เปิดประตูออกมาแหงนมองฟ้า
ในตอนเช้าวันหนึ่ง ของปลายปีที่แล้ว
ยังเห็นเจ้าประดู่ต้นนั้นออกดอกเหลืองพราวเต็มต้น
จำได้ว่าลมหนาวโชยมาแผ่วเบา





และเมื่อต้นฤดูฝนของปีนี้
ในช่วงหัวค่ำ...ก่อนปิดประตูเข้าบ้าน
แหงนมองเจ้าประดู่ต้นนั้นอีกครั้ง





กลับได้เห็นและคิดได้ถึงความเปลี่ยนแปร
เจ้าต้นประดู่แห้งตายจากไปแล้ว
โดยไม่ทันได้ร่ำลา...
ปลายปีนี้คงไม่ได้เห็นดอกประดู่ร่วงลงพื้นอีกแล้ว