ที่แท้ก็เข้าใจผิด แฮะๆๆ แวะเอาของมาฝากครับ ที่แท้ก็เข้าใจผิด - คอลัมน์ การบริหารงานและการจัดการองค์กร คอลัมน์ การบริหารงานและการจัดการองค์กร โดย ดร.มิชิตา จำปาเทศ รอดสุทธิ michita@thaiboss.com ดำเห็นคนในที่ประชุมยกข้อมูลเหตุผลมาหักล้างกัน บางคนคอยเพ่งเล็งอีกคนหนึ่ง ถ้าคนนี้พูดอะไร เขาก็จะขัดคอไม่เห็นด้วยอยู่เรื่อยๆ คนถูกค้านบ่อยๆ พอทนไม่ได้ก็จวกกลับเอาบ้าง กลายเป็นความขัดแย้งในที่ประชุม... "ออกมานอกห้องประชุมเดี๋ยวก็มาบ่นให้เราฟังอีก ทั้งคู่เลย" ดำรำพึงในใจแบบเบื่อๆ "ทำไมเขาจึงขัดแย้งกันนักนะ ทำไปก็ไม่มีความสุขทั้งคู่" ดำเริ่มอยากหาคำตอบ ระหว่างเดินเอื่อยๆ ออกจากห้องประชุมไป "ดำๆ นี่เธอทำได้ดีมากเลย นายใหญ่ชมใหญ่เลยงานที่เธอนำเสนอไปเมื่อวานน่ะ" เจนนี่หัวหน้าสายตรงของดำชื่นชมด้วยความตื่นเต้นระหว่างเดินสวนทางมา"พี่นะยิ้มแก้มแทบปริ..รับคำชมมาเต็มๆ" "ขอบคุณครับพี่.. ผมก็ทำไปเท่าที่ทำได้ครับ" ดำตอบยิ้มๆ ภายในใจพองโตจากคำชื่นชม ............. "หัวหน้าคะ หนูไม่อยากทำงานนี้แล้ว" สุนเดินมานั่งข้างหน้าด้วยสีหน้าเกือบร้องไห้ "อ้าวทำไมละสุน งานก็ไปด้วยดีนี่" ดำเริ่มค้นหา "หนูไม่ทราบจะเล่าดีมั้ยนะคะ หนูคิดว่า หนูไม่อยากทำงานกับคนแบบนั้น..." สุนเริ่มสาธยายเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเพื่อนร่วมงานให้ดำฟัง ดำรับฟังอย่างตั้งใจตามที่ร่ำเรียนมา พยายามเข้าใจ ปลอบประโลมให้สุน จนเธอรู้สึกดีขึ้นแล้วกลับไปทำงานได้ "นี่เราเป็นหัวหน้าหรือเป็นอะไรกันแน่นี่ ทำไมเราต้องมานั่งรับฟังปัญหาชาวบ้าน ตลอดเวลาขนาดนี้" ดำบ่นในใจบนความอ่อนล้าทั้งร่างกายและจิตใจของเขา "วันนี้พ่อเหนื่อยจังเลยจ้ะแม่" ดำเริ่มโอดครวญกับภรรยา ด้วยสีหน้าอิดโรย "ทำไมละจ้ะพ่อ แต่เอ แม่ก็เห็นพ่อบ่น อย่างนี้ทุกวันนะ" แก้วตอบ "แล้วพ่อคิดว่า แม่ไม่เหนื่อยหรือไง" แก้วเริ่มทวงสิทธิ์ของเธอ "เอ่อ..พ่อขอไปอาบน้ำก่อนนะจ๊ะเดี๋ยวมาทานข้าวกันจ้ะ" ดำรีบจากตัวหนี ไม่อยากเริ่มการต่อสู้ที่บ้านอีก เขาล้าเหลือเกิน เกินกว่าจะต่อกรกับอะไรอีกแล้ว ............ ดำใคร่ครวญกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวของเขา ทั้งวัน "เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเรานะเราทำอะไรผิดไปทำไมเราจึงทุกข์ใจเหนื่อยยากขนาดนี้ เราก็เป็นคนดีไม่ใช่หรือ ไม่ได้ทำร้ายใคร ช่วยเหลือผู้คนตลอดเวลาเท่าที่ทำได้ เมื่อมีเวลาก็ไปภาวนาปฏิบัติธรรม ทำผิดตรงไหนนะ ถึงได้ยังทุกข์อยู่" น่าสนใจที่ความเข้าใจของแต่ละคน มี "เรา" อยู่เป็นที่ตั้ง