วันนี้ไม่บ่น แถวบ้านฉันมีคนบ้าหนึ่งคน จะว่าบ้าก็ไม่ถูกนัก เป็นคนเสียจริตที่ฉลาดล้ำ อ่านภาษาอังกฤษออก แปลได้ด้วย หลายๆ คนคงจำได้ อ้อยหวาน ปูน้อย แล้วแต่ว่าสถาบันไหนจะเรียกกัน ใครๆ ก็ว่าเขาบ้า แต่ที่บ้านว่าฉันบ้ากว่าเขา เพราะอยู่ดีไม่ว่าดี ดันไปทะเลาะกับคนบ้าได้ แต่ก่อนยังคุยกันดีอยู่ เขาคุยมา เราก็คุยด้วย ตอนหลังถึงเนื้อถึงตัวมากไปหน่อยเลยโดนเราอบรมเสียงดังต่อหน้าคนอื่น เลยอาฆาตฉันมานับแต่นั้น หน้าบ้านฉันจะปลูกต้นไม้กระถางไว้ งามแตกใบเขียวชอุ่มได้ไม่นาน มารในร่างคนบอก็มาผจญ ใบไม้ค่อยๆ ถูกเด็ดไปทีละใบๆ จนในที่สุดก็เหี่ยวแห้งตายจาก เวียนเปลี่ยนต้นใหม่อยู่หลายรอบ ก็ไม่รอดพ้นเงื้อมมือมาร จนฉันอ่อนใจ สุดท้ายก็เลิกปลูกมันซะเลย ทิ้งไว้แต่กระถางกับดินแห้งๆ ไว้เป็นอนุสรณ์แห่งความเป็นศัตรูระหว่างคนบ้าบอกับคนสติดีที่เพี้ยนไปแล้ว ^_^ ผ่านไปเนิ่นนานเป็นปี จู่ๆ หน้าบ้านฉันมีกระถางไม้ใบมาวางสองกระถาง แสนงุนงง หรือว่าศัตรูไปขโมยต้นไม้บ้านไหนมาตั้งแกล้งฉัน ต้องแจ้นไปแจ้งสภากาแฟแถวนั้นว่าใครบ่นต้นไม้หายให้มาดูหน้าบ้านฉันด้วย ไม่อยากมีความผิดฐานรับของโจร กว่าจะรู้ว่าเพื่อนบ้านที่อยู่ถัดไปอีกสามหลังเห็นหน้าบ้านมันแห้งแล้งนัก เลยเอาต้นไม้มากำนัลก็เล่นเอาเสียวสันหลังวาบไปวันกว่าๆ เขาว่ามาแล้วไม่เจอเลยเอามาวางไว้ก่อน กะว่าเดี๋ยวจะมาบอกแ้ล้วก็ลืม รีบขอบอกขอบใจใหญ่เลยฉัน น้ำใจนี้มาถึงก่อนน้ำฝนจะโปรยลงเสียอีก ยิ้มกว้าง ^______^ สวัสดีค่ะ
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
บางทีก็ทำให้เสียวได้เหมือนกันนะคะ ^^