วันว่าง-ว่าง กับความทรงจำเรื่อง "แฟนเก่า" วันว่างๆ ที่ผ่านมา (จริงๆก็ว่างมันทุกวันแหละ) กลับไปเปิดไดอารี่เล่มเก่าๆอ่านดู อ่านเจอเรื่องราวอะไรต่อมิอะไรเยอะเลย ส่วนใหญ่เรื่องที่เขียนลงไปมักจะเป็นเรื่องราวเศร้าสุดใจ หรือไม่ก็เป็นเรื่องชวนโมโหทั้งนั้นเลยสิเรา ไม่ค่อยมีหรอก ไอ่เรื่องความสุขสนุกสนานน่ะ อย่างว่าแหละ คนเราไม่ค่อยชอบเก็บเอาความสุขไว้กับตัว แต่เรื่องที่ไม่น่าจะเก็บไว้น่ะ ชอบเก็บกันจัง ... แต่เรื่องนึงที่จะว่าไปมันก็เป็นเรื่องเศร้าก็เป็นได้ จะเป็นเรื่องราวแห่งความสุข...มันก็ใช่น่ะ เรื่อง "แฟนเก่า" ไง หุหุ ไม่ว่ามันจะเศร้า สุข เคล้าเสียงหัวเราะ หรือคลอไม่ด้วยน้ำตา เค้าก็ยังคงเป็นความทรงจำที่ดีของเราเสมอ.. ไปเปิดเจอรูปถ่ายของเค้าตอนรับปริญญา... ภาพที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน เพราะตอนรู้จักกัน เค้าก็เรียนจบ รับปริญญาไปแล้ว รูปนี้ แอบขอเพื่อนสนิทของเค้ามา ขอจากเจ้าตัว ไม่เคยให้ดูเล้ย ไม่รู้เพราะอะไร ไปเปิดเจอรูปตอนงานบวช งานนี้ ก็ไม่ได้ไปถือหมอน (หุหุ) เพราะติดสอบ อดเลยๆ รูปนี้ ก็ขอมาจากคุณแม่กะคุณน้องสาวของเค้าอีก ไปเปิดเจอรูปตอนไปเที่ยวทะเลกับเค้าและผองพี่ๆเพื่อนๆ ไปเปิดเจออะไรอีกมากมาย... ความทรงจำในอดีตก็เลยย้อนกลับมา - - - จากเริ่มรู้จักกันไปจนถึงวันที่เราเลือกที่จะลาจากกันไปแบบเงียบๆ เงียบแค่ไหนหรอ??? เอาเป็นว่าเราทั้งสองคนอยู่ๆก็ไม่ได้ติดต่อกันไปเลย ทั้งๆที่ไม่ได้โกรธไม่ได้ทะเลาะกัน ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างมีงานที่ต้องทำ เราก็เริ่มเรียนหนักขึ้น ทั้งทำกิจกรรมเยอะขึ้น เวลาที่เค้าโทรมา ก็ไม่ค่อยว่างรับ หรือไม่ก็ไม่รับ และไม่โทรกลับ ส่วนเค้า เวลาเราโทรไปก็ไม่ว่างรับเหมือนกัน เพราะว่าเค้าเริ่มเรียนป.โทแล้วด้วยมั้ง ระยะห่างมันเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันนึงก็เงียบหายกันไปเอง เป็นการลาจากที่ไม่มีคำว่า "ลาก่อน" หรือ "เลิกรา" เลย แต่เราเองก็ทำไม่ดีไปอย่างนึงคือ เราส่งของที่เค้าให้เราคืนให้แม่เค้าไปหมดเลย เราทำให้แม่เค้าเสียใจไปนิดนึง T_T เราจำคำพูดคุณแม่ได้ว่า "ของพวกนี้ พี่เค้าให้เราด้วยความรู้สึกดีดีนะ ทำไมเราต้องส่งคืนมาด้วย ทำไมไม่เก็บเอาความทรงจำดีดีไว้กับตัวละ" พูดไม่ออกค่ะ แต่....ว่าก็เก็บเอาไว้ไม่ได้อยู่ดี ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน จากนั้น....ก็เงียบหายไปจากชีวิตของกันและกันไปเลย เราได้คุยกับเค้าอีกที ก็ตอนที่เค้าจะไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น เค้าโทรมาบอกว่าจะไปเรียนต่อแล้วก็จะทำงานที่นั่นเลย แต่จะกลับมาบ้าง อยากได้อะไรก็โทรไปบอกแม่กับน้องสาวเค้านะ ก็ขอเมล์เอาไว้ เอาไว้ติดต่อกัน ความสัมพันธ์ของเรากับเค้ามันเหมือนพี่ชาย-น้องสาวกันไปโดยปริยาย ความทรงจำที่ดี ยังไงมันก็น่าเก็บเอาไว้เสมอ ระลึกถึงเสมอค่ะ..พี่ชายคนดี น้องสาวตัวแสบ
เห็นหัวข้อบล็อกแล้วรีบคลิ๊กเข้ามาเลยค่ะ
กำลังคิดถึง แฟนเก่า อยู่พอดี กลับไปอ่านไดฯ เหมือนกัน และ การจากกัน ก็เป็นแบบเงียบๆ เช่นกัน ค่ะ ไม่มีคำร่ำลา เพียงแต่ตัวเองเลือกที่จะจากมา ตอนนี้ได้รับรู้ความเป็นไปของเค้า ได้พูดคุยติดต่อกัน ก็เลยทำให้ นึกถึง วันเก่า ๆ น่ะค่ะ โดย: journey (thai_friends
 ) วันที่: 8 เมษายน 2548 เวลา:12:17:27 น.เป็นเรื่องที่ดี
ที่มีเรื่องแบบนี้ผ่านเข้ามาในชีวิตสักครั้งนะคะ .. โดย: +KikKle+
วันที่: 8 เมษายน 2548 เวลา:12:41:24 น.บางทีนะ ไอ่ความห่างนี่ก็เป็นอะไรที่เราสร้างขึ้นมาเอง แล้วก็เรานี่เองละครับที่จะสามารถลดระยะห่างตรงนั้นได้
คิดได้อย่างนั้นก็ดีแล้วละครับ :-) โดย: Lon3r
วันที่: 8 เมษายน 2548 เวลา:12:57:49 น.เวลามันทำให้อะไรหลายๆอย่างดีขึ้นค่ะ
มันผ่านมาตั้ง 2 ปีกว่าๆแล้ว ตอนนี้เค้าก็กำลังจะมีลูกชายตัวเล็กๆให้อุ้มแล้วค่ะ คุณอาอย่างเราก็รออุ้มอยู่...อีกไม่นานเกินรอค่ะ "ความทรงจำดีดีเก็บเอาไว้ได้ ไม่เน่าไม่เสียค่ะ"... >>คุณ journey (thai_friends ) เลิกราจากกัน ไม่ได้หมายความว่าเราและเค้าจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้..ใช่ไหมคะ วันเก่าๆมีความหมายให้ก้าวต่อไปได้ในวันใหม่เสมอค่ะ >> คุณ ตะวันยิ้ม ขอบคุณที่แวะเวียนมาเยี่ยมกันค่ะ >>คุณ +KikKle+ เรื่องราวดีดีแบบนี้ เกิดขึ้นได้ไม่บ่อยครั้งค่ะ ขอเลือกเก็บเรื่องราวดีดีเอาไว้ แล้วโยนบางเรื่องราวทิ้งไปค่ะ >>คุณ Lon3r แวะเวียนมาบ่อยอย่างนี้ ขอบคุณค่ะ โดย: นกน้อยในไร่แห้ว (ขี้เกียจล็อกอิน) IP: 203.151.140.116 วันที่: 8 เมษายน 2548 เวลา:14:24:15 น.
ความทรงจำดี ๆ น่าจดจำเสมอ
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนนะคะ ^^ โดย: ฮิปโปปาร์ตี้
วันที่: 8 เมษายน 2548 เวลา:19:31:44 น.เวลา จะ พา สิ่ง ดี ๆ เข้า มา ให้ เรา เอง . . . .
 โดย: necatarjk@@@@ IP: 202.183.186.35 วันที่: 1 มิถุนายน 2548 เวลา:14:35:21 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เป็นความทรงจำเนอะ