แด่ดวงใจด้วยไม้หน้าสาม เคยจำอะไรไม่ได้บ้างไหมครับ ผมเชื่อว่าทุกคนเคย และคงจะหงุดหงิดน่าดู พนัส พระเอกในเรื่องนี้ก็เช่นกัน เขาไม่เพียงแต่จำอะไรนิด ๆ หน่อย ๆ ไม่ได้ แต่ความทรงจำทั้งมวลล้วนสูญหาย เคยทำอะไรผิดพลาดด้วยความเข้าใจผิดบ้างไหมครับ หลายๆ คนน่าจะเคย แต่อาจไม่ร้ายแรงเท่าจิราภรณ์ นางเอกของเรื่อง เคยคิดบ้างไหมครับว่า ความรักอาจไม่ได้เกิดจากเทวดาองค์น้อยมีบีกโบยบินคอยแผลงศรรัก ที่เรียกว่า กามเทพ แต่เกิดจากท่อนไม้สี่เหลี่ยมหน้ากว้างสามนิ้ว ยาวพอเหมาะมือ ที่เรียกว่า ไม้หน้าสาม จิราภรณ์ใช้ กามเทพ ท่อนนั้นประเคนลงบนศีรษะของพนัสด้วยความเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นคนร้ายจนสลบเหมือด และเมื่อชายหนุ่มฟื้นขึ้นมาปรากฏว่า เขาจำอะไรไม่ได้เลย จำไม่ได้แม้กระทั่งว่าตัวเองเป็นใคร มาจากไหน จิราภรณ์จึงต้องพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ความทรงจำของพนัสกลับคืนเพื่อไถ่โทษ ความวุ่นวายอันสนุกสนานจึงตามมาพร้อมกับอาการเพี้ยนยียวนกวนประสาทของชายหนุ่ม ความเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกันแปรเปลี่ยนเป็นความผูกพันจนยากจะถอนคืน จิราภรณ์จะทำอย่างไร ถ้าหากพนัสหายดีและต้องกลับไปอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงของเขา ขอเชิญพบเรื่องราวตลกสนุกสนานตามสไตล์นายตั๋ม พร้อมเอาใจช่วยให้พนัสและจิราภรณ์ประสบความสำเร็จได้ใน แด่ดวงใจด้วยไม้หน้าสาม ครับ --------------------------------------------------- ชายหนุ่มร่างใหญ่โผล่พรวดออกมาจากห้องน้ำ บนบ่าพาดด้วยผ้าขนหนูสีชมพูผืนเล็กของเธอ แถมยังอมแปรงสีฟันด้ามที่เธอใช้เป็นประจำทุกวันไว้ในปากอีกต่างหาก จิราภรณ์อ้าปากค้างไม่ทันพูดอะไร ชายหนุ่มก็ชิงพูดออกมาก่อน อ้าว ตื่นแล้วเหรอครับ เป็นไง หลับสบายมั้ย แม้แปรงสีฟันที่ยังคาอยู่ในปากจะทำให้เสียงอู้อี้ไปบ้าง แต่หญิงสาวก็จับใจความได้อย่างชัดเจน เขาพูดราวกับว่าเป็นเจ้าของบ้าน ไหนจะผ้าขนหนูกับแปรงสีฟันของเธออีก จิราภรณ์ขยับจะพูด แต่ก็ถูกชิงตัดหน้าเป็นครั้งที่สอง ว่าแต่ว่าคุณเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ได้ไงเนี่ย ผมล่ะงงไปหมดแล้ว ฉัน หญิงสาวเอานิ้วชี้จิ้มที่หน้าอกตัวเอง ขมวดคิ้ว ไม่แน่ใจว่าฟังผิดหรือไม่ คุณถามว่า ฉันเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ได้อย่างไรหรือ อืม... ผมว่าผมไม่รู้จักคุณนะ ชายหนุ่มร่างใหญ่พูดแค่นั้นก็ผลุบกลับเข้าไปในห้องน้ำ เสียงโคลกคลากเข้าใจว่าจะเป็นเสียงบ้วนปาก สักพักเขาก็ออกมาใหม่ ใช้ผ้าขนหนูซับน้ำที่ปาก อี๋ จิราภรณ์ร้องลั่น กระโจนพรวดพราดแทบจะชนร่างใหญ่ที่ยืนขวางอยู่ไปยังห้องน้ำ คว้าแปรงสีฟันของเธอซึ่งยังเปียกอยู่ออกมาชูหรา คุณเอาแปรงของฉันมาใช้ทำไม นี่ก็ผ้าของฉัน หญิงสาวกระตุกผ้าขนหนูผืนเล็กลงจากบ่าของเขา แต่ไม่สามารถยึดคืนมาได้ เพราะปลายผ้าอีกด้านหนึ่งอยู่ในมืออันใหญ่โต เลยกลายเป็นประลองกำลังชักคะเย่อ ซึ่งการประลองก็ใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น ผ้าขนหนูก็ตกไปอยู่ในความครอบครองของชายหนุ่มอีกครั้ง ยังไงกันนะคุณนี่ เขาทำตาดุ เอามือที่ถือผ้าไขว้หลัง เข้ามาอยู่ในบ้านผมได้ยังไงก็ไม่บอก แล้วยังจะมาขี้ตู่ของของผมอีก บ้านของคุณ จิราภรณ์ทำตาโต มะเหงกมั้ยคะ อ้าว ๆ พูดด้วยดี ๆ ทำไมต้องให้มะเหงกด้วย พิลึกคนจริง ๆ ยังมีหน้ามาเถียงเจ้าของบ้านฉอด ๆ อีก เดี๋ยวปั๊ดไล่ออกจากบ้านเลย แค่คำพูดก็น่าหมั่นไส้พอแล้ว แต่นี่ยังมีอาการลอยหน้าลอยตาอีก จิราภรณ์ยิ่งคับแค้นใจ ได้แต่ขยี้เท้าไม่สบอารมณ์ เอาแปรงสีฟันของผมมา แล้วแปรงสีฟันในมือของเธอก็ไปอยู่ในมือของเขาอย่างง่ายดาย นั่นมันแปรงของฉัน ผ้านั่นก็ของฉัน แล้วบ้านนี้ก็ไม่ใช่ของคุณซักหน่อย ชายหนุ่มหัวเราะ ซึ่งหญิงสาวเห็นว่าเป็นการหัวเราะที่ยียวนที่สุดในโลก ไม่ใช่บ้านของผม แล้วจะเป็นบ้านของใคร อย่าบอกนะว่าเป็นบ้านของคุณ เอ่อ... คือ จิราภรณ์ติดอ่างขึ้นมากะทันหัน ไม่ใช่บ้านของฉันหรอก นั่นไง คนเถียงเก่งกว่าตบมือดังฉาด ในที่สุดคุณก็ยอมรับ ดังนั้น หญิงสาวแทบจะร้องไห้เมื่อเห็นเขาชี้ไปที่ประตูแล้วออกคำสั่ง เชิญออกจากบ้านของผมไปได้แล้วครับ คุณผู้หญิง 
ชื่อเรื่องเก๋มาก อย่างนี้ต้องหามาอ่าน
โดย: f a i ฯ (oHsINa
 ) วันที่: 18 ธันวาคม 2553 เวลา:10:43:13 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [