๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒ // 2019年2月4日 // February 4, 2019

เดือนมกราคมที่ผ่านมา
ถามว่า"ฉันได้ทำตามแผนที่ได้วางเอาไว้หรือไม่"
ตอบว่า"ทำได้"
แต่ว่าทำได้แค่เรื่องเดียว เรื่องอื่น ๆ ยังทำไม่ได้
ก็จะมาพยายามทำต่อในเดือนนี้ 

ฉันก็จะพยายามรีบเร่งทำให้สำเร็จโดยเร็วแล้วกันนะ 

วันนี้ก็จะได้ยินเสียงคนจุดประทัด เพราะว่าเป็นช่วงวันตรุษจีน
ก็เป็นเทศกาลสำคัญของคนไทยเชื้อสายจีน

ช่วงวันตรุษจีนมาถึงทีไร ก็อดคิดถึงแม่บุญธรรมของฉันไม่ได้
แม่ของฉันก็เป็นคนไทยเชื้อสายจีน 
แม่ก็ทำบุญในช่วงนี้เหมือนกัน ฉันไม่แน่ใจว่าเรียกว่าอะไร
เรียกว่าทำบุญแล้วกัน แต่ไม่มีการจุดประทัดใด ๆ ทั้งสิ้น

ฉันจำได้ว่าตอนเด็ก ๆ ฉันจะต้องช่วยแม่ทำ
เกี่ยวกับเรื่องนี้ เรื่องตรุษจีน ฉันผูกอะไรก็ไม่รู้ ฉันจำไม่ได้แล้ว
แล้วก็ไปซื้อขนมเข่ง ขนมเทียน 
จะว่าไป ฉันก็ไม่ได้กินขนมนี้มานานมากแล้วนะ 
แล้วก็มีเผากระดาษเงินกระดาษทอง เพื่อส่งไปให้กับบรรพบุรุษที่ล่วงลับ
ซึ่งก็คือบรรพบุรุษของแม่ ไม่ใช่ของฉัน 
แม่เป็นแม่บุญธรรมของฉัน ซึ่งเรื่องนี้ฉันเขียนย้ำไปหลายครั้งมาก
แต่ถึงจะไม่ใช่บรรพบุรุษของฉันโดยตรง
แต่ฉันก็ขอบคุณพวกเขาที่พวกเขาให้กำเนิดและเลี้ยงดูแม่บุญธรรมของฉัน
ทำให้ฉันได้มีโอกาสได้พบเจอกับแม่บุญธรรมที่สุดแสนประเสริฐคนนี้ 
เป็นบุญของฉันที่ได้เกิดมาเจอและได้ใช้ชีวิตอยู่กับแม่
ถึงแม้จะเป็นช่วงระยะเวลาสั้น ๆ แต่ก็ตราตรึงไปจนชั่วชีวิตของฉัน 

อืม... แล้วฉันจำได้ว่า จะมีกระดาษที่มีรูปโทรทัศน์ วิทยุ ตู้เย็น
แบบว่าให้เราเผาส่งไปให้กับบรรพบุรุษ เอาไว้ให้พวกเขาได้ใช้งาน
ฉันจำได้เลย 
เท่ดีเนอะ แบบ... จะเรียกว่าอะไรดีอ่ะ?
เรียกว่าช่างคิด คนที่ยังมีชีวิตอยู่ คนที่เป็นลูกเป็นหลานน่ะ ช่างคิด 
สมัยนี้ก็คงจะมีอะไรที่แปลกใหม่และทันสมัยมากกว่าเดิม
หมายถึงกระดาษที่เผาไปให้กับบรรพบุรุษ
คงจะมีอะไรที่ทันสมัยเข้ากับยุคสมัยนี้
มากกว่าที่จะเป็นตู้เย็น โทรทัศน์ วิทยุ อย่างเช่นสมัยที่ฉันยังเด็ก
20 กว่าปีได้แล้วนะ ก็ต้องมีอะไรที่เปลี่ยนแปลงบ้างแหละ 

