พักร้อน 14 วันจ้า วันนี้พักร้อนวันแรกค่ะ จะว่าไปเป็นแอร์เนี่ยก็ดีนะ หยุดเยอะดี เพราะตอนเป็นสาวออฟฟิศมีพักร้อนปีละ 6 วันเอง พอมาเป็นสาวเสริฟลอยฟ้าได้ตั้งเดือนนึงแน่ะ พรุ่งนี้จะไปเที่ยวสวิตกับอาก้อย ยังไม่ได้จองที่พักเลย schedule ก็ยังไม่เสร็จ ฮือๆ ที่ผ่านมาก็ไปบินไคโรมา ไฟลท์นี้ความเหียกยังคงความเสมอต้นเสมอปลาย ผู้โดยสารนิสัยแย่ยังไงก็แย่เหมือนเดิมเลย ไฟลท์เต็มด้วย ได้ข่าวมาว่าไคโรจะเต็มไปจนเดือนกรกฎาทั้งเดือนเลย ไฟลท์ไคโรเก๋เป็น L4 แต่ก็ไม่ได้สบายอย่างที่คิดเพราะเราช่วยครัวเยอะมาก มากจนเค้าสบายและทำเหมือนเราเป็นครัวเลย ตั้งแต่บินมายัยนี่เป็นครัวที่ขี้เกียจที่สุดเท่าที่เคยพบมาเลย โชคดีที่เราได้บินกับ Fabiano หัวหน้าผู้ใจดีซึ่งเคยบินด้วยกันในไฟลท์กรุงเทพที่ผ่านมา ตอนเข้าห้องบรีฟ เค้าทำให้พวกเรารู้สึกดีมากๆ บอกว่า "as you know this flt is always full and you always have hard time. Normally, when you see Cairo in your roster, "Goshhhhhh, Cairo, why me?" but for today, let's make it different. Guys, try to smile and tell yourself "let's have fun and come back happily" ฟังแล้วให้รู้สึกฮึกเหิมมิใช่น้อย ขาไปเต็มเอี๊ยด ผู้โดยประเทศชาตินี้ก็เอะอะโวยวายเสียงดังเหมือนเดิม คนประเทศแถวนี้ไม่รู้เป็นไงพูดดีๆ ไม่ค่อยเป็น ตะคอกๆ อยู่นั่นแหละ ช่วงกลางไฟลท์เครื่องเริ่มสั่น กัปตันเปิดสัญญาณให้รัดเข็มขัด เราก็ออกไป secure cabin ตามปกติ มาถึงอีลุงคนนึงเห็นไม่ได้รัดเข็มขัด เราเลยบอกว่าช่วยรัดเข็มขัดด้วยค่ะ ไอ้นี่เอาเลย "ไม่รัด ทำไมต้องรัดด้วย" แล้วก็นั่งกอดอกหน้าตากวนตรีนสุดๆ เราเลยชี้ไปที่ seat belt sign แล้วบอกว่าถ้าเครื่องมันสั่น กัปตันเค้าจะเปิดสัญญาณนี้ เพื่อความปลอดภัยของผู้โดยสารเพราะฉะนั้นช่วยรัดเข็มขัดด้วย" มันก็ยังยืนยันว่าจะไม่รัด แถมยังเปิดหน้าต่างแล้วก็บอกว่า "นี่ ดูซะ อากาศข้างนอกมันออกจะดีขนาดนี้ เครื่องจะสั่นได้ไง" เรางี้ปรี๊ดดดดดดดเลย แมร่งรู้ดีกว่ากัปตันอีก เลยบอกมันว่าไม่รัดก็ไม่รัด แต่ถ้าเกิดไรขึ้นเมิงก็รับผิดชอบชีวิตตัวเองแล้วกัน" แล้วเราก็โทรไปบอกหัวหน้า เล่าให้ฟังว่าได้บอกและอธิบายแล้ว แต่แมร่งก็ยังกวนนนนนนน หัวหน้าบอกว่างั้นก็ปล่อยมัน ใครที่อ่านอยู่ก็ช่วยเข้าใจด้วยนะคะ ไม่มีแอร์คนไหนเค้าอยากไปเจ้ากี้เจ้าการสั่งให้คุณทำนั่นทำนี่หรอกค่ะ ถ้าไม่ใช่เพื่อความปลอดภัยของคุณ เพราะฉะนั้นกรุณารัดเข็มขัดถ้าเห็นสัญญาน seat belt sign on นะคะ ขากลับเจอผู้โดยสารจีบด้วย ตางี้แพรวพราวเชียว แถมยังเด็กด้วย ดูก็รู้แล้วว่าละอ่อนน้อย เหอๆ คิดจะข้ามรุ่น เรียกเราอยู่นั่นแหละ "กาโม่ๆ" วันต่อมามี sby 0800-1600 นอนรอโดนเชือดด้วยความหวาดผวาตามเคย ตื่นมันทุกชั่วโมงยังกับข่าวต้นชั่วโมงเพื่อมาเช็คไฟลท์ กลัวได้บิน turnaround รอจน 11 โมงกว่าก็ยังไม่โดนเรียกเลยขึ้นไปกินข้าวห้องสองนรี กินเสร็จก็แล้วโทรศัพท์ก็ยังไม่ดัง นึกเข้าข้างตัวเองไปแล้วว่ารอดแล้วกู ทำไมเฮงงี้วะ เพราะปกติเราโดนเรียกใช้บริการมันทุก sby เลย จ๊อบบอกว่าแบบนี้รอดแล้ว เด๋วเย็นนี้ไปเดินช็อปปิ้งกันดีกว่า จ๊อบบนด้วยว่าถ้าวันนี้เรารอด เราสองคนจะลงไปวิ่งแก้บนที่ยิม 40 นาที รอจนเที่ยงก็ยังไม่มีสัญญาณร้ายแฮะ เฮงชะมัด เราบอกจิ๊บว่า "เห็นมะ คนมันเฮี้ยน คนดีผีคุ้มเว้ย" จิ๊บขำใหญ่แล้วก็บอกว่าอย่าเพิ่งพูดปาย เด๋วโดนเรียกจะขำให้ฟันโยกเลย 12.20 กริ๊งงงงงงงงงงงงงง จ๊อบบอกว่า OCC โทรมา ตายละวา ไม่อยากไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป ทำไมต้องเรียกกูด้วยยยยยยยยยย ปรากฏว่าเราโดนเรียกไปปารีส รถจะมารับอีก 20 นาที เฮ้ยยยย 20 นาทีจะแต่งหน้าทำผมทันได้จังได๋ล่ะเนี่ย น้ำก็ยังไม่อาบ ว่าแล้วก็รีบโกยกลับห้องตัวเอง แต่งตัวแบบไม่อาบน้ำ แถมยังทำสถิติเร็วกว่านรก ลงมารอรถตั้งนานกว่ารถจะมา รอไปคิดไปว่าก็ดีเหมือนกัน ฮี่ๆๆๆๆๆ จะได้ไม่ต้องไปบินนรกบอมเบย์ เหอๆๆๆๆ ไปถึงสนามบินและขึ้นเครื่องเกือบเป็นคนสุดท้าย มารู้ทีหลังว่าโดนเรียกเพราะลูกเรือคนนึงป่วย เค้ามาถึงห้องบรี๊ฟแล้วแต่ไม่ไหวเลยต้อง call sick เราเลยโดนเรียก โชคดีแฮะ ได้เป็น L4 ทั้งๆ ที่ดูจาก seniority เราอันดับ 3 น่าจะเป็นครัวหลัง แถมโหลดน้อยแค่ 60 กว่าคน เห็นหน้าหัวหน้าแล้วเซ็ง เราเคยบินกะมันมาแล้วเมื่อน้านนานมาแล้ว เป็นอรบ.น่ารำคาญสุดๆ มันเคยบอกว่าลูกเรือที่ดีคือคนที่ออกไปเที่ยวไปกินเหล้ากะมัน ประสาทแด๊กมั้ยคะพี่น้อง เจอกันครั้งนี้ก็คะยั้นคะยออยู่นั่นแหละว่าให้ออกไปนั่งดริ๊งค์กัน เราก็บอกแบบรักษามารยาทสุดๆ ว่าคงไปไม่ได้เพราะโดนเรียกจาก sby ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามา มันก็ตามจิกให้ไปๆ อยู่นั่นแหละ เราก็อ้างโน่นนี่ไปเรื่อย ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้า เหนื่อย อยากนอน แต่จริงๆ คือกูไม่อยากไปกะมึงอ่ะ ไปถึงโรงแรมตอนทุ่มครึ่ง เราก็หลับทันที ตื่นมาอีกทีตีหนึ่งครึ่ง แล้วก็รีบตื่นมากินข้าวเช้าตอนหกโมงครึ่งเพราะไม่อยากเจอไอ้หัวหน้า แล้วก็ออกไปหาไรกินตอนบ่ายๆ เดินผ่านสวนเห็นต้นเชอรี่ด้วย เกิดมาเพิ่งเคยเห็น ฮี่ๆ ตอนแรกไม่แน่ใจใช่ป่าวว้า เห็นก้านยาวๆ เอาวะลองดู ว่าแล้วก็หันซ้ายหันขวาพอปลอดคนก็โน้มกิ่งลงมา ได้มาชิม 2 เม็ด ใช่จริงๆ ด้วย เชอรี่รรรรรร ชอบจัง อยากขุดกลับบ้าน ง่ำๆ สรุปด้วยความอายเลยต้องไปซื้อเค้ากินในห้างแถวนั้นแหละ ขากลับแว่บมาดูอีกที โห่ยยย ดั๊นมีคู่รักมานั่งจีบกันอยู่หน้าต้นเชอรี่ อดเลย.. พอเดินกลับโรงแรม เอ๊ะอารายแดงๆ หันไปมอง หูยยยยยย เชอรี่แด๊งแดงทั้งต้นเลย แต่ลูกมันยังอ่อนอยู่ยังกินไม่ได้ๆ อีกซักสองอาทิตย์คงสุกพอดี OCC คะให้ปารีสหนูเถอะค่ะ หนูจะมากินเชอรี่ อิอิ เจอ FO เกาหลีขี้หม้อด้วย เรารึก็นึกว่าเป็นนักบินใจดี หน้าตาก็เรียบร้อยใจดี ชอบมาคุยกะเราด้วย แต่มาตกม้าตายตอนจบ พี่แกเดินมากระซิบกับเราว่าอยู่ห้อง...นะ ขึ้นไปดูดีวีดีได้นะ มีซับไทยด้วย เหอๆๆๆๆๆ พวกในไฟลท์คงเมาธ์กันแหละว่าเรากะอีตา FO มีไรในกอไผ่กัน ช่างแม่ง ไม่สนใจ ชิ ขากลับลุงกิมจิยังมีหน้ามาถามอีกว่าทำไมยูไม่ขึ้นไปห้องไอ จะขึ้นไปให้ลุงเฉาะหนูเหรอคะ ฝันไปเถอะ ชิ ตาเฒ่าหัวงู ไอ้หัวหน้าก็ยังจุ้นกับเราไม่เลิกเรื่องไม่ออกไปดริ๊งก์กะมัน เพราะมันจิกจนทุกคนไปยกเว้นเรา จิกๆๆๆ อยู่นั่น จนเราเหลืออดบอกไปว่า "don't ask me again, ok? I never drink, I never smoke and I don't like partying. แล้วก็ทำหน้าหมาบ้าใส่มันไปจนมันไม่พูดเรื่องอีกเลย เกลียดมันๆ
|
กิ๊บเก๋ยูเรก้า
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
