
เพียรขับกลอนกวีสินานนับเนิ่น
ประจงศัพท์บรรดิษฐ์คำก็เพลิน มโนรมณ์
.
หวังเสนาะสนานสุขตามนิยม
บหวังอุโฆษะก้องวิกรม ระเด่นนา
.
ตูเชลงระบิลประทิ่นจิตา
ก็ผ่อนก็คลายสลายอัตตา ประโลมใจ
.
จึงผจงระบุระบายมิใย
ระมิลพิศดูบเลิศวิไล ณ กลอนเรา
.
เถิดกระนั้นก็ดีวจีผิเขลา
ก็ยังริขับสลับเสลา ฤดีเปรม
.
หากเชลงมโนฤทัยเกษม
ทุกวารทุกบ่อยจะคล้อยจิตเอม เลบงกล
.
สัมปชัญญะมานิตมานัสดล
อร่ามแอร่มแจร่มกมล ยุบลเอย