ฉันน่ะ ไม่เคยจำได้เลยว่าแม่เกิดวันอะไร เดือนอะไร
รู้แค่ว่าแม่เกิดปีระกา ปีไก่
ในปฏิทินของจีน มักจะเขียนบอกไว้ว่าปีระกาไม่ถูกกับปีเถาะ
ฉันเกิดปีเถาะ
ฉันก็ไปบอกแม่ว่า"แม่... ปฏิทินเขียนว่าปีระกาไม่ถูกกับปีเถาะ
แต่ทำไมหนูเข้ากับแม่ได้เป็นอย่างดีล่ะ?"
แม่ขำเลย 
ฉันเข้ากับแม่ได้ดี สบายใจและสนุกทุกครั้งที่ได้อยู่กับแม่
เพราะแม่ตามใจฉันทุกอย่าง ผิดกับพ่อที่มักจะบังคับและขัดใจฉันเสมอ
พ่อเกิดปีขาล ฉันก็มักจะทะเลาะกับพ่อในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เสมอ 

ฉันจำได้แค่ว่าแม่เกิดปีระกา อายุอ่อนกว่าพ่อ 7 ปี
และแม่เกิดช่วงตรุษจีน
ซึ่งนั่นก็หมายความว่า แม่เกิดช่วงต้นปี 
เสียดายที่ฉันจำวันเกิดแม่ไม่ได้ ฉันเด็กเกินไป ยังไม่ถึงสิบขวบเลย
แม้แต่วันที่แม่จากไป ฉันก็จำไม่ได้ว่าวันไหน ปีอะไรก็จำไม่แน่ชัดนัก
จำได้แค่ว่าแม่จากไป ตอนที่ฉันอายุประมาณ 9-10 ขวบ
น่าจะประมาณนั้น 

คิดถึงอดีต คิดถึงพ่อกับแม่ 
ชีวิตของฉันนับจากนี้ไป จะมีโอกาสได้พบเจอคนดี ๆ แบบนี้อีกที่ไหน
ยากมากที่จะเจอคนที่ดีและสุดแสนวิเศษขนาดนี้
เป็นบุญ เป็นวาสนาของฉันแล้วที่เคยได้เจอ เคยได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน

ถ้าหากคำขอพรของฉันเป็นจริง
ฉันก็อยากจะขอให้พ่อกับแม่ของฉันมีความสุขมาก ๆ
ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหนก็ตาม ก็ขอให้มีความสุขเสมอ มีรอยยิ้มเสมอ 

ฉันยังอยู่ตรงนี้ อยู่บนโลกใบนี้
ฉันก็อยากที่จะทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อไป 
เพื่อพ่อกับแม่ เพื่อให้พวกเขาไม่รู้สึกเสียดายหรือผิดหวังที่เลี้ยงดูฉันมา
เกือบสิบปีที่พวกเขาสละเวลาเหล่านั้นมาดูแลฉัน เลี้ยงดู อบรม
ฉันก็อยากให้พวกเขาภูมิใจว่าพวกเขาตัดสินใจไม่ผิดที่รับเลี้ยงเด็กคนนี้ 

พูดแล้วก็คิดถึงพ่อกับแม่ 

พอนึกถึงพ่อกับแม่แล้วก็ทำให้มีกำลังใจสู้ต่อไป 
ชีวิตคนเราก็เท่านี้แหละ เกิด แก่ เจ็บ ตาย
ก็เลยไม่รู้ว่าจะคิดมากไปทำไมนักหนา เอาแค่พอดี ๆ ก็พอ
คิดแค่พอให้มันเป็นแรงกระตุ้น แรงผลักดันในชีวิตก็พอ
แต่ไม่ต้องคิดจนถึงกับต้องกลายเป็นคนแบกโลก อมทุกข์ไว้ตลอดเวลา
สงสารตัวเองบ้าง 

ดึกมากแล้ว
ฉันไปนอนก่อนนะ 
พรุ่งนี้จะมาเขียนใหม่
พรุ่งนี้ฉันจะทำต้มจับฉ่ายกิน อยากกิน
เดี๋ยวถ่ายรูปมาให้ดูนะ ถ้าสวย 55555555555555
ถ้าทำออกมาแล้วไม่สวย ก็ไม่ถ่าย 

Facebook
Twitter