มือปริศนา (ตอนที่ 5)

อย่างที่บอกแต่ต้น แม่เป็นคนมีเครื่องรับส่งทรานซิลเตอร์วิญญานอยู่ในตัว เข้าไปบ้านไหน ซักครู่ก็จะรู้ว่ามีอะไรดีไม่ดีอย่างไร เป็นจิตใต้สำนึก เป็นมาตั้งแต่เล็ก แต่กว่าจะรู้ตัวก็โตเป็นสาว

บ้านที่แม่อยู่ตั้งแต่เด็ก อยู่บนถนนนครไชยศรี ซอยทะลุหลังวัดน้อยนพคุณตรงราชวัตร เป็นที่ดินพระราชทาน มีประตูใหญ่หน้าบ้านเป็นไม้ทาสีฟ้า เมื่อเดินเข้ามาจะเป็นสนามหญ้ารูปไข่ รอบๆสนามเป็นต้นพู่ระหงและบ้านไม้หลังใหญ่เรือนปั้นหยา 2 ชั้นที่นิยมกันในสมัยนั้น มีหน้าจั่วระเบียง และห้องอยู่ปีกซ้ายขวา อันเป็นที่อยู่ของครอบครัวพระยาเทพสงคราม และมีรั้วกั้นเป็นสัดส่วน มีทางออกไปสวน ในสวนมีผลไม้มากมายหลายชนิด มีมะม่วงชื่อแปลกๆที่สมัยนี้ไม่มีแล้ว ชมพู่ เงาะ กระท้อน ละมุด ฯลฯ มีลูกดกกินได้ตลอดปี มีสารพัดสัตว์สวน ทั้งตะกวด ไส้เดือน กิ้งกือ เนื่องจากอุดมสมบูรณ์

ส่วนท้ายสวนเป็นบ้านเรือนหอของคุณตาคุณยาย ด้านหน้ามีสนามเขียวเรียบ มีดอกไม้กลิ่นหอม เช่นราตรี นมแมว รสสุคนธ์ เป็นซุ้มออกดอกขาว มีพู่ระหงสีต่างๆ เป็นบ้านชั้นครึ่งทาสีเขียวอ่อน ด้านหน้ามีสนามและมีชิงช้าสวย 2 คู่ ตัวบ้านด้านหน้า มีบันได 3 ขั้น ขึ้นไปเป็นระเบียงหน้าบ้าน ห้องรับแขก ห้องทานข้าว และมีบันไดขึ้นไปด้านบนเป็นห้องนอนสองห้อง ห้องน้ำอยู่ชั้นล่าง เมื่อคุณตาเสีย ครอบครัวแม่ได้ย้ายมารวมกันที่บ้านใหญ่กับครอบครัวพระยาเทพสงคราม แล้วเอาบ้านเล็กให้เช่าให้พอมีรายได้ประทังขึ้นมาบ้าง

ตอนเด็กๆชั้นประถมแม่เรียนแถวๆนั้น คือโรงเรียนเนติศึกษา พอมัธยมย้ายไปสตรีมหาพฤฒาราม ประมาณ 2 ปี เรียนมั่งหยุดมั่ง ส่วนคุณยายเรียนจบโรงเรียนฝรั่งก็ไปสอนวิชาการเรือนที่ โรงเรียนหุตะวณิช พอม.5-ม.6 ก็โดนฝากไปเรียนกับท่านชายพูนศรีเกษม (เกษมศรี) ที่โรงเรียนเขมะสิริอนุสรณ์ ตอนนั้นยังตั้งอยู่ริมแม่น้ำ

แม่จำได้ว่าตอนที่ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 8 เสด็จสวรรคต พ.ศ.2489 มีดาวหางใหญ่มากพาดผ่านประเทศไทย เหมือนตอนที่รัชกาลที่ 5 เสด็จสวรรคตเช่นกัน แม่ตกใจตื่นตอนช่วงตีห้า เนื่องจากผู้ใหญ่ในบ้านเรียกมาดู เห็นดาวหางลูกใหญ่สีแดงพาดอยู่บนฟ้า ใหญ่มากและใกล้มากเหมือนอยุ่แค่ชายคาบ้านนี้เอง ดาวหางนี้ขึ้นทุกวันอยู่เป็นเวลาประมาณ 2 อาทิตย์ นับเป็นลางร้ายอย่างหนึ่งที่ประเทศไทยต้องเสียบุคคลสำคัญที่สุดในแผ่นดินไป

ช่วงปลายสงครามโลกในปีใกล้ๆกันมีการทิ้งระเบิดทำลายของเครื่องบินสัมพันธมิตรบี 52 ลงแถวๆหลังบ้านราชวัตรบ่อยเพราะจะใกล้โรงไฟฟ้าและสะพานพระราม 6 แม่เล่าว่า เครื่องบินจะบินเตี้ยๆ เรี่ยหลังคาบ้าน เห็นลำใหญ่มหึมาเห็นระเบิดใต้ท้องเป็นพวงๆ ระเบิดลงทีละลูกๆ ลงมาทีก็บึม หลบที ถ้าลงบ้าน ก็จะเหลือแต่เศษไม้ปลิวว่อน ส่วนระเบิดเพลิงลงที่ใดก็มีไฟไหม้เป็นจุล ตอนแรกๆจะมาตอนดึก มีเสียงหวอดังโหยหวนมาก่อนพอหลบทัน ส่วนช่วงหลังๆจะเป็นเครื่องบินลำเล็กลงเสียงเบาลง สีบรอนซ์สีเดียวกับท้องฟ้า มองไม่ค่อยเห็น พอเห็นก็อยู่บนหัวเสียแล้ว แบบนั้นจะหลบไม่ค่อยทัน เพราะชอบมากลางวันแสกๆ ตอนหลังมาถี่ๆและมาไม่เลือกเวลาเสียด้วย


มีอยู่วันหนึ่ง แม่ได้ยินเสียงโครมใหญ่ พอหวอออกแล้วก็เลยเดินไปดูซอยแถวๆบ้าน เห็นถนนเป็นหลุมใหญ่ลึกมาก แสดงว่าโดนระเบิดทำลายจังๆ เวลาแม่ไปโรงเรียนตอนหวอดังแล้ว เห็นแต่เศษคน มือ ขาแขน เป็นเลือดแดงๆ เป็นก้อนๆ เละเป็นกองๆ ไม่เป็นร่างกายคน

หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วัน แม่กับคุณยายเข้าไปดูบ้าน เนื่องจากคนเช่าใหม่จะเข้ามาอยู่ เดินสำรวจทำห้องไปทุกห้อง เด็กหญิงจิตต์ก็เดินเล่นไปเรื่อยๆในบ้าน อากาศช่วงนั้นมืดทึมๆ เนื่องจากเป็นช่วงหน้าหนาว มืดเร็ว พอข้างนอกทึมๆในบ้านก็ออกจะมืดเลย เนื่องจากปิดประตูหน้าต่างหมด ทันใดนั้น แม่ก็ชะงัก มีความรู้สึกเหมือนเห็นมือคนโผล่มาจับประตูอยู่ ไม่เห็นตัวเห็นแต่มือ เป็นมือใหญ่ๆ หนาๆ ดำๆ ของผู้ชาย ขาดแค่ข้อมือ ตอนแรก ก็นึกว่าตัวเองน่าจะตาฝาด แต่ยกมือขึ้นขยี้ตาแล้ว ก็ยังเห็นมือปริศนานั้นอยู่ แม่ขนลุกเกรียว ไม่รู้จะบอกคุณยายว่าอย่างไร วิ่งลงมาจากบ้านและร้องเรียกคุณยายรีบดึงมือให้กลับเร็วๆ

ความจริง ไม่มีคนตายในบ้านหลังนั้น แต่แม่ก็ไม่รู้ว่าเจ้าของมือปริศนา อาจนอนมือขาดอยู่แถวปากหลุมในซอยหลังบ้านก็ได้และตามแม่กลับมาบ้านก็ได้ พอแม่กลับมาบ้านใหญ่แล้ว ก็เลยนอนคลุมโปงอีกทั้งคืน เผื่อมือปริศนาตามมาอีก จะได้ไม่เห็นตามเราไม่ถูกไงล่ะ

ฉลาดมั๊ย......เด็กหนอเด็ก.....

Create Date : 21 พฤศจิกายน 2551 Last Update : 23 พฤศจิกายน 2551 23:42:21 น. Counter : 764 Pageviews.		5 comments
Share Tweet

	Food For Fun : Hot Wok Return #94 เดือนเมษายน -"กินเพลินเกินห้ามใจ" กุ้งอบวุ้นเส้นโรสแมรี่  multiple (30 เม.ย. 2567 06:00:20 น.)		ถนนสายนี้ ... ... มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 347 "ติดเป็นนิสัย" multiple (15 มี.ค. 2567 10:45:06 น.)
	ตะพาบ หลักที่ 344 Rain_sk (27 ม.ค. 2567 15:00:58 น.)		2024 ชินๆ Rain_sk (18 ม.ค. 2567 10:23:00 น.)