后宮..甄嬛传  เจินหวน นางพญาวังหลัง  เป็นหนังฟอร์มยักษ์ประจำปี 2012 นี้  สร้างจากบทประพันธ์ของหลิวเลี่ยนจือ ที่โด่งดังมากทางเน็ต จนได้ตีพิมพ์รวมเล่ม   หนังเริ่มถ่ายทำเมื่อปีที่แล้ว และเพิ่งออกฉายในจีนเมื่อต้นปีที่ผ่านมานี้เอง กวาดเรทติ้งสูงสุดในช่วงที่ออกฉาย  ในเรื่องขนดาราสวย ๆ มาประชันกันเพียบ

 เริ่มจากตัวเอกของเรื่อง เจินหวน  นำแสดงโดย ซุนลี่

ยงเจิ้งฮ่องเต้  แสดงโดย เฉินเจี้ยนปิน 

กั่วชินหวาง อวิ่นลี่  (อ๋อง 17) แสดงโดย หลี่ตงเสวีย

แล้วก็ดาราหญิงอีกมากมาย เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของวังหลัง ในยุคหย่งเจิ้ง จึงอุดมไปด้วยสาว(และไม่สาว)สวย ๆ มากมายก่ายกอง จำแทบไม่หวัดไม่ไหว  เอาที่เป็นตัวหลัก ๆ ก่อน

จากซ้ายไปขวา ฮว๋าเฟย เหนียนซือหลัน แสดงโดยเจียงซิน
สนมเสิ่นเหมยจวง แสดงโดย หลานซี
เจินหวน แสดงนำโดย ซุนลี่
อันหลิงหรง แสดงโดย เถาซินหราน
ฮองเฮาอี๋ซิว  แสดงโดยนักแสดงเจ้าบทบาทจากฮ่องกง ไช่เส้าเฟิน

เข้าโหมดสปอยล์

เนื้อเรื่อง(ไม่ค่อย)ย่อ

เจินหวน ธิดาของใต้เท้าเจินหยวนเต้า  ต้องเข้ารับการคัดเลือกสาวงามเพื่อคัดตัวเป็นพระสนมในวัง เจินหวนไม่อยากต้องโดนเลือก จึงไปอธิษฐานขอพรต่อพระ  เมื่อไหว้พระเสร็จ ก็ได้พบกับเวินสือซู  หมอหนุ่มที่สนิทสนมกับครอบครัวของเจินหวนมานาน  เวินสือชูนำของล้ำค่าประจำตระกูลมามอบให้และขอแต่งงานกับเจินหวน แต่เจินหวนไม่รับของหมั้นหมายและไม่รับปากแต่งงาน เพราะเจินหวนรักเวินสือชูเหมือนกับพี่ชายแท้ ๆ เท่านั้น  
 
เมื่อถึงวันคัดเลือกสาวงาม เจินหวนจงใจแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีเรียบ ๆ และไม่สวมเครื่องประดับ เพราะไม่ต้องการให้เด่นสะดุดตา ด้วยเกรงจะถูกคัดเลือกไป  และได้พบกับเสิ่นเหมยจวง ที่เจินหวนรู้จักสนิทสนมกันมาแต่เด็ก ๆ และรักกันเหมือนพี่น้องแท้ ๆ  รวมทั้งได้พบกับอันหลิงหรง ซึ่งเป็นลูกสาวขุนนางระดับล่าง ฐานะยากจน จึงโดนสาวงามจากตระกูลเซี่ยดูถูกเหยียดหยามและกลั่นแกล้ง  เจินหวนทนไม่ได้จึงยื่นมือเข้าช่วยเหลือ  และหาดอกไม้มาประดับผมให้หลิงหรง รวมทั้งมอบต่างหูให้หลิงหรงใส่เพื่อให้ดูดีขึ้น หลิงหรงซึ้งใจเจินหวนมาก

เจินหวนและหลิงหรงถูกคัดตัวพร้อมกัน เจินหวนคอยช่วยหลิงหรงตลอดให้นางได้ผ่านการคัดเลือก จนหลิงหรงถูกคัดเลือกเข้าจริง ๆ ก็ยินดีมาก ความที่เจินหวนมัวแต่คอยช่วยหลิงหรง จึงเผลอแสดงความสามารถออกไป ทำให้ฮ่องเต้หย่งเจิ้งสนใจเป็นพิเศษ และยิ่งเมื่อได้พูดคุยด้วยก็ยิ่งพอใจ จึงเลือกเจินหวนเข้าวังเป็นนางสนม พร้อมทั้งทรงคิดชื่อตำแหน่งประทานให้เป็นพิเศษ เป็นหวันฉางไจ้ เสิ่นเหมยจวง ได้เป็นเสิ่นกุ้ยเหริน ส่วนหลิงหรงได้เป็นอันต๋าอิ้ง
(ในบรรดาศักดิ์สนมของฝ่ายในยุคราชวงศ์ชิง มีตำแหน่งแปดลำดับ เริ่มจากตำแหน่งล่างสุดคือต๋าอิ้ง  ฉางไจ้ กุ้ยเหริน ผิน เฟย กุ้ยเฟย หวงกุ้ยเฟย และหวงโฮ่ว (ฮองเฮา)....)

เจินหวนไม่ยินดีเลย แต่ก็ต้องจำใจเข้าวังไป  และเมื่อเข้าวังไปแล้วจึงได้รู้ว่า ผู้ที่มีอำนาจยิ่งใหญ่ในวังหลังคือฮว๋าเฟย พระสนมคนโปรดของฮ่องเต้  ฮว๋าเฟยเบ่งบารมีคับวัง ไม่เกรงกลัวใครแม้กระทั่งฮองเฮาอี๋ซิว  บรรดานางสนมในวังต่างก็ต้องเกรงกลัวนางทั้งนั้น เพราะฮว๋าเฟยทั้งโหด และบ้าอำนาจ รวมทั้งเป็นที่โปรดปรานมากมานาน  ฮว๋าเฟยมีอำนาจในการควบคุมวังหลังทั้งหกตำหนักตะวันตก อีกทั้งฮว๋าเฟยยังเป็นน้องสาวของเหนียนเกิงหยาว แม่ทัพใหญ่ที่กุมอำนาจทางทหารไว้ในมืออีกด้วย ยิ่งทำให้หย่งเจิ้งเกรงใจหวาเฟยพิเศษ บรรดานางในวังทุกคนไม่มีใครกล้าหือกับหวาเฟยทั้งสิ้น

ฮองเฮารู้ใจฮ่องเต้ว่าถูกใจเจินหวนมากตั้งแต่แรกพบ  เลยตั้งใจสนับสนุนเจินหวนให้มาสู้กับหวาเฟย และจัดที่พักให้เจินหวนไว้ใกล้ ๆ ที่ประทับฮ่องเต้ แต่กลับถูกหวาเฟยจัดการใหม่ไปอยู่ที่เรือนซุยอวี้หยวนที่ไกลจากที่ประทับของหย่งเจิ้งลิบลับ  เพื่อที่หย่งเจิ้งจะได้ไม่พบไม่เจอ ไม่เรียกหาเจินหวน  กลายเป็นที่ถูกใจของเจินหวน เพราะเจินหวนไม่อยากเป็นพระสนมมาตั้งแต่แรก  เจินหวนพาสองสาวใช้คู่ใจจากบ้านคือฮ่วนปี้ และหลิวจูเข้าวังไปด้วย และได้ชุยจินซี อดีตหญิงรับใช้ข้างกายของฉุนหยวนฮองเฮา มาเป็นกู๋กูคนสนิท  และมีขันทีรับใช้อีกสี่คน ทุกคนในวังต่างรู้ว่าฮ่องเต้โปรดปรานเจินหวนมาก จึงพยายามเอาใจเจินหวนกันสุดฤทธิ์  ขณะที่บรรดาสนมที่อยู่มาก่อนต่างก็ไม่ค่อยพอใจเจินหวน โดยเฉพาะหวาเฟย

เสิ่นเหมยจวงถูกส่งไปอยู่ในความดูแลของจิ้งผิน  ซึ่งเป็นพระสนมที่จิตใจดี จึงอยู่สบายกว่าอันหลิงหรง ที่ถูกจัดให้ไปอยู่เรือนเดียวกันกับเซี่ยต๋าอิ้ง  หลิงหรงถูกเซี่ยต๋าอิ้งเหยียดหยามตลอดเวลา  ทำให้หลิงหรงได้แต่ก้มหน้าแอบเสียใจ  อันที่จริงหลิงหรงหน้าตาไม่ค่อยสวย ซ้ำไม่กล้าแสดงออก ได้แต่นิ่ง ๆ เงียบ ๆ ผิดกับเจินหวน ที่กล้าแสดงออก และแสดงออกได้อย่างเหมาะสม เช่นเดียวกับเสิ่นเหมยจวงที่กล้าแสดงออก และรักความยุติธรรม 

เพียงไม่กี่วันที่เข้าไปอยู่ในวังพวกเจินหวนทั้งสามก็รู้ซึ้งถึงอำนาจของหวาเฟย เมื่อพวกเจินหวนมีเรื่องทะเลาะกับเซี่ยต๋าอิ้ง ต่อหน้าหวาเฟย  เพื่อแสดงอำนาจข่มพวกเจินหวน หวาเฟยเลยสั่งให้ลงโทษทรมานเซี่ยต๋าอิ้งจนถึงตาย  และเมื่อเจินหวน เดินกลับเรือนพัก ก็ไปพบศพสาวใช้ถูกฆ่าตายหมกไว้ในบ่อน้ำอีก ทำให้เจินหวนตกใจกลัว จนล้มป่วย

แม้จะป่วยไม่มาก แต่เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะถวายตัวกับหย่งเจิ้ง เจินหวนจึงขอให้เวินสือชู ซึ่งตอนนี้เข้ารับราชการในกรมแพทย์ฝ่ายใน ซึ่งเป็นผู้มาตรวจอาการป่วยของเจินหวนเอง ให้จัดยาชนิดที่ทำให้อาการป่วยอยู่นานที่สุดเท่าที่จะประวิงเวลาได้  เวินสือชูก็ยอมทำตามที่เจินหวนขอร้อง ทำให้เจินหวนล้มป่วยอยู่นานนับเดือน ระหว่างนั้น เสิ่นเหมยจวงได้ถวายตัวปรนนิบัติ กลายเป็นที่โปรดปรานของหย่งเจิ้งมาก  ส่วนอันหลิงหลงได้รับการเรียกไปถวายตัว แต่เนื่องจากนางกลัวจนตัวสั่น ทำให้หย่งเจิ้งไม่โปรดและไม่เรียกหานางอีกเลย

 เมื่อเจินหวนไม่ถูกเรียกหาไปถวายตัวสักทีทั้งที่เข้าวังมานานแล้ว เพราะมัวแต่ป่วยอยู่ คนในวังจึงไม่มีใครยำเกรง และเริ่มกลั่นแกล้ง ด้วยการไม่จัดหาข้าวของเครื่องใช้ที่เจินหวนควรจะมีควรจะได้ตามฐานะ หรือถ้าจัดมาก็มีแต่ของไม่ดี   ทำให้บรรดาหญิงรับใช้และขันทีที่เรือนชุยอวี้ ต่างกลัวว่าจะตกอับตามเจ้านายไปด้วย เลยพากันหนีไปหาเจ้านายอื่น ๆ เพื่อเป็นที่เกาะรายใหม่  ซึ่งเจินหวนก็ไม่ห้าม เพราะเมื่อคนเหล่านี้ไม่มีใจภักดี นางก็ไม่อยากรับไว้เหมือนกัน   สาวใช้ทั้งหมดเรือนและขันทีพากันจากไป เหลือเพียงขันทีน้อยที่ชื่อเสียวหวิ่นจือ กับจินซีกู๋กู ที่บอกว่า จะร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเจินหวน ต่อให้เจินหวนไม่เป็นที่โปรดปรานและต้องอยู่เดียวดายในวังหลังไปตลอดชีวิต พวกนางก็จะไม่หนีไปไหน ทำให้เจินหวนซึ้งในน้ำใจของทั้งสองคนมาก ในเรือนชุยอวี้จึงมีเพียงเจินหวนกับพวกคนสนิททั้งสี่เพียงเท่านี้  แต่เจินหวนก็มีความสุข  และเสิ่นเหมยจวงจะคอยมาดูแลเอาใจใส่เจินหวน รวมทั้งอันหลิงหรง  ให้พวกนางได้อยู่อย่างสุขสบายตามสมควร

ในวันปีใหม่ ในวังมีงานเลี้ยง  หย่งเจิ้งไม่สบายพระทัยนักเลยทรงออกมาเดินเล่นในสวนดอกเหมยตามลำพัง  กลับพบกับเจินหวนที่แอบออกมาอธิษฐานขอพรปีใหม่กับต้นเหมย แต่ว่าไม่ทรงเห็นหน้าว่าเป็นใคร ได้แต่ตอบโต้กันด้วยวาจา  กลอนที่เจินหวนกล่าวตอบโต้กับหย่งเจิ้งทำให้พอพระทัยในความฉลาดและสติปัญญาของนาง  แต่หลังจากตอบโต้กันเจินหวนก็หนีกลับไปที่เรือน โดยไม่รู้ว่าคนที่ตนคุยด้วยคือหย่งเจิ้ง ส่วนหย่งเจิ้งก็ไม่รู้ว่าสาวกลางสวนตอกเหมยนั้นคือใคร เลยให้ขันทีเอากลอนที่ตอบโต้กันนั้น ไปหาคนต่อกลอน ใครต่อได้ถูก ก็จะให้รางวัล  ปรากฎว่าระหว่างที่หย่งเจิ้งคุยกับเจินหวนนั้น มีสาวใช้ในวังแซ่หวีนางหนึ่ง ได้ยินกลอนที่ทั้งคู่ตอบโต้กันและจำได้  สาวใช้แซ่หวีนั้นต่อกลอนท่อนนั้นได้ถูกต้อง  หย่งเจิ้งคิดว่าคือสาวในสวนเหมยคนนั้น เลยรับนางเป็นสนมแต่งตั้งให้เป็นหวีต๋าอิ้ง

หวีต๋าอิ้งถือตัวว่าเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ จึงกร่างไปทั่ววัง  ถึงขนาดไปเบ่งอำนาจ สั่งขังซินฉางไจ้ทั้งที่ซินฉางไจ้มีศักดิ์สูงกว่า  ไทเฮาทรงทราบเรื่องไม่พอพระทัยมาก สั่งถอดยศหวีต๋าอิ้งไปเป็นหญิงรับใช้ตามเดิม แล้วสั่งขังครึ่งเดือน  หวีฉางไจ้ไปร้องไห้อ้อนวอนขอให้หวาเฟยช่วย  หวาเฟยเลยแนะให้หวีฉางไจ้ไปร้องเพลงให้ฮ่องเต้ฟัง ฮ่องเต้ชอบดนตรีและเสียงเพลง จึงคืนตำแหน่งให้หวีต๋าอิ้งตามเดิม  และเรียกมาปรนนิบัติอีก พอได้กลับมาหวีต๋าอิ้งก็กลับมากร่างทั่ววังเหมือนเดิม

    เมื่อย่างเข้าฤดูใบไม้ผลิ  เจินหวนที่หายดีแล้ว แอบไปเป่าขลุ่ยเล่นที่ชิงช้าในสวนกับหลิวจูสาวใช้คนสนิท  หย่งเจิ้งทรงผ่านมาพอดี และได้เห็นเจินหวนเต็ม ๆ ตา กับสดับเสียงขลุ่ยที่เจินหวนเป่า  ทรงพอพระทัยมาก รับสั่งชมเชยเสียงขลุ่ย และพูดคุยเรื่องดนตรีกับเจินหวนอย่างมีความสุข  เจินหวนคิดว่าชายคนนี้คือพระอนุชาของฮ่องเต้ หย่งเจิ้งก็เลยสวมรอยว่าเป็นอ๋อง 17 กั่วชินหวาง  เจินหวนเริ่มรู้สึกดี ๆ กับคนผู้นี้  เมื่อเจินหวนกลับไปก็พยายามนึกว่าชายคนนี้คือใคร เพราะนางไม่เชื่อว่านี่คืออ๋อง 17 พอสอบถามจินซีกู๋กู  ก็ยิ่งแน่ใจว่าชายคนนั้นไม่ใช่กั่วชินหวาง แต่ไม่รู้ว่าคือใคร  รู้แค่ว่าชายคนนี้ต้องเป็นเชื้อพระวงศ์แน่นอน ไม่เช่นนั้นคงไม่มีสิทธิ์มาเดินในวังแบบนี้
 
    ต่อมาเจินหวนกลับไปที่สวนอีกและไกวชิงช้าเล่นกับหลิวจู  ระหว่างที่หลับตาอยู่ หย่งเจิ้งแอบเสด็จมาแล้วไกวชิงช้าแทนหลิวจู  พอเจินหวนรู้ก็รีบจะลงจากชิงช้า  หย่งเจิ้งแหย่ว่าเจินหวนกลัวใช่ไหม  เจินหวนก็เลยแสดงความกล้า นั่งชิงช้าต่อไปแล้วให้หย่งเจิ้งไกวสูงขึ้น ๆ ทุกทีจนนางเริ่มจะกลัวจริง ๆ จึงได้ขอลงจากชิงช้า และรีบลากลับเรือน  แต่หย่งเจิ้งถูกใจเจินหวนมาก เลยนัดให้เจินหวนมาที่สวนแห่งนี้อีกในวันต่อมา  เจินหวนสองจิตสองใจ  เพราะไม่แน่ใจว่าชายคนนี้คือใคร แล้วนางเองก็เป็นนางสนมที่ถูกคัดตัวไว้แล้ว หากเรื่องเปิดเผยออกไปต้องผิดร้ายแรง แต่ว่าอีกใจนางก็ยังอยากพบชายคนนี้อีก เพราะนางคุยถูกคอมาก  วันรุ่งขึ้นเจินหวนกับหลิวจูจึงกลับไปที่ชิงช้าอีกและยืนตากฝนคอยอยู่นาน ชายคนนั้นก็ไม่มา  พวกนางจึงกลับไปเรือนอย่างผิดหวัง
    
     ที่จริงหย่งเจิ้งไม่ได้ลืมนัดกับหวนเจิน แต่ว่าทรงตื่นสายเพราะทรงงานดึก แล้วขันทีก็ไม่ปลุกตามเวลา เพราะขันทีนั้นกำลังโดนหวีต๋าอิ้งกลั่นแกล้งอยู่  หย่งเจิ้งทรงรีบจะไปให้ทันนัด แต่ไทเฮาก็มีรับสั่งเรียกพบอีก เลยทำให้ไปที่นั้นสาย เลยคลาดกันกับเจินหวน  พอเสด็จกลับก็ประขวรจนไม่ได้เสด็จออกไปไหนอีกหลายวัน

  ส่วนหวีต๋าอิ้งนั้นอยากใกล้ชิดเป็นคนโปรดฮ่องเต้ดังเดิม เมื่อสังเกตเห็นฮ่องเต้ชอบไปเที่ยวสวนบ่อย ๆ ก็เลยไปบ้างเพื่อหาทางจะได้พบกับฮ่องเต้ เพราะพระองค์ไม่เรียกหาให้ปรนนิบัติอีก  หวีต๋าอิ้งไปพบเจินหวนนั่งเล่นชิงช้าอยู่  ก็เลยทำกร่างใส่ เจินหวนต้องการสั่งสอนบทเรียนให้หวีต๋าอิ้ง จึงสั่งให้นางทำความเคารพตนเองตามตำแหน่ง หวีต๋าอิ้งบอกว่าตำแหน่งของเจินหวนสูงกว่านางแค่นิดหน่อย

และตำแหน่งสูงต่ำไม่สำคัญ ใครเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้มากกว่า คนนั้นก็คือมีศักดิ์ฐานะสูงกว่า  หย่งเจิ้งที่ยืนฟังอยู่นานแล้วไม่พอพระทัยมาก ทรงเพิ่งรู้ว่าหวีต๋าอิ้งกำเริบเสิบสานขนาดนี้  จึงปรากฎประองค์ออกมา เลื่อนตำแหน่งเจินหวนเป็นหวันกุ้ยเหรินทันทีเพื่อให้มีศักดิ์สูงกว่าต๋าอิ้งถึงสองขั้น และสั่งลงโทษหวีต๋าอิ้งให้ออกจากตำหนักจงชุ่ย และไปอยู่ที่ไกล ๆ อย่ามาให้ฮ่องเต้เห็นหน้าอีกตลอดไป ทำให้หวีต๋าอิ้งผูกใจเจ็บเจินหวน

      หลังจากเปิดเผยพระองค์เองแล้ว  หย่งเจิ้งก็รับเจินหวนไว้ข้างพระวรกาย ทรงโปรดปรานอย่างที่สุดมากกว่าสนมคนใด ๆ  แม้กระทั่งหวาเฟย  ก็แทบไม่เสด็จไปหา  ทำให้หวาเฟยกระวนกระวายและยิ่งชิงชังหวันกุ้ยเหรินคนนี้ขึ้นทุกที  
       เจินหวนตอนนี้เป็นหวันกุ้ยเหริน ใคร ๆ รู้ทั้งวังว่านางเป็นที่โปรดปรานที่สุด พวกคนใช้และขันทีที่หนีไปก็กลับมาประจบประแจง แต่เจินหวนไม่คิดจะรับคนเหล่านี้กลับมาอีก  บรรดาคนในเรือนชุยอวี้ทุกคนได้หน้าได้ตา  เสี่ยวหวิ่นจือขันทีน้อยที่จงรักภักดีกับเจินหวนมาตั้งแต่แรก  ได้รับแต่งตั้งให้เป้นหัวหน้าขันทีของเรือนซุยอวี้หยวน  
 
     ฮ่องเต้เสด็จมาหาหวันกุ้ยเหรินทุกวัน  ประทานของมีค่าให้มากมายมหาศาล  อันหลิงหรงเศร้าใจมากที่เห็นเจินหวนเป็นที่โปรดปรานมาก และเสิ่นกุ้ยเหรินก็เป็นที่ไว้วางพระทัยถึงขนาดจะให้เสิ่นกุ้ยเหรินช่วยหวาเฟยดูแลหกตำหนัก ขณะที่หลิงหรงยังเป็นแค่อันต๋าอิ้งเล็ก ๆ ที่ไร้คนเหลียวแลเหมือนเดิม   แม้เสิ่นกุ้ยเหรินกับหวันกุ้ยเหรินพยายามจะช่วยสนับสนุนแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนัก
    
      หวาเฟยทำอะไรเจินหวนไม่ได้ เลยหันไปเล่นงานเสิ่นเหมยจวงแทน โดยการแกล้งเรียกให้ไปเขียนบัญชีตอนดึก ๆ จนตาลายเพราะมีแสงน้อย  พอเหมยจวงกลับตำหนักก็ถูกคนผลักตกสระในสวนจนเกือบจมน้ำตาย  เสิ่นเหมยจวงฟื้นขึ้นมา ก็ใคร่ครวญว่าคนที่สั่งทำร้ายตนน่าจะเป็นหวาเฟยแน่นอน  แต่ว่าไม่มีหลักฐาน จึงได้แต่เก็บความคับแค้นนี้ไว้ในใจ 

      เจินหวนไม่สบายนิดหน่อย แต่กลับเอาแต่นอน เมื่อให้หมอเวินสือชูมาตรวจ ก็พบกว่านางโดนวางยาไว้ในยาที่หมอเวินสั่งให้   ซึ่งหากนางกินยานี้นานไป จะล้มป่วยลง  เจินหวนวางแผนจับคนที่วางยานางทั้งหมด พบว่าเป็นขันทีเก่าที่เคยอยู่ซุยอวี้หยวน ที่รับสารภาพว่ารับยามาจากหวีต๋าอิ้ง เพื่อทำร้ายเจินหวน   หวีต๋าอิ้งจึงถูกลงโทษถึงชีวิต   แต่แท้จริงคนที่อยู่เบื้องหลังคือลี่ผิน เฉากุ้ยเหริน และหัวเฟย รวมหัวกันเพื่อปองร้ายเจินหวน  หวีต๋าอิ้งไม่ยอมตายแต่โดยดี อันหลิงหรงเลยไปสั่งให้ขันทีจัดการฆ่านางซะ  เหตุการณ์นี้ทำให้เจินหวนกับเสิ่นเหมยจวงรู้สึกแปลกใจกับหลิงหรงมาก ไม่คิดว่าหลิงหรงที่ดูอ่อนโยน จะกล้าถึงขนาดสั่งให้ฆ่าคนได้ทั้งเป็น

     เจินหวนมานึกทบทวน ก็คิดได้ว่าน่าจะมีคนอยู่เบื้องหลังในการวางยาตนเอง จึงวางแผนหาคนบงการเบื้องหลังออกมา โดยให้คนปลอมเป็นผีหวีต๋าอิ้งไปหลอกหลอนคนในวังจนเล่าลือกันไปทั่ว ทำให้ลี่ผินเกิดหวาดกลัวผีหวีต๋าอิ้งจะมาหลอกหลอน จนที่สุดยอมสารภาพออกมาจนหมดว่าเป็นการวางแผนของตนเอง   ฮองเฮาอยากริดรอนอำนาจในวังของหวาเฟยมานานแล้ว เลยถือโอกาสนี้ ส่งลี่ผินที่ถูกผีหลอกจนเสียสติเข้าตำหนักเย็นไป  เฉากุ้ยเหรินที่เป็นมันสมองของหัวเฟยเตือนว่า เรื่องนี้คงมีคนแกล้งทำเป็นผีมาหลอกจนลี่ผินเสียสติต้องพูดความจริงออกมา   แม้ลี่ผินจะสารภาพว่าเป็นการวางแผนของพวกหวาเฟย แต่ไทเฮาก็ห้ามฮองเฮาไม่ให้เอาเรื่องกับหวาเฟย เพราะไม่ว่าอย่างไร หวาเฟยก็ยังเป็นคนโปรดของฮ่องเต้และเหนียนเกิงหยาวพี่ชายของนางก็ยังมีอำนาจล้นฟ้า ไม่ควรไปแตะต้องหวาเฟยเด็ดขาด

ฮ่วนปี้ สาวใช้คนสนิทของเจินหวนแอบเผากระดาษเงินกระดาษทองส่งไปให้แม่ ซึ่งเป็นเรื่องผิดกฎในวังร้ายแรง  เฉากุ้ยเหรินมาพบเข้า จึงเอาเรื่องนี้มาขู่เข็ญให้ฮ่วนปี้ยอมเป็นไส้ศึกที่อยู่ข้างตัวเจินหวน
ฮ่วนปี้ที่จริงเป็นน้องสาวต่างแม่ของเจินหวน  เนื่องจากแม่ของฮ่วนปี้เป็นชาวฮั่น ไม่สามารถแต่งกับแมนจูได้ เมื่อแม่ตาย ใต้เท้าเจินหยวนเต้าจึงพาฮ่วนปี้กลับมาเลี้ยงแต่ไม่กล้าเปิดเผยกับใครว่าฮ่วนปี้เป็นลูกสาว จึงได้แต่เลี้ยงในฐานะสาวใช้ข้างตัวของเจินหวน  แต่ก่อนเจินหวนจะเข้าวัง เจินหยวนเต้าเปิดเผยเรื่องนี้ให้เจินหวนทราบ และขอให้เจินหวนดูแลฮ่วนปี้ให้ดีในฐานะที่นางเป็นน้องเจินหวนเหมือนกัน  ฮ่วนปี้ไม่รู้เลยว่าเจินหวนรู้ความจริงเรื่องนี้ ได้แต่คิดน้อยใจในฐานะของตัวเองมาตลอด เมื่อเฉากุ้ยเหรินมาสั่งให้ฮ่วนปี้เป็นไส้ศึก ฮ่วนปี้เลยยอมแต่โดยดี
 (ฮ่วนปี้ น้องสาวต่างแม่ของเจินหวน)

ฮองเฮาดึงเอาเจินหวนกับเสิ่นเหมยจวงมาเป็นพวก  ขณะที่ฮ่องเต้ก็ไม่มาหาหวาเฟยนานแล้ว เพราะมัวแต่ไปอยู่กับพวกเจินหวน  ทำให้หวาเฟยโกรธแค้นอย่างมาก จึงมาลงเอากับเฉากุ้ยเหริน  เฉากุ้ยเหรินได้แต่กล้ำกลืนฝืนทน  หวาเฟยอิจฉาเฉากุ้ยเหรินที่มีพระธิดากับฮ่องเต้ ขณะที่นางไม่มีเลย  

     ความจริงหย่งเจิ้งฮ่องเต้มีพระชนมายุไม่น้อยแต่ว่ามีโอรสธิดาน้อยมาก  ทรงมีธิดาประสูติกับเฉากุ้ยเหรินชื่อองค์หญิงเวินอี ซึ่งพระองค์ทรงโปรดปรานมาก  แม้จะไม่โปรดเฉากุ้ยเหรินเท่าใดนัก  หวาเฟยจึงคิดจะใช้องค์หญิงเวินอีล่อให้ฮ่องเต้มาหานาง โดยบังคับเอาตัวองค์หญิงเวินอีมาเลี้ยงเองที่ตำหนักเริ่นจิ่งกง  เฉากุ้ยเหรินแม้ไม่อยากก็ต้องจำใจให้เวินอีไปอยู่กับหวาเฟย  ฮ่องเต้จึงเสด็จมาบ่อย ๆ เพื่อเล่นกับเวินอี แล้วเลยค้างอยู่ตำหนักของหวาเฟย แต่ไม่ว่าอย่างไรพระองค์ก็ยังโปรดปรานเจินหวนมากอยู่เหมือนเดิม ทำให้หวาเฟยไม่พอใจอย่างยิ่ง  

(องค์หญิงเวินอีแสนจะน่ารัก แต่แม่ร้ายกาจสุด ๆ)

     หน้าร้อนมาถึง หย่งเจิ้งฮ่องเต้พาหมู่พระสนมติดตามไปพักร้อนที่พระราชวังฤดูร้อน  เฉากุ้ยเหรินแสร้งพูดต่อหน้าฮ่องเต้กับเจินหวนถึงเรื่องการพบกันระหว่างฮ่องเต้กับเจินหวน  ที่ฮ่องเต้อ้างตัวเป็นอ๋อง 17 ถือว่าเป็นแม่สื่อให้ฮ่องเต้กับเจินหวนได้ลงเอยกัน   และพูดเป็นนัยว่าเจินหวนคงมีใจให้กับอ๋อง 17 บ้าง  ฮ่องเต้ไม่พอพระทัยนัก เจินหวนเองก้รู้สึกหวั่นใจว่าฮ่องเต้จะหวาดระแวงเหมือนกัน จึงรีบทูลบอกว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น ที่นางไม่มีทีท่าว่าจะเกรงกลัวกลับกล้าคุยด้วยอย่างใจจริง เพราะนึกว่านั่นคืออ๋อง 17 จริง ๆ และนางก็ระวังตัวอย่างที่สุดที่จะไม่สนิทสนมใกล้ชิด ฮ่องเต้เองก็ทรงทราบเรื่องนี้ดี  แล้วที่นางรู้สึกดี ๆ กับฮ่องเต้ก็เพราะฮ่องเต้ออกหน้าให้นางเรื่องหวีต๋าอิ้ง ถือเป็นผู้มีพระคุณ แล้วตอนนี้ทรงเป็นสามีของนาง ทำให้นางยิ่งมีแต่ความจงรัก ฮ่องเต้จึงคลายความรู้สึกหวาดระแวงลง  

       เรื่องนี้ความจริงมีคนรู้แค่เจินหวนกับหลิวจู ไม่รู้ว่ารั่วไหลออกไปถึงหูเฉากุ้ยเหรินได้อย่างไร ทำให้เจินหวนไม่สบายใจอย่างมาก จินซีกู๋กูที่อยู่ในวังมานาน ยิ่งไม่สบายใจ เตือนให้เจินหวนระวังตัว ไม่ว่าคนอื่นจะว่าอย่างไรไม่ต้องไปกังวล ขอเพียงให้ฮ่องเต้ทรงเชื่อมั่นในตัวเจินหวนอย่างเดียวเท่านั้นเป็นพอ  
         ในพระราชวังพักร้อนมีองค์ชายสี่หงลี่ซึ่งเป็นโอรสที่หย่งเจิ้งไม่โปรดปรานเพราะไม่โปรดพระมารดาขององค์ชายสี่ที่เป็นแค่หญิงสามัญต่ำศักดิ์   จึงพลอยทอดทิ้งองค์ชายสี่ไว้ที่พระราชวังพักร้อน ไม่ให้ไปอยู่ด้วยในวังหลวง เมื่อมาอยู่วังพักร้อนทำให้เจินหวนได้พบกับหงลี่ แล้วถูกชะตากันมาก   รวมทั้งสงสารชะตากรรมขององค์ชายหงลี่มาก

(หวันกุ้ยเหริน พบองค์ชายหงลี่ถูกทอดทิ้งให้อยู่ในพระราชวังฤดูร้อนเพียงลำพัง)

       ในวังจัดงานเลี้ยง  เฉากุ้ยเหรินวางแผนฉีกหน้าพวกเจินหวน โดยเสนอให้เล่นเกมส์จับสลาก ใครจับได้อะไรต้องมาแสดงความสามารถให้ทุกคนเห็นตามที่เขียนไว้ในฉลาก  เฉากุ้ยเหรินแอบทำสลากพิเศษไว้แล้วบอกว่าของเจินหวนให้เต้นระบำชุด"จิงหงอู่"  ระบำชุดนี้รำยากมาก เจินหวนจำใจระบำทั้งที่ไม่ได้ฝึกซ้อมมานาน  เหมยจวงอาสาดีดกู่ฉิน  แล้วให้หลิงหรงร้องเพลง เสียงร้องเพลงของหลิงหรงไพเราะมาก แต่เจินหวนยิ่งระบำได้งามยิ่งกว่า ทำให้ฮ่องเต้คิดถึงฉุนหยวนฮองเฮาที่ล่วงลับไป ซึ่งมีชื่อเสียงในการระบำจิงหงอู่นี้  ด้านอ๋อง 17 ได้เห็นเจินหวนระบำ ก็เป่าขลุ่ยคลอด้วยความประทับใจ และเริ่มตกหลุมรักเจินหวน
        
(เฉาฉินโม่...เฉากุ้ยเหริน  มันสมองจอมวางแผนของหวาเฟย)  
      
        สิ่นเหมยจวงไว้วางใจในตัวแพทย์ที่เปลี่ยนคนใหม่มา  หมอคนนี้อ้างว่าเป็นคนบ้านเดียวกับเหมยจวง เหมยจวงจึงเรียกใช้งานเป็นหมอประจำตัว ต่อมาก็บอกว่าเหมยจวงมีครรภ์ ทำให้หย่งเจิ้งฮ่องเต้ดีใจมาก  สั่งคนดูแลเสิ่นเหมยจวงอย่างดีที่สุด และยิ่งเอาอกเอาใจเสิ่นเหมยจวงอย่างดี

        อันปี่ไหว พ่อของอันหลิงหรง ได้รับคำสั่งให้ร่วมกับขุนนางอีกคนคุมเสบียงไปส่ง กลับถูกฝ่ายศัตรูแย่งชิงไปแล้วซ้ำยังถอยทัพหนีพร้อมกับหอบเงินหนีไปด้วย ฮ่องเต้พิโรธมากจึงจับพ่อของหลิงหรงสั่งขังไว้เพื่อเตรียมลงโทษ หลิงหรงกลัวพ่อจะต้องรับอาญาถึงตาย จึงมาขอให้เจินหวนกับเหมยจวงช่วยเหลือ เหมยจวงกำลังตั้งครรภ์อยู่ตอนนี้เป็นคนโปรดปรานของฮ่องเต้ คิดจะไปทูลขอเมตตา แต่ซูเปยเซิ่งขันทีคนสนิทของฮ่องเต้รีบห้ามไว้ บอกว่าถ้าขืนเข้าไปทูลขอตอนนี้ รับรองว่านอกจากพ่อของหลิงหรงจะไม่รอด กลับจะยิ่งตายเร็วขึ้น เพราะหวาเฟยจะต้องเอาเรื่องนี้ไปยิ่งกระพือให้ฮ่องเต้กริ้วหนักกว่าเดิมแน่  เจินหวนกับหลิงหรงจึงไปขอให้ฮองเฮาช่วยเหลือ  อีกทั้งเจินหวนอาศัยจังหวะ ทูลขอหย่งเจิ้งอีกครั้งในยามอารมณ์ดี  พ่อของหลิงหรงจึงถูกขังและถูกสอบสวนใหม่  ไม่ต้องถึงกับตายทันที  แต่กู๋กูคนสนิทของฮองเฮาบอกว่าพ่อของหลิงหรงรอดตายครั้งนี้เพราะฮองเฮาช่วยทูลขอให้  ทำให้หลิงหรงคิดว่า ต่อไปนี้หากจะอยู่รอดในวังหลังโดยไม่ให้ใครมารังแก จะต้องเกาะฮองเฮาไว้เป็นการดีที่สุด เพราะฮองเฮามีอำนาจมากที่สุด 

          เหมยจวงได้รับการดูแลอย่างดีเพราะกำลังตั้งครรภ์  แต่แล้วคนรับใช้ในเรือนของเหมยจวงกลับบอกว่า นางไม่ได้ตั้งครรภ์ เมื่อหมอมาตรวจก็พบกว่านางไม่ได้ตั้งครรภ์จริง ๆ ทำให้ฮ่องเต้พิโรธมาก ไม่ว่าเหมยจวงจะบอกว่านางถูกใส่ร้าย ฮ่องเต้ก็ไม่เชื่อ  หาว่าเหมยจวงจงใจสมคบหมอหลวงหลอกลวงความรักฮ่องเต้  ส่วนหมอคนนั้นก็หายสาบสูญไป  ฮ่องเต้จึงสั่งลดยศนางเป็นแค่ต๋าอิ้ง  ขังนางไว้ และห้ามคนเข้าพบเด็ดขาด จนกว่าจะหาตัวหมอหลิวเปิ่นพบแล้วมายืนยันความบริสุทธิ์ให้เหมยจวง  

     เจินหวนแม้ร้อนใจอยากจะช่วยเสิ่นเหมยจวงใจจะขาด แต่ก็ไม่กล้าทำอะไร จินซีเตือนว่าหากเดินแต้มพลาดไป ฮ่องเต้ไม่โปรดปรานนางเมื่อใด โอกาสที่นางจะได้ช่วยเสิ่นเหมยจวงก็จะไม่เหลืออีกเลย เจินหวนจึงได้แต่ทนดูเหมยจวงถูกขังไว้ในตำหนัก มีแค่จิ้นผินคอยดูแล   เสิ่นเหมยจวงถูกคนวางยาในอาหารที่ส่งไปให้กิน ยังดีที่จิ้นผินตรวจพบเสียก่อน  ทำให้เหมยจวงกลัวมาก และคาดว่าหวาเฟยเป็นคนสั่งวางยา  แต่ไม่สามารถทำอะไรได้  

     เมื่อไม่มีเหมยจวงแล้ว เจินหวนก็พยายามสนับสนุนหลิงหรงให้ได้ปรนนิบัติฮ่องเต้ โดยให้หลิงหรงร้องเพลงซึ่งเป็นสิ่งที่หลิงหรงทำให้ดีที่สุด  ฮ่องเต้ได้ยินเสียงเพลงของหลิงหรงแล้วพอพระทัยมาก ฮองเฮาก็รับสนับสนุนอีกแรง เพราะต้องการลดทอนอำนาจของหวาเฟยลง  ทำให้หวาเฟยยิ่งแค้นใจพวกเจินหวนหนักกว่าเดิม

       องค์หญิงเวินอีประชวร หย่งเจิ้งฮ่องเต้เป้นห่วงมาก  สั่งให้หมอไปตรวจดู พบว่าเวินอีโดนวางยา ฮ่องเต้กริ้วจัด สั่งให้หาคนที่วางแผนวางยาเวินอีออกมาให้ได้  กลับปรากฎว่ากลายเป็นส่วนผสมของขนมที่ใช้ในตำหนักของเจินหวน อีกทั้งขณะที่จัดงานเลี้ยง อยู่ ๆ เจินหวนก็ออกไปนอกงาน หวาเฟยรีบใส่ไฟว่าช่วงที่เจินหวนหายไป คงจะออกไปทำอะไรมา  ฮ่องเต้ถามว่ามีใครเป้นพยานได้ไหมว่าเจินหวนไม่ได้ไปวางยาเวินอี  จู่ ๆ ตวนเฟยก็ปรากฎออกมาเป็นพยานยืนยันว่าช่วงที่เจินหวนหายออกไปนอกงานเลี้ยงนั้น ไปคุยเป็นเพื่อนกับตวนเฟยเอง  ทำให้เจินหวนรอดพ้นจากการใส่ร้ายครั้งนี้ไปได้   เจินหวนและตวนเฟยจึงสนิทสนมกันในเวลาต่อมา 
 
    ฮ่องเต้เห็นใจที่หวาเฟยยึดตัวเวินอีไปเลี้ยงทั้งที่ไม่ใช่แม่  เลยสั่งให้เฉากุ้ยเหรินเอาองค์หญิงกลับไปเลี้ยงเอง  เฉากุ้ยเหรินดีใจจนออกนอกหน้า ทำให้หย่งเจิ้งได้รู้ว่าตัวการคนที่วางยาเวินอีจริง ๆแล้วน่าจะเป็นหวาเฟยมากกว่า  แต่ฮ่องเต้ก็ยังต้องเอาใจหวาเฟยต่อไปเพราะว่าอิทธิพลของเหนียนเกิงหยาวที่ยิ่งมายิ่งกำเริบเสิบสาน ทำให้ฮ่องเต้กลุ้มใจมาก  เรื่องนี้เจินหวนเข้าใจฮ่องเต้ดีที่สุดและเสนอให้ฮ่องเต้พยายามรักษาน้ำใจหวาเฟยกับเหนียนเกิงหยาวเอาไว้


(พี่น้องสกุลเหนียนที่ทรงอิทธิพล เหนียนกิงหยาว และหวาเฟย)

หลังจากเกิดเรื่องวางยาองค์หญิงเวินอี  เจินหวนก็พยายามหาคนที่เป็นไส้ศึกข้างตัว  เลยวางแผนแอบเข้าไปพบกับเหมยจวง  แต่ข่าวนี้กลับรั่วไปเข้าหูหวาเฟย  หวาเฟยรีบพาคนบุกเข้าไปในตำหนักที่กักตัวเหมยจวง เพื่อจะจับให้ได้คาหนังคาเขา ฮ่องเต้ทราบข่าว รีบเสด็จมา  หวาเฟยรีบฟ้องว่าเจินหวนกล้าขัดคำสั่งฮ่องเต้ ลอบเข้าไปพบกับเหมยจวง ฮ่องเต้สั่งคนเข้าไปตรวจดู  กลายเป็นว่าเจินหวนไปนั่งคุยอยู่กับจิ้นผิน และในตำหนักเหมยจวงไม่มีใครเลย  ทำให้หวาเฟยเสียหน้าอย่างมากและโดนฮ่องเต้ลงโทษฐานขัดรับสั่งบุกรุกเข้าไปในตำหนักที่กักตัวเหมยจวง  โดยการยึดอำนาจในการดูแลหกตำหนักฝ่ายในคืน  หวาเฟยแค้นใจเจินหวนมาก   

     เจินหวนแอบเข้าไปพบเหมยจวงและได้คุยกัน  ก่อนจะรีบหลบกลับตำหนัก ระหว่างทางพบทหารพอดี เจินหวนจึงรีบหลบเข้าไปซ่อนในเรือ กลับพบอ๋อง 17 ในเรือ  อ๋อง 17 ช่วยกลบเกลื่อนให้เจินหวน และพายเรือพาเจินหวนกลับไปส่งที่ตำหนัก ระหว่างทางได้พูดคุยกัน และเจินหวนเก็บถุงหอมของอ๋อง 17 ได้ ในนั้นมีกระดาษที่ตัดเป็นรูปหน้าของเจินหวน  เจินหวนรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก
 
     กลับมาที่ตำหนัก เจินหวนคุยกับฮ่วนปี้เรื่องที่ฮ่วนปี้ทำตัวเป็นไส้ศึก  ฮ่วนปี้เสียใจมาก และเมื่อรู้ว่าเจินหวนคอยดูแลในฐานะพี่สาว ฮ่วนปี้ก็ซึ้งใจมากและสำนึกผิด กลับตัวกลับใจ

    เหนียนเกิงหยาวชนะศึกที่ซีเป่ย ยิ่งกำเริบเสิบสาน หวาเฟยเกรงว่าฮ่องเต้จะไม่พอใจจึงเตือนพี่ชายให้ระวัง แต่เหนียนเกิงหยาวถือดีว่าตัวเองมีความดีความชอบใหญ่หลวง ไม่เกรงกลัวใครทั้งสิ้น  หย่งเจิ้งเห็นแก่เหนียนเกิงหยาวจึงทำดีกับหวาเฟย  กลับทำให้หวาเฟยยิ่งกำเริบเสิบสาน ถึงขนาดขอให้ฮ่องเต้เรียกอันหลิงหรงมาร้องเพลงให้นางฟัง หลิงหรงกลัวมาก เจินหวนจึงมาเป็นเพื่อน หลิงหรงร้องเพลงและเจินหวนดีดฉิน กลับโดนหวาเฟยพูดจาถากถางและมอบเหล้าให้หลิงหรงดื่ม หลิงหรงไม่อยากดื่ม ฮ่องเต้ก็ขอให้นางดื่มลงไปทำให้หลิงหรงขมขื่นใจมาก พอดื่มเหล้าลงไปแล้วทำให้หลิงหรงร้องเพลงไม่ออก เจินหวนจึงดีดฉินร่ายกลอนระบายความในใจให้ฟังแทน แท้ที่จริงกลอนที่ร่ายออกมานั้นนางจงใจให้ฮ่องเต้ฟัง   สิ่งที่หวาเฟยทำลงไปคราวนี้ทำให้ฮ่องเต้ไม่พอพระทัยมาก แต่ก็ข่มกลั้นพระทัยเอาไว้ 
      
     เมื่อโดนหวาเฟยรังแก หลิงหรงคับแค้นใจมาก ฮองเฮาเห็นเป็นโอกาสจึงกล่อมให้อันหลิงหรงเข้าเป็นพวก  และให้นางคิดถึงความก้าวหน้าในอนาคต  หลิงหรงไม่อยากโดนหวาเฟยข่มเหงรังแกอีก ยินยอมทำตามที่ฮองเฮาบัญชา  
     ฮ่องเต้ยิ่งมายิ่งไม่พอใจพฤติกรรมของเหนียนเกิงหยาว ส่วนหวาเฟยก็ยิ่งกำเริบเสิบสานหนักขึ้น กล้าฉีกหน้าฮองเฮาต่อหน้าบรรดานางสนมฝ่ายใน  รวมทั้งพูดจาดูถูกดูหมื่นสนมอื่น ๆ ทำให้ทุกคนยิ่งชิงชังนาง 
     ไทเฮาแสดงให้เห็นว่าโปรดปรานเจินหวนเป็นพิเศษ ทำให้หวาเฟยไม่สบายใจเลย   ฟู่จ๋ากุ้ยเหรินตั้งครรภ์ หวาเฟยอิจฉามาก ไม่นานในวังเกิดโรคระบาด ที่ตำหนักของหวาเฟยก็เกิดโรคด้วย  หวาเฟยสั่งให้เอาข้าวของของคนที่ติดโรคตายไปทำลายทิ้งให้หมด  แต่เฉากุ้ยเหรินท้วงไว้ บอกว่าเสิ่นเหมยจวงยังมีชีวิตอยู่  หมอหลิวเปิ่นก็ยังไม่ตาย อาจจะเกิดเรื่องได้  หวาเฟยเลยสั่งให้เอาชุดน้ำชาของคนที่ติดโรคไปให้เสิ่นเหมยจวงใช้ จะได้กำจัดนางไป
      เหมยจวงล้มป่วยหนัก  เจินหวนไปดูอาการ  ต่อมาหลิวเปิ่นถูกจับได้ พาไปเฝ้าฮ่องเต้  หลิวเปิ่นสารภาพความจริงทั้งหมดว่าเรื่องของเสิ่นเหมยจวงหวาเฟยเป็นคนบงการ  ฮ่องเต้จึงสั่งคืนศักดิ์ตำแหน่งให้เสิ่นเหมยจวงเป็นฮุ่ยกุ้ยเหรินตามเดิม และให้หมอไปรักษาอย่างดี  และสั่งให้ลดยศหวาเฟยลงเป็นหวาผิน  เพื่อลงโทษ  แต่กระนั้น..หย่งเจิ้งยังถามเจินหวนว่า เรื่องของหลิวเปิ่น เจินหวนวางแผนไว้หรือเปล่า ทำให้เจินหวนตกใจมาก  จากนั้นก็แปรเป็นเสียใจที่ฮ่องเต้หวาดระแวงนาง  
     หลิงหรงวางแผนส่งคนไปแจ้งให้หวาเฟยรู้ว่าฮ่องเต้ทรงทราบเรื่องที่ตัวเองก่อไว้กับเสิ่นเหมยจวงแล้ว ก็ร้อนตัวกลัวจะโดนลงโทษ เฉากุ้ยเหรินก็บอกให้นางรีบทำความดีความชอบลบล้างความผิดซะก่อนจะโดนหย่งเจิ้งลงโทษเอา หวาเฟยเลยเรียกหมอหลวงแซ๋เจียงสองพี่น้องที่ตนเองใช้งานประจำ มาปรึกษา เพราะหมอสองคนนี้ก็ช่วยกันวางแผนใส่ร้ายเหมยจวง  ตอนนั้นในวังเกิดโรคระบาดร้ายแรง คนติดโรคล้มตายกันทุกวัน  หมอเวินสือชูได้คิดหายามารักษาจนสำเร็จ โดยนำไปรักษาเสิ่นเหมยจวงจนค่อย ๆ ทุเลา คาดไม่ถึงว่าหมอหลวงเจียงสองพี่น้องกลับขโมยสูตรยานี้เอาไปรักษาคนในวังจนหาย แล้วแอบอ้างเอาว่าเป็นผลงานคิดค้นของพวกตน  ฮ่องเต้เห็นหมอหลวงทั้งสองมีผลงานช่วยรักษาคนในวังจนรอดตาย และเป็นคนที่หวาเฟยแนะนำมา ถือเป็นความดีความชอบ  ก็เลยยกโทษให้ ไม่เอาเรื่อง แต่ว่าแท้ที่จริงแล้ว หย่งเจิ้งทรงเกรงว่าหากทำอะไรรุนแรงไป เหนียนเกิงหยาวจะไม่พอใจและอาจสร้างความยุ่งยากให้ราชสำนักได้ เลยนอกจากจะไม่ทำอะไรหวาเฟยแล้ว ยังคืนอำนาจในการดูแลหกตำหนักฝ่ายในให้หวาเฟยตามเดิม แต่ว่าฮ่องเต้ก็แต่งตั้งจิ้งผินให้เป็นจิ้งเฟย แล้วมอบอำนาจให้ช่วยว่าการหกตำหนักฝ่ายในร่วมกับหวาเฟยด้วย ทำให้หวาเฟยแม้ไม่พอใจ แต่ก็จำใจต้องยอมรับ
     เหมยจวงรอดตายจากโรคระบาดได้เพราะเวินสือชูทุ่มเทแรงกายแรงใจรักษาสุดกำลัง   เจินหวนดีใจมาก   เหมยจวงพออาการดีขึ้น ก็นึกขึ้นได้ว่าที่ติดโรคครั้งนี้เป็นเพราะหวาเฟยวางแผนทำร้าย  รู้สึกเสียใจมากที่ฮ่องเต้ไม่เอาเรื่องหวาเฟยอีกตามเคย ปล่อยให้นางกำเริบเสิบสานต่อไป  อีกทั้งแค้นฮ่องเต้ที่ไม่ยุติธรรมกับนาง และไร้น้ำใจนัก  นับแต่นั้นนางความรู้สึกที่นางมีต่อฮ่องเต้ก็เปลี่ยนเป้นเย็นชาตลอดเวลา  ส่วนเจินหวนแม้จะเข้าใจว่าฮ่องเต้ทำลงไปเพราะมีแผนจัดการกับเหนียนเกิงหยาว แต่ว่านางก็อดหวาดกลัวในความหวาดระแวงของฮ่องเต้ไม่ได้  เพราะแม้นางจะทุ่มเททั้งจิตใจให้ฮ่องเต้ ก็ยังถูกพระองค์หวาดระแวงจนได้  ท่าทีที่นางมีต่อฮ่องเต้จึงค่อย ๆ เปลี่ยนไปเป็นระวังตัวมากขึ้น ใกล้ชิดน้อยลง
     พระสนมฝ่ายในมารวมตัวกันเพื่อชมดอกไม้  ฟู่จ๋ากุ้ยเหรินที่กำลังตั้งครรภ์ก็มาด้วย แต่นางเบ่งบารมีจนบรรดาสนมหลายคนหมั่นไส้  ฮองเฮาเห็นแก่ที่นางมีครรภ์ อนุญาตให้นางไปนั่งพักผ่อน  ระหว่างที่บรรดาสนมทั้งหลายกำลังชมดอกไม้กัน จู่ ๆ แมวที่ฮองเฮาเลี้ยงไว้ก็โดดเข้าทำร้ายฟู่จ๋ากุ้ยเหริน  เจินหวนเองก็โดนผลักไปจนปะทะกับฟู่จ๋ากุ้ยเหรินล้มลงทั้งคู่ซ้ำยังเจินหวนยังโดนแมวข่วนเป็นผลที่คอ   ส่วนฟู่จ๋ากุ้ยเหรินแท้ง  ตวนเฟยแอบอยู่บริเวณนั้น และเก็บหลักฐานบางอย่างที่พื้นได้
    เจินหวนเองตกใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไทเฮารีบเสด็จมาดูและสอบถามเรื่องที่เกิดขึ้น ฮองเฮาบอกวาเจินหวนพยายามช่วยฟู่จ๋ากุ้ยเหรินก็เลยเสียหลักล้มลงไป แล้วเลยโดนแมวข่วนมีแผลที่คอ ฮองเฮาสั่งให้หมอหลวงไปตรวจร่างกายเจินหวน ก็พบว่านางตั้งครรภ์แล้ว  ไทเฮาดีพระทัยมาก  เจินหวนก็ดีใจมาก  เสิ่นเหมยจวงรู้ข่าวก็รีบมาแสดงความยินดีกับนางทันที แล้วเตือนให้นางระวังตัว เพราะว่าในวังหลังมีเหตุบังเอิญให้พระสนมแท้งลูกมากมาย  บางทีเรื่องที่เกิดกับฟู่จ๋ากุ้ยเหรินอาจไม่ใช่เหตุบังเอิญก็ได้ ขอให้เจินหวนระวังตัวให้มาก ๆ
     เจินหวนเล่าให้จินซีกู๋กูฟังว่า นางไม่ได้จงใจโดดออกไปช่วยฟู่จ๋ากุ้ยเหริน แต่ว่านางโดน"ผลัก"ออกไปโดยใครบางคน  จินซีฟังแล้วกังวลใจมาก  ตวนเฟยเอาตลับใส่ผงยามาให้เจินหวนดูแล้วบอกว่านี่คือเหตุที่ให้แมวตัวนั้นคลุ้มคลั่ง  เวลาเดียวกันไทเฮาก็สั่งคนตรวจสอบจนพบว่า มีคนบางคนทำให้แมวตัวนั้นคลุ้มคลั่งจนไล่ทำร้ายฟู่จ๋ากุ้ยเหรินโดยใช้กลิ่นของผงชนิดหนึ่ง และผงชนิดนี้ถูกทาบนตัวของฟู่จ๋ากุ้ยเหริน  และคนที่ให้ผงหอมชนิดนี้กับฟู่จ๋ากุ้ยเหรินก็คือฮองเฮานั่นเอง เรื่องนี้ทำให้ไทเฮากริ้วมาก  และเตือนว่าเรื่องนี้อย่าได้เกิดขึ้นอีก
     ตวนเฟยเตือนเจินหวนให้ระวังเฉากุ้ยเหรินให้ดี ๆ เพราะเฉากุ้ยเหรินรับมือยากกว่าหวาเฟยอีก เฉากุ้ยเหรินเป็นอาวุธที่น่ากลัวของหวาเฟย  แท้จริงตวนเฟยกับหวาเฟยมีเรื่องกันมาก่อน เพราะหวาเฟยหาว่าตวนเฟยเป้นเหตุให้นางแท้งลูก  หวาเฟยจึงบังคับให้ตวนเฟยกินยาขนานหนึ่งลงไป ยาขนานนี้จะทำให้คนที่กินไม่อาจมีลูกได้อีกตลอดไป ด้วยเหตุนี้ตวนเฟยจึงมีร่างกายอ่อนแอป่วยตลอดเวลา ฮ่องเต้ก็เมตตานางเป็นพิเศษ ให้นางรักษาตัวในตำหนักให้ดี  ตวนเฟยจึงไม่ค่อยได้ออกจากตำหนักไปพบใคร  แต่ตวนเฟยเป้นสตรีที่ชาญฉลาดและรู้ความเคลื่อนไหวทุกอย่างของคนในวัง รวมทั้งมองออกถึงกลอุบายร้ายกาจต่าง ๆ นางต้องการแก้แค้นหวาเฟย จึงให้ความช่วยเหลือเจินหวนทุกอย่าง และดีต่อเจินหวนด้วยความจริงใจ
 
(หวาเฟย แสดงโดยเจียงซิน  เล่นได้น่าตบม้ากมาก...เอาโล่ไปเลย..)
    หวาเฟยไม่ตั้งครรภ์สักที  จึงให้เชิญหมอจากข้างนอกมาตรวจดูร่างกายว่าเพราะอะไร  หมอตรวจแล้วเห็นว่าร่างกายนางปกติแข็งแรงดีทุกอย่าง สามารถมีครรภ์ได้แน่นอน  ขอให้ใจเย็น ๆ อย่าใจร้อน และแล้วหมอคนนี้ถูกคนในตำหนักไทเฮาเตือนว่า หากหมอส่วนใหญ่พูดว่านางป่วย แต่มีหมอคนเดียวที่พูดว่านางไม่ป่วย หมอคนนี้ก็จะถูกคนอื่นหาว่าบ้า และทำลายชื่อเสียงที่สั่งสมมาหลายปี  ทางที่ดี หมอควรจะทำตามอย่างหมอคนอื่น ๆ เพื่อรักษาชีวิตตัวเองเอาไว้  หมอผู้นี้เข้าใจในคำเตือนนี้ทันที ด้วยเหตุนี้ หวาเฟยจึงยังคงไม่ตั้งครรภ์ต่อไป
     ฮ่องเต้ทราบข่าวเจินหวนตั้งครรภ์ก็ดีไจมาก และห่วงนางมากเป็นพิเศษ จนไม่ยอมไปค้างตำหนักฮองเฮาตามกำหนด  ฮองเฮาเสียใจมาก ฮ่องเต้สั่งให้ฮองเฮาดูแลเจินหวนให้ดี ๆ เพราะกลัวจะเป็นเหมือนฉุนหยวนฮองเฮาที่สิ้นพระชนม์ไปเนื่องจากแท้งลูก   แล้วฮ่องเต้ยังสั่งให้จัดส่งเครื่องหอมและยาทาแผลไปให้เจินหวน  ให้นางใช้  หลิงหรงแวะมาเยี่ยมแล้วเอายาสำหรับทาลบรอยแผลถูกแมวข่วนที่คอมาให้  เจินหวนยินดีมาก ใช้ยาของหลิงหรงแทนยาที่ฮ่องเต้ประทานมา  แผลเป็นก็ค่อย ๆ หายไป 
    


ฮ่องเต้เพื่อแก้แค้นให้เสิ่นเหมยจวง จึงสั่งนักฆ่าคนสนิทชื่อเซี่ยอี้ ไปฆ่าหมอเจียงสองพี่น้อง  แล้วแต่งตั้งเวินสือชูเป็นหัวหน้าหมอหลวงฝ่ายในแทน  เจินหวนเคยคุยกับฮ่องเต้ถึงเรื่องที่หวาเฟยไม่ตั้งครรภ์สักที  ฮ่องเต้ตอบเพียงว่า หวาเฟยไม่มีวันตั้งครรภ์ได้  ทำให้เจินหวนประหลาดใจมาก

เจินหวนได้เลื่อนตำแหน่งจากหวันกุ้ยเหรินเป็นหวั่นผิน  ในวันเกิดของนาง ฮ่องเต้ทรงจัดงานให้เป็นพิเศษ และบัญชาให้อ๋อง 17 หาทางทำให้เจินหวนมีความสุขที่สุด อ๋อง 17  สั่งคนปล่อยว่าวเต็มท้องฟ้า แล้วทำให้ดอกบัวในสระบานทั้งที่ไม่ใช่ฤดู  เจินหวนมีความสุขมาก อีกทั้งฮ่องเต้ยังแต่งตั้งแม่ของเจินหวนให้เป้นฮูหยินขั้นที่ 3 ทัดเทียมกับแม่ของหวาเฟย ทำให้หวาเฟยไม่พอใจอย่างมาก จึงสั่งให้คนออกไปส่งข่าวให้เหนียนเกิงหยาว หาทางกำจัดพ่อแม่ของเจินหวนทิ้ง  แต่ถูกฉุนฉางไจ้แอบได้ยิน หวาเฟยเลยสั่งให้ขันทึคนสนิทฆ่าฉุนฉางไจ้ทิ้งโดยการผลักตกสระบัว  
เจินหวนรักฉุนฉางไจ้เหมือนน้องสาวแท้ ๆ รู้สึกเสียใจกับการตายของฉุนฉางไจ้มาก และสงสัยมาก ยิ่งคิดถึงสิ่งที่เฉากุ้ยเหรินมาชวนคุย เจินหวนยิ่งแน่ใจว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวกับหวาเฟยอย่างแน่นอน แต่ยังไม่มีหลักฐาน  เจินหวนคิดจะแก้แค้นให้ฉุนฉางไจ้ให้ได้

เหนียนเกิงหยาวชนะศึกอีก ฮ่องเต้จึงเลื่อนตำแหน่งคนตระกูลเหนียนให้สูงขึ้น รวมทั้งหวาเฟย ก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นหวากุ้ยเฟย  ต่อมาฮองเฮาประชวรแต่หาหมอหลวงมารักษาไม่ได้สักคนเดียว เป้นเพราะฮูหยินของเหนียนเกิงหยาวป่วยมาก เหนียนเกิงหยาวจึงสั่งให้หมอหลวงทุกคนไปรักษาฮูหยินให้หาย ถ้ารักษาแล้วยังไม่ดีขึ้นห้ามหมอหลวงออกจากจวนตระกูลเหนียน  เรื่องนี้เหล่าขุนนางเอามาร้องกล่าวโทษกับเหนียนเกิงหยาว แต่ฮ่องเต้ก็ไม่เอาเรื่อง ทำให้เหนียนเกิงหยาวได้ใจหนักกว่าเดิม

ฮองเฮาและอันหลิงหรงช่วยกันชี้แนะแบบอ้อม ๆ ให้ฉีเฟยหาทางกำจัดลูกของเจินหวนเพื่อจะได้ไม่เป็นเสี้ยนหนามขององค์ชายสาม  ฉีเฟยจึงพยายามหาทางทำร้ายเจินหวนด้วยการวางยาพิษ แต่ไม่สำเร็จ กลับถูกอันหลิงหรงจับได้  ทำให้เจินหวนตกใจมาก  หลิงหรงเตือนไม่ให้เจินหวนเอาเรื่องกับฉีเฟย  ส่วนฮองเฮาก็ลงโทษฉีเฟยที่พยายามทำร้ายเจินหวน ด้วยการห้ามฉีเฟยพบกับองค์ชายสามอีกต่อไป  แล้วบอกให้ฉีเฟยทราบว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจินหวนมาฟ้องฮองเฮา ยังดีที่ฮองเฮาปกป้องฉีเฟยจึงลงโทษแค่นี้

ฮ่องเต้กับฮองเฮาต้องไปกราบไหว้ฟ้าดีนที่หอเทียนถันเพื่อขอให้ฝนฟ้าตกตามฤดูกาล  ในวังตอนนี้หวากุ้ยเฟยจึงมีอำนาจเต็มที่ ฮ่องเต้ก่อนจะไปสั่งแล้วสั่งอีกไม่ให้เจินหวนไปยุ่งเกี่ยวกับหวากุ้ยเฟยเด็ดขาด ไม่ว่ามีเรื่องอะไรไว้ฮ่องเต้กลับมาค่อยว่ากัน 
เจินหวนรู้สึกไม่ค่อยสบาย  หมอเตือนให้ระวังตัวเพราะว่าร่างกายนางอ่อนแอ อย่าได้ตรากตรำเกินไป แม้จะกินยาที่หมอจางให้มาแล้ว แต่อาการของเจินหวนก็ยังไม่ดีขึ้น  ยิ่งตอนนี้หวากุ้ยเฟยพยายามหาเรื่องเจินหวนทุกทาง สั่งให้เจินหวนไปพบที่อี้คุนกง  แม้เจินหวนไม่อยากไป ก็จำต้องไป เมื่อนางไปสาย หวากุ้ยเฟยจึงหาเรื่องทำโทษด้วยการสั่งให้คุกเข่าตากแดดที่หน้าตำหนักอี้คุนกงหนึ่งชั่วยาม เจินหวนร่างกายอ่อนแออยู่แล้ว จึงแท้งลูก

     ฮ่องเต้ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดจากอ๋อง 17 ก็รีบรุดกลับมา  และลงโทษหวากุ้ยเฟย โดยลดยศนางลงเป็นหวาเฟยดังเดิม แล้วให้ไปคุกเข่าตากแดดยามเที่ยงทุกวัน  อีกทั้งริบอำนาจว่าการหกตำหนักกลับคืน  เจินหวนเสียใจมากที่ต้องเสียลูกไป  แล้วยิ่งเสียใจที่ฮ่องเต้ไม่ลงโทษหวาเฟยให้หนักกว่านี้  ฮ่องเต้บอกว่ายามนี้ยังจำเป็นต้องใช้เหนียนเกิงหยาว แต่พระองค๋สาบานว่าจะคืนความเป็นธรรมให้กับเจินหวนให้จงได้  หวาเฟยตากแดดยามเที่ยงมาสามวันจนเป็นลมสลบไป แต่ฮ่องเต้ก็ไม่มาสนใจใยดี  ทำให้หวาเฟยที่รักฮ่องเต้อย่างจริงใจ เสียใจมาก   
      หมอเวินสือชูกลับมาดูแลสุขภาพให้เจินหวน และตรวจพบว่าสาเหตุที่นางแท้งลูกในคราวนี้เนื่องจากใช้ตัวยาหอมชนิดหนึ่ง ยาชนิดนี้ใช้นานไปจะทำให้ไม่อาจมีครรภ์ได้ หรือถ้าสตรีมีครรภ์ก็จะแท้งได้โดยง่าย  และยาชนิดนี้เป็นเครื่องหอมชนิดพิเศษที่มีเฉพาะตำหนักของหวาเฟยเท่านั้นที่มีสิทธิ์ใช้ และหวาเฟยก็โปรดปรานกำยานกลิ่นนี้มาก สั่งให้จุดในตำหนักตลอดเวลา  เจินหวนจึงเพิ่งรู้ว่าทำไมฮ่องเต้ถึงพูดว่าหวาเฟยจะไม่มีวันตั้งครรภ์        
     เจินหวนนับแต่เสียลูกไป นางก็หมดอาลัย ยิ่งไม่อยากเป็นคนโปรดของฮ่องเต้อีก เพราะว่ากลัวจะโดนปองร้ายจากคนอื่น และเบื่อหน่ายกับการแก่งแย่งชิงดีในวังหลัง  ดังนั้นจึงจงใจทำตัวเหินห่างและเย็นชากับฮ่องเต้ แม้ว่าฮ่องเต้จะเสด็จมาหาหลายครั้งนางก็ไม่ต้อนรับ ฮ่องเต้แม้จะกริ้ว แต่ก็ยังรักเจินหวนอยู่มาก และเห็นว่าปล่อยให้นางหายดีก่อน แล้วรอให้เรื่องทุกอย่างซาลง นางคงจะดีขึ้นเอง จึงไม่มารบกวนนางอีกเลย  แต่เมื่อฮ่องเต้ไม่เสด็จมา กลับกลายเป็นว่าทุกคนเห็นว่าหวันผินไม่เป้นที่โปรดปรานแล้ว จึงเริ่มเหยียดยามและไม่ให้เกียรติเจินหวนอีกต่อไป  แต่เจินหวนก็ไม่สนใจ
     ฮองเฮาเห็นเป็นโอกาส รีบดันอันหลิงหลงให้เป็นที่โปรดปรานแทน อันหลิงหรงมีเสียงร้องเพลงที่ไพเราะถูกพระทัยฮ่องเต้มาก อีกทั้งท่าทางสงบเสงี่ยม อ่อนโยน แม้จะไม่สวยเท่าเจินหวน แต่ก็ถูกพระทัยฮ่องเต้ จึงกลายเป็นคนโปรดในเวลาอันรวดเร็ว  และเมื่อหลิงหรงกลายเป็นคนโปรด ก็ไม่ต้องทนกับการกดขี่ข่มเหงของใครอีก นิสัยที่แท้จริงก็เริ่มเปิดเผยออกมาทีละน้อย ๆ
      เจินหวนยังคงใช้ชีวิตอย่างสงบในวัง  เหมยจวงกลับเป็นฝ่ายทนไม่ได้เองที่เห็นหลิงหรงลำพองใจ ส่วนเจินหวนก็ตกต่ำแบบนี้ จึงลากนางไปยังตำหนักเย็นให้ดูสภาพของบรรดานางสนมที่ถูกขังอยู่ในตำหนัก ที่ส่วนใหญ่กลายเป็นคนบ้าเสียสติ รวมทั้งลี่ผินที่เคยทำร้ายเจินหวนมาก่อน  เจินหวนรู้สึกหวาดกลัวกับสภาพเช่นนั้นมาก  และเมื่อตอนที่กลับมายังตำหนัก ยังโดนฉีเฟยและฟู่จ๋ากุ้ยเหรินเหยียดหยาม ด้วยการสั่งให้นางคุกเข่าสองชั่วยามที่หน้าประตูตำหนัก แล้วยังให้สาวใช้ตบปากเจินหวนอีกด้วย สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เจินหวนได้คิด ว่าหากนางยังคงตกต่ำอยู่เช่นนี้ ไม่ช้าคนที่จะถูกกำจัดก็ต้องเป็นนางแน่นอน ดังนั้นเจินหวนจึงลุกขึ้นสู้อีกครั้งหนึ่ง
     ตอนนี้เจินหวนรู้แล้วว่า สาเหตุที่นางอ่อนแอจนแท้งลูก มาจากเครื่องหอมที่จุดในตำหนักอี้คุนกง นางยิ่งแค้นหวาเฟยจับใจ  เจินหวนที่ตอนนี้กลับมาเป็นที่โปรดปรานยิ่งกว่าเดิม  เริ่มแสดงให้คนอื่นเห็นว่านางมิใช่ถูกรังแกได้ง่าย ๆ อีกต่อไป ฟู่จ๋ากุ้ยเหรินเป็นตัวอย่างที่โดนเจินหวนพูดจาข่มขู่เพียงเล็กน้อย ก็แตกตื่นหวาดกลัวจนล้มป่วยลุกไม่ขึ้นไปหลายวัน ฉีเฟยเองก็หนาว ๆ ร้อน ๆ ที่เคยสั่งให้สาวใช้ตบหน้าเจินหวนในครั้งก่อน รีบมาขอโทษ แต่เจินหวนไม่ยอมให้พบ ทำให้ฉีเฟยอยู่ไม่เป็นสุขเลย  ในเวลาเดียวกัน เจินหวนก็วางแผนเอาคืนหวาเฟยบ้าง โดยการชักจูงเฉาฉินโม่มาเป็นพวกของนาง เฉาฉินโม่ถูกหวาเฟยกดขี่ข่มเหงมานาน นางฉลาดพอที่จะรู้ว่าตอนนี้หวาเฟยเริ่มอับแสงแล้ว หากนางยังอยากจะมีชีวิตรอดต่อไป นางต้องหาที่เกาะใหม่แล้วนั่นก็คือเจินหวนที่กำลังเป็นที่โปรดปราน
     เมื่อเจินหวนกลับมา  อันหลิงหรงก็ไม่เป็นที่โปรดปรานเหมือนแต่ก่อน ทำให้หลิงหรงต้องแอบเก็บความชิงชังไว้ใต้ท่าทีอ่อนโยน  และทำเหมือนยังรักและเคารพเจินหวนเหมือนเดิม  แต่ลับหลังก็แอบร่วมมือกับฮองเฮาทำทุกอย่างเพื่อกำจัดเจินหวนออกไป และยุยงให้เสิ่นเหมยจวงกินแหนงแคลงใจกับเจินหวน โดยการยกเหตุการณ์ที่เจินหวนยุยงให้ฮ่องเต้กลับไปคืนตำแหน่งกับหวาเฟยมาเป็นประเด็นทำให้เสิ่นเหมยจวงโกรธเจินหวนจนแทบไม่ยอมมองหน้า
     เพื่อเป็นการซื้อใจเฉาฉินโม่ และเจินหวนก็ชอบองค์หญิงเวินอีจริง ๆ  จึงตกลงรับเวินอีเป็นลูกบุญธรรม ทำให้เฉาฉินโม่ ตกลงใจยอมเข้าเป็นพวกของเจินหวน โดยจะแอบเป็นไส้ศึกข้างกายของหวาเฟยให้  เจินหวนมาปรับความเข้าใจกับเสิ่นเหมยจวงแต่ไม่สำเร็จ  เรื่องนี้คนที่ได้ประโยชน์ที่สุดคือฮองเฮา และนางพอใจกับการลงมือของหลิงหรงมาก
     หลิงหรงต้มยาไปให้เจินหวนบอกว่าเป็นยาบำรุง โดยเชือดข้อมือผสมเลือดตัวเองลงไปด้วยเพื่อหวังซื้อใจเจินหวน  เจินหวนยังคงไม่กล้ากินยาที่หลิงหรงให้ สั่งให้เอาไปเททิ้ง    
     ฮ่องเต้ไปพักร้อนที่หยวนหมิงหยวน  บรรดาสนมทุกนางตามเสด็จ ยกเว้นเสิ่นเหมยจวงที่ขออยู่วังหลวงคอยปรนนิบัติไทเฮา  
     แผนกำจัดเหนียนเกิงหยาวใกล้จะบรรลุผล  ฮ่องเต้ยิ่งระวังไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้ยกเว้นเจินหวนที่คอยสนับสนุนฮ่องเต้อยู่อย่างลับ ๆ   หวาเฟยคิดว่าตัวเองเป็นที่โปรดปรานเหมือนเดิม เลยยกซ่งจือสาวใช้ข้างกายให้ปรนนิบัติฮ่องเต้  และได้รับการแต่งตั้งเป็นจือต๋าอิ้ง  หวาเฟยกลับมาเบ่งบารมีคับวังอีกเหมือนเดิม  เจินหวนห้ามคนของตัวไปแตะต้องพวกของหวาเฟย ไม่ว่าพวกนางจะอวดเบ่งแค่ไหนก็อย่าไปใส่ใจ  เฉากุ้ยเหรินก็ช่วยกระพือให้หวาเฟยยิ่งหลงระเริงหนักกว่าเดิม 
     ฮ่องเต้ให้เจินหยวนเต้า พ่อของเจินหวนแอบไปสืบเรื่องของเหนืยนเกิงหยาวอย่างลับ ๆ เพื่อรวบรวมหลักฐานการทำผิด  ฮ่องเต้กริ้วเจินหวน ส่งนางไปกักตัวไว้บนเกาะผังเหลยโจวกลางอุทยาน  ฮองเฮาเห็นผิดปกติ เลยสั่งให้หลิงหรงตามไปด้วย  หลังจากฮ่องเต้ปราบอ๋อง 8 อ๋อง อ๋อง 9 และอ๋อง10 ลงได้แล้ว  จึงให้คนไปรับนางกลับมาเหมือนเดิม   ที่แท้ทั้งหมดเป็นแผนที่ฮ่องเต้และเจินหวนวางไว้ล่วงหน้า หลิงหรงจึงรู้ความจริงทั้งหมด

เมื่อพวกของอ๋อง 8 ถูกกำจัดลงไปได้ หย่งเจิ้งฮ่องเต้ก็หันมาจัดการกับเหนียนเกิงหยาวที่ทรงปล่อยให้กร่างมานาน  ทรงลดยศของเหนียนเกิงหยาวลงทีละขั้น ๆ ริบทรัพย์ตระกูลเหนียน จนถึงที่สุดให้เป็นคนเฝ้าประตูเมืองหยางโจว แต่เหนียนเกิงหยาวก็ยังกร่างไม่เลิก ถึงกับกล้าเอาเสื้อทองพระราชทานไปใส่ยืนยามเฝ้าประตู ทำให้หย่งเจิ้งพิโรธถึงที่สุด จึงตัดสินพระทัยกำจัดเหนียนเกิงหยาวทิ้ง
     ด้านหวาเฟย เมื่อเห็นพี่ชายตกต่ำ ก็รู้สึกตกใจกลัวมาก เจินหวนเห็นเป็นโอกาสแล้วที่จะแก้แค้น จึงให้เฉากุ้ยเหริน กล่าวโทษหวาเฟย  เฉาฉินโม่เล่าทุกเรื่องที่หวาเฟยกระทำไว้ ไม่ว่าเรืองที่นางจงใจใส่ร้ายเสิ่นเหมยจวงว่าตั้งครรภ์หลอก ๆ  เรื่องที่ฉุนฉางไจ้ตายอย่างปริศนา และสำคัญคือเรื่องที่หวาเฟยรับสินบนเป็นเงินจำนวนมหาศาล โดยอาศัยอำนาจอิทธิพลของเหนียนเกิงหยาว  ฮองเฮาสั่งคนไปตามหวาเฟยมา  พอหวาเฟยมาเห็นเฉากุ้ยเหรินอยู่ก็รู้ทันทีว่านางโดนเฉาฉินโม่ขายเสียแล้ว ด้วยความโกรธจึงตรงเข้าทำร้ายเฉากุ้ยเหริน และเผลอยอมรับเรื่องสินบนออกมา  ฮองเฮาจึงให้คนไปล้อมตำหนักอี้คุนเอาไว้ สั่งขังหวาเฟย แล้วก็ให้ลากตัวขันทีคนสนิทของหวาเฟยมาลงทัณฑ์จนสารภาพทุกเรื่อง  จากนั้นก็ทูลฟ้องต่อฮ่องเต้
     ฮ่องเต้ตัดสินใจ ลดยศหวาเฟย เป็นเพียงเหนียนต๋าอิ้ง  แต่ยังให้อยู่ตำหนักอี้คุนตามเดิม และมีซ่งจือเป็นสาวใช้ข้างกายได้ดังเดิม  เจินหวนกับเสิ่นเหมยจวงผิดหวังกับการตัดสินลงโทษของฮ่องเต้มาก  เจินหวนรู้ดีว่าฮ่องเต้ยังคงนึกถึงน้ำใจเก่าก่อนที่ทรงโปรดปรานเหนียนซือหลานมานานหลายปี   ส่วนเฉากุ้ยเหรินนั้น ฉีเฟยทูลขอให้ลงโทษเพราะว่าเฉากุ้ยเหรินสมคบกับหวาเฟยมานานปี แต่เจินหวนกลับขอร้องฮ่องเต้ให้เห็นแก่ความดีความชอบที่เฉาฉินโม่ที่ปกป้ององค์หญิงเวินอี และกล้าเปิดเผยถึงความเลวร้ายของหวาเฟย   ฮ่องเต้จึงให้รางวัลเฉากุ้ยเหริน เลื่อนขึ้นเป็นเซียงผิน
     เซียงผินวางแผนจะก้าวต่อไปให้มีฐานะสูงขึ้นทัดเทียมหวาเฟยสมัยก่อน  เพื่อที่เวินอีจะได้มีฐานะสูงตามไปด้วย นางไม่หวังจะพึ่งพาเจินหวน ตรงกันข้ามหากมีโอกาสนางจะไม่ใจอ่อนกับเจินหวนเด็ดขาด ไทเฮาเตือนว่าคนเจ้าเล่ห์เพทุบายอย่างเฉาฉินโม่ไม่ควรไว้ใกล้ตัว เจินหวนเองก็ตักเตือนเฉาฉินโม่ให้วางตัวให้ดี ตวนเฟยได้พบกับองค์หญิงเวินอี รู้สึกผูกพันมากเป็นพิเศษ  แม้จะไม่ชอบเฉาฉินโม่เลยก็ตาม  
    ฉีกุ้ยเหรินสนมใหม่เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้  ฉีกุ้ยเหรินเห็นฮ่องเต้โปรดปรานเจินหวนที่สุด จึงคิดจะเกาะเจินหวนเอาไว้เป็นที่พึ่ง  ฉีกุ้ยเหรินพบกับเหนียนต๋าอิ้ง(หวาเฟย) ก็จงใจเหยียดหยามนาง แต่เหนียนซือหลันตอนนี้ไม่สนใจอะไรอีก  แถมยังเตือนฉีกุ้ยเหรินด้วยว่าให้ดูนางไว้เป็นตัวอย่าง อีกหน่อยฉีกุ้ยเหรินก็จะเป็นอย่างนางเหมือนกัน 
   เซียงผิน(เฉาฉินโม่) เสนอแนะให้ฮ่องเต้กำจัดเหนียนต๋าอิ้งไปซะ  ฮ่องเต้ปรึกษากับไทเฮาถึงเรื่องเซียงผิน  ไทเฮาเห็นว่าผู้หญิงน่ากลัวอย่างเฉาฉินโม่ไม่น่าจะเอาไว้  ส่วนเรื่ององค์หญิงเวินอี ให้หาสนมอื่นมาเป็นแม่ให้เวินอีจะดีกว่าได้ผู้หญิงจิตใจร้ายกาจเช่นเฉาฉินโม่คอยเลี้ยงดู  ฮ่องเต้จึงสั่งคนวางยาเฉาฉินโม่ 
     เหนียนซือหลันยังคงคิดแค้นเจินหวน จึงสั่งให้ขันทีของตัวเองมาวางเพลิงที่ซุยอวี้หยวน  เสี่ยวอวิ่นจือสืบทราบจึงมารายงานเจินหวน  เจินหวนวางแผนซ้อนแผน จนสามารถจับตัวขันทีของเหนียนซือหลันได้  ฮ่องเต้ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นทรงพิโรธมาก  และประทานความตายให้เหนียนซือหลัน  เจินหวนไปพบหน้าเหนียนซือหลันก่อนตาย และบอกถึงสาเหตุที่เหนียนซือหลันไม่ตั้งครรภ์  เหนียนซือหลันเสียใจมาก และพุ่งศีรษะชนผนังฆ่าตัวตายด้วยความคับแค้นใจ
(จากหวากุ้ยเฟย ตกต่ำจนกลายเป็นเหนียนต๋าอิ้ง และจบลงด้วยความตาย เป็นความพ่ายแพ้อย่างยับเยินของเหนียนซือหลัน...)
  
   เซียงผิน(เฉาฉินโม่) ตาย องค์หญิงเวินอีเป็นกำพร้า เจินหวนช่วยพูดให้ฮ่องเต้ยกเวินอีให้ตวนเฟยไปเลี้ยงดู ตวนเฟยดีใจมาก รักเวินอีเหมือนลูกแท้ ๆ 
    ฮ่องเต้เลื่อนเจินหวน จากหวั่นผิน เป็นหวั่นเฟย  แล้วเลือกวันมงคลประกอบพิธีแต่งตั้ง  ทว่าในวันแต่งตั้งปรากฎว่าชุดที่กรมวังฝ่ายในนำมาให้เจินหวนใส่นั้น เป็นชุดเดิมของฉุนหยวนฮองเฮา  ฮ่องเต้เห็นแล้วทรงพิโรธมาก  สั่งให้เจินหวนถอดชุดนั้นออกทันที แล้วสั่งกักตัวเจินหวนและทุกคนในตำหนักซุยอวี้เหวียน ไม่ให้ติดต่อกับคนข้างนอก  เจินหวนเพิ่งจะทราบเดี๋ยวนี้เองว่านางมีส่วนละม้ายคล้ายกันกันกับฉุนหยวนฮองเฮา และนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ฮ่องเต้โปรดปรานนางมากนับแต่แรกเห็น  และก็พิโรธนางมากที่นางใส่ชุดเดิมของฉุนหยวนฮองเฮา เพราะฉุนหยวนฮองเฮา เป็นสตรีเพียงนางเดียวที่หย่งเจิ้งทรงรักมาโดยตลอดจนบัดนี้ 
     เจินหวนเสียใจมาก นางเพิ่งรู้ว่าแท้จริงฮ่องเต้รักเพียงเงาร่างของฉุนหยวนที่อยู่ในตัวนาง ไม่ใช่รักตัวเจินหวน  จึงหมดอาลัยกับทุกอย่าง และล้มป่วยลง  คนในตำหนักพยายามจะให้ทหารยามข้างนอกไปตามหมอมาดูอาการของเจินหวน แต่ไม่มีใครยอมไปตามหมอ  ที่สุดพวกฮ่วนปี้ หลิวจู ฝ่าทหารออกไป หลิวจูวิ่งเข้าหาคมดาบจนตาย  ฮ่วนปี้วิ่งฝ่าออกไปตามหมอเวินสือชูมาตรวจอาการให้เจินหวนได้  ทหารยามรีบไปรายงานซูเป่ยเซิงขันทีคนสนิทของฮ่องเต้  ฮ่องเต้กริ้วมากที่ทหารยามฆ่าคนของเจินหวนจนตายไป สั่งให้ลงโทษทหารนั้นทันที  แล้วให้หมอรีบไปดูอาการของเจินหวน
     เจินหวนไม่มีกระใจจะมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่เวินสือชูพบว่าเจินหวนตั้งครรภ์แล้ว  เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น เจินหวนสงสัยว่าเป็นฝีมือของฮองเฮา เพื่อพบว่าตัวเองตั้งครรภ์ เพื่อความปลอดภัยของลูกในครรภ์ เจินหวนจึงขอให้ฮองเฮาเป็นคนดูแลนางจนกว่าจะคลอดโดยปลอดภัย  เมื่อรู้ว่าหลิวจูตาย เจินหวนตั้งใจว่าจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อแก้แค้นให้หลิวจูให้จงได้
     ฮองเฮาถูกไทเฮากำชับให้ดูแลครรภ์ของเจินหวนให้ดี  ทำให้ทำอะไรเจินหวนไม่ได้  หลิงหรงจึงวางแผนให้เจินหวนกระทบกระเทือนใจเพื่อจะให้นางแท้ง  เจินหวนเพิ่งจะทราบความจริงจากหมอเวินสือชูว่า ยาทาแผลที่นางได้จากหลิงหรง มีส่วนผสมของเซ่อเซียงที่ทำให้นางแท้งลูก  ทำให้เจินหวนแค้นใจมาก ที่อันหลิงหรงที่นางรักเหมือนน้องทำกับนางแบบนี้  จินซีกู๋กูบอกว่างเจินหวนควรจะดีใจที่ศัตรูในที่มืดปรากฎตัวออกมาแล้ว ทำให้นางไม่ต้องหวาดระแวงอีกต่อไป  จินซียังเตือนอีกว่า ในวังหลังนี้ ต่อให้เป็นพี่น้องแท้ ๆ ก็ยังกลายเป็นศัตรูกันได้
   เจินหยวนเต้าถูกกวาเอ่อเจียเอ้อหมิ่น พ่อของฉีกุ้ยเฟยใส่ร้ายว่าเห็นใจเหนียนเกิงหยาว จนถูกจับไปคุมขัง และเตรียมเนรเทศไปชายแดน  ทุกคนปิดไม่ให้เจินหวนรู้เรื่องนี้เพราะกลัวกระเทือนถึงครรภ์ แต่หลิงหรงกลับวางแผนให้เจินหวนรู้เรื่องนี้จนได้ หลิงหรงยังส่งคนเข้าไปในคุกวางยาเจินหยวนเต้าทำให้มีหนูมารุมกัดแทะ ติดกาฬโรคจนป่วยหนัก เจินหวนสะเทือนใจมากจนคลอดก่อนกำหนด 
    เจินหยวนเต้าไม่ตาย เพราะได้เวินสือชูรักษาจนสุดความสามารถ  ส่วนเจินหวนนั้นหลังจากคลอดองค์หญิงหลงเยว่ ก็ยกหลงเยว่ให้จิ้งเฟยไปเลี้ยงดู ส่วนนางก็ขออำลาจากวังหลัง ไปใช้ชีวิตในอาราม  นางหมดเยื่อใยในตัวฮ่องเต้แล้วโดยสิ้นเชิง 
 จิ้งเฟย กับองค์หญิงหลงเยว่

เจินหวนถูกจัดให้พักอยู่ในอารามใกล้กับบริเวณที่แม่ชีชงจิ้ง (อดีตซู่ไท่เฟย...เป็นอดีตสนมของคังซี เป็นพระมารดาของอ๋อง 17 )พำนัก  แต่กลับถูกแม่ชีจิ้งไป๋ที่มีหน้าที่ดูแลทั่วไปในอารามกลั่นแกล้ง ให้ไปพักที่ห้องพักเก่า ๆ ด้านหลังเขา  เจินหวนร่างกายยังไม่แข็งแรงเพราะเพิ่งคลอดลูกได้ไม่ถึงอาทิตย์  กลับถูกใช้ให้ทำงานหนักสารพัด  โดยเฉพาะพวกแม่ชีจิ้งไป๋จะคอยกลั่นแกล้งและเยาะเย้ยเจินหวนตลอดเวลา  ทำให้สุขภาพของเจินหวนย่ำแย่ลง ดีว่าเสิ่นเหมยจวงสั่งให้หมอเวินสือชูออกมาคอยดูแลเจินหวน และคอยส่งข่าวจากในวังมาให้เจินหวนทราบ

อ๋อง 17 มาหาเจินหวนที่อาราม แล้วมอบภาพเหมือนที่อ๋อง 17 เขียนขึ้น เป็นภาพของเสิ่นเหมยจวงและสนมจิ้งเฟย กำลังอุ้มชูองค์หญิงหลงเยว่  เจินหวนซาบซึ้งใจมาก   ฮองเฮาจงใจพาบรรดาพระสนมในวังมาไหว้พระที่อาราม เพื่อจะได้เยาะเย้ยเจินหวน  เจินหวนต้องอดทนอดกลั้นมากกับการเหยียดหยามของสนมฉีกุ้ยเหรินที่ตอนนี้ได้เลยเป็นฉีผินแล้ว  เสิ่นเหมยจวงทนดูไม่ได้ เข้าไปช่วยเหลือเลยโดนฮองเฮาสั่งให้คุกเข่าลงโทษข้าง ๆ เจินหวน ฮองเฮาพอใจมากที่เห็นเจินหวนตกต่ำถึงเพียงนี้

เจินหวนป่วยหนักไอไม่หยุด พวกแม่ชีจิ้งไป๋หาว่านางเป็นวัณโรค เลยขับไล่นางไปอยู่ที่กระท่อมบนยอดเขาหลิงหวินท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บ พวกจินซีพาเจินหวนที่ป่วยหนักออกจากอาราม ยังไม่ทันถึงที่พักเจินหวนก็หมดสติไป ฮ่วนปี้รีบไปตามอ๋อง 17 มาช่วยเหลือ อ๋อง 17 พาเจินหวนไปพักรักษาตัวที่บ้านพักของตนเอง ระหว่างที่เจินหวนเป็นไข้สูงหมดสติ อ๋อง17 ลงทุนไปตากหิมะให้ตัวเย็นแล้วกลับเข้ามากอดเจินหวนเพื่อหวังจะลดความร้อนในร่างกายของเจินหวนลง  ผลจากการทำเช่นนี้ทำให้อ๋อง 17 ป่วยนอนซมลุกไม่ขึ้น 

เจินหวนที่ได้เวินสือชูช่วยรักษาจนอาการดีขึ้น แวะไปเยี่ยมอ๋อง 17 นางเริ่มหวั่นไหวในความรักที่อ๋อง 17 มีไห้ แต่ยังพยายามหักห้ามใจไว้ แต่อ๋อง 17 ไม่ละความพยายามที่จะแสดงให้เจินหวนเห็นถึงความรักที่มีต่อเจินหวน ถึงขนาดไปยืนคอยเฝ้าดูเจินหวนนอกกระท่อม  ความจริงใจและความรักที่อ๋อง 17 ทุ่มเทให้สามารถพิชิตใจของเจินหวนได้ ในที่สุดเจินหวนตกลงใจรับรักของอ๋อง 17 และใช้ชีวิตร่วมกันในกระท่อมบนยอดเขา  โดยมีฮ่วนปี้ จินซี และซูไท่เฟยรับรู้เรื่องราวทั้งหมด

 (ที่หมดแล้วค่ะ โปรดติดตามเจินหวน ภาคหลัง ได้ในเอนทรี่ต่อไปค่ะ....)