ความทรงจำกับ Datsun 160J

คุณมีความทรงจำในอดีตสมัยเด็กๆที่ชัดแจ้งไหมครับ? ความทรงจำชนิดที่ผ่านไปนานแล้วแต่ภาพ ณ ช่วงเวลานั้นก็ไม่ยอมหายไปตามความจำอื่นๆ

กับผมแล้ว ความจำที่ว่านี้คือตอนที่เจ้ารถ Datsun 160J รถตัวใหม่เอี่ยมเลี้ยวเข้ามาที่บ้านผมเป็นครั้งแรกจำได้ว่าวันนั้นกำลังเล่นอยู่หน้าบ้าน พอรถสีน้ำตาลคันนี้เลี้ยวเข้ามา ก็วิ่งตุ้บตั้บไปดูทันที

รถคันเก่าของเราก่อนหน้านั้นเป็นรถมือสอง อะแฮ่ม อิแท้เลี่ยน อะแฮ่ม ยี่ฟ้อ Fiat

เจ้ารถ Fiat นี่นับว่าสร้างความทรงจำให้กับบ้านเราไม่น้อยก็คือ ขับๆไปแล้วมักจะดับ โดยเฉพาะตอนที่จอดรอไฟแดง จำได้ว่าพอดับตรงสี่แยกทีไร พ่อก็ต้องจ้างเด็กขายพวงมาลัยมาช่วยกันเข็น พวกเราก็ยังทู่ซี้นั่งกันต่อไป (ไม่ค่อยมีสตางค์เท่าไหร่ครับ)

จนกระทั่งประสบการณ์ที่นั่งๆอยู่ ล้อก็มีอันจะหลุดออกจากตัวรถไปเฉยๆ เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้บ้านเราตกลงจะซื้อรถคันใหม่ นั่นคือ Datsun 160J

ดังนั้น Datsun 160 J นี้จึงเป็นรถที่ "เท่ห์" มาก รูปทรงแปลกประหลาดโดยเฉพาะส่วนท้ายรถที่เป็นรูปป้อมๆอ้วนๆทำให้มันดูออกสปอร์ตพอสมควร

วันเวลาผ่านไป เราก็เริ่มซื้อรถคันใหม่ แต่ Datsun คันนี้ก็ยังไม่ปลดระวางครับ ช่วงสมัยก่อนกรุงเทพฯยังมีน้ำท่วมจากสม่ำเสมอจากผู้ว่า(ปู่) เทียม ผู้ว่า(ลุง) จำลอง รถคันนี้ก็เสมือน"หน่วยกล้าตาย" ในการพาพวกเรามุดน้ำเพื่อไปให้ถึงที่หมาย พ่อผมเขาดัดแปลงรถให้เหมาะในการลุย เช่นมีการต่อท่อไอเสียให้ยาวขึ้นและหักขึ้น90 องศาไปข้างบนมองดูคล้ายๆกล้องส่องเรือดำน้ำเพื่อให้ท่อมันพ้นน้ำ ส่วนด้านหน้ารถก็มีการติดผ้ากระสอบเพื่อกันน้ำกระเด็นเข้าปะทะจานจ่าย มองดูตลก แต่มันจำเป็นสำหรับกรุงเทพฯในวันนั้น

ตอนที่ผมเริ่มเรียนมหาวิทยาลัยและเริ่มทำงาน รถคันนี้ก็เป็นรถที่ผมนำมาขับ ว่าไปแล้วรถคันนี้นี้เองที่ทำให้ผมรู้จักส่วนประกอบของรถอย่างดีขึ้นแม้ว่าตัวเองจะไม่ใช่คนที่สนใจในเรื่องของรถ เพราะขับๆไปก็จะพบปัญหาอยู่เรื่อยๆตามอายุของมันที่เพิ่มขึ้น เสียกลางพายุฝนก็เคยมาแล้ว เสียกลางซอยรถติดๆก็เคย เสียตรงที่กลับรถขณะที่มีรถคันอื่นๆตามหลังเป็นพรวนก็เคย ฯลฯ สิ่งดีก็คือ เวลารถเสียตอนหลัง ผมก็ไม่ค่อยจะตื่นเต้นเท่าไหร่ เพราะชินแล้วครับ พอรถเสียก็แค่เหลียวซ้ายแลขวาหาใครที่จะยินดีให้ผมพ่วงรถของผมไปอู่บ้าง (หายากเหมือนกันครับ ตอนนั้นยังไม่มีมือถือสำหรับโทรหาอู่)

สิ่งที่ประทับใจครั้งหนึ่งก็คือ ตอนที่ผมกำลังจีบสาวคนหนึ่ง เรามีนัดกันที่ตรงถนนราชดำเนินตอนเย็น วันนั้นผมขับคันนี้ไปหา พอถึงตรงอนุสาวรีย์ประชาธิไตย รถก็ดับสนิท พอผมโทรไปหาเธอคนนั้น บอกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและบอกว่าขอโทษด้วยที่ไปเที่ยวด้วยไม่ได้ ให้กลับไปก่อนแล้วกันเพราะตอนนั้นมันเย็นแล้ว ทางผมจะติดต่อหาช่างเอง (วันนั้นวันอาทิตย์ ผมก็ไม่รู้จะหาช่างตรงไหนเหมือนกัน )

ปรากฎว่าเธอคนนั้นกลับนั่งแท็กซี่มาหาผม แม้ว่าตอนหลังผมจะคะยั้นคะยอให้กลับไปก่อน เธอปฏิเสธและรอช่างด้วยกันจนซ่อมเสร็จ และผมก็ไปส่งเธอด้วยรถคันนั้น

ว่าไปแล้วคราวนี้ผมก็จำไม่ได้แล้วว่าที่รถเสียครั้งนั้นมันเป็นไดชาร์จ ไดสตาร์ท หรือจานจ่าย แต่เรื่องที่เธอนั่งรอช่างพร้อมๆกับผมมันน่าซาบซึ้งชะมัด

และว่าไปแล้วนับจากวันนั้นมาผมก็ใช้รถคันนั้นน้อยลง มีสตาร์ทแค่ช่วงวันหยุด นอกนั้นก็ไม่ได้ออกวิ่งไปอีกเลย

ความทรงจำในรถคันนี้มันมีตั้งแต่วัยเด็ก วัยรุ่น วัยหนุ่ม ฯลฯ (แปลว่าไม่อยากยอมรับว่าตอนนี้อยู่วัยอะไร) แต่วันนี้ก็กลายเป็นความทรงจำที่กำลังหายไป บ้านผมเพิ่งขายรถคันนี้ไปเมื่อเช้านี้เอง

การขายรถคันนี้มันเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันมาหลายปีแล้ว เพราะฝ่ายเสียงส่วนใหญ่ก็บอกว่า "เกะกะ ไม่ได้ขับแล้วจะเก็บทำไมให้บ้านมันรก" ขณะที่ฝ่ายเสียงส่วนน้อย(มีเพียงเสียงเดียว) บอกว่า "เก็บไว้เหอะค้าบ ผมชอบมัน" นั้น ฝ่ายเสียงส่วนน้อยมักจะแพ้ทุกที แต่ก็ดื้อแพ่งโดยบอกปัดว่า "โอเคๆ แล้วจะลากไปให้เต๊นท์ตีราคา แต่เก่าขนาดนี้เต๊นท์คงไม่รับหรอก" แต่สุดท้ายผมก็เลี่ยงไม่เอาไปเต๊นท์ทุกที อิอิ

แต่อุบายดังกล่าวก็เลี่ยงมาได้แค่วันนี้เท่านั้น มีคนมาซื้อถึงที่เลยครับ วันนี้เลยขอเขียนเพื่อระลึกถึงมันครับ

Create Date : 28 มกราคม 2549 Last Update : 28 มกราคม 2549 21:06:37 น. Counter : 9856 Pageviews.		176 comments
Share Tweet

	สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๗ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (2 ม.ค. 2567 07:30:30 น.)		สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๗ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (2 ม.ค. 2567 07:30:30 น.)
	๏ ... รามคำแหง แรงคำหาม ... ๏ นกโก๊ก (2 ม.ค. 2567 14:22:51 น.)		ประสบการณ์ ทำพาสปอร์ตที่สายใต้ใหม่ newyorknurse (2 ม.ค. 2567 17:45:17 น.)