พระธรรมหลายตอนพูดถึงหลักปฏิบัติด้วยความรักและความเห็นอกเห็นใจกันท่ามกลางชนชาติของพระเจ้าและต่อคนต่างชาติ พระธรรมอพยพ 22 และเฉลยธรรมบัญญัติ 24 ให้ความห่วงใยต่อชีวิต สุขภาพ สวัสดิภาพ การดำรงชีวิต รวมถึงความใส่ใจในรายละเอียดความเป็นอยู่ของพวกเขาด้วย
พระธรรมกล่าวว่า “ห้ามกดขี่ข่มเหงคนต่างด้าว เพราะพวกเจ้าเคยเป็นคนต่างด้าวในแผ่นดินอียิปต์” อพย. 22:21 และ “ห้ามผู้ใดยึดโม่หรือหินโม่ลูกบนไว้เป็นประกัน เพราะสิ่งที่ยึดเป็นประกันนั้นเขาใช้เลี้ยงชีพของเขา” ฉธบ. 24:6
นกเป็ดน้ำตัวหนึ่งกำลังหาปลาอยู่ริมน้ำ ทันใดนั้นงูตัวหนึ่งออกมาจากพงหญ้ากำลังจะพุ่งเข้าใส่ นกเป็ดน้ำตกใจ ตะโกนว่า ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันมีลูกในรังสามตัว ถ้าฉันตาย ลูกๆ ก็ตายหมดแน่
งูตอบว่า ฉันบาดเจ็บมากและก็มีลูกงูอยู่ในรู ถ้าไม่ได้เจ้าเป็นอาหารพวกเราตายหมดแน่
นกเป็ดน้ำนิ่งคิดหาทางออก พูดว่า "เรามาทำข้อตกกัน ถ้าปล่อยฉันไป ฉันจะหาปลาให้ลูกของฉัน และแบ่งให้ลูกของเจ้ากินจนอิ่มทุกวันด้วย จนกว่าเจ้าจะหายดี” งูตกลง และนกเป็ดน้ำทำตามสัญญา มันดูแลงูและลูกงู จนแม่งูหายดี
ความงดงามของการเห็นอกเห็นใจกันคือ ทั้งสองฝ่ายไม่ได้มองที่ผลประโยชน์ของตนเองเป็นหลัก แต่มองผลประโยชน์ร่วมกัน ซึ่งทำให้ชีวิตของทั้งสองยังคงดำเนินไปพร้อมๆ กันได้อย่างดี
พระวจนะสอนเราอีกว่า “จงเห็นอกเห็นใจช่วยธรรมิกชนเมื่อเขาขัดสน จงมีน้ำใจอัธยาศัยไมตรี” รม. 12:13
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [