รวมกลอนรักๆใคร่ๆ ครั้งที่ ๑ รวมกลอนรักครั้งที่ ๑  รักเจ้าเอยใครเคยคิดทอดทิ้ง รักแท้จริงจนใจไม่อาจขาน รักล้นใจงามดังดอกไม้บาน รักทุกกาลเฝ้าฝันใฝ่ละเมอ รักอยู่ในอากาศมิอาจแจ้ง รักดังแสงทอร้อนแรงเสนอ รักเหมือนหมอกพัดพลิ้วงามยามเจอ รักพร่ำเพ้อหวังเพียงเธอเชื่อใจฯ .. โอ้ความรักมักพาใจว้าวุ่น แอบอกอุ่นอ้อนคำจำเสมอ กุมมืออ้อมโอบไหล่ใคร่พบเธอ นานวันเพ้อถึงกันสัมพันธ์ใจ วันที่เคยบอกรักตระหนักจิต วันจุมพิตต้องตัวระรัวไหว วันคืนค่ำน้ำค้างร่วงกลางไพร วันละไมแนบอยู่เป็นคู่ครองฯ .. อันนี้ทะลึ่งสักหน่อยนะ... เป็นเปลวเพลิงเสน่หาขอพาฝัน จริงใจมั่นมิปดอย่าหดหาย จะพาร่อนเริงไปทั้งใจกาย แสนสบายเสียวสนุกสุขบันเทิง คันตรงไหนบอกชายจะก่ายแกะ จะเล็มแทะทั่วพุงให้ยุ่งเหยิง รอประเดี๋ยวเสียวไส้ใจกระเจิง จนเปิดเปิงเปะปะนะจ๊ะเธอฯ .. อยู่หนใดใฝ่หามานานนัก เธออาจจักสวนไปในผิวเผิน สักวันหนึ่งหวังว่ามาเผชิญ อย่างบังเอิญความรักโปรดทักทายฯ .. นัยนามอบน้องเชษฐ์ปองถึง หทัยจึ่งมอบต่างสิตางศุ์หงาย ภาสว่างส่องนวลนั้นแทนกาย รักมิคลายนิศาดาราเคียงฯ  
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [