น้ำตกตาดกวงสี ไฮไลท์ของหลวงพระบาง



หากเมื่อมาถึงหลวงพระบางแล้ว ไม่ได้ไปเที่ยวน้ำตกตาดกวงสี แล้วหล่ะก้อ อาจถูกหยามหน้าเอาได้ง่าย ๆ ว่ามาไม่ถึงหลวงพระบาง เป็นจริง ๆ แล้วเมืองหลวงพระบางเป็นเมืองที่เล็กมาก ๆ เอาทีเดียว เดินเล่น ๆ โดยมิได้เข้าไปพินิจ พิจารณาอะไรเป็นพิเศษ (คลั่งไคล้อารยธรรมเก่า) วันเดียวก็สามารถเดินได้รอบแล้ว เพราะฉะนั้นเวลาที่เหลือ ก็คือเที่ยวถ้ำติ่ง ที่เสน่ห์ของมันคือการที่จะต้องนั่งเรือไป ซึ่งที่ถ้ำติ่งนั้น ภายใจถ้ำมีพระพุทธรูปอยู่มากมาย

แต่วันนี้ไม่ขอเล่าเรื่องถ้ำติ่งดีกว่า เพราะจริง ๆ ไม่เก่งฉกาจเรื่องประวัติศาสตร์ เก่งแต่เป็น "อีประสาท" หลายกว่า

แหมอารัมภบท ซะเหมือนหนังสือท่องเที่ยวซะงั้น จริง ๆ แล้วเขียนดี ๆ ก็เป็น แต่มันขัดตา ขัดใจอย่างไรไม่ทราบได้ แบบนี้หล่ะ อีชั้นถนัด เอาเป็นว่า คุณฝรั่งเธออยากจะย้อนรอย ความรักความสดชื่นที่เธอมีให้กับอีชั้น เมื่อครั้งก่อนโน้น

ในรูปนี่ปี 2003 ตอนยังเป็นสาว ๆ


เรื่องของเรื่องมัน คงต้องเริ่มจากไอ้เจ้าสปีชี้ส์โรคจิตชอบความลำบากของเธอนี่หล่ะ พอดีตอนนั้นอีชั้นก็ยังสาวอยู่เลยผสมโรงได้เล็กน้อย ตอนนี้ไปหลวงพระบางครั้งแรกของชีวิตเมื่อ เจ็ดปีที่แล้ว เธอบอกว่าจะพาไปเที่ยวน้ำตก นังกระเหรี่ยงอย่างอีชั้นก็ดี๊ด้า นึกจิตนาการไปเหมือนน้ำตกเอราวัณ ที่กาญจนบุรีที่แสนสบาย เออ..หนอ เธอหลอกอีชั้นว่า รถไปไม่ถึง ต้องพากันเดินข้ามป่า ข้ามเขาไปแน้นนนนน อีช้านก็เชื่อเธอในตอนนั้น เธอไปจนถึงน้ำตก แต่เพื่อนคนพาไปส่งขับรถตามมากับเมียที่ท้องแก่ ไปเจอกันอยู่ที่น้ำตก ตอนนั้นยังหน้าโง่ คิดไม่ได้ อาจด้วยความบริสุทธิ์ใส ซื่อ ที่อุตส่าห์บรรจง ใส่เข้าไปในกะโหลกเพื่อแสดงภาพพจน์หรือไร ไม่ทราบได้ คิดไม่ทันค่ะ คิดไม่ทัน จนกระทั่งจะกลับเค้าพาเดินมาที่รถ เออ... กูหนอกรูููรรร ทำไมไม่คิด



รอบนี้ก็เช่นเดียวกัน แต่เธอไม่ได้หลอกใคร เฉกเช่นคราวที่แล้ว เธอพยายามวางแผนที่เธอคิดว่าเพอร์เฟ็คสุดสุด ที่เธอประทับใจสุด ๆ เธอบอกอีช้านว่า ณ วันนั้น สวยยยยยยยยย (ไม่รู้ชั้นสวยหรือป่าสวย) very nice (ตรูข้า หรือป่า) เธออยากทำแบบนั้นอีกครั้งกับเด็ก ๆ คงน่าประทับใจดี เอออ...


และเราก็พากันทำแบบเดิม คือ ให้รถตู้ที่เราเช่าเอาไว้ไปส่งที่ หมู่บ้าน "ลองเล่า" ซึ่งเป็นทางผ่านที่จะต้องใช้เดินทางไปยังน้ำตกตาดกวงสี ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่ชอบบบบบบบ ลำบากกกกก
เป็นคนไทยเหรอ... รถไปเทียบค่ะ รถไปเทียบ เค้าให้ไปจอดแค่ข้างล่าง ยังอุตส่าห์ขออนุญาติเป็นพิเศษ "มีคนแก่จร้า มีคนแก่ รีบแก่กันเป็นแถว ๆ"
ขออุนญาติให้รถไปส่งเทียบถึงขอบน้ำตกโน่น.. มีแต่คนไทย ทำนะจ๊ะขอบอก (โชเฟอร์เล่าให้ฟัง)

ระหว่างทางที่จะต้องเดินป่า เพื่อที่จะเดินไปสู่น้ำตกสวยงาม เท่าที่จำได้ แต่มันก็มิอาจจรุง จูงใจให้อีช้านนนนน อยากจะกลับไปมีอารมณ์ร่วมแบบเดิม ๆ ได้แล้ว
อีช้านเลยรีบชิงปวดหัว ตัวร้อน ขึ้นมา โถ... คุณขา อุณหภูมิ หน้าร้อนของประเทศลาว นี่ร้อนได้ใจนะคะ 40 ค่ะ 40 องศาเซลเซียส

ตรูข้าบอกกกกกกกแล้ว หน้าร้อนมันร้อน คุณฝรั่งเธอกลัวต้องแบกเมียเธอไประหว่างทาง ผสมกับแอบเป่าหูลูกสาวเล็ก ให้นอนหลับซะ เลยเป็นบุญของแม่ที่ไม่ต้องลงไปเดินระโหยโรยแรงกับเค้า นั่งรถตู้เย็นใจไปเจอกันอยู่ที่น้ำตกซะเลย


แต่ขอโทษการเดินป่า คราวที่แล้วกับคราวนี้มันต่างกันนะคะฝรั่ง คราวที่แล้วเดินชมนก ชมไม้กับสาว  มันเพลิน ค่ะ มันเพลิน เดินไปคุยกันไปกระหนุ๋งกระหนิง จับมือ จูงมือ ให้หวาบหวิวเล่น ๆ ม่วนอีหลี แต่รอบนี้เดินกับพี่ตะวัน เด็กชายตัวน้อยยยยยยยยยย อายุสี่ปี มันจะเดินไปได้ขนาดไหน พ่อเล่นแวะทุก ๆ ห้าร้อยเมตร ชมนก ชมไม้ ไส้เดือน กิ้งกือ เก็บก้อนหิน บ้าง ดูหนอนอยู่บ้างหล่ะ โอย..สารพัด แถมต้องแบกพี่ตะวันขึ้นขี่คอเป็นระยะ ๆ รวมเวลาทั้งสิ้นที่อยู่ในป่าสี่ชั่วโมงกว่า ๆ (สมน้ำหน้าพ่อมัน)



แต่คุณฝรั่งเธอไม่เห็นเข็ด เธอบอกว่าดี.... ยากน้อยนึงงงงง แต่ดี พี่ตะวันแข็งแรงงงง เอออออชมกันเข้าไป พ่อลูกสปีชี่ส์นี้ ซาดิตส์

แต่หลังจากนั้นเมื่อกลับถึงที่พักไหงพากันไปนวดเท้าเป็นแถว ๆ โห... ไม่แน่จริง กร๊ากกกกกก



รายงานโดย
Yaowanart boonpook THOMÉ


กดเบา ๆ สองที เพื่อย้อนกลับไปหน้าแรกนะเจ้าค่ะ