คุณโอกับผู้รักษาประตู ตอนที่ 2 メトロ - M E T R O - เ ม โ ท ร ติก ติก ติก .. ... เสียงเข็มนาฬิกากำลังเดินหน้าในขณะที่หญิงสาวคนหนึ่งกำลังนับเวลาถอยหลัง อีกไม่กี่นาทีข้างหน้ารถไฟฟ้าขบวนสุดท้ายก็จะออกจากสถานี คุณโอในฐานะผู้โดยสารเร่งสับส้นสูงสีแดงสดตรงไปยังคุณน้าที่ยืนประจำอยู่ด้านหน้าของเครื่องสแกนโลหะโดยไม่ลังเล “ขออนุญาตค่ะ” เสียงเคร่งขรึมเอ่ยทักพร้อมกับเสียงเปิดสวิตช์ไฟฉายดังคลิ๊ก รปภ. หญิงวัยกลางคนส่องลำแสงสีขาวลงไปในถุงใบใหญ่ในมือของคุณโอเพื่อตรวจสอบสัมภาระแล้วกล่าวว่า “ต้องขอโทษผู้โดยสารด้วยนะคะ” “อันนี้นำเข้าไปภายในเขตระบบรถไฟฟ้าไม่ได้ค่ะ”  !!?!?? “กระป๋องสเปรย์...หรอคะ!?!” หญิงสาวปากสีเดียวกับรองเท้าโพล่งออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอลืมไปเสียสนิทว่าเพิ่งซื้อสเปรย์ปรับอากาศหนึ่งแถมหนึ่งจากห้างสรรพสินค้ามาถึงครึ่งโหล คุณโอก้มลงมองกระป๋องที่เบียดเสียดอยู่ในถุงอย่างชั่งใจ แม้จะรู้สึกชื่นชมผู้รักษาความปลอดภัยท่านนี้ แต่ครั้นจะกลับแท็กซี่...ก็กลัวจะดวงซวยโบกได้คนขับช่างสาธยาย “เอ่อ....” ผู้โดยสารกระอึกกระอักในลำคอเพราะไม่รู้จะพูดต่อว่าอย่างไรดี จะให้ขอร้องผู้ปฏิบัติหน้าที่อย่างเคร่งครัดซึ่งหาได้ยากยื่งในสมัยนี้ย่อมไม่ใช่สิ่งที่ควรกระทำ ความดีความร้ายภายในสมองของคุณโอตอบโต้กันอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงบรรยายข้อสรุปผ่านทางคำพูดและสีหน้า  “หนูเข้าใจค่ะ” “ขอบคุณมากนะคะ” คำขอบคุณและรอยยิ้มจากผู้โดยสารทำให้ความภาคภูมิใจในอาชีพผู้รักษาความปลอดภัยประจำสถานีที่ 15 ของน้ายามพุ่งทะยานขึ้นจนถึงขีดสุด ดวงตาทั้งสองข้างเป็นประกาย เปี่ยมล้นด้วยความตื้นตันใจอย่างเป็นสุข น้ายามรีบยิ้มรับทั้งยังทำวันทยหัตถ์ก่อนจะกล่าวตอบ “ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือค่ะ” คุณโอโค้งให้คุณน้าและเดินจากไปพร้อมกับแรงบันดาลใจอันเหลือล้น และแล้ว... สองปีหลังจากนั้น คุณโอก็ใช้แรงบันดาลใจนี้ทำให้มีสุดยอดผู้รักษาประตูที่ดีที่สุดในระบบรถไฟฟ้าเกิดขึ้นมาในสถานีที่ 12 ของเธอ -- จบตอน --
คุณหอมกร ขอบคุณมากนะคะ ที่แวะมาทักทายเยี่ยมเยียนซ่อนค่ะ
โดย: ซ่อนคำ (สมาชิกหมายเลข 5545933
 ) วันที่: 15 ธันวาคม 2562 เวลา:12:50:27 น. |
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
แหมไม่ยักมีใครมาลงชื่อเยี่ยมนะคะ
สงสัยต้องไปเยี่ยมเขาบ้างแล้วค่ะ