... นอนเช้า... ตื่นบ่าย... มาทำกับข้าวกินเอง... จนวันอาทิตย์ไม่ได้ออกจากบ้านซักก้าว... .....จันทร์... มีประชุมประเมินผลงาน... และแน่นอนว่าเรายังคงเป็นลูกชังเหมือนเดิม... พานให้อารมณ์หงุดหงิดตลอดวัน... อารมณ์อยากออกนอกระบบผุดขึ้นมาในหัวอีก... เพราะอยู่ในสถานะของหลานเมียน้อยมาตลอด... .....อังคาร... เรื่อย ๆ... .....ตกกลางคืนอาการเจ็บท้องกลับมากำเริบอีกครั้ง... จนไม่ได้นอน... กว่าจะได้นอนก็เกือบ 7 โมงเช้า... เลยต้องลางานครึ่งวัน... .....วันนี้เลยเข้าทำงานบ่าย... ก๊อก ๆ แก๊ก ๆ ไปตามเรื่อง... .....ความจริง... ถ้าออกนอกระบบ มันก็มีข้อดี ข้อเสียหลายอย่างปะปนกัน... อยู่ที่ว่าคนส่วนใหญ่เลือกอย่างไร... เพราะเชื่อว่าความคิดนี้มันมีมานาน และสานต่อกันแบบขาดช่วง เนื่องจากผู้บริหารบางคนเห็นด้วยก็จะเดินเรื่องต่อ แต่เมื่อผลัดเปลี่ยนผู้บริหารมาเป็นคนที่ไม่เห็นด้วยก็ยังคงสะดุด... แต่หลังจากนี้อีก 1 ปี กฎหมายที่เกี่ยวข้องจะออกอีก 2 ฉบับ... นั่นจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในระบบ ซึ่งอาจจะทำให้หลายคนมีความคิดเปลี่ยน เนื่องจากเราสามารถหารายได้เองเหมือน อบต.และมหาวิทยาลัย แล้วส่วนหนึ่งของรายได้ก็จะเข้ารัฐในรูปแบบของเปอร์เซ็นต์... .....สาเหตุที่คิดเรื่องนี้มาอีกครั้ง เนื่องจากอยู่ในสถานะของหลานคนสุดท้องของเมียน้อยคนสุดท้าย... ที่บ้านใหญ่ไม่เห็นหัว เนื่องจากไม่ใช่ภารกิจหลัก หารายได้เองไม่ได้ เอาแต่ขอเงิน... ซึ่งอันที่จริงก็ขอเงินกระทรวงการคลัง กันทุกกระทรวงนั่นแหละ... เหมือนกระทรวงคมนาคม ที่เอาแต่ขอเงินกระทรวงการคลัง แต่เงินที่ขอ ก็เอาไปสร้างถนน เพื่อให้ประชาชนใช้บริการ... ทีนี้... พอใครหาเงินให้ได้มากสุดก็เป็นลูกคนโตของเมียหลวงไป... ทีนี้เจ้าหลานคนสุดท้องของเมียน้อยคนสุดท้ายที่ไม่ยอมหาเงินให้ เอาแต่แบมือขอเงินจึงไม่อยู่ในสายตา และไม่เคยอยู่ในกองมรดก... จะผลักไสไปอยู่บ้านอื่นก็ไม่ได้เพราะมันก็ยังขยันอยู่ เอาไปบ้านอื่น บ้านอื่นก็หน้าใหญ่ไปเท่านั้น จึงต้องเลี้ยงมันไปพลาง ๆ... ทีนี้พอเด็กมันหาเงินเองได้... แล้วมันจะอยู่มั้ยล่ะ... ไปสร้างบ้านใหม่ของตัวเองดีกว่า... อย่างน้อยก็เป็นหัวหน้าครอบครัว... ไม่ต้องถูกกดขี่ข่มเหงจากบรรดาบ้านใหญ่... แม้บ้านใหม่จะยังเป็นกระต๊อบอยู่ แต่ศักดิ์ศรี ก็คือหัวหน้าครอบครัวแหละ... แม้นึกภาพออกว่าสุดท้ายจะกลายสภาพจากคนของหลวง กลายไปเป็นเอกชน ก็ต้องยอมแหละ... เพราะอยู่ที่เดิม มองไม่เห็นภาพของการได้เป็นหัวหน้าครอบครัวเลย... .....ช่วงสัปดาห์นี้ เลยยังอยู่ในวังวนของความคิดนี้... .....แต่พรุ่งนี้เช้า... มีนัดฟังผล X-ray... เมื่อทราบผล บางทีความคิดอาจจะเหวี่ยงไปเรื่องอื่นไปพลาง ๆ... พอปลายเดือนได้ออกพื้นที่ สมาธิอาจกระจายไปที่การตากแดด ตากลม กับชาวบ้าน... .....กลับมาคงหายบ้า... แล้วก็ก้มหน้าก้มตาให้เค้าโขกสับต่อไป... ...^-^...
ทำตามหน้าที่ก็พอค่ะ กลับบ้านมาก็บำรุงตัวเองนะคะ สู้ๆ
โดย: แม่น้องกะบูน
 วันที่: 11 มกราคม 2555 เวลา:19:25:13 น.วันนี้บ่นซะยาวเลยเนอะ
อนาคตเบิร์ดยังอีกยาวไกล ของพี่อีกไม่กี่ปีก็พ้นแระ ดูแลรักษาสุขภาพกายและสุขภาพจิตให้ดีดีกว่านะ เพราะวันข้างหน้า ไม่รู้ว่า...จะต้องเจอกับอะไรอีกมั่ง โดย: kapeak
วันที่: 11 มกราคม 2555 เวลา:19:40:55 น.โหพี่เบริ็ตนาน ๆ ทีเขียนได้ยาวโพด
แสดงว่า ระบายเอ้ยเครียดด้วยนะเนี่ย อาการเจ็บท้องเนี่ยเป็นเยอะเลยเหรอ ทรมานนะนั่น เอาใจช่วยนะคะ ขอให้หายเร็วๆ มียาก็กินบรรเทาด้วยดีกว่า ดีกว่านอนตัวงออย่างนี้ ทำอะไรก็ไ่ม่ได้ทรมานนะเออ  โดย: Rinsa Yoyolive
วันที่: 11 มกราคม 2555 เวลา:23:33:36 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ขอให้สุขภาพดี ไว้ก่อน
เรื่อง ค่อยพร้อมลุยอยุ่แล้วนิ
สู้ๆ ค่ะ