ย่างกุ้งในสายตาผู้ไปเยือนครั้งแรก  พิกัด GPS : 16° 46' 36.31" N 96° 9' 38.81" E ผมเคยเยือนพม่าแค่บริเวณชายแดน ทั้งท่าขี้เหล็ก (เชียงราย) และเมียวดี (ตาก) ไม่เคยเข้าไปเที่ยวเป็นเรื่องเป็นราว สาเหตุคือขี้เกียจทำเรื่องขอวีซ่า ประกอบกับเป็นคนไม่ชอบเที่ยววัด คิดว่าเมียนมาไม่มีอะไรน่าสนใจ อีกทั้งวิตกเรื่องอาหารการกินไม่ถูกปาก เมื่อรัฐบาลเมียนมายกเว้นการขอวีซ่าให้นักท่องเที่ยวไทย แถมสายการบิน low cost เพิ่มเที่ยวบินเข้าย่างกุ้งมากขึ้น ถึงเวลาเปิดหูเปิดตาเยี่ยมประเทศเพื่อนบ้านแล้ว (มิ.ย.2559) มาดูประวัติความเป็นมาหน่อย ย่างกุ้งก่อตั้งขึ้นในชื่อ Dagon (พ.ศ.1571-1586) โดยชาวมอญซึ่งครอบครองพื้นที่ภาคใต้ส่วนใหญ่ของพม่าขณะนั้น จนปี พ.ศ.2298 พระเจ้าอลองพญาได้บุกยึดดากอน พร้อมกับเปลี่ยนชื่อเป็นย่างกุ้ง (Yangon) โดยมีการอพยพชาวพม่าเข้ามาตั้งถิ่นฐานมากขึ้น ปี พ.ศ.2367 กองทัพอังกฤษตีเมืองย่างกุ้งได้ในสงครามอังกฤษ-พม่าครั้งแรก และยึดครองย่างกุ้งพร้อมตอนล่างของพม่าเบ็ดเสร็จในสงครามอังกฤษ-พม่าครั้งที่ 2 (พ.ศ.2395) โดยได้พัฒนาย่างกุ้งให้กลายเป็นศูนย์กลางทางการค้าและการเมืองของ British Burma โดยเฉพาะปี พ.ศ.2400 อังกฤษได้วางผังเมืองย่างกุ้งใหม่เป็นรูปตารางบนที่ดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำ หลังจากอังกฤษยึดพม่าตอนบนได้หมดในสงครามอังกฤษ-พม่าครั้งที่ 3 (พ.ศ.2428) การค้าในย่างกุ้งเจริญรุ่งเรืองมีประชากรเพิ่มขึ้นตัวเมืองขยายอย่างรวดเร็ว จนมีการจัดตั้งโรงพยาบาลย่างกุ้ง และมหาวิทยาลัยย่างกุ้งขึ้น เมื่อได้รับอิสรภาพย่างกุ้งจึงเป็นเมืองหลวงของพม่ามาตลอด แม้ต่อมารัฐบาลทหารได้ย้ายเมืองหลวงไปยังกรุงเนปิดอว์ (พ.ศ.2549) แต่ย่างกุ้งยังเป็นเมืองใหญ่ที่สุด และเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของเมียนมาจนถึงปัจจุบัน ภายหลังเปิดประเทศย่างกุ้งเติบโตแบบก้าวกระโดด มีการก่อสร้างห้างสรรพสินค้า คอนโดฯ และโรงแรมให้เพียงพอกับความต้องการของนักท่องเที่ยว จำนวนรถยนต์เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว (ที่นี่ขับรถพวงมาลัยขวาเหมือนบ้านเรา แต่วิ่งชิดขวา ไม่ค่อยเป็นธรรมชาติเหมือนชาวบ้าน เลี้ยวซ้ายทีหักพวงมาลัยกว้างมาก) ปัญหาการจราจรติดขัดในชั่วโมงเร่งด่วนจึงเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในมุมที่ผมเห็น ถนนหนทาง ผังเมือง และอาคารยุคอาณานิคมในย่างกุ้งงดงามอลังการไม่แพ้กรุงกัวลาลัมเปอร์ของมาเลเซีย สิ่งที่ผมหลงรักคือ ย่างกุ้งไม่มีมอเตอร์ไซด์ เวลาเดินเที่ยวเพลิดเพลินสบายใจ ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังกลัวสองล้อเครื่องซิ่งมาชนบนฟุตบาทแบบ กทม. ความซื่อสัตย์ของพ่อค้าแม่ค้าชาวเมียนมาเป็นอีกอย่างที่ผมประทับใจ ตอนซื้อขนม/น้ำดื่มให้แบงค์ใหญ่ไปทอนกลับให้ผมครบทุกจ๊าด ไม่มีตุกติกเอารัดเอาเปรียบแบบเวียดนาม ไม่ปลื้มนิดเดียวตรงแบงค์จ๊าดเก่าและเยินมากจนไม่อยากเก็บใส่กระเป๋าตังค์ เดินผ่านวัดผมแวะทำบุญหมด วันสุดท้ายพอถึงสนามบินย่างกุ้ง ผมหยอดเงินจ๊าดที่เหลือทั้งหมดให้ตู้สภากาชาดเมียนมา ไม่รู้ว่าเป็นคนใจบุญหรืออนามัยจัดกันแน่ 555                                                                  
ขอบคุณคุณไวน์กับสายน้ำมากครับที่แนะนำร้านอาหารให้
 โดย: แมวเซาผู้น่าสงสาร
 วันที่: 12 กันยายน 2559 เวลา:9:51:31 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 97 คน [
ค่าแท๊กซี่ในร่างกุ้ง เขาเรียกเราเท่า ๆ กันสบายใจดี ผลไม้
มาจากไทยมาก
มีแต่เรา งง.. ที่รถวิ่งขวา แล้วเขาขับเร็วกันมาก.. ลองไปเที่ยว
อินเลดูซิครับ บรรยากาศสุดยอด แม้อาหารจะไม่ถูกปากไทย
มากนัก ในร่างกุ้ง มีร้านคนกินเยอะทั้งคนต่างถิ่น คนพื้นที่ ออง
ตุ๊กก้า.. อร่อย ไม่แพง ...อาหารหมดตักเติมให้ด้วยครับ