ความทรงจำใต้ต้นมะเฟือง  มะเฟืองที่บ้านเริ่มออกผลมาสักพักใหญ่ๆแล้วค่ะ และผลดกมากเหมือนทุกปี จนต้องปล่อยให้ร่วงใต้ต้นเต็มไปหมด เก็บกินไม่ไหว ก็เลยโพสเฟสบุ๊คเกี่ยวกับประโยชน์ของมะเฟือง โดยเลือกเฉพาะข้อที่ว่า ช่วยกล่อมประสาทช่วยให้หลับสบาย และช่วยผ่อนคลายความเครียด แถมท้ายว่า ถ้าใครอยากได้ให้มาเอาที่บ้านได้ 55 หลายๆคนเลยมาแนะนำให้เก็บไปขาย แต่เอาไว้ก่อนละกัน ยังไม่พร้อมจะเป็นแม่ค้า   สำหรับความทรงจำ ที่มีกับต้นมะเฟืองต้นนี้ก็คือ ใต้ต้นมะเฟืองเป็นที่ฝังข้าวตู น้องหมาพันธ์ไทยหลังอานของเรา ที่จากไปเมื่อ 7 ปีก่อน จำได้ว่าตอนที่น้องนอนป่วยด้วยไข้หัดสุนัข เป็นช่วงเวลาที่ แสนทรมานสำหรับเจ้าของอย่างเรา ช่วงพักกลางวันของทุกวัน เราจะขับรถจากที่ทำงาน ซึ่งไม่ไกลจากบ้านมาก กลับมาบ้าน เพื่อมาดูแลเขา จนวันสุดท้ายที่จากไป ถึงแม้จะผ่านมานานหลายปี แต่ยังจำความรู้สึกตอนนั้นได้เสมอ คิดถึงแล้วก็เศร้าทุกครั้งเลย    เมื่อวานคิดขึ้นมาได้ว่า มีน้องที่ทำงานเก่าคนนึงที่ค่อนข้างสนิท เขาชอบกินมะเฟือง ก็เลยถือโอกาสเก็บมะเฟืองไปฝากเขา มีดราม่าเล็กน้อยคือเราบอกน้องล่วงหน้าแล้ว ว่าจะเก็บไปฝาก แต่ไม่ได้บอกวันเวลาสถานที่ที่จะเอาไปให้ เมื่อวานเก็บเสร็จ ก็ล้างทำความสะอาดเรียบร้อย กะว่าน้องเอาไปกินได้เลย เสร็จแล้วใส่ถุง ขับรถไปจอดหน้าบริษัทเก่า เดินหิ้วถุงมะเฟือง เอาไปฝากไว้ที่ป้อมยาม จะได้ไม่ต้องให้น้องเขาเสียเวลางานออกมาเอา พอยามเห็นเราเท่านั้นแหละ ตกใจ ยกมือไหว้กันแทบไม่ทัน เราบอกฝากของให้น้องซึ่งเป็นลูกน้องเก่าของเราด้วย เขาก็รับไปแบบงงๆ แล้วก็ถามสารทุกข์สุขดิบ ตามประสา คนที่เคยเห็นกันมานาน และพยายามจะเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น หลังจากที่เราออก และมีผู้บริหารใหม่มาแทน ซึ่งเราก็เลี่ยงที่จะอยู่ฟัง เพราะเราก็พอทราบมาบ้างแล้วหลายเรื่อง จากการที่ลูกน้องเก่า หรือเพื่อนร่วมงานเก่ามักจะไลน์ หรือไม่ก็โทรมาบ่นให้ฟัง ก็เลยขอตัวกลับบอกว่าต้องรีบไปธุระ แต่ก็ดราม่าจนได้ พอขึ้นรถเท่านั้นแหละ น้ำตามันก็ไหลออกมา คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ สถานที่ที่เราขับรถมาทำงาน ทุกวัน มานานเป็นสิบๆปี แต่มาวันนี้ เราเหมือนเป็นคนนอกไปแล้ว สำหรับสถานที่นี้ ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดก็เป็นไปตาม ที่มันต้องเป็น เปลี่ยนผู้บริหาร ทุกอย่างก็ต้องเปลี่ยนแปลงตาม เป็นเรื่องที่ต้องทำความเข้าใจ แต่คงต้องใช้เวลาสักพัก สำหรับคนเก่าที่ยังทำงานอยู่ ส่วนเราก็เหลือ เพียงแค่ความทรงจำ ที่สักวันคงต้องลืมเลือนไปในที่สุด 
|
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [