๙ กันยายน ๒๕๖๒ // 2019年9月9日 // September 9, 2019


ฟุตบอล  แมตช์ที่ผ่านมา
ไทย vs เวียดนาม
ผลคือเสมอ 0-0
ถามว่า ฉันพอใจมั้ย? กับการแบ่งแต้มคนละหนึ่งแต้ม
ตอบเลยว่า สำหรับฉันแล้วเป็นผลที่ไม่น่าพอใจเท่าไหร่นัก 
เพราะว่าในความคิดของฉัน เสมอในบ้านก็เท่ากับแพ้
อันนี้เป็นความคิดเห็นของฉันเองนะ 
เพราะว่าเราเล่นในบ้าน เท่ากับว่าเรากุมความได้เปรียบไว้เยอะกว่า
กองเชียร์เราเยอะ กำลังใจมีมาก
สภาพแวดล้อมต่าง ๆ บรรยากาศต่าง ๆ ที่คุ้นเคย
เพราะฉะนั้น การเล่นในบ้านถือว่าได้เปรียบ
เล่นในบ้านแบบนี้ ตามหลักแล้ว ไม่ว่าทีมไหนก็ตาม
ก็ควรที่จะต้องชนะมากกว่าที่จะเสมอหรือแพ้

แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะนักเตะของเราก็ทำอย่างสุดความสามารถแล้ว
ทำอย่างเต็มที่แล้ว ก็ให้กำลังใจกันต่อไป 
แมตช์ต่อไปเจอกับอินโดนีเซีย พรุ่งนี้
สู้ ๆ นะคะทีมชาติไทย   
แมตช์นี้แข่งที่ประเทศอินโดนีเซีย

สำหรับฟุตบอลโลก 2022 รอบคัดเลือก โซนเอเชีย
ถ้าฉันจำไม่ผิด เขาก็จะเอาแค่ที่ 1 ของกลุ่มเนอะที่จะได้ผ่านเข้าสู่รอบต่อไป
แล้วก็ เอาอันดับที่ 2 ที่ดีที่สุดอีก 4 ทีม ผ่านเข้าสู่รอบต่อไป

ของไทยเรา อยู่กลุ่มจี ประกอบไปด้วย
ไทย เวียดนาม อินโดนีเซีย มาเลเซีย สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์
โอกาสที่เราจะได้ที่ 1 ของกลุ่มนั้น สำหรับฉัน ฉันคิดว่ามีน้อย
เพราะฉันว่าสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ น่าจะได้อันดับที่ 1 ไป
เพราะฉะนั้นไทยเราเอาอันดับที่ 2 ที่ดีที่สุด ก็น่าจะได้อยู่ น่าจะมีหวังมากกว่า
เพราะฉะนั้น พรุ่งนี้ที่เราจะเจอกับอินโดนีเซีย เราต้องได้ 3 แต้ม!!
เราจะแพ้ไม่ได้อย่างเด็ดขาด!!
สู้ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ  

ช่องไทยรัฐทีวี พรุ่งนี้ เวลาประมาณหนึ่งทุ่มครึ่ง!!
อย่าลืมเอาใจช่วยนักเตะของไทยเราด้วยนะคะ
ให้เราเก็บ 3 แต้มมาให้ได้!!
ไทยแลนด์สู้ ๆ 




ช่วงนี้ อากาศอึมครึมทุกวันเลย
ฝนตก ฟ้ามืดครึ้มตลอดเลย 
ฉันก็เลยไม่หายจากอาการเป็นหวัด คัดจมูก น้ำมูกไหลสักที
เป็นเดือนแล้วนะที่มีอาการแบบนี้ ทุกวัน ตั้งแต่เช้าไปจนถึงเกือบเที่ยง 
ทรมานมากเลย วันนี้อาการหนักซะด้วย
ทำให้กลายเป็นคนหงุดหงิดไปเลย เพราะมันรำคาญตัวเอง 


ช่วงนี้ ฉันก็เหนื่อย ๆ เพลีย อ่อนล้า
ดูแลหมาแมวที่บ้าน 13 ตัว แบ่งเป็นสองกลุ่ม
กลุ่มแรก หมาและแมวอายุเยอะ
กลุ่มสอง แมวอายุน้อย

กลุ่มสอง แมวอายุน้อย มีหลายตัวมาก มี 11 ตัว
ถามว่า เหนื่อยมั้ย? 
เหนื่อยนะ เพราะว่ามีเยอะ 
พวกที่ยังเด็ก ๆ ก็จะซนมาก พลังงานล้นเหลือ 
ฉันก็จะต้องเก็บข้าวของที่พวกมันรื้อออกมาเล่นกันทุกวัน 

กลุ่มแรก หมาแมวอายุเยอะ มี 2 ตัว
สำหรับแมวแก่ ยังไม่เท่าไหร่ เพราะมันก็ยังโอเค เดินเล่นตามปกติ
อีกอย่าง แมวแก่ตัวนี้ ส่วนใหญ่แม่ของฉันจะเป็นคนดูแลซะมากกว่า
ส่วนหมาแก่นั้น ส่วนใหญ่แล้ว ฉันเป็นคนดูแล
ฉันตอบเลยว่า ฉันค่อนข้างเหนื่อย
เมื่อก่อน ไม่เหนื่อย แต่เดี๋ยวนี้เหนื่อย
เพราะว่าหมาแก่ของฉัน มันเจ็บขา ขาพลิก
พอเจ็บขา ก็เลยดื้อ เมื่อก่อน ไม่ดื้อ
แต่วันนี้อาการดีขึ้นแล้ว ไม่ค่อยเจ็บขาแล้ว หลังจากที่เจ็บมาสองวัน


ความรู้สึกของฉันแบ่งเป็นสองความรู้สึก
สำหรับกลุ่มแรก หมาแมวแก่ อายุ 14 ปี ทั้งคู่เลย
พอฉันมองหน้าพวกมัน ฉันรู้สึกว่า เราอยู่ด้วยกันมานานมาก
ตั้งแต่ฉันยังเป็นวัยรุ่น จนตอนนี้ ฉันเป็นวัยอะไรวะ? 55555555555
จะบอกว่าเป็นวัยผู้ใหญ่ แต่การกระทำของฉัน มันเด็กเกินไป 
งั้นนับตามอายุและผิวหน้าแล้วกัน ฉันก็คือวัยผู้ใหญ่นั่นแหละ 
เออ...นั่นแหละ กลับเข้าเรื่องต่อ

ความรู้สึกที่ฉันมีให้กับหมาแมวแก่ของฉันทั้งสองตัว ในตอนนี้
ฉันคิดเลยว่า เราอยู่ด้วยกันมานานมากแล้ว
อีกไม่นาน พวกมันก็คงจะใกล้ที่จะอำลาจากฉันไปแล้ว 
ฉันก็เลยคิดว่า ฉันไม่อยากให้วันนั้นมาถึงเลย ฉันรักพวกมันมาก 
เรามีความทรงจำร่วมกันตั้งหลายอย่าง 14 ปีนะ ไม่ใช่เวลาน้อย ๆ เลย
และทุกวันนี้ ปัจจุบันนี้ มันสองตัวก็ยังคงอยู่กับฉัน 
ฉันก็พยายามที่จะดูแลพวกมันให้ดีที่สุด เพื่อให้พวกมันอยู่กับฉันไปนาน ๆ
อยู่ด้วยกันจนพวกมันอายุ 18-20 ปี ก็ยิ่งดีกับใจของฉันมาก 
พอคิดถึงวันที่จะต้องจากกัน ฉันเหงาขึ้นมาเลย
แต่พอคิดในแง่ดี อย่างน้อย พวกมันก็โชคดีกว่าฉันนะ
พวกมันมีคนคอยดูแลในยามแก่ชรา ไม่มีวันโดนทอดทิ้ง
แต่ฉันสิ ฉันในตอนแก่ชรา ใครจะดูแลฉัน? 
ไม่มีลูกหลานคอยดูแล
ไม่มีเงินทองหรือทรัพย์สินอีก 55555555555555555
แล้วฉันจะอยู่ยังไง? คงลำบากน่าดู


กลับมาที่เรื่องหมาแมวกันต่อดีกว่า
นั่นก็เป็นความรู้สึกที่ฉันมีให้กับหมาแมวกลุ่มแรก คือกลุ่มอายุเยอะ
ต่อมา ความรู้สึกที่ฉันมีให้กับบรรดาแมวที่อายุน้อย ๆ
ซึ่งกลุ่มนี้ มีแมว 1 ตัว อายุ 9 ปี เป็นช่วงวัยกลาง ๆ ไม่เด็ก แต่ก็ไม่ได้แก่มาก
และมีแมว 10 ตัว อายุ 2-5 ปี กลุ่มนี้เด็กทั้งนั้น ยังอยู่ได้อีกนาน
พอฉันมองดูพวกมัน ความรู้สึกฉันก็แตกต่างจากความรู้สึกที่มีให้กับหมาแมวแก่
อันนั้นคือ ฉันไม่อยากให้พวกมันจากฉันไป
ส่วนกลุ่มนี้คือ ฉันกลัวตัวเองจะมีชีวิตไม่ยืนยาวพอที่จะดูแลพวกมันได้ 
คือถ้าฉันเป็นอะไรไปก่อน พวกมันเดือดร้อน พวกมันลำบาก

พวกมันยังไม่แก่ เพราะฉะนั้นพวกมันยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกประมาณ 15-18 ปี
ซึ่งในเวลา 15-18 ปีต่อจากนี้ไป
ฉันจะยังอยู่ไหวหรือเปล่า? 555555555555555555555
ฉันก็เป็นกังวลอยู่ไม่น้อยเลย
สำหรับคนอื่นอาจจะคิด ถ้าถึงวันนั้น ฉันก็เพิ่งจะอายุ 50 ปีเท่านั้นเอง
แต่สำหรับฉัน ฉันไม่ได้เหมือนคนอื่น 
อย่างที่บอก ฉันขี้โรค เป็นหลายโรค
ฉันก็เลยไม่รู้ว่า ฉันจะยังมีชีวิตอยู่จนถึงวันนั้นหรือเปล่า


ทั้งหมดทั้งมวล ที่ฉันเขียนมานี้
ฉันก็แค่อยากบอกว่า พอเห็นหมาแมวที่บ้านของตัวเอง
ความรู้สึกของฉันมันก็ถูกแบ่งออกเป็นสองแบบ
แบบแรกคือ ไม่อยากให้พวกมันจากฉันไป ไม่อยากให้วันนั้นมาถึง
แบบสองคือ กลัวตัวเองจะไม่มีชีวิตยืนยาวพอที่จะอยู่ดูแลพวกมัน


นี่ฉันเขียนเรื่องเครียด ๆ เกินไปหรือเปล่า?
หวังว่าจะไม่เครียดจนเกินไปนะ 5555555555555 

ชีวิตฉันมันก็ไม่มีอะไรมากหรอก
วัน ๆ ก็หมาแมวของตัวเอง วัน ๆ ก็ฟุตบอล
วัน ๆ ก็ยามะพี วัน ๆ ก็วงการบันเทิง
วัน ๆ ก็ภาษาต่างประเทศที่สนใจ 
ความสนใจของตัวเองมีอยู่แค่นี้แหละ 


เขียนเยอะแล้ว ฉันว่าฉันไปนอนดีกว่า
พรุ่งนี้ ตอนหัวค่ำ อย่าลืมดูบอลไทยกันด้วยนะ  


เอ้อ... ฉันลืมไปเลยว่า วันที่ 6 กันยายนที่ผ่านมา
ครบรอบ 9 ปีแล้วที่ฉันเขียน bloggang 
ขอบคุณพื้นที่ที่ให้ระบายความรู้สึกนะคะ 
แล้วข้อมูลที่เขียนไป ไม่สูญหายเลย
ดีมากเลย bloggang 
ขอบคุณนะคะ 

ฉันเขียนมาตั้งแต่อายุ 23 จนตอนนี้ 32
ส่วนใหญ่แล้ว หลัก ๆ ก็คือเขียนไดอารี่ของตัวเอง
แต่เมื่อก่อน เขียนไดอารี่ของยามะพี คือแปลไดอารี่ของเขา
แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้ทำแล้ว ไม่ได้ทำมาหลายปีแล้ว

เพราะฉะนั้น หลัก ๆ ก็คือเขียนไดอารี่ของตัวเอง
ฉันก็ชอบย้อนไปอ่านไดอารี่เก่า ๆ ของตัวเองนะ
หลายครั้ง ฉันก็ตลกตัวเองว่า เราเขียนแบบนั้นไปได้ยังไง น่าอาย 

เดี๋ยวนี้ ฉันระมัดระวังในการเขียนมากขึ้น
เพราะฉันโตขึ้นมากแล้ว หลายเรื่องก็เริ่มปลง ๆ 555555555555
เมื่อก่อนคือเขียนแบบใส่อารมณ์มาก 

ฉันว่าฉันไปนอนดีกว่า
ขอบคุณ Bloggang อีกครั้งค่ะ สำหรับพื้นที่ที่ให้เขียนไดอารี่
และขอบคุณที่ข้อมูลไม่สูญหายเลย      

Facebook
Twitter