บูด...บูด...วันวาเลนไทน์  โฉมหน้าช็อคโกแลตเบลเยี่ยม เบลเยี่ยมมีชื่ออันดับต้น(หรือ 1) ของโลกในด้านทำช็อคโกแลตสอดไส้ค่ะ วันนี้นอกจากเรียนแล้ววิคยังมีกิจกรรมที่เกี่ยวเนื่องกับวันวาเลนไทน์คือ ไปงาน High Tea ของกลุ่มผู้หญิงเอเชียแปซิฟิก ซึ่งวันนี้มาดามทูตมาเลเซียเป็นเจ้าภาพค่ะ มาดามทูตอินเดียซึ่งเป็นประธานของกลุ่มได้โทรมาสั่งวิค (ซึ่งเป็นเลขากลุ่ม) แต่เช้าให้ไปซื้อดอกไม้มาให้เจ้าภาพตามธรรมเนียม และกำชับด้วยว่าราคาห้ามเกิน 7 ยูโร (ประมาณ 330 บาท---จะไปหาที่ไหนเนี่ย ที่เมืองไทยยังแพงกว่านี้เลย) นะ วิคก็ตากฝนออกไปซื้อ ปรากฏว่าราคาดอกไม้วันนี้พุ่งกระฉูดค่ะ ถูกที่สุดก็ 15 ยูโรซึ่งมีดอกกุหลาบดอกเดียวกับใบไม้ยุ่งๆ อีก 2 -3 กิ่ง นอกนั้นก็ 35 ยูโรอัพ ทำไงดี  ในที่สุดก็เลือกได้ต้นไม้พร้อมดอกสีขาวรุ่งริ่งมา 1 กระถางในราคา 10 ยูโร ไม่ happy เลย เพราะไม่อยากเป็นคนถือดอกไม้น่าเกลียดไปให้เจ้าภาพ เริ่มเครียดค่ะ... เอาเถอะ ช่วยไม่ได้รีบไปดีกว่าจะได้ตรงเวลา 14.30 น.เป๊ะ มาถึงหน้าสถานทูตมาเลเซีย... กิ๊บ กิ๊ว...จะได้กินของอร่อยๆ ซะที แต่เหมือนพระเจ้าแกล้งค่ะ มาผิดที่ ทำเนียบซึ่งเป็นสถานที่จัดงานอยู่อีกฟากของเมือง ใช้เวลาเดินทาง 30 นาทีโดยรถยนต์...กี๊ด  ในที่สุดวิคก็ทุลักทุเลไปถึงงาน โดยไปสายชั่วโมงครึ่งค่ะ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องถือเอาดอกไม้ไปเนี่ย...หนีกลับบ้านไปแล้วจริงๆ ด้วย พอไปถึงแขกชุดแรกกลับพอดี อุ อุ รีบวิ่งไปประจบเจ้าภาพพร้อมเอาดอกไม้ไปยัดเยียดให้มาดามทูตอินเดียทันทีเพื่อจะได้มอบให้แก่เจ้าภาพต่อไป  เหลียวมองไปรอบตัว โหะ โหะ มีแต่ผู้คนแต่งตัวสวยงามมากันเพียบ ไม่ได้การรีบถ่ายรูปเก็บไว้ดีกว่า...แช๊ค...พระเจ้ากลั่นแกล้งอีกแล้ว...ลืมใส่ simcard มาค่ะ... หงิง ...เอาเหอะ หันไปสู่โหมดการกินก้อด้าย วันนี้มีอาหารน่าทานเพียบทั้งของคาวของหวาน (เอ๊ะ มัน High Tea ยังไงเนี่ย ของกินเพียบ) กำลังจะตักหมี่กะทิเข้าปาก Vicky...YYYYYYY..YY..Y !!!! เสียงเรียกของมาดามอินเดียนั่นเอง..."Vicky ยูช่วยไปถามประเทศต่างๆ หน่อยว่ามอบหมายให้ใครเป็น contact person ของเรา เวลาเราติดต่อเรื่องจัดบาซาร์จะได้ตามถูกคน" ได้เจ้าค่ะมาดาม วิคจำใจวางจานหมี่ลงด้วยความเสียดาย แล้วไปปฏิบัติการตามคำบัญชาโดยด่วน จนแขกกลับเกือบหมด  ฮ่า ฮ่า ปลอดคนแล้ว ไปหม่ำของต่อดีกว่า ขณะที่ตักอาหารหน้าตาเหมือนขนมจีนน้ำยา (แต่น้ำยาทำจากมันเทศ ทานกับเส้นหมี่ ถั่วงอก เต้าหู้ทอดทั่นเป้นชิ้นเล้ก หอมเจียม ฝักชีหั่นฝอย) ของมาเลย์อยู่นั้น ฝ่ายเจ้าภาพก็มาชวนคุยซะจนไม่เป็นอันรับประทาน ได้แต่พยักหน้าหงึกๆ ไปตามเรื่อง เห็นบลูเบอรี่ครีมชีสในถาดสวยงาม พร้อมน้ำชาวางอยู่แค่เอื้อมยังกระดืบไปหยิบมาไม่ได้เลยค่ะ.... เศร้า... กำลังหยิบขนมที่ใกล้มือที่สุดมาเข้าปากได้ชิ้นเดียว ยาย Keiko เพื่อนญี่ปุ่นซึ่งวิคขออาศัยรถตอนกลับ มาสะกิดเรียกว่าถึงเวลาต้องไปแล้ว  หมดกัน...มีของอร่อยเยอะแยะแต่ไม่มีบุญได้กิน...เอ้า...กลับก็กลับ อุ๊ยได้ของชำร่วยด้วย เก็บใส่กระเป๋าไว้ก่อน พอมาถึงบ้านขณะที่เปิดกระเป๋าหยิบกุญแจนั้น ก็มีของหล่นลงกระทบพื้นดัง...เพล้ง...มันคือของชำร่วย---แก้วเล็กๆ สีเหลี่ยมใส ใส่เทียนสีแดงไว้ ห่อด้วยกระดาษแก้วรูปหัวใจค่ะ น่ารักสุดๆ.. แต่...มันแตกไปแล้ว เฮ้อ....  วันนี้แย่จังเลยค่ะ อุตส่าห์เป็นวันพิเศษทั้งที...ไม่เป็นไรกลับมาทานเค้กคนเดียวที่บ้านก้ได้ หม่ำคนเดียวไม่แบ่งใครด้วย เป็นเค้กช็อกโกแลตขาวราดหน้าราสเบอรี่จากร้าน Pain Quoitidien เจ้าเก่าของเราค่ะ...อร่อยมากเลย แบ่งกันไหมคะ... แล้วเพื่อนๆ ล่ะคะไปฉลองที่ไหนหรือเปล่า...และเช่นเดิมนะคะใครมีธุระจะติดต่อวิค เชิญได้ที่หลังไมค์หรืออีเมล์ค่ะ  
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [