เมื่อตัดสินใจเกษียนก่อนเวลา อันควร ผ่านมาเกือบสองเดือนละ กับการกลายเป็นคนว่างงานในยุคโควิทแบบนี้   ทำงานวันสุดท้ายวันที่ 30 มิถุนายน 2564 จบชีวิตการทำงานอันแสนยาวนาน ยี่สิบกว่าปี เราทำงานนี้เป็นงานแรก ตั้งแต่เรียนจบมหาลัย และก็ทำยาวนานเรื่อยมา ค่อยๆขยับตำแหน่ง จากพนักงาน เป็นหัวหน้า และตำแหน่งสุดท้ายคือผู้จัดการ แต่เมื่อองค์กรมีการเปลี่ยนแปลง เราเองต้องตัดสินใจ สุดท้ายก็เลยตัดสินใจขอเป็นฝ่ายไป เพื่อให้เขาเปลี่ยนแปลงง่ายขึ้น โดยไม่ต้องกังวลอยู่กับคนเก่าแบบเรา จริงๆก็ถึงเวลาที่เหมาะสมแล้วล่ะ อายุก็ไม่ใช่น้อย และเราเองก็เคยคิดไว้ว่าถ้าอายุเท่านี้ เราจะเกษียนตัวเอง ก็ถือว่าได้ทำตามสิ่งที่ตั้งใจไว้     หลังจากออกจากงาน ในยุคโควิท ที่ออกไปไหนมาไหนก็ลำบาก วันๆหนึ่งผ่านไปอย่างเชื่องช้าจริงๆ เหมือนชีวิตวนเวียนไปแบบเดิมๆ เริ่มจาก ตื่นนอนมา ดื่มน้ำอุ่นผสมมะนาว 1 แก้ว ให้อาหารหมา มีหมาชิสุห์ 6 ตัว ถ้าขยันก็จะทำกับข้าวกินเอง ถ้าขีเกียจก็จะออกไปซื้อแกงถุง แต่ส่วนมากจะขี้เกียจ  ถ้าต้องออกจากบ้านไปซื้อกับข้าว หลังจากให้อาหารหมาเสร็จ ก็จะอาบน้ำแต่งตัว ไปซื้อกับข้าวกลับมา กินข้าวกินปลาก็นั่งโต๊ะเปิดคอม ดูโน่นนี่เรื่อย ไปจนหมดวัน ให้อาหารหมามื้อเย็น ต่อด้วยอาหารตัวเอง ตั้งใจอยากจะออกกำลังกาย แต่ไม่ได้ทำสักที เสร็จแล้ว เก็บกวาดบ้าน เตรียมตัวอาบน้ำ นั่งดูหนังสักเรื่อง แล้วก็เตรียมตัวนอน จริงๆการได้ออกไปข้างนอกบ้างก็ช่วยให้รู้สึกผ่อนคลายนะ การที่ต้องอยู่แต่ในบ้าน แถมยังหาอะไรทำให้ตัวเองไม่เบื่อยังไม่ได้ มันจะรู้สึกไร้ค่าสุดๆ  ใช้ชีวิตแบบนี้มา เดือนกว่าๆ คิดขึ้นมาได้ว่า เรามี Blog อยุ่นี่นา ห่างหายไปเกิน 5 ปีแล้วมั้งถ้าจำไม่ผิด เอาเวลาว่างมาอัพเดตเรื่องราว หรือ แบ่งปันอะไรในชีวิต ให้ใครๆได้รับรู้ กับชีวิตอีกแบบหนึ่ง ของคนๆคนหนึ่ง ดีกว่า เพิ่งเขียนวันแรกหลังจากหายไปนาน คิดอะไรไม่ค่อยออก เด๊่ยวค่อยๆคิดแล้วมาเขียนใหม่ละกันนะ บล็อกนี้ถือว่าซ้อมมือวันแรก 
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [