แล้วลมหนาวก็พัดผ่านไป ลมหนาว... ระรวยรื่นบางเบาผะแผ่วมา พระพายชื่นโชยต้องพุ่มพฤกษา ใบไม้ไหวตามลมพาพัดกรูกราว เพื่อนรัก... เธอจากไปพร้อมสายลมหนาว จากไปพร้อมภาพทรงจำและเรื่องราว พร้อมใจร้าวของฉันนะมิ่งมิตร เพื่อนรัก... เธอเป็นหนึ่งในไม่กี่คนสนิท เธอเป็นเพื่อนที่ฉันมีเพียงน้อยนิด ไม่เคยคิดจะจากไปในเร็ววัน ลมหนาว... รุนแรงราวจะถอนรากโคนสะบั้น กรรโชกกร้าวเกรี้ยวกราดพัดกระชั้น แล้วฉับพลันใบไม้สดก็ปลิดปลิว เพื่อนรัก... ยังเยาว์นักเกินความตายระคายผิว หากกรงเล็บมัจจุราชช่างพลิกพลิ้ว ฉุดกระชากชีพละลิ่วไร้วี่แวว เพื่อนรัก... หลับตาเถิดไม่ต้องทรมานแล้ว ไม่ต้องสู้โรคร้ายที่พานแผ้ว อธิษฐานส่งเพื่อนแก้วสู่สัมปรายฯ 
พบแล้วพลัดพราก
จากแล้วพบใหม่ เวียนวนเรื่อยไป ไ่ม่อาจหยุดยั้ง ความทรงจำอยู่ เคียงคู่ความหลัง แม้นานก็ยัง จำฝังไม่ลืม เสียใจด้วยค่ะ ขอให้เข้มแข็งในเร็ววันนะคะ โดย: โดโรธี
 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:42:38 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เสียใจเรื่องเพื่อนพี่คนนี้ด้วยนะคะ
ถึงอย่างไรก็อดเศร้าและใจหายไม่ได้อยู่ดี
แม้จริงๆ อาจจะควรยินดีด้วยซ้ำ
ที่เขาไม่ต้องทรมานอีกต่อไปแล้ว
เราที่เหลือก็ต้องใช้ชีวิตที่เหลือให้ดีที่สุดเนอะ
ป.ล. อ่านที่พี่เขียนข้างบนสองรอบแล้วยิ่งเศร้านะพี่