นิยาย 10 เรื่องที่หยิบมาอ่านบ่อยๆ

นิยาย 10 เล่ม ที่หยิบมาอ่านบ่อยๆ

ต้องบอกก่อนว่า นิยาย 10 เล่มนี้ ไม่ได้แปลว่ามันเป็นนิยายที่ดีที่สุด หรือชอบที่สุด หรือว่ามีกลวิธีการเขียนที่ดีที่สุด แต่ด้วย criteria บางอย่าง ที่ให้ 10 เล่มนี้ เป็นนิยายที่รุ้งหยิบมาอ่านบ่อยๆ ในช่วงเวลาที่ผ่านๆ มา

Criteria บางอย่างนั้น ก็มีตัวอย่างเช่น
1. ตัวละครน่ารัก มีเสน่ห์
2. มี Quote ที่ประทับใจ สะเทือนใจ
3. วางอยู่ใกล้มือ
4. มีขนาดเหมาะมือในการนอนหรือนั่งอ่าน
5. มีฉากบางฉากที่รู้สึกติดใจ
6. และอื่นๆ

ซึ่ง ไอ้เจ้า 10 เล่มนี้ จะพยายามเอามาจากคนเขียนที่ไม่ซ้ำกัน และก็ไม่ได้เรียงตามความชอบ แต่เรียงตามการนึกขึ้นได้ก่อนเขียน อิอิอิ

ปล. นี่เป็นความชอบส่วนบุคคล ถ้าไม่ตรงกับใจใคร ก็ปล่อยให้ไม่ตรงไปละกัน ^^"

------------------------------------------------------------------------

1. นางบาป ของ กิ่งฉัตร

เข้าใจว่ารุ้งเคยวิจารณ์นางบาปซะยับ ในบล็อคนี่แหละ จริงๆ เขียนลงบล็อคอาจจะไม่ได้วิจารณ์มาก (หรือไม่ได้ด่ามาก) เพราะมีเซ็นเซอร์ตัวเอง แต่ว่านอกฉากนี่รุ้งว่ารุ้งแทบจะฉีกมันเป็นชิ้นๆ มั้ง ^^" เพราะสิ่งที่เป็นปัญหาของเรื่องมันเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ

แต่ว่า รุ้งก็สังเกตตัวเองเหมือนกันว่า ถ้าหากว่าเดินไปที่ชั้นหนังสือ แล้วหยิบนิยายของกิ่งฉัตรมา 1 เล่ม จะหยิบ นางบาปมาโดยอัตโนมัติ ความีดของมันก็มีเยอะมาก โดยเฉพาะเสน่ห์ของเรื่องที่เอามาทำเป็น background มันต่างกับนิยายรักนักศึกษาปกติ และที่ชอบอีกอย่างก็คือ ที่ตัวละคร เหตุการณ์ทุกอย่างนี้ ตรงกันข้ามกับภาพที่เราเห็นหมดเลย นางเอกละครขี้วีน นางร้ายละครใจดี พระเอกละครตุ๊ดแถมเจ้าชู้อย่างเลว พระรองแมน ผีร้ายในตำนานใจดี ทุกอย่างดูตรงข้ามกับ perception ของผู้คนไปหมด

ก็เลยทำให้ไม่เบื่อมากในการเอากลับมาอ่านใหม่อีกรอบ เพราะมันไม่ได้มีแต่นางเอกพระเอกทะเลาะกัน ดีกัน รักกันแค่นั้น

2. พ่อมดแห่งราชสำนัก ของ วัสส์

เล่มนี้วางไว้แถวๆ ที่ปั่นจักรยาน พอปั่นทีนึงก็อ่านทีนึง เลยได้อ่านบ่อยๆ อิอิอิอิ

นั่นเป็นเหตุผลนึง อีกเหตุผลนึง รุ้งว่าเรื่องนี้รุ้งชอบที่สุดในตัวละครชุดนี้นะ จริงโทนเรื่องมันก็เรียบๆ ไม่มีอะไรหวือหวา การผูกเรื่องในบางจุดไม่แน่นซะด้วยซ้ำ แต่รุ้งชอบการดีไซน์ตัวละคร โดยเฉพาะพระเอก การเล่นคำ "พ่อมดแห่งราชสำนัก" แม้ว่าตอนจบจะดูงิ้วๆ โบราณๆ ไปหน่อย แต่ก็ทำให้หยิบมันมาอ่านเรื่อยๆ (แม้แต่ในตอนออกกำลังกาย)

3. นาคราชา ของ แรบบิท

เรื่องนี้วางไว้อยู่ใต้เตียง เวลาที่ขี้เกียจเดินไปชั้นหนังสือ มือก็จะควานๆ หาหนังสือที่อยู่ใกล้ๆ มือ (ตอนนอนกลิ้งเล่น) ก็จะได้เล่มนี้ติดมือมาอ่านตอนนอนกลิ้งทุกที

ถ้าให้รุ้งสับเรื่องนี้ คงจะละเอียดยิบ แหลกกันเป็นผุยผง เพราะแรบบิทมีข้อเสียอย่างร้ายแรงในการเก็บ clue ได้ไม่เนียนที่สุดในหลายๆ เรื่องของแรบบิท (หรือแทบทุกเรื่อง) แต่ว่าก็ปฏิเสธไม่ได้อีกเช่นกันว่า เสน่ห์ของเรื่องแรบบิทอยู่ที่การดีไซน์ตัวละคร มันมีเสน่ห์มากจนกลบความไม่สมบูรณ์อย่างอื่นไปได้อย่างหมดสิ้นจริงๆ แค่เห็นความเท่ ความมีเสน่ห์ของตัวละครออก รุ้งก็พร้อมจะมองผ่านความไม่เนียนทั้งหลายไปหมด โอ้ พระเอกเท๊ เท่ 55555

4. โสดสโมสร ของ ว.วินิจฉัยกุล

เนื่องจากว่ารุ้งชอบ ว.วินิจฉัยกุลเป็นพิเศษ ก็เลยคิดหนักเหมือนกันว่าเล่มไหนหว่าที่เราหยิบบ่อยๆ คิดไปคิดมาก็ต้องเล่มนี้แหละ มันน่ารักๆ ปนๆ เสียดสีๆ อย่างบอกไม่ถูก มีฉากหลายฉาก Quote หลาย Quote ที่มันแบบ อ่านแล้วแปร๊บ เช่น ตอนที่พระเอกแอบด่ามิราในตอนจบของตอนอย่างแสบๆ คันๆ หรือจุดจบ (ใช้คำนี้ได้มั้ยเนี่ย) ของยัย 4 คนที่ทำนิตยสาร มันแสบๆ คันๆ ดี

5. สาวเนื้ออ่อน ของ วลัย วนาระ (น่าจะใช่นามปากกานี้นะ)

ขอบอกว่าสมัยก่อนรุ้งเสพงานของวลัยเป็นกษัย เวลาขาดแคลนนิยายอ่าน (สมัยก่อน รุ้งเสพนิยายอย่างผิดวิธี ทำให้มีนิยายไม่พออ่านในระยะหนึ่ง อ่านตะกละตะกรามเกิน) ทำให้คิดหนักเหมือนกันว่า ชั้นหยิบเรื่องไหนมาอ่านบ่อยที่สุด มีทั้ง ตระกูลป๋องแป๋งบ้าง ตระกูลเทพกานต์บ้าง เรื่องหมอแก่กะพยาบาลเด็กบ้าง แต่สุดท้ายก็ต้องสาวเนื้ออ่อนนี่แหละ เรื่องนี้ชอบนางเอกมาก รู้สึกว่านานๆ ทีจะเจอนางเอกฉลาดๆ แบบนี้ แม้ว่าตอนต้นๆ เรื่องนางเอกจะโง่แบบบัดซบก็ตาม เอ๊ะ หรือเป็นเพราะว่าตอนแรกนางเอกมันโง่มาก ทำให้ตอนหลังๆ ดูฉลาดขึ้นมาในบัดดล เอาเป็นว่าเมื่อกี้เห็นหนิงมันก็หยิบไปอ่านเหมือนกัน 555

6. เรื่องสั้นต่างๆ ของเชอร์ล็อก โฮส์ม (ต้องเวอร์ชั่นแปลของ อ สายสุวรรณด้วยนะ)

จริงๆ เรื่องไหนก็ได้ของเชอร์ล็อก รุ้งจะเปิดอ่านเฉพาะตอนต้นเรื่องกะตอนจบเรื่อง เพราะชอบอ่านเวลาวัตสันบรรยายถึงเชอร์ล็อก การถกเถียงกัน รู้สึกน่ารักดี โดยเฉพาะตอนที่วัตสันแอบด่าเชอร์ล็อก เช่น ตอนที่วัตสันพูดถึงมิสซิสฮัดสันว่าเป็น เจ้าของบ้านเช่าที่โชคร้ายที่สุด แล้วก็ด่าเชอร์ล็อกยาวเป็นวา (อย่างสุภาพ) 555 หรือบางทีเชอร์ล็อกก็พูดถึงวัตวัน ประมาณว่า วัตสันเพื่อนข้าพเจ้าแม้ว่าลูกล่อลูกชนจะจำกัดจำเขี่ย (จำ wording ตรงๆ ไม่ได้) ก็ตลกดี

7. ฆ่าเพราะรัก ของ อกาธ่า คริสตี้

เรื่องนี้ไม่ติดใน top ten the best ของอกาธ่า และก็ไม่ใช่เรื่องที่มีคนพูดถึงเท่าไหร่นัก แต่ในหนังสือเล่มนี้ มีตอนนึงที่สะเทือนใจรุ้ง ต้องบอกว่าเป็น Quote หนึ่งที่สะเทือนใจดีกว่า คือตอนที่มิสมาร์เปิ้ล พูดถึงผู้หญิงที่ตายไปแล้ว กับผู้หญิงอึกคนที่ยังอยู่ แต่เหมือนกับตายทั้งเป็น ด้วยอารมณืความสงสารคนละแบบ รุ้งชอบมาก ในบรรดานักสืบของอกาธ่า รุ้งชอบมิสมาร์เปิ้ลมากกว่าปัวโรต์ อกาธ่าเป็นคนที่เขียนตัวละครที่สูงอายุได้ดีมาก และมิสมาร์เปิ้ลก็เป็นตัวละครที่ดูมีชีวิตสำหรับรุ้ง

และที่ชอบอีกอย่างก็คือตอนที่ผู้ชายปฏิเสธที่จะเก็บรูปของแฟนเก่าเอาไว้ มันก็ทำให้รู้สึกดีทีเดียวนะ ไม่น่าเชื่อว่าฉากง่ายๆ จะทำให้รุ้งอ่านมันบ่อยๆ (แต่ก็อ่านเฉพาะตรงที่ชอบแหละ)

8. Dragon Delivery ของ ปันปัน

รุ้งว่าเรื่องนี้ตลกดี ไม่มีพิษมีภัย อ่านแล้วก็ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย สิ่งที่ชอบก็คือเราก็รู้สึกเหมือนกับกำลังว่ายน้ำอยู่ในความคิดของโซลโท รู้สึกว่าบางทีเราก็ไม่ต้องคิดอะไรซับซ้อนมากก็ได้ บางทีเราก็แอบกรี๊ดสัตว์ประหลาดในเรื่อง บางทีเราก็ตลกกับความเป็นจอมมารของเทย์

9. อรุณรุ่งที่มัสยิปานา โดย พี่ปิ่น

เรื่องนี้หยิบมาอ่านบ่อยๆ เวลาเลี่ยนๆ เรื่องรักๆ มากๆ (ไม้ยมกเยอะจัง) เวลาเดินไปชั้นหนังสือ จะค้นพบมันอยู่ท่ามกลางดงนิยายน้ำเน่า ในช่วงเวลาที่ไม่ต้องการน้ำตาล เราก็จะอยากได้อินซูลิน ซึ่งเล่มนี้ช่วยท่านได้ อ่านไปบ่อยๆ ก็ไม่รู้สึกเลี่ยน เนื้อหาอะไรต่างๆ ก็สนุกโดยเฉพาะตอนพิทอะแพท เวอร์ดี เวลาเห็นอะไรเวอร์ๆ เราจะกรี๊ด สายลับเก่งจัง 5555

10. ทวิภพ ของ ทมยันตี

นิยายทมยันตีที่อ่านบ่อยๆ เยอะมาก ดั่งดวงหฤทัย มงกุฏที่ไร้บัลลังค์ ในฝัน สายใจ เต็มไปหมด แต่สุดท้ายรุ้งว่ารุ้งสบายใจที่จะหยิบเล่มนี้มาอ่านที่สุดนะ และก็คิดว่าเล่มนี้ถูกหยิบบ่อยที่สุด อาจจะเป็นเพราะมันมีบริบทของปวศ. เป็น background ทำให้เรื่องดูมีอะไรน่าหยิบมาอ่านอีกนอกจากเรื่องรักๆ ใคร่ๆ

----------------------------------------------------------------------------

พอครบ 10 เล่มแล้ว เราก็ไปหานิยายน้ำเน่ามาอ่านก่อนสอบดีกว่า ^^"

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2553 Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2553 23:44:47 น. Counter : 2050 Pageviews.		3 comments
Share Tweet