ขอฝากความเศร้านี้ที่ฉันมิอาจโอบอุ้ม ฉันขอฝากความทุกข์ ความเศร้า ที่ฉันมิอาจโอบอุ้มไว้คนเดียว ต่อไปได้อีกแล้ว ไว้บน blog นี้ เพื่อที่ฉันจะได้ระบาย ได้บอก ในสิ่งที่ฉันไม่สามารถปรึกษาใครได้นอกจากตัวเอง ฉันต้องการที่จะลุกยืน และก้าวเดินต่อไป เพราะยิ่งฉันเก็บความเศร้าของฉันไว้ในใจฉันคนเดียวนี้ มันยิ่งทำให้ฉันไม่สามารถทำอะไรได้ ไม่มีพลัง ไม่มีแรง ที่จะลุก ที่จะต่อสู้ กับชีวิต -------------------- ฉันโดนแฟนทิ้ง -------------------- ทิ้งแบบว่า ฉันมานั่งคิดทบทวนว่า ฉันผิดอะไร ทั้ง ๆ ที่ฉันก็ซื่อสัตย์ และทำตามที่เขาต้องการทุกอย่างแล้วนี่นา ------------------- เราอยู่ห่างกัน แต่ปกติก็ติดต่อกันตลอด เวลาฉันจะไปไหนฉันต้องโทร. รายงานคุณตลอด จะออกไป 7 ฉันก็โทร. รายงานคุณ ถ้าไม่โทร. บอกก่อน จะต้องทะเลาะกันทุกทีไป คุณมักจะพูดว่า "คิดว่าจะไม่โทรมาแล้วใช่มั้ย? ถึงออกมาข้างนอก" ฉันเป็นคนไม่เที่ยวกลางคืน ฉันก็ใช้ชีวิตตามปกติ เลิกงานจะกลับบ้าน ฉันก็โทร. บอก ถึงบ้านแล้ว ฉันก็โทรบอก แต่คุณกลับหาว่า ฉันมีคนอื่น..............จากคำพูดของคนที่คุณเชื่อ แล้วคุณแน่ใจได้อย่างไรว่า ที่เค้าพูดหน่ะ มันไม่ได้เป็นการใส่ร้ายฉัน -------------------- เรื่องมันเริ่มมาจาก น้องที่ทำงานคนหนึ่ง เด็กต่างจังหวัด บางคนเวลาไม่เก่งภาษาอังกฤษ คำพูดที่เค้ามักจะพูดคือ I Love you อันนี้ไม่ทราบว่า มีคนเคยเจอมั้ย เราก็ไม่ถือสา แต่สิ่งนี้คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้คุณเคือง แล้วคิดในแง่ร้ายตลอดมา ฉันพยายามแล้วนะ พยายามให้คุณเข้าใจ ใช่ฉันได้รับ email ฉบับนั้น เขียนแค่ว่า I Love you ที่ส่งจาก เวปหนึ่ง ที่ไม่สามารถพิมพ์ไทยได้ ฉันเห็นแล้วฉันก็ลบทิ้ง เพราะคิดว่า ไม่สำคัญ เด็กมันคงไม่รู้จะพิมพ์อะไร เพราะมันต้องพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษ จากนั้น ฉันกับคุณก็มีปัญหามาตลอด เพราะคุณถือว่า สิ่งนี้คือเรื่องสำคัญ ทั้ง ๆ ที่ ฉันไม่เคยคุยเรื่องนี้กับน้องคนนี้เลย และน้องมันก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ อาจด้วยเพราะฉันเป็นคนไม่เล่นหน้าเล่นตาผู้ชาย ฉันเป็นคนค่อนข้างห้าว ๆ ในสายตาของเพื่อนร่วมงาน และฉันก็จะเงียบ ๆ ของฉันแบบนี้ เพราะฉันถือว่า ถ้าฉันเฉย แล้วมันก็จะเงียบไปเอง แล้วก็ไม่มีอะไร มีแต่คุณที่ยังไม่ยอมจบ แล้วก็มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ทะเลากันแบบว่า ต้องเลิกกันแน่ ๆ ฉันร้องไห้ ทั้ง ๆ ที่ฉันต้องขึ้นประชุม จนน้อง ๆ ตกใจ จะยกเลิกการประชุม ขอบคุณน้อง ๆ ทุกคน ที่ใส่ใจในความรู้สึกของฉัน ---------------------------- ฉันตกลงกับคุณว่า Okay ฉันจะไม่ติดต่อกับน้องคนนั้นถ้าไม่ใช่เรื่องงาน ฉันจะติดต่อกับน้องคนนั้นเฉพาะเรื่องงานเท่านั้น ฉันทำตามคำพูดที่ฉันได้บอกกับคุณทุกอย่าง งานบางอย่าง ฉันก็ฝากคนอื่นประสานงานแทน เพราะฉันไม่อยากให้คุณเสียใจ ฉันแคร์ความรู้สึกคุณขนาดนี้แล้ว คุณยังมาว่า ฉันมีใจให้ผู้ชายอื่นอีกเหรอ ------------------------------ จนกระทั่ง วันที่ 14 กพ. ฉันอยากจะพูดกับคนที่บอกข้อมูลคุณจริง ๆ เลยนะ อยากถามเขาว่า เกลียดอะไรฉันนักเหรอ ถึงใส่ร้ายฉันหน่ะ กล่าวหาฉันว่า ฉันนัดกับน้องคนนั้นเพื่อที่จะไป dinner กัน ทั้ง ๆ ที่คุณก็รู้ว่า ฉันไปงานศพญาติกับที่บ้าน เพราะก่อนจะไปฉันก็บอกคุณ ว่าต้องไปงานศพญาติ ต่างจังหวัด พอคุณได้รับข้อมูลที่ไม่จริงนั้น คุณก็กล่าวหาฉันอีกว่า เพราะคุณรู้ไง ฉันถึงได้ไปบอกน้องคนนั้นว่า ไม่ต้องมา ทั้ง ๆ ที่ ก่อนหน้านั้นประมาณ 3 วันนี่แหล่ะ มันมีแค่คำพูดจากน้องคนนั้นว่า พี่ว่างตอนเย็น ๆ วันไหนบ้าง??? คำตอบที่ตอบไป คือ ไม่ว่างซักวัน จะทำไม? มันตอบว่า จะไปหา ก็บอกมันไปว่า ไม่ต้องไป มีอะไร คุยที่ทำงานก็ได้ จะไปทำไม มันอ้างว่า ก็ยังไม่ได้เลี้ยงวันเกิด เลยตอบมันไปว่า จะเลี้ยงทำไม วันก่อนก็ได้ขนมแล้วไง แล้วมันก็ปรึกษาบางเรื่อง แล้วก็จบไป แต่คุณนั่นแหล่ะ ที่ไม่จบ คุณพยายามหาเรื่องที่จะทะเลาะ เพราะคุณเข้าใจผิด คุณใช้คำว่า "จับได้" เหรอ???? มันเป็นการจับได้ตรงไหน???? ทั้ง ๆ ที่ฉันก็ไม่ได้ไปไหนกับใคร ฉันเคยบอกคุณหลายครั้งแล้ว ฉันวางตัวดีในที่ทำงาน ซึ่ง เพื่อนร่วมงานที่ดีก็มี ที่หมั่นไส้ก็มี ฉันเป็นหัวหน้าคนหลายคน ฉันต้องปกครองคนหลายคน แล้วอีกอย่าง น้องคนนี้ นับถือฉัน เพราะเค้าเห็นว่า ฉันไว้ใจได้ เป็นที่ปรึกษาให้ใครหลายต่อหลายคน แต่คุณมักจะมีปัญหากับฉันตลอด --------------------------- แล้ววันนึง ฉันก็ออกจากงาน เพราะฉันไม่อยากมีปัญหากับคุณ ณ วันที่ฉันไม่ได้ทำงาน คุณทิ้งฉันเลย คุณไม่โทร.หาฉัน เหมือนดั่งที่คุณเคยโทร วันสุดท้ายที่ฉันจะออกจากงาน คุณโทร. มาพูดน้ำเสียงไม่พอใจ ว่า ทำไมยังอยู่ที่ทำงาน ร่ำลาอะไรอยู่ ฉันนั่งเคลียร์งาน เพื่อไม่ให้ลูกน้องฉันต้องรับภาระหนัก แค่จะขอนั่งทำงานให้เสร็จ เท่านั้นเอง ก่อนออกจากที่ทำงาน ฉันโทรไปบอกคุณว่า ฉันกำลังจะกลับนะ พอถึงบ้านแล้ว ฉันก็โทร.บอกคุณว่า ฉันถึงบ้านแล้วนะ ------------------------- หลังจากนั้นมา คุณไม่โทร หาฉันเลย เพราะอะไรเหรอ?????? ------------------------ แล้วฉันออกจากงานมาทำไมเนี่ย????? โง่จริง ๆ ทำเพื่อคุณทุกอย่างแล้วนะ ---------------------------- ---------- ทั้ง ๆ ที่เราตกลงกันแล้วว่า ถ้าน้องคนนั้นมันติดต่อมา ไม่ว่าจะทางอีเมลหรือโทร. ฉันจะบอกน้องมันว่า "ไม่ต้องติดต่อพี่อีกแล้วนะ แฟนพี่ไม่ชอบ" แล้วฉันก็ได้บอกน้องมันไปทางอีเมล และฉันก็ส่งไปให้คุณด้วยว่า ฉันได้บอกน้องมันไปแบบนี้จริง ๆ *****แล้วไงหน่ะเหรอ???? คุณก็ไม่ติดต่อฉันอีกเลย มันคืออะไรหล่ะ มันคือการหักหลังกับความรักที่ฉันมีต่อคุณ ใช่มั้ย???*****----------------------- แต่สิ่งนี้มันไม่ก็เจ็บเท่ากับที่คุณหลอก จะให้ฉันลงทุนทำอะไรซักอย่างหรอกค่ะ พอฉันจะทำจริง ๆ จัง ๆ ขึ้นมา ฉันโทรไปบอกคุณ คุณกลับพูดว่า "อะไร? ผมไม่เคยให้ความหวังอะไรคุณเลยนะ" โอ้โห............ขอบคุณนะ .............กับสิ่งที่คุณตอแหลกับฉันหน่ะ ตอนนี้เหรอ ฉันพยายามถามตัวเองว่า ทำไมฉันต้องมองคุณในแง่ดีหล่ะ ทั้ง ๆ ที่คุณทำร้ายฉันขนาดนี้เลยเนี่ยนะ ให้ฉันออกจากงาน แล้วก็ทิ้งฉันเลย เพื่ออะไร???? มันกลายเป็นฉันที่โทร.ไปหาคุณตลอดตั้งแต่ฉันออกจากงาน คนไม่มีงานทำ โทร.ไปหา คนที่มีธุรกิจเป็นของตัวเอง ดีจัง ฉันจำได้ว่า ฉันเติมเงินเพื่อโทร หาคุณ มีเงินในนั้นประมาณ 600 กว่าบาท ฉันโทร หาคุณจนกระทั่ง เงินมันหมด หลังจากนั้นคุณก็ไม่เคยคิดที่จะโทร หาฉันเลย ฉันก็โทร. หาคุณเป็นบางครั้ง หลังจากที่เงินมันหมด จากเบอร์โทรที่ฉันใช้ประจำแบบจ่ายรายเดือน ไม่ได้ใช้จากเบอร์ที่เติมเงิน ก็ไม่มีอะไร คุณพูดให้ได้ยินว่า ไม่ได้ยินเสียงฉัน คุณอยู่ต่างประเทศ ช่วงที่คุณกำลังอยู่บนเครื่อง ใจฉันก็นึกเป็นห่วงคุณว่าทำไมถึงโทรไม่ได้ คุณเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมถึงติดต่อไม่ได้ ตลอดทั้งวัน กระทั่งกลางคืน แต่พอตอนเช้าสาย ๆ โทร. ไปติด อ่อ คุณไปต่างประเทศ คำพูดที่ฉันบอกคุณคือ "คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วหล่ะ ฉันแค่เป็นห่วงคุณก็แค่นั้น ไม่มีอะไร ไม่รบกวนเวลาแล้ว" แต่..........ดีจังเลยนะ คุณไม่แคร์อะไรเลย..........อืมนะ แล้วเมื่อวาน (วันที่ 13 ก.ค.) ฉันก็ได้โทรไปหาคุณ ฉันถามว่า มันออกมาเป็นแบบนี้ได้ยังไงหล่ะ ในเมื่อฉันก็มานั่งคิดทบทวนว่า ฉันทำอะไรผิดเนี่ย มันก็ไม่มีเลย ฉันก็ซื่อสัตย์ ไม่ได้คบใคร ไม่ได้ไปไหน คำตอบที่ได้จากคุณคือ ก็สมใจแล้วไม่ใช่เหรอ???? สมใจอะไรหล่ะ? คุณยังหาว่าฉันติดต่อกับน้องคนนั้นอยู่ ...................ฉันพูดไม่ออก......................... ตลอดเวลาที่คุณไม่โทร.มา คุณรู้มั้ยว่า ฉันเจ็บปวด ฉันร้องไห้ ฉันนอนไม่หลับ ฉันจะทำยังไงกับชีวิต และอนาคตของฉันหล่ะ ตอนนี้มันพังไปหมด ฉันไม่เหลืออะไรเลย คุณเป็นคนทำลาย แต่คุณไม่รู้สึกผิดสักนิดเดียว ถ้าสิ่งนี้มันเป็นกรรมที่ฉันต้องชดใช้ ฉันก็จะชดใช้ให้มันหมดในชาตินี้ แต่ฉันก็จะขอให้ในสิ่งทีคุณทำกับฉัน มันย้อนกลับไปหาคุณ ให้คุณได้รู้รสชาติของความเจ็บปวด เหมือนกับที่ฉันไม่มีแรงที่จะลุกขึ้น ณ ตอนนี้ ความรัก ความภักดี ความซื่อสัตย์ที่ฉันมีให้กับคุณ คุณมองไม่เห็น แต่คุณกลับไปเชื่อ ในสิ่งที่ คนที่สามารถหลับตาแล้วมองเห็นทุกอย่าง ที่คุณเชื่อว่า จริงหน่ะ ฉันพยายามใช้ความเข้าใจในการแก้ปัญหา แล้วนะ ฉันได้พยายามประคองความรักของเราไว้แล้วนะ แต่คุณไม่ให้ความร่วมมือเอง ถ้าอยากจะเลิกนะ บอกกันง่าย ๆ ก็ได้ ไม่ต้องมาใส่ร้ายฉันแบบนี้หรอก มันเจ็บ ทำลายอนาคตฉันเลยนะเนี่ย ฉันแค่ไม่อยากเก็บสิ่งเหล่านี้ไว้ในใจฉันแล้ว เพราะมันทำให้ฉันลุกไม่ได้ มันทำให้ฉันไม่เข้มแข็ง ต่อไปนี้ ฉันจะไม่เชื่อคำพูดของคุณอีกแล้ว มันก็ไม่ใช่ครั้งแรก ที่คุณทิ้งฉันแบบนี้ เพราะฉันโง่เองแท้ ๆ ครั้งแรก>>>> คุณเรียนจบแล้ว คุณก็ทิ้งฉัน เพราะตอนคุณยังไม่จบ คุณต้องพึ่งฉัน คำพูดนี้คุณพูดออกมาเอง หลังจากที่คุณทิ้งฉันครั้งแรกว่า "จะเลิกตั้งนานแล้วแต่รอให้จบก่อน" อีโง่คนนี้ก็ยังกลับมาคบกับคุณนะ ทั้ง ๆ ที่เจ็บไม่รู้จะเจ็บยังไง แต่แล้วก็ต้องโดนเค้าทิ้งอีกเป็นครั้งที่ 2 แต่ครั้งนี้ ฉันคงพอ กับคนอย่างคุณแล้วจริง ๆ เพราะฉันถือว่า ฉันทำดีที่สุดแล้ว ความซื่อสัตย์ จงรักภักดี มันยังไม่พอสำหรับคุณ!!!!!! -------------- เมื่อเขาไปได้ดีแล้ว เขาก็ไปหน่ะสิ จริงมั้ย? 
 ไม่โง่หรอก แต่ความหลงมักจะทำให้เราไม่ได้ใช้เหตุและผลนะ...  โดย: wbj
 วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:22:00:31 น.ไม่เป็นไรค่ะ
ชีวิตเป็นของเรา จะสุข หรือเศร้า เราเลือกทำมันได้ เศร้าให้พอ แล้วก็หาความสุขใส่ชีวิตดีกว่าค่ะ (รู้ว่าทำจิง ๆ อาจจะยาก แต่เราทำได้ค่ะ...) โดย: ไฟตะเกียง IP: 124.121.81.116 วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:22:07:43 น.
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [