爱在有情天 ฟ้านี้ลิขิตรัก

เรื่องนี้สร้างโดยเอทีวีของฮ่องกง เมื่อปี 2008  
นักแสดงนำของเรื่อง หม่าจิ้งเทา และเฉินซิ่วเหวิน

เนื้อเรื่อง(ไม่)ย่อ

เสิ่นโยวหราน เป็นผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ชื่อเสี่ยวเฉวียน  ซึ่งทุกคนในหมู่บ้านเป็นเครือญาติในตระกูลเสิ่นทั้งนั้น   หมู่บ้านนี้เคยมีชื่อเสียงจากการกลั่นเหล้าที่มีรสชาติเลิศ เพราะได้น้ำจากน้ำพุที่มีรสชาติพิเศษ แต่ต่อมาน้ำพุนี้แห้งลง ทำให้ทุกคนในหมู่บ้านต้องเลิกกลั่นเหล้า หันไปเช่านาของตระกูลซุนทำนา นับวันก็ยิ่งยากจนลงทุกวัน ๆ จากรุ่นพ่อของโยวหราน  มาสู่รุ่นของโยวหรานที่รับช่วงเป็นผู้ใหญ่บ้านต่อ ทุกคนยากจนจนไม่มีเงินพอจะไปสู่ขอผู้หญิงมาแต่งเป็นภรรยา

ในปีนั้นข้าวในนาทำท่าจะดี  ทุกคนในหมู่บ้านเลยพร้อมใจกันให้โยวหรานหาผู้หญิงมาแต่งเป็นภรรยาได้  แม่สื่อแนะนำหญิงที่ชื่อหยวนม่านชิงที่อาศัยอยู่ในตำบลลิ่วเหอ  โยวหรานเป็นคนซื่อสัตย์ ไม่อยากหลอกผู้หญิง เลยบรรจงเขียนจดหมายสุดฝีมือ ฝากแม่สื่อไปบอกคุณสมบัติของตัวเองตามที่เป็นจริง ว่าไม่ร่ำรวยอะไร ความรู้ก็น้อย ให้ฝ่ายหญิงพิจารณาดูด้วยตัวเอง อย่าหลงเชื่อแม่สื่อ

ม่านชิงอ่านจดหมายแล้ว รู้สึกอยากเห็นหน้าโยวหราน เลยลงทุนเดินจากตำบลในเมืองมาที่หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียน บังเอิญวันนั้นกองทัพแมลงลงกินข้าวในนา แล้วน้องชายของโยวหรานจุดไฟไล่แมลง ลมรุนแรงทำให้ที่นาทั้งหมู่บ้านวอดวายไปกับไฟ ทุกคนในหมู่บ้านต้องอดอยาก ไม่มีข้าวขาย ไม่มีเงิน  พอม่านชิงมาถึงขอพบโยวหราน โยวหรานเลยไม่ออกไปพบ  เพราะรู้ตัวว่าไม่มีเงินไปสู่ขอม่านชิงได้แล้ว ม่านชิงเลยกลับไป  แต่โยวหรานรู้สึกผิด เลยตามมาจะขอโทษ ก็ไม่พบม่านชิงแล้ว

(พระเอกนางเอกของเรื่อง เสิ่นโยวหราน (หม่าจิ้งเทา) หยวนม่านชิง (เฉินซิ่วเหวิน)
โยวหรานบอกให้ทุกคนในหมู่บ้านขุดหัวมันในนาขึ้นมา แล้วโยวหรานกับน้องขนเอาไปขายในเมืองลิ่วเหอ  ที่เมืองลิ่วเหอ กิจการค้าเกือบทั้งหมดเป็นของตระกูลซุน  วันที่โยวหรานเข้าไปในเมืองเป็นวันที่บ้านตระกูลซุนจัดฉลองวันเกิดให้นายรอง ซุนลี่พอดี  และวันนั้นซุนซิ่วตง ลูกสาวคนเดียวของซุนลี่ก็ตัดสินใจหนีไปกับชายที่ตัวเองรัก แต่ถูกจับกลับมาได้  คุณนายรองภรรยาซุนลี่เป็นผู้หญิงที่ฉลาดปราดเปรื่อง ดูคนเก่ง  ต้องการให้ลูกสาวรู้ความจริง  เลยให้ผู้ชายคนนั้นเลือกเอาระหว่างเงินก้อนหนึ่งกับตัวคุณหนูซิ่วตง  ชายคนนั้นเลือกเงิน ทำให้ซิ่วตงเสียใจมาก

ตระกูลซุนเป็นตระกูลที่ร่ำรวยมาก แต่มีผู้สืบตระกูลซุนเพียงสองคน คือซุนซิ่วฟง และซุนซิ่วตง ซึ่งเป็นลูกคุณนายรอง ซุนซิ่วฟงลูกชายถูกโจรดักปล้นและฆ่าตาย คุณนายรองสั่งให้เจียงเลี่ยงเหรินซึ่งเป็นน้องชายแท้ ๆ ของคุณนายรอง ไปจัดการหาที่ดินทำเลดีทำฮวงซุ้ยฝังลูกชาย  เลี่ยนเหรินไปเจอที่ดินที่เป็นที่ตั้งชุมชนเล็ก ๆ และมีโรงเรียนแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นโรงเรียนที่พ่อของหยวนม่านชิงจัดตั้งขึ้น   เลี่ยงเหรินเลยสั่งให้ทุกคนในที่ดินย้ายออกไปให้หมด เพราะนี่เป็นที่ดินตระกูลซุน  ทุกคนในที่ดินต้องการเวลาหาที่อยู่ใหม่ แต่เลี่ยงเหรินไม่สนใจ และสั่งคนของตนขับไล่คนที่อยู่เดิมออกไป  หยวนม่านชิงเป็นตัวตั้งตัวตี พาคนในชุมชนไปหาคุณนายรอง เล่าเรื่องให้ฟัง เพื่อขอความเป็นธรรม คุณนายรองเลยสั่งให้อิงกูคนสนิท จัดการไล่ทุกคนไป  ทุกคนในชุมชนโกรธมากและปะทะกับตระกูลซุนอย่างรุนแรงจนบาดเจ็บ  วันนั้นโยวหรานอยู่ในเหตุการณ์พอดี เห็นคนตระกูลซุนกำลังจะตีม่านชิง เลยเข้าไปขวาง จึงถูกตีจนสลบไป  พวกคนในชุมชนสู้ไม่ได้ก็ถอยหนีกลับไป  ต่อมาเลี่ยงเหรินเอาเงินไปฟาดหัวเพื่อไล่ทุกคนในที่ดินออกไปตามคำสั่งคุณนายรอง  แล้วลงมือรื้อทำลายโรงเรียนและบ้านในชุมชนจนหมด  พวกม่านชิงต้องอพยพไปอยู่ที่อื่น

ตระกูลซุน ก่อร่างสร้างตัวโดยซุนลี่ผู้เป็นนายรอง  แต่ซุนลี่ทำงานหนักไปจนกระทั่งป่วย กลายเป็นโรคทางสมองคล้ายคนปัญญาอ่อน ทำให้คุณนายรองต้องรับภาระดำเนินธุรกิจและดูแลทุกอย่างของบ้านซุนด้วยตัวเอง คุณนายรองเป็นคนฉลาด มีหัวทางการค้า เลยทำให้ธุรกิจบ้านซุนเจริญรุ่งเรืองขึ้นมาโดยตลอด  ต่อหน้าคนอื่นคุณนายรองดูจะเป็นคนมีเมตตาอารี แต่เบื้องหลังเธอทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้อย่างที่ตัวเองต้องการ  โดยมีอิงกูสาวใช้คนสนิทเป็นมือขวา หลังจากซุนซิ่วฟง ลูกชายคนเดียวของตระกูลซุนตายไป ภาระการสืบทอดตระกูลก็ตกอยู่กับซิ่วตงผู้เป็นลูกสาว คุณนายรองวางแผนให้ซุนซิ่วตงแต่งงาน หาคนมาเป็นสามีเพื่อสืบทอดภารกิจบ้านตระกูลซุน แต่ซิ่วตงไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย  และต่อต้านด้วย   เพราะซิ่วตงอยากเป็นอิสระ ไม่อยากอยู่บ้านตระกูลซุนทีมีแต่ความวุ่นวาย แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกัน เลยหนีออกจากบ้าน ไปพบคนในชุมชนเข้าพอดี ด้วยความโกรธคนในชุมชนเลยมาลงกับซิ่วตง จับเธอไปขังไว้  โยวหรานเห็นเหตุการณ์เข้าเลยตามไปช่วยซิ่วตงออกมา แล้วส่งกลับบ้านตระกูลซุนอย่างปลอดภัย  ทั้งหมดนี้ทำให้คุณนายรองพอใจในพฤติกรรมของโยวหรานมาก
 
(คุณหนูซุนซิ่วตงที่แสนจะเอาแต่ใจตัวเอง)

ซุนเฝิง พี่ชายซุนลี่ ถือตัวว่ามีบุญคุณท่วมหัวตระกูลซุน เพราะว่าเมื่อหนุ่ม ๆ ซุนเฝิงยอมตอนเป็นขันทีเพื่อหาเงินยี่สิบตำลึงมาให้ซุนลี่ตั้งต้นทำการค้า เมื่อตระกูลซุนเจริญมั่งคั่ง ซุนเฝิงถือว่าเป็นความดีความชอบของตัวเองทั้งนั้น  ตอนนี้ทายาทชายคนเดียวของตระกูลซุนตายไป ซุนเฝิงอยากเป็นใหญ่เลยจะยกเด็กที่ตนเองอุปการะให้เป็นทายาทบ้านซุน ด้วยการให้แต่งกับซิ่วตง คุณนายรองรังเกียจความคิดนี้ของซุนเฝิง  และบอกว่ามีคนที่คุณนายรองหมายตาให้ซิ่วตงไว้แล้ว

คุณนายรองบีบบังคับโยวหราน ให้ยอมแต่งเป็นเขยยู่จุย (เขยยิบจ่วย คือเขยที่แต่งเข้าสกุลฝ่ายหญิง ต้องใช้แซ่ฝ่ายหญิง ลูกที่เกิดมาใช้แซ่ฝ่ายหญิง คนจีนถือว่าผู้ชายที่แต่งเป็นเขยยิบจ่วยเป็นเรื่องน่าอับอายขายหน้ามาก ไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรี ผู้คนในสังคมจะดูถูกเหยียดหยามมาก)  โดยแลกกับการที่ตระกูลซุนจะอุปการะหมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนทั้งหมู่บ้าน ให้ทุกคนในหมู่บ้านอยู่ดีกินดี ไม่อดอยากอีก โยวหรานไม่ยินยอม คุณนายรองบอกให้กลับไปคิดให้ดี

 โยวหรานกลับถึงหมู่บ้าน ปรากฎว่าเนื่องจากความอดอยากทำให้เด็กในหมู่บ้านคนหนึ่งไปขุดเห็ดพิษมากิน แล้วเลยป่วยจนตายไปในอ้อมกอดของโยวหรานนั่นเอง   โยวหรานสะเทือนใจมาก คิดว่าเป็นเพราะตัวเองเป็นผู้ใหญ่บ้านที่ไม่ดีพอ ไม่สามารถทำให้ทุกคนในหมู่บ้านอยู่ดีกินดีได้   เลยเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น จึงตัดสินใจรับข้อเสนอคุณนายรอง  แม้ว่าทุกคนในหมู่บ้านจะคัดค้าน   แต่ว่าแม่ของโยวหรานบอกว่า ไม่ว่าโยวหรานจะแซ่อะไร ก็ยังเป็นลูกของนางเสมอ

โยวหรานเข้าไปอยู่บ้านซุน ทุกคนต่างรังเกียจที่โยวหรานชาติตระกูล ความรู้ และฐานะต่ำต้อย  โดยเฉพาะซุนซิ่วตงยิ่งชิงชังรังเกียจ เพราะคิดว่าโยวหรานยอมแต่งเป็นเขยตระกูลซุนก็เพราะต้องการเงิน มีเพียงคนเดียวในบ้านซุนที่ไม่รังเกียจโยวหรานคือคุณนายใหญ่ที่เป็นภรรยาแต่ในนามของซุนเฝิง  ที่ให้คำแนะนำในการอยู่ร่วมบ้านตระกูลซุน  ว่าให้ระวังตัวให้ดี ๆ

วันแต่งงานของโยวหรานกับซุนซิ่วตง  ซุนเฝิงไล่ตบตีคุณนายใหญ่กลางงานโดยไม่เกรงใจใคร  ด่าว่าคุณนายใหญ่เป็นชู้กับชายอื่นจนมีท้อง คุณนายใหญ่ยอมรับ คืนนั้นซิ่วตงที่รังเกียจโยวหรานมากไม่ให้โยวหรานเข้าหอ โยวหรานต้องไปนอนที่ห้องโถงแทน

คุณนายใหญ่โดนซุนเฝิงฆ่าตาย  แขวนประจานไว้ในห้องโถง รุ่งขึ้นทุกคนในบ้านรับรู้หมด  ซุนเฝิงให้เอาศพไปโยนทิ้งไว้กลางทุ่ง

ซุนลี่พ่อของซิ่วตงที่เหมือนคนปัญญาอ่อน วิ่งหนีหายไปจากบ้าน  โยวหรานตามไป เลยได้เจอศพคุณนายใหญ่ที่ถูกทิ้งไว้กลางทุ่ง ทนไม่ได้จึงต้องขุดหลุมฝังคุณนายใหญ่เอง โดยมีพ่อของซิ่วตงคอยช่วยบ้าง  คนบ้านซุนตามหาซุนลี่จนเจอพอพากลับไปซุนลี่ก็ไม่สบาย  โยวหรานโดนซิ่วตงด่าว่า และยิ่งเกลียดโยวหรานมากขึ้น และทำรุนแรงกับโยวหราน ด้วยการโยนเหล้าที่เป็นของที่แม่โยวหรานให้มาเป็นของขวัญ ทิ้งลงกับพื้น  โยวหรานเสียใจและทนไม่ได้แล้ว  เลยคิดจะไปจากตระกูลซุน

รุ่งขึ้นโยวหรานเก็บของ ออกจากบ้านซุนไป  บังเอิญได้พบกับหยวนม่านชิง  ทั้งสองได้คุยกันและถูกคอกันมาก ต่างฝ่ายต่างแนะนำกันให้อีกฝ่ายอดทน ม่านชิงยอมกลับบ้านไปอยู่กับแม่ ส่วนโยวหรานกลับไปอยู่กับซิ่วตง  ขณะเดียวกันซิ่วตงก็รู้ความจริงว่าโยวหรานเป็นคนช่วยฝังศพคุณนายใหญ่ให้ และคุณนายใหญ่เป็นคนที่ซิ่วตงรู้สึกดีด้วยมาตลอด  เธอจึงเริ่มรู้สึกดี ๆ กับโยวหราน เมื่อสองคนเข้าใจกันได้ ก็เลยตกลงใช้ชีวิตร่วมกันอย่างสงบ

ผ่านไปหนึ่งปี ซิ่วตงยังไม่ตั้งครรภ์ คุณนายรองส่งโยวหรานกับซิ่วตงไปตรวจร่างกายในเมืองกวางโจว ผลออกมาว่าซิ่วตงเป็นหมัน คุณนายรองกลัวว่าซุนเฝิงที่หาโอกาสจ้องฮุบอำนาจในตระกูลซุนตลอดมาจะรู้ความจริง เลยวางแผนให้โยวหรานไปนอนกับหญิงอื่น เมื่อมีลูกก็ให้ซิ่วตงเลี้ยงเป็นลูกตัวเอง  โยวหรานกลัวจะเป็นการทำร้ายจิตใจซิ่วตง เลยไม่รับปาก แต่เมื่อซิ่วตงรู้ความจริงว่าตัวเองเป้นหมัน กลับเสียใจมากมาย โยวหรานก็เลยรับปากจะทำตามแผนคุณนายรอง

โยวหรานและหญิงคนนั้นต่างถูกปิดตา สั่งห้ามพูดคุยออกเสียงกันเด็ดขาด  ทั้งคู่ได้อยู่ร่วมกันแค่เจ็ดวัน แต่โยวหรานกลับรู้สึกลึกซึ้งกับหญิงนิรนามคนนี้มาก ทั้งรู้สึกผิด และรู้สึกโหยหา หลังจากผ่านไป  ซิ่วตงรู้ความจริง อาละวาดมากมาย และเริ่มหวาดระแวงในตัวโยวหราน  แต่ก็ยอมทำตามแผนของคุณนายรอง โดยแกล้งทำเป็นมีท้อง และท้องโตขึ้นทุกวัน ๆ เพื่อตบตาทุกคนในตระกูลซุน  และเมื่อได้รู้ความจริงว่า โยวหรานแอบชอบผู้หญิงนิรนามคนนั้นแล้ว ก็อาละวาดยกใหญ่ เพราะตอนนี้ซิ่วตงรักโยวหรานเข้าแล้ว

ที่แท้หญิงคนนั้นคือม่านชิง ที่ถูกจวงหนิงจับตัวมา เพราะแม่ของม่านชิงติดหนี้มหาศาล เลยโดนจวงหนิงบีบบังคับให้ม่านชิงต้องยอมนอนกับโยวหราน หลังจากนี้จะปล่อยม่านชิงกับแม่ให้เป็นอิสระ ม่านชิงไม่รู้ว่าตัวเองนอนกับใคร แต่รู้สึกลึกซึ้งเป็นพิเศษกับผู้ชายคนนี้  เมื่อม่านชิงท้อง ถูกส่งไปอยู่กับน้าเฉียวที่เป็นหญิงตาบอดปากร้ายแต่ใจดี  จนกระทั่งใกล้คลอด ม่านชิงไม่อยากให้ลูกกับคนอื่นก็เลยหนี แต่หนีไม่รอด ที่สุดคลอดลูกแฝดชายหญิง  ตระกูลซุนมารับตัวเด็กไป  ม่านชิงสลบไปแต่น้าเฉียวหลอกโยวหรานว่า ม่านชิงตายไปแล้ว โยวหรานเสียใจมาก

โยวหรานอุ้มลูกมาส่งให้ซิ่วตง ซิ่วตงรับไว้แต่ลูกชาย แต่ลูกสาวนั้นซิ่วตงแสลงใจเพราะนึกไปถึงแม่ของเด็กที่โยวหรานหลงรักทั้งที่ไม่รู้ว่าเป็นใครด้วยซ้ำ  เลยสั่งให้เอาไปทิ้ง ไม่อย่างนั้นจะไม่ยอมเล่นละครนี้อีก  โยวหรานไม่ยอม เลยโดนทุบหัวจนสลบ แล้วคุณนายรองก็สั่งให้คนสนิทเอาเด็กไปโยนทิ้งเพื่อเอาใจซิ่วตง 

ลูกของโยวหรานชื่อเทียนจู้ ซิ่วตงเลี้ยงลูกอย่างดี ทุกคนในบ้านซุนตามใจเด็กคนนี้มากจนเด็กเสียคน  โยวหรานพยายามจะสอนลูกแต่ก็ไม่มีโอกาสเลยเพราะคุณนายรองแย่งเอาไปดูแลเองจนหมด  และเพื่อไม่ให้โยวหรานมาวุ่นวายกับเทียนจู้ คุณนายรองเลยส่งโยวหรานไปคุมการทำเหมืองที่กำลังมีปัญหา  ปรากฎว่าโยวหรานได้พบกับม่านชิงอีกครั้ง และเมื่อมีเหตุการณ์เหมืองถล่ม ทั้งสองไปติดอยู่ในเหมืองด้วยกัน และมีความรู้สึกที่คุ้นเคยกันอย่างประหลาด โยวหรานรู้สึกดีมากกับม่านชิง และกลับนึกถึงหญิงนิรนามผู้เป็นแม่ของเทียนจู้ที่ตายไป  

น้าเฉียวที่ป่วยหนัก อยากจะให้ม่านชิงรู้ความจริงว่าชายคนที่เธอมีอะไรด้วยคือใคร และลูกอยู่ที่ไหนจึงเค้นถามความจริงจากจวงหนิง ซึ่งเป็นคนที่น้าเฉียวเคยช่วยชีวิตไว้  จวงหนิงรักน้าเฉียวเหมือนญาติแท้ ๆ จึงยอมบอก  น้าเฉียวตามมาหาม่านชิงที่เหมือง  และได้พบว่าม่านชิงกับโยวหรานได้พบกันอีก  รู้สึกดีใจแทนม่านชิง  ยังไม่ทันได้บอกเรื่องลูก น้าเฉียวก็จากไปอย่างสงบ

ด้านซิ่วตง หลังจากมีข่าวว่าโยวหรานติดอยู่ในเหมือง ก็ร้อนใจมาก ยิ่งได้ยินเทียนจู้พูดจาก้าวร้าว ดูถูกพ่อบังเกิดเกล้าของตัวเอง ก็รู้สึกผิดกับโยวหราน เพราะที่ผ่านมาซิ่วตงไม่เคยแสดงท่าทีให้เกียรติ ไม่เคยยกย่อง ไม่เคยดูแลเอาใจใส่โยวหรานเลย ทั้งที่โยวหรานเป็นสามีที่ดีทุกอย่าง ทุกคนในบ้านเธอดูถูกโยวหรานมาตลอด  เธอจึงตัดสินใจพาเทียนจู้ไปหาโยวหรานที่เหมือง  ตอนนี้เธอรู้ตัวแล้วว่าเธอรักโยวหรานสุดหัวใจ

(ซิ่วตงรู้ตัวว่ารักโยวหรานเข้าแล้ว) 
 ที่เหมืองแห่งนี้ ซิ่วตงได้รู้จักกับม่านชิง ที่เป็นครูผู้เสียสละ ยอมทนลำบากเพื่อสอนเด็ก ๆ อยู่ที่เหมืองนี่  ทุกคนในเหมืองแห่งนี้รักม่านชิง  รวมทั้งซิ่วตงก็รู้สึกชอบม่านชิงมาก  เลยขอให้ม่านชิงไปเป็นครูสอนเทียนจู้ที่บ้านตระกูลซุน เพราะเทียนจู้เข้ากับม่านชิงได้ดีมาก  

โยวหรานพาลูกเมีย และครูม่านชิงกลับลิ่วเหอด้วยกัน และได้แวะไปที่หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนที่โยวหรานจากมาถึง 8 ปีเต็ม  ทุกคนที่หมู่บ้านดีใจและต้อนรับขับสู้โยวหรานกับซิ่วตงอย่างดีที่สุด ซิ่วตงแรก ๆ ทนกับความลำบากไม่ได้คิดจะไปจากหมู่บ้าน แต่ม่านชิงแนะนำให้เธอพยายามเรียนรู้และรู้จักโยวหราน  ในที่สุดซิ่วตงเข้ากับแม่ของโยวหรานได้ดี  ได้ยินได้ฟังเรื่องที่เธอไม่เคยรู้มาก่อนเกี่ยวกับโยวหราน แม่ของโยวหรานป่วยหนักอยู่แล้ว เมื่อลูกชายพร้อมสะใภ้และหลานมาเยี่ยมได้ไม่นาน ก็จากโลกนี้ไปอย่างสงบ

โยวหรานจัดการศพแม่เสร็จ ก็พาทุกคนกลับตระกูลซุน  พอคุณนายรองเห็นม่านชิง ก็สั่งห้ามไม่ให้ม่านชิงมาสอนหลานชาย  ซิ่วตงขัดใจแม่เป็นครั้งแรกและใช้กลอุบายจนม่านชิงได้เป็นครูส่วนตัวของเทียนจู้  และเทียนจู้ก็นิสัยดีขึ้นเรื่อย ๆ ซิ่วตงพอใจมาก และถือว่าม่านชิงคือเพื่อนสนิทของเธอคนหนึ่ง

จวงหนิงจับตัวโจรที่ปล้นฆ่าซิ่วฟงเมื่อสิบปีก่อน มามอบให้คุณนายรองจัดการ คุณนายรองจึงถึอว่าจวงหนิงมีบุญคุณ และร่วมลงทุนทำการค้ากับจวงหนิง  แต่อิงกูที่เป็นน้าแท้ ๆ ของจวงหนิงไม่ไว้ใจจวงหนิง เกรงว่าจะเข้ามาทำเรื่องร้ายกับตระกูลซุน ซึ่งก็เป็นความจริง เพราะจวงหนิงวางแผนจะล้างตระกูลซุนทั้งตระกูล

จวงหนิงเข้าออกบ้านซุนได้ตามสบาย  และวางแผนทำลายตระกูลซุนโดยหลอกให้ตระกูลซุนระดมเงินจากพ่อค้าคนอื่น ๆ ไปลงทุนอีกต่อเพื่อเอากำไร แรก ๆ ก็ได้กำไรดี ต่อมาก็ยุยงให้น้องเขยของตระกูลซุนโกงเงินของบ้านซุนไป รวมทั้งยังวางแผนร้ายต่าง ๆ อีกมากมาย  จนตระกูลซุนที่เคยร่ำรวย เหลือแต่เปลือก แต่คุณนายรองกลับไม่รู้ตัวเลยเพราะหลงไว้ใจจวงหนิง 


จวงหนิงหลงรักม่านชิง เพียรขอแต่งงานกับม่านชิงหลายครั้ง แต่ม่านชิงไม่รับปาก เพราะในใจเธอมีแต่ผู้ชายคนแรกคนนั้น  จวงหนิงเลยบอกความจริงให้ทราบว่าผู้ชายคนที่ม่านชิงอยู่ด้วยในคืนนั้นคือโยวหราน  ให้ม่านชิงเลือกความสุขของตัวเอง ม่านชิงเลยคิดจะพาเทียนจู้หนีไปจากตระกูลซุน แต่เมื่อเห็นซิ่วตงที่รักเทียนจู้มากมายขนาดนั้น ก็ทำไม่ลง  สุดท้ายก็ตัดสินใจว่าจะให้เทียนจู้อยู่กับตระกูลซุนต่อไป และเธอจะตัดใจไปเอง โดยจะแต่งกับจวงหนิงและไปจากตระกูลซุน

จวงหนิงรู้ดีว่าม่านชิงรักโยวหราน แม้ไม่อยากทำร้ายม่านชิงอีกต่อไป รวมทั้งยังรู้สึกดี ๆ กับโยวหรานด้วยที่เป็นคนมีน้ำใจ แต่ก็อยากทำลายทุกคนในตระกูลซุน ก็เลยวางแผนบอกความจริงให้โยวหรานทราบว่าผู้หญิงที่เป็นแม่ของเทียนจู้ยังไม่ตาย และคนนั้นคือหยวนม่านชิง  โยวหรานดีใจมาก กอดม่านชิงแนบแน่น จวงหนิงวางแผนไว้ให้ซิ่วตงมาเป็นภาพนี้เต็ม ๆ ตา   คุณนายรองสั่งให้จับโยวหรานกับม่านชิงใส่กระชุ แห่ประจานรอบหมู่บ้าน ก่อนเอาไปถ่วงน้ำตามประเพณี    
   

ซิ่วตงสุดที่จะทนกับเรื่องนี้ต่อไปได้  เลยแฉต่อหน้าทุกคนในหมู่บ้านว่าสองคนนี้ไม่ได้เป็นชู้กัน และเทียนจู้ก็เป็นลูกของโยวหรานกับม่านชิง และคืนเทียนจู้ให้ ทั้งยังสั่งให้ปล่อยสองคนนี้เป็นอิสระ  โยวหรานจึงพาม่านชิงกับเทียนจู้กลับไปอยู่ที่หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียน และกลับไปใช้แซ่เสิ่นตามเดิม  และจัดพิธีแต่งงานตามประเพณีกับม่านชิง  และต่อมาไม่นาน อากู่พ่อบ้านของตระกูลซุน ก็พาลุกสาวฝาแฝดของโยวหรานมาคืน  พร้อมกับเปิดเผยว่าตนเองเป็นคนเลี้ยงเสี่ยวหยวนไว้ เพราะไม่อาจต้ดใจทิ้งเด็กได้ลง  ทุกคนได้อยู่ร่วมกันพ่อแม่ลูก

ส่วนซิ่วตง หลังจากแยกทางกับโยวหราน วัน ๆ ก็เอาแต่หมกตัวในห้อง นั่งปักผ้า ไม่สนใจกับอะไรทั้งนั้น ทิ้งทุกอย่างให้คุณนายรองรับไปเต็ม ๆ คุณนายรองเพิ่งได้รู้ว่าบ้านตระกูลซุนถูกโกงจนแทบจะเหลือแต่เปลือก  ซุนเฝิงเห็นบ้านซุนจะล่มสลาย ก็เลยขอแบ่งสมบัติของตระกูลซุนครึ่งหนึ่ง แล้วหอบสมบัติขึ้นรถหนีไป แต่ระหว่างทางไปเจอโจรกลุ่มเดียวกับที่เคยปล้นซุนซิ่วฟงเมื่อสิบปีก่อน ถูกปล้นจนหมดตัว แล้วยังถูกจับแก้ผ้าประจานด้วย จึงได้รู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนของจวงหนิงที่จะแก้แค้นแทนซือหวี่ ซึ่งก็คือคุณนายใหญ่ที่ถูกซุนเฝิงฆ่าตายเมื่อสิบปีก่อน ขณะที่จวงหนิงจะฆ่าซุนเฝิง โยวหรานมาพบเลยช่วยซุนเฝิงไว้  จวงหนิงเห็นแก่ที่โยวหรานเคยมีน้ำใจช่วยฝังคุณนายใหญ่ เลยไว้ชีวิตซุนเฝิงก่อน 

โยวหรานพาซุนเฝิงมาส่งที่บ้านตระกูลซุน  แต่ไม่ได้พบกับซิ่วตงเพราะคุณนายรองขับไล่ไสส่ง  คุณนายรองจ่ายเงินให้คนรับใช้ทุกคนและบอกให้ไปจากบ้านซุนน้องเขยของตระกูลซุนที่แซ่เหอ ก็ยักยอกเงินไปอีกจำนวนมหาศาล ทำให้ตระกูลซุนไม่มีเงินจ่ายหนี้ หมดเนื้อหมดตัวแล้ว  ในที่สุดคุณนายรองเหลือเพียงอากู่ กับอิงกู สองคนเก่าแก่ที่จงรักภักดี ไม่ยอมไปไหน  แล้วกลุ่มโจรซึ่งฆ่าซุนซิ่วฟง ที่คุณนายรองเคยคิดว่าจวงหนิงจัดการฆ่าไปแล้ว ก็โผล่มา ฆ่าฟันทุกคนในบ้านตระกูลซุน ทุกคนหนีตายกันหมด  กลุ่มโจรใช้ปืนไล่ยิงผู้คนตามถนนตามอำเภอใจ คุณนายรองกับนายรองพากันหนี แต่หนีไปไหนไม่รอด เลยตัดสินใจกลับมาที่บ้านซุน

ที่บ้านซุน  จวงหนิงพร้อมสมุนรออยู่แล้ว  จวงหนิงจัดการสังหารซุนเฝิง คุณนายรองมาถึงพร้อมกับซุนลี่  จวงหนิงเลยเปิดเผยว่า ตนเองคือลูกชายของซุนลี่ที่เกิดจากน้องสาวของอิงกูเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน แล้วโดนซุนลี่ไล่ออกจากบ้าน แม่ของจวงหนิงฆ่าตัวตาย จวงหนิงจึงกลับมาแก้แค้น ทวงสิทธิ์ทุกอย่างในตระกูลซุนคืน  หลังจากเปิดเผยความจริงแล้ว จวงหนิงก็ยิงคุณนายรองและซุนลี่อย่างเลือดเย็น แล้วเดินออกจากซากบ้านตระกูลซุนไป

ส่วนซุนซิ่วตง หลังจากโจรบุกเข้าบ้าน  โยวหรานก็ตามเข้าไปช่วยออกมาได้ทันเวลา ระหว่างที่หลบหนีโจรนั่นเอง เทียนจู้ก็โผล่มา ซิ่วตงคิดถึงเทียนจู้มาก ตรงเข้าไปกอด แล้วก็ถูกยิง  โยวหรานพาลูกกับซิ่วตงหลบหนีไปจนถึงชายป่า ซิ่วตงสารภาพความรู้สึกในใจของตนเอง แล้วก็สิ้นใจในอ้อมกอดของโยวหราน

กองทัพญี่ปุ่นบุกเข้าประเทศจีน  เกิดความวุ่นวายไปทั่ว แม้แต่ที่หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนทุกคนหนีกระจัดพลัดพรายกันไป  ม่านชิงพาเสี่ยวหยวน ลูกสาวที่เหลืออยู่ หลบหนี และตามหาโยวหรานตลอดเวลา จนกระทั่งสงครามสงบลง ม่านชิงพาลูกกลับไปที่หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียน  ได้พบกับน้องชายของโยวหรานแต่โยวหรานก็ยังไม่กลับมา  วันคืนผ่านไป  ที่สุดเทียนจู้กลับมาพบม่านชิง  และเล่าให้ฟังว่าพ่อพาหลบหนีภัยสงครามและบาดเจ็บสาหัส เสียชีวิตแล้ว

ม่านชิงไม่เชื่อ  และได้ไปที่กระท่อมร้างริมน้ำที่เมืองกวางโจว ที่ซึ่งม่านชิงและโยวหรานเคยมีความสัมพันธ์กัน และที่นั่น เธอได้พบกับโยวหรานในที่สุด

.................................
เล่าเนื้อเรื่องยาวมากตามเคย ที่เล่านี่เพราะกลัวว่าถ้าปล่อยนานไปตัวเองจะลืมเนื้อเรื่องหมด เลยเล่าไว้เพื่อเตือนความทรงจำจขบ.เอง  สำหรับท่านที่เคยดูแล้วผ่านไปก็ได้นะจ๊ะ

ความเห็นส่วนตัว  ที่เสนอเรื่องนี้ แม้ว่าจะเป็นเรื่องเก่าที่เคยฉายในเมืองไทยแล้ว แต่ตอนนั้น จขบ.ไม่ได้ดูเลย เพิ่งมาได้ดูเมื่อไม่กี่เดือนมานี่เอง แล้วก็ชอบนักแสดงทั้งคู่  ทั้งหม่าจิ้งเทา และเฉินซิ่วเหวิน 

สำหรับหม่าจิ้งเทานี่ เป็นดาราที่จขบ.ติดตามดูมาหลายเรื่องแล้ว  พี่หม่าของเราเวลาเล่นหนังชอบ...(ขออภัย)...แหกปากตะโกน....มาก ๆ เลย  ในบทที่แสดงอารมณ์มาก ๆ เช่นโกรธมาก ๆ หรือไม่ได้ดั่งใจ  จะชอบตะโกนจนเสียลุคหมดเลย ไม่ว่าเสียวหม่าเกอจะเล่นบทอะไร ก็ต้องตะโกน  ทั้งที่ไม่ต้องตะโกนขนาดนั้นก็ได้  เฮียแกก็ชอบจะตะโกนเสียจริง บางทีเราก็รู้สึกรำคาญกับการแหกปากโวยวายของแกมาก ๆ (ใครที่เคยดูตำนานรักดอกเหมยทั้งสามตอนที่หม่าจิ้งเทาเล่น  จะเห็นคาแร็คเตอร์ขี้โวยวายนี่ชัดเจนมาก ไม่ว่าจะเล่นเป็นท่านชายฮ่าวเจิน  คุณชายเหอซื่อเหว่ย หรือจิตรกรขี้วีนคนนั้น โวยวายตลอดทั้งสามเรื่องเลย)

แต่พอมาดูเรื่องนี้ ขอบอกว่าพลิกความคาดหมาย  ทั้งเรื่องไม่มีตอนที่เฮียตะโกนโวยวายด้วยความหงุดหงิด ไม่ได้ดั่งใจอีกเลย ดูเหมือนเฮียแกจะพัฒนาบุคลิกไปแล้ว  ทำให้เราชอบมากสำหรับเรื่องนี้  ทั้งที่ตลอดเรื่อง  เสิ่นโยวหรานนี่ต้องโดนดูถูกเหยียดหยามสารพัด แต่หม่าจิ้งเทาแสดงออกทางสีหน้าเรียบเฉยสนิท มีแต่แววตาที่แสดงอารมณ์มาก ประมาณว่าอดทนสุด ๆ เพื่อทุกคนที่ตนรัก
เลยทำให้จขบ. ติดใจ และชอบบทบาทของหม่าจิ้งเทาในเรื่องนี้เป็นพิเศษ 

เฉินซิ่วเหวิน ไม่ต้องเอ่ยเลย เล่นได้ดีมาก  เคยดูตอนเล่นเป็นมู่กุ้ยอิง (คู่กับเจียวเอินจวิ้น) และอีกหลายเรื่อง เล่นได้ดีทุกเรื่อง  ไม่รู้สึกแอ๊บเลย ทำให้เรารู้สึกว่าบุคลิกของหยวนม่านชิงในเรื่องก็คือเฉินซิ่วเหวิน   

ดาราอื่น ๆ ในเรื่อง คุณภาพคับแก้วของฮ่องกงทั้งนั้น  เรื่องนี้ดาราส่วนใหญ๋เกือบทั้งหมดพูดกวางตุ้ง ยกเว้นหม่าจิ้งเทาคนเดียวที่พูดจีนกลาง เพราะเฮียแกคงพูดกวางตุ้งมิได้ 

ยังมีหนังของหม่าจิ้งเทาที่เล่นคู่กับเฉินซิ่วเหวินอีกเรื่อง ท้องเรื่องในยุคสาธารณรัฐ ช่วงญี่ปุ่นบุกจีนเหมือนกัน แต่เรื่องนั้นยาวมากกกกกก ไม่สามารถย่อยหมด คงต้องผ่าน ถ้าใครสนใจไปหาดีวีดีมาดูก้ได้นะ ห้าแผ่นมั้ง....เรื่องแผ่นดินรักแผ่นดินเลือด หรืออะไรนี่แหละ ใครรู้ชื่อช่วยบอกด้วยนะจ๊ะ