สรุปการเรียนเทอมแรกใน Business School ที่ฝรั่งเศส เราใช้ชีวิตอยู่ที่ฝรั่งเศสมาได้ 3 เดือน แต่เหมือนอยู่มานานหลายปีแล้ว เพราะรู้สึกว่าตัวเองต้องทำหลายอย่างไปหมด จะรู้สึกตัวว่าตัวเองอยู่มาได้ไม่นานก็ตอนมีคนถามว่ามาอยู่ที่นี่มานานเท่าไหร่แล้ว ตอนนี้เทอมแรกของการเรียนปริญญาโทด้านการเงินที่ Business School ก็จบลงแล้วด้วยความลำบากยากเข็ญ 5555 ก่อนมาเรียนที่นี่ เพื่อนๆ ที่ทำงานที่เขาเรียนปริญญาโทที่ต่างประเทศมาก่อน แต่เป็นหลักสูตร LLM หรือปริญญาโททางด้านกฎหมาย ต่างบอกว่าการมาเรียนปริญญาโทที่ต่างประเทศนี่เป็นช่วงชีวิตที่ดีมากๆ มีเวลาไปเที่ยว ได้ใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ เรื่องการเรียนเขาไม่ค่อยพูดถึงเท่าไหร่ 5555 เราก็เชื่อครึ่งนึง เพราะเรากำลังจะเรียนหลักสูตรต่างจากเขา เนื้อหาและระบบการเรียนไม่เหมือนกัน และก็ต่างกันจริงๆ ต่างกันมากด้วย การเรียนสายบริหารไม่ว่าจะที่ไหนก็แล้วแต่ เราเชื่อว่าสิ่งที่นักเรียนทุกคนต้องเจอคือการทำโปรเจคกลุ่ม การพรีเซนต์งาน ซึ่งเป็นสิ่งที่ต้องใช้เวลานอกชั้นเรียนประมาณนึงเลย ในการพูดคุย ประชุมงานภายในกลุ่ม ทำ power point เตรียมพรีเซนต์ต่างๆ นานา และไม่ได้ทำแค่วิชาเดียว แต่ในหลายๆ วิชาต่างประเมินผลการเรียนจากการทำโปรเจคกลุ่ม มากกว่าการสอบข้อเขียนปกติ ซึ่งหากเทียบกับการเรียนกฎหมายที่ส่วนใหญ่จะเป็นการนั่งฟัง Lecture ถกประเด็นภายในห้อง แล้วก็สอบข้อเขียนซะส่วนมาก มันจะทำให้ช่วงเวลาระหว่างเทอมมันมีความผ่อนคลายมากกว่าประมาณนึง แต่จะไปหนักช่วงสอบปลายภาค ตั้งแต่เปิดเทอมแรกมา เราทำงานกลุ่มหลายงานมาก น่าจะเกือบสิบงานได้ ส่วนใหญ่อาจารย์จะเป็นคนจับกลุ่มให้ ทำให้เรามีโอกาสได้ทำงานร่วมกับคนในชั้นหลายๆ คน ก็มีทั้งรู้สึกดีและรู้สึกแย่กับการทำงานกับคนบางคน แต่ท้ายที่สุดแล้วทุกคนก็ช่วยกันผลักดันให้งานจบด้วยดีได้ เรามีความรู้สึกว่าเด็กฝรั่งเศสที่นี่เป็นกลุ่มคนที่น่าทำงานด้วยมากที่สุดเลย เขามีความเป็นผู้ใหญ่ บางคนเด็กกว่าเรา 8 ปี แต่มีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มาก มีความรู้ มีทักษะที่ดีมาก ตอนแรกที่มาเรียนที่นี่เราก็ค่อนข้างมั่นใจในตัวเองประมาณนึงเพราะเคยทำงานมาก่อนแต่พอมาเรียนจริงๆแล้ว กลายเป็นเราได้เรียนรู้การทำงานจากเด็กพวกนี้แทน น่าทึ่งมาก 5555 ส่วนตัวเราชอบการประเมินผลจากการทำงานกลุ่มมากกว่าการสอบข้อเขียนทั่วไป เพราะมันทำให้เราเข้าใจเนื้อหาได้ลึกซึ้งกว่า รู้วิธีการนำมาประยุกต์ใช้ ได้เรียนรู้การทำงานกับคนอื่น เทียบกับการสอบข้อเขียนทั่วไปที่ส่วนใหญ่เราจะพยายามจำเนื้อหาเพื่อมาสอบแล้วพอสอบเสร็จก็ลืม และก็ไม่ได้อะไร นอกเหนือจากงานกลุ่มแล้ว คลาสเรียนก็เยอะมากด้วยบางวันเรียนตั้งแต่ 8 โมงครึ่ง ถึง 2 ทุ่มครึ่ง บางวิชาก็มีควิซเกือบทุกอาทิตย์ ต้องใช้เวลาเตรียมสอบอีก เรียกว่าตลอดทั้งสัปดาห์เราทุ่มให้กับการเรียนประมาณ 80 เปอร์เซ็นต์ มันเป็นหลักสูตรที่เข้มข้นมาก 5555 สรุปว่าในเทอมแรกนี้เราได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะมากเลย และมีจังหวะโมเม้นต์ที่น่าจดจำ และรู้สึกดีที่ได้นึกถึงเยอะไปหมด ช่วงเวลาปิดเทอม 2 สัปดาห์นี้ เราก็ต้องเตรียมตัวสอบอีก หลังปีใหม่ มีสอบวิชาของเทอมแรก 3 ตัว และมีโปรเจคเดี่ยวที่ต้องส่งต้นเดือนมกราอีกงานนึง ก็คงไม่ได้พักผ่อนแบบจริงๆ จังๆ หรอก เทอมหน้าจะกินเวลา 6 เดือน และจะเน้นภาคปฏิบัติ งานกลุ่มคงเยอะมากกว่านี้อีก และต้องหาที่ฝึกงานอีกด้วย คงจะเหนื่อยมากขึ้นไปอีกแหละ แต่ก็นะ เลือกมาเรียนสายนี้เอง
เหมือนได้บรรยากาศ
ลงเรียนหนังสือไปด้วยเลยค่ะ สู้ๆ นะคะ โดย: พระจันทร์สีม่วงง่วงๆ สม่ำเสมอ วันที่: 20 ธันวาคม 2563 เวลา:20:39:48 น.
ผมว่างานกลุ่ม เหมือนกับการได้ลองทำงานจริง ๆ แบบที่ จขบ.บอกเลยครับ ฝรั่งเน้นลงมือปฏบัติมากกว่าท่องจำป่าวครับ ด้วยความขยันขันแข็ง ผมว่าสบายมากเลยครับ
โดย: The Kop Civil วันที่: 20 ธันวาคม 2563 เวลา:20:50:24 น.
เป็นการเรียนที่หนักมากเลยนะครับ
แต่เชื่อว่าน่าจะได้รับประสบการณ์ที่ดีมากมายเลย ผมก็ได้อ่านข่าวเรื่องศาสนาครับ เป็นความขัดแย้งทีเ่กิดจากความไม่เข้าใจกันจริงๆครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 ธันวาคม 2563 เวลา:23:26:32 น.
สวัสดีครับ
ชอบ vlog แบบนี้จังครับ ได้เห็นบ้านเมืองในที่ที่ยังไม่มีโอกาสได้ไป และส่องเป็นพิเศษเวลาไปซุปเปอร์มาเก็ตหรือเมนูอาหาร 555 ว่าจะลองหุงข้าวแบบนั้นดูมั่ง ^^ เห็นห้างคาร์ฟูร์แล้วก็นึกถึงสมัยก่อน ตอนนี้กลายเป็นบิ๊กซีไปหมดแล้ว ขอให้การเรียนสำเร็จลุล่วงด้วยดีครับ ขอบคุณที่ไปทักทายและให้กำลังใจที่บล็อกครับ ขอบคุณแทนเจ้าเหมียวด้วยครับ ^^ โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 21 ธันวาคม 2563 เวลา:8:55:57 น.
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะคะ ขอให้เรียนและทำงานกลุ่มผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ
สู้ ๆ นะคะ โดย: comicclubs วันที่: 21 ธันวาคม 2563 เวลา:22:55:49 น.
|
บทความทั้งหมด
|
เห็นแล้วนึกถึงตอนไปเรียนที่จีน (แต่ของผมเรียนแค่ภาษา) พวกต่างชาติ ชาติอื่นมันเก่งนะ แต่เรารู้สึกว่าเราพอสู้พวกนี้ได้ ก็แสดงว่าเราก็ไม่ต่างกับเขา เอาจริงๆ ผมว่ามันแต่คนด้วยมั้งครับ ส่วนมากเรามักเห็นคนอื่นแต่ในแง่ที่ประสบความสำเร็จออกมาแล้ว แต่ในด้านที่ยากลำากเราไม่ค่อยเห็น
จากบล็อก
จริงๆ พาชูลี่ เธอเรียบร้อยนะครับ ผมเขียนบล็อกหนังสือดองแทบทุกปี แต่ไม่หานักแสดงที่เป็นนักอ่านมาร่วมแสดงซะที เลยอาจมีการหงุดหงิดกันบ้าง 555