Lens kit 450D : ผีเสื้อ ณ บางกระเจ้า

22-05-08

ช่วงเช้าถึงบ่ายสองช่างว่างดีแท้ เมื่อวานไปเตร็ดเตร่ที่สวนหลวงร.9 คนเดียว วันนี้ไปบางกระเจ้าดีกว่า จริงๆแล้วอยากไปเที่ยวตลาดน้ำบางน้ำผึ้งกะสวนศรีนครเขื่อนขันธ์นานแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสซักครั้ง วันนี้ตัวคนเดียว ไม่ต้องนัดใคร ไม่ต้องรอใคร ไปเลยดีกว่า... เดี๋ยวจะกลับมารับน้องโจที่รร.ไม่ทัน
สวนศรีนครฯ วันนี้ช่างเงียบเหงวจับใจไม่มีคนมาเที่ยวเลย จักรยาน เรือคายัคก็ไม่มีให้เช่า ไอ้ครั้นจะเดินดุ่มๆในสวนคนเดียวก็วังเวงพิลึกเเลยไม่ได้เดินเล่นทั่วนัก แต่ออกไปเดินเล่นข้างนอกแถวบ้านชาวบ้านดีกว่า อย่างน้อยก็พอมีผู้คนให้ได้เห็น ได้ทักทาย อุ่นใจกว่าเยอะเลย จริงแล้วภายในสวนฯร่มรื่น เขียวชื่นตาดีแต่เดินเล่นคนเดียว มันจะเปลี่ยวไปซักนิดมั่ง

ก่อนมาจ๊ะเอ๋กับดงผีเสื้อโดยไม่คาดฝัน ก็เจอเจ้าดอกนี้บานกลมยั่วอยู่เลยถ่ายเก็บไว้ดูเล่นซักรูป แต่ทั้งต้นและดอกเล็กเตี้ยติดดินมาก จริงๆควรจะได้ใช้ live view ที่อุตส่าห์จ่ายแพงมา แต่กลับถ่ายไม่ได้ มันไม่ยอมโฟกัสอ่ะ เลยต้องนั่งและก้มถ่ายจนหลังแทบหัก

รูปนี้เป็นรูปมาโครจากเลนส์คิทรูปที่ชอบที่สุดรูปนึงเลยทีเดียวเพราะทำออกมาได้ดีกว่าที่คิดไว้มาก





เดินลงไปดูผีเสื้อต้องเดินไปตามถนนเล็กๆแบบนี้แล้วมันจะมีทางเดินเล็กๆลงไปในสวน แต่ไม่รู้ทำไม รู้สึกว่าถ่าย landscape กับกล้องตัวนี้ยากมากๆ จากแต่ก่อนเคยชอบถ่ายวิวทิวทัศน์ มาเจอกล้องตัวนี้ยังทำอะไรกับมันไม่ถูก ถ่ายออกมาไม่ค่อยถูกใจเลยไม่ค่อยได้ถ่ายภาพมุมกว้างเท่าไหร่





มีทางเดินลงไปในสวนด้วย เลยลองเดินลงไปดู ก็เจอแจ๊คพ็อตเลย เป็นกลุ่มเจ้าตัวนี้





ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ถ่ายรูปผีเสื้อได้ ครั้งแรกเป็นที่บ้านกร่าง แก่งกระจาน ตอนนั้นยังใช้คอมแพ๊ค รูปที่ได้ก็ตามมีตามเกิดสุดๆและอยู่ในบล็อคข้างๆนี้แหล่ะ ครั้งนี้จึงเป็นครั้งแรกที่ได้ถ่ายผีเสื้อจากกล้องแบบนี้ สมใจจริงๆ





คราวนี้โชคดีที่ไปคนเดียว ไม่งั้นคงไม่มีโอกาสได้ถ่ายแน่ๆ เพราะทั้งลูกทั้งพ่อลูกต้องกวนเป็นอันไม่ต้องทำอะไรแน่ๆ แหม้ ... เที่ยวคนเดียวนี้มันดีอย่างนี้นี่เอง ว่าแล้วอาทิตย์หน้านี้ไปอีกดีกว่า

รูปแรกๆ ยังย่องไม่เก่ง เค้าเลยไม่อยู่ให้เราได้เข้าไปใกล้มากนัก เลยต้องนั่งแช่จนเค้าชินกับเราเลยค่อยๆขยับกล้องเข้าไปใกล้มากขึ้นตามรูปข้างล่าง รอนานอยู่เหมือนกัน ดินก็แฉะๆ วันหลังพกเก้าอี้สนามไปด้วยดีกว่า (ไม่เว่อร์ไม่ใช่มาดาม อิอิ)





ขยับกล้องเข้ามาใกล้อีกนิด





ใกล้มากขึ้น กรี๊ดดด... ดีใจมากกกก ไม่เค้ย ไม่เคยทำได้เลย





กรี๊ดสลบ แต่ตื่นเต้นจนมือสั่น หลุดโฟกัสจนได้





กรี๊ดๆๆ ดีใจ (ขอโทษน่ะค่ะ คนไม่เคยน่ะค่ะ)





ครั้งแรกที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันขนาดนี้ รักมาโครจริงๆเลย ต้องขอโทษอีกที่ถ่ายออกมาเกือบซ้ำๆต่างมุมเป็นคิดเป็นองศาเลยทีเดียว เพราะตื่นเต้นดีใจจริงๆที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเค้ามากขนาดนี้





เล็งๆ 70-300 ไว้ อาจเปลี่ยนใจเป็นเลนส์มาโครก่อนก็ได้





ชอบจริงๆเลย โลกใบเล็กๆแต่ยิ่งใหญ่ในความรู้สึก รูปพวกนี้แม้มาจะออกมาธรรมดาๆพื้นๆถ้าเทียบรูปที่แอบเห็นโปรที่ถ่ายเก่งๆเลนส์ดีๆในห้องแกลเลอรี่หรือที่เห็นๆมา แต่สำหรับตัวเองตอนนี้กับเลนส์ที่มีอยู่ได้แค่นี้ก็พอใจแล้วค่ะ เพราะความปลื้มและสุขใจมากกว่าคุณภาพของภาพที่ได้ แต่เป็นเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเค้าในระยะที่ใกล้ที่สุดและนานที่สุดมากกว่า .. ชอบจังเลย





ใกล้ชิดดเค้าที่สุดในชีวืต และก็เบลอตามระยะซูม อิอิ





แต่เอ้ ยิ่งถ่ายยิ่งหลุด ขออภัยค่ะ...





เล็งตัวไกลๆบ้าง โลภค่ะโลภ อิอิ





ถ่ายไกลๆดูบ้าง เพราะตัวนั้นบินไป ตัวนี้บินมาให้ถ่ายเรื่อย ต้องอดทนอย่างเดียว





เซ็ตไกลๆ ขี้เกียจขยับตัว เค้าไม่อยู่ในเราถ่ายเค้านานๆหรอก แต่ถ้าอดทนหน่อยก็จะถ่ายได้หลายรูปอยู่








เปลี่ยนสีบ้าง





ใกล้ๆไกลๆ ดูเผินๆนึกว่าจะให้เล่นเกมส์จับผิดซะงั้น อิอิ





สีนี้ได้มาชัดๆแค่ไม่กี่รูปที่เหลือขาสั่น มือสั่นแระ ก็เล่นนั่งยองๆเล็งอยู่นานนิ วันหลังรู้แกวแล้วว่านอกจากเก้าอี้สนามแล้งต้องเอาขาตั้งกล้องไปอีก หุหุ (งั้นถ่ายมาโครทีต้องหอบเอารถเข็นของใส่สัมภาระไปด้วย อิอิ) วันนี้ไม่ได้หิ้วลงจากรถอีกตามเคยคร้าบบพี่น้อง เกลียดจัง ขาตั้งกล้องเนี่ย





ซูมเข้า ซูมออก





ชักเมื่อยแล้วเฮะ





ขอบคุณที่ติดตามเลนส์คิท ของกล้องตัวนี้มาหลายบล็อคแล้วน่ะค่ะ ฤกษ์ดีเดือนหน้าจะถอยเลนส์เฉพาะกิจซักตัวแระ แต่พูดก็พูดน่ะ คิดว่าชอบบรรยากาศที่บางกระเจ้ามากๆ สวย สงบ ร่มเย็น ร่มรื่น มีเวลาต้องไปอีกแน่ๆ

Create Date : 23 พฤษภาคม 2551 Last Update : 8 มิถุนายน 2551 22:44:49 น. Counter : 2598 Pageviews.		31 comments
Share Tweet