เขาทะเลาะกัน"เราเหนื่อยฟัง" นายชม "เรายินดีใจพอง" ลูกน้องมาปรึกษาระบายอารมณ์ "เราเบื่อที่จะฟัง" "เรา" นี้เองที่แบกรับความทุกข์ความขึ้นลงของอารมณ์ต่างๆ และ"เรา" นี้เองที่เป็นทุกข์ ถ้าไม่มีเราล่ะ ไม่ใช่ซิ ที่จริงแล้วก็ไม่มี "เรา" อยู่จริงหรือเปล่า ที่เราเรียกว่า "เรา" อันที่จริงก็เป็นเพียงการพยายามหาชื่อเรียก กลุ่มก้อนเซลล์ต่างๆ ที่รวมกันเคลื่อนไหวได้ก้อนนี้ที่เรียกว่า "ดำ" ดำที่ทำงานที่หนึ่งที่มีปฏิกิริยาขึ้นลง ตามอารมณ์ที่มากระทบต่างๆ ดำที่เมื่อมีคนชม ก็ใจพองมีเรื่องเข้ามาก็เหนื่อยหน่ายใจ พอเราคิดว่าเราเป็นนายดำ ขึ้นมาทีไร เหมือนมีแป้นมาตั้งให้เรื่องมากระทบทุกทีไป พอไม่ได้นึกว่าเป็นนายดำ เข้าประชุมทะเลาะกัน ก็เห็นตามนั้น ไม่จำเป็นต้องดึงเข้ามาให้ นายดำคิดปั่นต่อในหัว เมื่อมีนายชมเราดีใจก็เพียงแต่เห็นอาการ ดีใจของจิตใจ ไม่ใช่รู้สึกถึง "นายดำ" ผู้ดีใจก็แค่รู้สึกดีใจ เป็นเพียงอีกอาการหนึ่งที่เกิดขึ้นมาในร่างกายนายดำ พอลูกน้องนำเรื่องมาปรึกษาก็เพียงแต่ฟังไป คิดวิเคราะห์ช่วยเหลือ ไปตามนั้น ไม่จำเป็นต้องดึงให้ "นายดำ" เป็นผู้น่าสงสารเหนื่อยเหลือเกินที่ต้องฟังก็แค่ฟัง" ดำเริ่มใคร่ครวญกับตัวเองมากขึ้น หลังจากนั่งพัก จิบชาร้อนสบายๆ บนโซฟาตัวโปรด อ๋อ ที่แท้นี่เรา "เข้าใจผิด" หรือนี่ "ดำเริ่มสรุปกับตัวเอง" "เราเข้าใจผิดนึกว่ามี "นายดำ" หรือตัวเราเป็นตัวเป็นตนใหญ่โตรับเรื่องต่างๆ มากมาย ที่แท้สิ่งต่างๆ ล้วนเป็นปฏิกิริยาซึ่งกันและกัน มีสาเหตุก็มีผลเกิดขึ้นตามมา เพราะเป็นอย่างนั้นจึงเป็นอย่างนี้ เราจะไป ทุกข์ร้อนอะไรกับเหตุการณ์ธรรมชาติ เหล่านั้นด้วย จิตใจของเราจะไปกระเพื่อมขึ้น กระเพื่อมลงอะไรกับสิ่งต่างๆ ที่มากระทบ ด้วยเล่า" "ถ้าเป็นคนอื่นได้รับสิ่งกระทบแบบนี้ก็มีปฏิกิริยาแบบที่ร่างกายจิตใจของเราแบบนี้เช่นกัน ไม่ใช่เพียงแค่ "นายดำ" เท่านั้น เข้าใจล่ะ ที่แท้มันก็เป็นเช่นนั้นเอง" ดำคิดพลางอมยิ้มกับตัวเอง ตอนนี้ เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้น ตาสว่างขึ้น ไม่รู้สึกขมุกขมัวเหมือนตอนเดินเข้ามา ในบ้านใหม่ๆ "ที่รักจ้ะ วันนี้มีอะไรทานบ้างเอ่ย" ขอบคุณ ประชาชาติธุระกิจครับ ผมที่มีคอลัมน์ดีๆ มาให้อ่านกันครับ ปล.1 ช่วงนี้ผมเป็นยิ่งกว่า ดำอีก ไม่รู้จะทำได้มากขนาดไหน เหมือนกับว่าผมเจอของดีมากมาย แต่ใช้ไม่เป็นซะงั้น เฮ้อ link ของ คอลัมน์นี้ครับ //www.matichon.co.th/prachachat/prachachat_detail.php?s_tag=02edi08070251&day=2008-02-07§ionid=0212
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [