<P-Kong Fic> Honeymoon the series3: First Sweet Morning แสงแดดยามเช้าทอกระทบผืนผ้าม่านใหญ่ที่ปิดกระจกใสแผ่นกว้าง...ทำให้ด้านหนึ่งของห้องมีแสงแดดเรืองระเรื่อ... ร่างสองร่างนอนหลับสนิทบนเตียงหลังใหญ่...ร่างผิวเข้มนอนหงายเปลือยอก...แขนข้างนึงพาดยาวด้านข้างตัวช้อนอยู่ภายใต้ร่างขาวนวล... ร่างผิวขาวในเสื้อยืดสีขาวบางนอนตะแคงหนุนแขนสีเข้มที่ยื่นออกมา...แขนขาวข้างนึงพาดอยู่รอบเอวของอีกร่าง...หลับสนิทเช่นเดียวกัน... คนร่างเข้มรู้สึกตัวขึ้นมาก่อน...ขยับตัวอย่างเกียจคร้าน...ผมยุ่งเหยิงชี้ไปมาทั่วหัวกลับทำให้ใบหน้าคมนั้นดูหล่อไปอีกแบบในแบบเป็นธรรมชาติ... ดวงตาคมหยีสู้แสงที่เรื่อเข้ามาในห้อง...หันไปดูนาฬิกาข้างเตียง...บอกเวลาแปดโมงกว่า... อืม...ยังไม่สายเท่าไหร่...นอนต่อดีกว่า พีพลิกร่างหันหาคนข้างกาย...แขนอีกข้างกวาดพร้อมจะรวบอีกคนกระชับเข้ามาในอ้อมกอด... แล้วพีก็หยุดชะงัก... ร่างนุ่มนิ่มที่กำลังจะตกอยู่ในอ้อมกอดขยับตัวเล็กน้อยก่อนที่พีจะได้รวบร่างนั้น... ร่างของก้องกลับขยับตัวเข้ามาใกล้ทั้งทีพียังไม่ได้ขยับ...แล้วกระชับแขนที่กอดร่างของพี...เลื่อนหัวขึ้นมาซบที่อกกว้าง...ยิ่งไปกว่านั้น... เสียงหวานๆ หลุดออกมาจากปากของร่างขาว...เสียงที่ยังงัวเงีย...หลุดออกมาพร้อมกับอาการกระชับอ้อมกอดให้ร่างของตนเข้ามาใกล้... อืมม...พี.... แล้วทั้งๆ ที่นอนอยู่แต่ริมฝีปากอิ่มนั้นก็แย้มยิ้มออกมาอย่างเห็นได้ชัด.... โอ้ยยย...ก้อง....ละเมอถึงผมอีกแล้ว...ฝันอะไรเนี่ย...น่ารักที่สุดเลย!!! จากที่พีคิดว่าจะนอนกอดก้องต่ออีกซะหน่อย...กลับกลายเป็นมาถูกก้องกอดแทน...แถมยังดีใจจนนอนต่อไม่หลับแล้วอีกต่างหาก... ก้องนะก้อง...จะให้ผมโงหัวไม่ขึ้นเลยใช่มั้ยเนี่ย...น่ารักจริงๆ แขนขาวยังคงกระชับร่างของพีแน่น...แถมคนกอดยังคงไม่หยุดยิ้ม...ท่าทางจะฝันดีจริงๆ นะเนี่ย...อยากรู้จริงๆ ว่าฝันว่าอะไรนะก้อง... เวลาผ่านไปไม่เท่าไหร่พีก็ตัดสินใจว่าเค้าคงหลับต่อไม่ได้แล้ว...พีกดริมฝีปากบางลงบนหน้าผากนิ่มของคนรักแล้วค่อยๆ ปลีกตัวออกมาจากอ้อมกอดแสนอุ่นนั้น...เพื่อมาหาอะไรให้ก้องทานเป็นอาหารเช้า... . . เมื่อรูมเซอร์วิสส่งอาหารเช้าพร้อมกาแฟหอมกรุ่นมาที่ห้อง...พีก็เดินไปปลุกคนน่ารักที่ยังคงหลับอุตุกอดหมอนอยู่บนเตียง... ก้อง...ก้องครับ...ตื่นได้แล้วพีเดินไปนั่งที่เตียง อือ...ได้เสียงงัวเงียกลับมาเป็นคำตอบ โดยไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ตามมา ก้อง...ก้องครับ .......... พีเริ่มรู้สึกว่าเรียกธรรมดาจะไม่ได้ผล...ปกติก้องไม่ใช่คนตื่นยาก...แต่อาจจะเพราะบรรยากาศที่สุดแสนจะสบายและความอ่อนเพลียจากเมื่อคืนก็ได้เลยทำให้ก้องตื่นยากแบบนี้... พีขยับเข้าไปอยู่ข้างกายก้องแล้วก้มลงหอมแก้มนิ่มฟอดใหญ่...ทั้งสองข้าง... ตื่นได้แล้วครับคนดี ดวงตาหวานลืมตาปรือตื่นขึ้น....ผมเผ้าหยุงเหยิงงัวเงีย...มือสองข้างถูกยกขึ้นมาจับแก้มตัวเองที่แทบช้ำเพราะจมูกคนบางคน... อืออ...พี....นอนต่อเถอะไม่เห็นต้องรีบตื่นเลย เมื่อรู้สึกตัวแล้ว...คนน่ารักจึงปล่อยมือออกจากแก้มนุ่มแล้วยกแขนสองข้างชูขึ้นสูงไปทางที่พีนั่งอยู่... ท่าทางสุดแสนน่ารัก...เหมือนเด็กน้อยที่ชูแขนสองข้างอ้อนขอให้พ่อแม่อุ้มตัวเองไม่มีผิด... พีเห็นอาการก้องก็แทบทนไม่ได้...อยากจะจับกดอีกครั้งให้มันรู้รู้รอด...มาทำน่ารักอย่างนี้อย่าคิดคืนนี้จะรอดนะก้องบดินทร์... พีก้มตัวลงไปในอ้อมแขนของก้อง...ก้องรวบตัวพีให้ด้วยสองแขน...โอบกอดคอคนรักให้ลงมานอนด้วยกัน...ร่างของพีเอนตามลงมาในอ้อมกอดอย่างง่ายดาย... นอนต่อกันเถอะน้า...คุณพี พีอดยิ้มกว้างให้กับลูกอ้อนของก้องไม่ได้...โอ้ยย...น่ารักจริงจริ้งง.... นอนต่อก็ได้คร้าบ...แต่ว่าคุณก้อง...คุณพีสั่งอาหารเช้ามาให้แล้วน้า...คุณก้องไม่หิวเหรอครับ ก้องส่ายหัวดุ๊กดิ๊กไปมา..."ม่ายหิว...คุณก้องยังไม่หิวเลยครับคุณพี...นอนต่อกันเถอะนะ ก้องที่ผ่อนคลายแสดงอาการขี้อ้อนน่ารักที่สุด.... น่ารักที่สุด...และน่าแกล้งที่สุด!!!... นอนต่อก็ได้ครับคุณก้อง...คุณก้องนอนไปนะ...แต่คุณพีไม่ง่วง....งั้นคุณพีขออ......พีลากเสียงยาวแล้วกดริมฝีปากลงจุมพิตซอกคอขาว...พร้อมสูดกลิ่นกายคนน่ารักเข้ามาเต็มปอด... ทันทีที่ริมฝีปากสัมผัสซอกคอ...ร่างขาวก็สั่นสะท้าน....เลือดฉีดขึ้นใบหน้าหวาน... ก้องเริ่มรู้สึกถึงอันตรายมาเยือนเลิกเล่นทันที.... อืม...เอ่อ...คุณพี...คุณก้องว่าคุณก้องหิวแล้วล่ะ...เราลุกกันเถอะ พีพูดโดยไม่ได้ละริมฝีปากออกอ้าว...ไหนว่าไม่หิวไงครับคุณก้อง...นอนต่อกันเถอะนะ... คนหน้าคมไม่พูดเปล่า...ไล้ริมฝีปากลงต่ำไปเรื่อยๆ...มือใหญ่เริ่มสอดเข้าไปใต้เสื้อยืดขาวตัวบาง... อื้อออ....พี...ไม่...นอน...แล้ว... ไม่...นอน...แล้ว...เหรอ...ครับ...คุณก้อง พีสัมผัสจุมพิตบนร่างขาวสลับกับคำพูดเป็นคำๆ อื้ออ....ไม่...นอนแล้วพี แต่คุณภรรยาคร้าบ....คุณสามียังไม่อยากลุกเลยนี่นา พูดไม่พูดเปล่า...เอื้อมมือใหญ่ไล้ไปตามผิวหน้าท้องเนียน... หน้าก้องแดงไปถึงหู...ทำไมเค้าต้องแพ้คนคนนี้ทุกทีเลยนะ.... บ้า...ภรรยาอะไรกันพีนี่... เหวี่ยงทั้งๆ ที่หน้าแดงก่ำ เรียกคุณพีว่าสามีก่อนแล้วจะให้ลุก พีทำหน้าเจ้าเล่ห์จ้องหน้าเข้าไปในดวงตาก้อง บ้า...ไม่เอา... ตาหวานเบี่ยงหลบสายตาเจ้าเล่ห์ ตอนนี้เขินสุดๆๆ ไม่เรียก...เหรอ... พีกดริมฝีปากลงบนซอกคอ...แล้วไล้ลงเรื่อยๆ...ไปถึงไหล่ขาว... ...สัมผัสไล้ลงไปที่ไหปล้าร้า...เนินอก.... อ้ะ...เรียก..เรียกก็ได้ ไหนล่ะก้อง...ไม่เห็นได้ยินเลย.... ริมฝีปากสัมผัสอ้อยอิ่งค้างอยู่ที่เนินอก ส...สา...มี หืม...อะไรนะครับไม่ค่อยได้ยินเลยริมฝีปากเริ่มลงต่ำกว่าเนินอกไปเรื่อยๆ ค...คุณ...สา...มี ว่าไงครับ...คุณภรรยา ค..คุณสามีครับ...เราลุกไปทานข้าวกันนะ รอยยิ้มปรากฏกว้างบนใบหน้าคม...พีค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งปล่อยก้องให้เป็นอิสระ... เห็นมั้ยไม่เห็นจะยากเลยเนอะ...คุณภรรยาเนอะ ก้องยันตัวลุกขึ้นมานั่งข้างพี...หน้ายังคงแดงก่ำ... พี...คุณนี่มัน... อ้ะ...อะไรนะครับ พีหันหน้ามาทำท่าจะจับกดอีกรอบ ก้องสะดุ้ง...แต่ก็อดเหวี่ยงนิดๆไม่ได้ ผมบอกว่า...คุณสามีนี่ไม่ไหวเลยนะครับ พีส่งหันมามองหน้าก้อง...ส่งยิ้มหวาน...เปลี่ยนสายตามาเป็นหวานซึ้ง ก้อง...อยากแต่งงานเร็วๆ จัง...อยากให้คุณเรียกอย่างนี้ตลอดไปเลย บ้า...ไม่เห็นจะดีตรงไหนเลย อ้าว...ก็ผมอยากให้ทุกคนรู้นี่ว่าคุณกับผมเป็นอะไรกัน...คนอื่นเค้าจะได้ไม่ต้องมาชอบคุณอีก ไม่มีใครเค้ามาชอบผมหรอกพี...คุณคิดมากไปแล้ว ไม่รู้แหละ...ก็ผมหวงของผมนี่นา...ก็คุณเป็นของผมนี่ พีพูดก้มหน้าลงมองเท้าตัวเองแบบงอนๆ ก้องอมยิ้มให้ท่าทางน่ารักของคนรัก...พีรักเค้ามากจริงๆ... ใบหน้าหวานค่อยๆ ยื่นใบหน้าไปใกล้...กดจมูกลงข้างแก้มคนรัก...หอมแก้มพีฟอดใหญ่... เมื่อถอยหน้ามาก้องประคองหน้าพีให้หันมาทางเค้า...จ้องมองเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้น... ผมเป็นของคุณคนเดียวนะพี...ไม่ต้องห่วงว่าใครจะมาชอบผมหรอก...เพราะผมไม่มีวันรักใครได้อีกแล้ว...นอกจากคุณสามี...คนนี้คนเดียว พีตกใจกับคำบอกรัก...ใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ...มีความสุขที่สุดในโลก...รอยยิ้มกว้างประดับบนใบหน้าทันที... มือเข้มเอื้อมมือมาจับมือนุ่มไว้อีกที... ผมก็เหมือนกันนะก้อง...ไม่มีวันรักใครได้อีก...นอกจากคุณภรรยาคนนี้คนเดียว แล้วใบหน้าหวานของก้องก็ประดับด้วยรอยยิ้มกว้างอย่างเดียวกัน . . . ท่าทางกาแฟเช้านี้น้ำตาลคงไม่ต้องเหมือนเดิมล่ะมั้ง.... ------------------------------------TBC ------------------------------------------- Free TextEditor ฮิ้วววววววว ก่อนนอนก็หวาน ตื่นมาก็หวาน นำ้ตาลไม่ต้องจริงๆเลยคู่นี้ คุณภรรยาก็อ้อนคุณสามีได้น่า......(คิดเหมือนคุณสามีเป๊ะ ฮ่าฮ่า)ที่สุด
อยากให้ถึงตอนกลางคืนไวๆจัง หุหุ โดย: หนึ่งในสาวก IP: 223.204.35.189 วันที่: 1 กรกฎาคม 2554 เวลา:23:14:40 น.
รักฟิคนี้จัง
โดย: sngg IP: 58.11.45.163 วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:1:31:32 น.
บอกได้คำเดียวว่า"น่าร๊ากอ่ะ"
เค้าสองคนจะหวานอะไรกันได้ขนาดเน้.!!!!!! คนอ่านน้ำตาลขึ้นตาแถมไต่ตามตัว...หน้าคอมพ์ก็มดมาเป็นรังเลย5555 นี่แค่เริ่มต้นวันที่สองนะเนี่ย!!!ถ้าวันที่3....4....5....6.... จะเป็นยังไงสงสัยเลือดyไหลออกหมดตัวแน่ๆๆๆ ขอบคุณน้องเกดนะคะที่แต่งฟิคหวานๆมาให้อ่าน.... หวานบ้างไรบ้างก็ดีค่ะเปลี่ยนบรรยากาศ..ชอบจังค่ะ แต่งมาอีกนะคะสำหรับคู่นี้ไม่เคยเบื่อ...มีแต่รักขึ้นเรื่อยๆ ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ค่ะ โดย: Keamdeang1@smile IP: 58.9.100.22 วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:7:44:08 น.
วะ วะ วะ หวาน น้ำตาลเรียกพี่
โอ้ยยย เขินอ้ะ (ม้วนๆๆ บิดๆๆ) 555+ ละเอียดดีค่ะพี่เกด สื่อถึงความรักที่มีให้กันของเค้าสองคน แอร๊ยยย แล้วจะไปเที่ยวไหนกันบ้างหนอออ หวานจนน่าอิจฉาอ้ะ 55+ ขอบคุณนะคะ รอติดตามตอนต่อไปค่ะ พี่เกด จุ๊ฟๆๆ โดย: someone IP: 202.44.7.80 วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:29:58 น.
แอร๊ยยยย
น่ารักกกกกกมว๊ากกกกก กรี๊ดดดด คุณสามี กะ คุณภรรยา หุ หุ หวาน น้ำตาลไม่ต้องเลยค่ะ ชอบจัง รอตอนต่อไป ขอบคุณมากค่ะ โดย: hunny (hunnylovelaruku
 ) วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:05:21 น.อร้ายย หวานค่ะ หวาน ขอบคุณพี่เกดมากค่ะ
โดย: เเป้ง วารุณี IP: 58.9.98.242 วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:25:21 น.
อ๊ากกกกก
หวานจริงๆ (คิดเหมือนทุกๆคน...ไม่ได้ลอกน๊าา) ตอนที่แล้วไม่ได้เม้นท์ มารวบยอดตรงนี้แล้วกันคะ คืนแรก หมดแรงไม่กล้าเม้นท์ อ่านจบหายาดมมาดมก่อนทันที มาตอนเช้า ก็หวานจนไม่ต้องพึ่งน้ำตาลได้อีก โฮ๊ะๆๆๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ หวานบ้าง nc บ้าง สลับกันไป มาอัพเร็วๆนะคะ อิอิ รออ่านอยู่ โดย: pinchadee IP: 125.24.104.142 วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:23:55:59 น.
อร๊ายยยย*///+ทนไม่ไหวแล้วค่ะ""ขอเม้นท์ครึ่งเรื่องก่อนละกัน..อยากตายมันซะตรงนี้@""@น่าร๊ากกกกกก!คุณสามีกะคุณภรรยา^,~ฮ่าฮ่าฮ่าตายสนิท
โดย: miyukik IP: 110.49.228.202, 82.145.208.21 วันที่: 3 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:06:37 น.
คนอ่านมันตายเพราะความหวานเกินน้ำตาลไปแล้ว ณ.ตอนนี้
โดย: miyukik IP: 110.49.228.202, 82.145.208.21 วันที่: 3 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:35:23 น.
รัก คน คู่นี้ จริงๆ เลยค่ะ เพราะเค้าหวานกันได้ ตลอดเลย แต่สาวก จะตาย เพราะคำๆนี้ แหละ คุณสามี และคุณภรรยา เอิ๊กๆ เบาหวานล้นอก ณ.จุดนี้ อิๆๆ ขอบคุณมากมายค่ะ writer ^____^".
โดย: lek^lek. IP: 110.49.250.39 วันที่: 6 กรกฎาคม 2554 เวลา:0:12:40 น.
|
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
ไม่รู้ว่าจะละเอียดไปไหนเหอะแม่คู๊ณณ << บ่นตัวเองค่ะอย่าสนใจ
สงสัยซีรียส์นี้จะยาวสุดๆ เอิ้กๆ ไหนจะ NC อี๊กกก โฮะๆ << หัวเรากลบเกลื่อน
อย่าเพิ่งเบื่อเกดน้า ทนๆ อ่านกันไปหน่อยละกันนะคะ เหะเหะ
ขอบพระคุณรุณช่องที่เมน์นะฮับ ^^