บุพเพสันนิวาส - รอมแพง โปรยหลัง "กลุ่มผู้หญิงที่เธอมองเห็นนั้น บ้างก็ตัดผมเกรียนไว้ปีกกันรอบลงน้ำมัน จนเห็นขอบตั้งขึ้นเด่นชัด สองข้างหูมีจอนผมยาวเคลียแก้ม บ้างก็ตัดผมสั้นเพียงต้นคอ บ้างก็ตัดเป็นทรงดอกกระทุ่ม "ตอนนี้ท่านใดเป็นพระเจ้าอยู่หัวล่ะพี่ผิน" "สมเด็จพระนารายณ์เจ้าค่ะ" พระนารายณ์มหาราช! "คงสาสะใจแล้วสิหนา" เสียงทุ้มเข้มนั้นเอ่ยออกมาพร้อมวงตาอริที่จ้องมองมา ยิ่งได้มองเห็นสายตาของบ่าวไพร่คนอื่นๆ ที่มองเธออย่างตำหนิชิงชัง ก็ยิ่งทำให้รู้ว่านิสัยของแม่หญิงการะเกด คนที่เธอมาอาศัยร่างนี้คงร้ายกาจไม่เบาเลยทีเดียว "เออเนาะ เขามีแต่ข้ามภพมาเป็นนางเอก ตูดันข้ามมาเป็นนางร้ายซะงั้น เฮ้อ เครียดได้โล่! ความรู้สึกหลังอ่าน เอิ่ม ภาษาอาจจะแอบสวยบ้างเป็นระยะ เพิ่งอ่านจบเมื่อคืน ภาษาสวยเลยติดหัวมานิดหน่อยนะคะ อิอิ กรี๊ดแตกไป สามบ้านแปดบ้าน แถมอินจัดนึกคิดเป็นภาษาโบราณกันเลยทีเดียวเชียวเจ้าค่ะ ภาษาสวยมากกกก มาก ถึงมากที่สุด คนเขียนเก่งมาก เอ ผู้แต่งคนเดียวกับดาวเกี้ยวเดือน แต่เรื่องนี้คนละชั้นกันเลยนะคะ ผู้แต่งนี่มี sense of humor เยอะมากๆ คือแต่งแล้วให้คนหัวเราะตามได้เรื่อยๆ แล้วก็ไม่ได้ขำในเรื่องซ้ำๆ ที่ผู้แต่งแนวปัจจุบันสู่อดีด หรืออดีตสู่อนาคต มักยกมาเขียน เช่นใช้นู่นไม่เป็น ใช้นี่ไม่เป็น แต่เน้นอุปนิสัยที่แตกต่างจะยุคและสมัย ทำตัวผิดแผกแหวกประเพณี แก่นเซี้ยวเปรี้ยวซ่า ทำให้รักแม่หญิงการะเกดเวอร์ชั่นเกศสุรางค์ได้ไม่ยาก นางเอก เกศสุรางค์ สาวเจ้าเนื้อ ตัวอวบอ้วนตื่นขึ้นมาในร่างแม่หญิงการะเกด สาวน้อยอายุ 16 หุ่นเช้งกระเด้ะ หน้าตะสะสวย แต่นิสัยไม่งามเท่าหน้าตา แถมต้องรับมือกับอะไรมากมายที่ประดังประเดเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว ไม่ว่าจะเป็นการกินอยู่ วิถีชีวิตที่ต้องเนียนบอกบ่าวไพร่ประจำตัวว่า ความเจ็บไข้เมื่อครั้นไม่รู้สึกตัวทำให้ความจำเลือนหายไปหมด รวมทั้งต้องพยายามทำใจกับความเกลียดชังที่ผู้คนในบ้านมีต่อ แม่หญิงการะเกด คนเดิม แต่นางเอกของเราเป็นตัวของตัวเองเสียจนคนสมัยนู้นเค้าต๊กใจกันเลยทีเดียว รวมทั้งความมีน้ำจิตน้ำใจ น่ารัก ทำให้คนรอบข้างหันมาเอ็นดูได้ไม่ยาก แถมได้ไปเจอกับคนในประวัติศาสตร์มากมาย ชอบรายละเอียดที่ผู้แต่งใส่ไว้ เช่น การใส่กางเกงในที่นางเอกไปเย็บเอาเองที่นั่น เพราะมันโล่งโจ้ง หรือการนั่งส้วม และแม้แต่การใช้ผ้าซับระดู มีตอนนึงทำให้น้ำตาตก คือตอนที่นางเอกขอรับโทษแทนบ่าวไพร่ เพราะตัวเองบังคับคนอื่นไปเล่นซน จนเกิดเรื่องต่อยตี (นางไปต่อยคนอื่นนะคะ ฮาาาา....) จนผู้ใหญ่โมโห เลยจะโบยบ่าวไพร่ ตามสไตล์คือนางไม่ยอม และขอรับโทษเอง ผู้เขียนบรรยายปฏิกิริยาของตัวละครเสียจนน้ำหูน้ำตาไหลเชียวค่ะ จะว่าไปสงสารนางนะ คือรู้ประวัติศาสตร์ไทย จึงรู้ว่าใครจะตาย จะเกิดอะไรขึ้น แต่ก็แก้ไขอะไรไม่ได้ซักอย่าง ผู้เขียนเก่งมากที่สามารถเอาฉากในนิยายผสมผสานกับประวัติศาสตร์ได้อย่างลงตัว อ่านลื่น เสียอย่างเดียว ยศถาบรรดาศักดิ์และชื่อเยอะมาก จนบางครั้งจำตัวละครไม่ได้ เพราะแป๊บๆ ก็เลื่อนตำแหน่ง ชื่อก็เปลี่ยนเสียจนจำอะไรแทบไม่ได้ พระเอก ขอเรียกว่าพี่เดช หรือคุณพี่ละกัน 55555 ชื่อที่เป็นยศนี่เรียกไม่ไหว จำไม่ได้ แต่พระเอกเรื่องนี้ชอบมากค่ะ เป็นแนวที่ชอบอ่ะนะ คือเย็นชา มั่นคง นิ่งมากกกกก ถึงมากที่สุด แต่มักจะตบะแตก (กับตัวเอง) เพราะนางเอก แสดงอารมณ์เยอะ และมักแสดงออกทางแววตา อ๊ายยยยยยยยย ตอนแรกพระเอกเกลียดแม่การะเกดมาก เพราะเป็นผู้หญิงที่ไม่น่ารัก กิริยาไม่ชวนรัก แม้จะเอาอกใจเขา แต่ไร้สติปัญญา จนเขาเห็นเป็นของตายและไม่สนใจ แต่ไหงพอตื่นจากสลบไสลกลายเป็นแม่นางวิปลาสไปเสียนี่ พูดจาแปลกหู กิริยาไม่เรียบร้อยดั่งกุลสตรี แต่นิสัยกลับเปลี่ยนไป ไม่ว่าจะเป็นการพูดจากับบ่าวไพร่ ความมีน้ำอกน้ำใจ และแม้จะแก่นเซี้ยวและขี้สงสัยไปเสียทุกเรื่อง ทว่าน่าเอ็นดู น่ารัก ทั้งยังมีความคิดอิสระไม่เหมือนผู้ใด ไปๆ มาๆ คุณพี่เดชก็ถอนสายตาไปจากแม่หญิงการะเกดไม่ได้เสียแล้ว แถมแม่หญิงผู้นี้ไม่สนอกสนใจเขาเหมือนก่อน ทำให้บางครั้งชายหนุ่มหงุดหงิดเสียเต็มประดา แต่ปากหนักเหลือทน ในเรื่องนี้ได้เห็นการพัฒนาความสัมพันธ์และความรู้สึกที่พระเอกมีต่อนางเอกได้อย่างสม่ำเสมอ และความน่ารักในนิสัยคือการไม่ทำตัวเจ้าชู้ เอิกเกริก หรือหวานจนเลี่ยน แต่เป็นความหวานที่เหมาะสมในความรักชอบระดับนั้นๆ แหม่ อ่านแล้วมันกรี๊ดดดดดด คือตอนชอบแรกๆ ก็จะแค่มองตาวิบวับๆ หลังๆ นี่หวานจนตรูอยากจะย้อนยุคไปเป็นแม่หญิงสมัยนั้นกันเลยทีเดียว สมัยนั้นคงทรมานน่าดู และนางเอกคงเป็นผู้หญิงที่พระเอกไม่เคยเจอ ตอนที่ขอของต่างหน้าเพราะต้องไปดูงานต่างประเทศ 2 ปี (สมัยนี้ 2 อาทิตย์) นางเอกให้หมอนยัดนุ่นทำเอง (สมัยนั้นหมอนแข็ง นางเอกนอนไม่ไหว นอกจากกางเกงในยี่ห้อเกศสุรางค์ เลยทำหมอนเองด้วยเลย เก่งนะ) มีการทำมะม่วงน้ำปลาหวาน แถมเผยแพร่ บาบากู กับสีผุด (บาร์บีคิว กับน้ำจิ้มซีฟู๊ด) เสียจนคนติดอกติดใจกันเป็นแถบ อ่านแล้วก็รู้สึกว่าผู้เขียนต้องทำการบ้านมาอย่างดีทีเดียว เพราะต้องแจกแจงถึงสิ่งของ และกรรมวิธีทำนู่นนี่ต่างๆ มีตอนนึงที่นางเอกถูกสอนให้ทำแป้งร่ำ ผู้เขียนก็เขียนกรรมวิธีทำเสียจนคนอ่านรู้สึกว่า โหหห สมัยก่อนกว่าจะได้แป้งนี่ยากจัง ทำกันเองได้ แถมกลิ่นติดทนนานด้วย ขอนับถือค่ะ เอาเป็นว่าเรื่องนี้สนุกค่ะ แนะนำมากกกก เป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์ที่ไม่น่าเบื่อเลย ไม่เศร้าด้วย น่ารัก กุ๊กกิ๊ก แถมได้ความรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ด้วย เล่มนี้ให้คะแนน 10 เต็มเลยค่ะ ล้นด้วย ไม่รู้บุพเพสันนิวาส กับดาวเกี้ยวเดือน เล่มไหนคุณรอมแพงแต่งก่อนกัน ถ้าแต่งบุพเพฯ ทีหลังก็นับว่าพัฒนาทักษะการเขียนได้ดีมากค่ะ แต่ถ้าดาวเกี้ยวเดือนเขียนทีหลัง ก็จะแอบผิดหวังเล็กน้อย พลอตเรื่อง 10/10 ภาษาสำนวน ความลื่นไหล 10/10 การบิลท์อารมณ์ 9/10 ความพึงพอใจ 10/10 เรื่องนี้คนชอบเยอะมากๆๆๆๆๆค่ะ แต่ทำไมเราอ่านแล้วเฉยๆก็ไม่รู้ รู้สึกเหมือนนางเอกซนๆ เวอร์ๆ ประมาณนั้นค่ะ (หรือจะคาดหวังมากเกินไปก็ไม่รู้ ฮา) สงสัยต้องอ่านรอบ 2 ค่ะ คือบางทีอ่านนิยายรอบแรกไม่สนุก แต่พอมาอ่านรอบสองก็จะสนุกขึ้น
โดย: Sab Zab' วันที่: 3 กรกฎาคม 2556 เวลา:13:34:58 น.
เรื่องนี้อยากอ่านเพราะคนชมเยอะนี่แหละ แต่อ่านความเห็นคุณ Sab Zab แล้ว อืมม์ ...ลังเลแล้วนะ เพราะเคยอ่านเรื่องอื่นของผู้เขียนที่คนเีชียร์กันจัง แล้วคิดแตกต่างจากคนอื่น
ไว้คิดอีกทีดีกว่า โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 3 กรกฎาคม 2556 เวลา:13:39:47 น.
@katwan ใช่ค่ะ อ่านแล้วอินมาก อยากอ่านเพิ่มเหมือนกันเลย :D
@Sab Zab' นางเอกซนจริงๆ ค่ะ แต่ส่วนตัวไม่คิดว่ามากเกินก็เลยอ่านได้ค่ะ เพราะไม่ชอบอ่านประเภทนางเอกเยอะๆ เหมือนกัน @คุณพุดฯ 55555 ลองคิดดูค่ะ เคยเหมือนกันอ่านเรื่องที่คนว่าๆ สนุกแต่ส่วนตัวเฉยๆ แต่เรื่องนี้เค้าไม่ค่อยผิดหวังนะ ผิดหวังดาวเกี้ยวเดือนมากกว่า เหอะๆ โดย: ~*Sing Praise*~ วันที่: 3 กรกฎาคม 2556 เวลา:16:09:06 น.
เรื่องนี้หลายเสียงชื่นชมอะค่ะ แต่... จนป่านนี้หวานเย็นก็ยังไม่ได้อ่านสักที
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 3 กรกฎาคม 2556 เวลา:17:28:40 น.
ยังไม่ได้อ่านเหมือนกัน เห็นหลายคนชม ก็อยากหามาอ่านบ้าง ก็ยังไม่ได้หาอ่านสักทีเหมือนกัน
โดย: pae IP: 27.130.221.9 วันที่: 3 กรกฎาคม 2556 เวลา:18:43:02 น.
ชอบเหมือนกันครับ ถึงขั้นรักนิยายเรื่องนี้เลยด้วย
โดย: อุ้มสม วันที่: 3 กรกฎาคม 2556 เวลา:20:15:04 น.
เรื่องนี้เพิ่งซื้อมาเลยค่ะ แต่ยังไม่ได้อ่านเลย
ต้องรีบอ่านซะแล้ว ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ โดย: lovereason วันที่: 4 กรกฎาคม 2556 เวลา:0:48:06 น.
ได้ยินคนที่ไม่ใช่คอนิยายแต่มีโอกาสได้อ่านนิยาย เอ่ยชมถึงเรื่องนี้อยู่หลายครั้ง แต่เพราะปกติไม่ค่อยนิยมพลอตย้อนเวลา ก็เลยยังไม่ได้หามาอ่านจนถึงทุกวันนี้ เหมือนว่าพี่ในออฟฟิศจะมีหนังสือ อ่านรีวิวแล้วอยากลองยืมมาอ่านดูเหมือนกันค่ะ เพราะถึงจะไม่นิยมย้อนเวลา แต่ว่าชอบอะไรที่ขำๆ
โดย: prysang วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:13:12:52 น.
เพิ่งได้อ่านค่ะ วันนี้ก็ยังอ่านไม่จบเลยค่ะ แต่คอนเฟิร์มค่ะ สนุกมาก ๆ สมคำร่ำลือ
โดย: ปลาเม็ง วันที่: 6 กันยายน 2556 เวลา:10:19:17 น.
ตามข่าวที่ว่าพระเอกเป็นโป๊บ. ถ้ามองในแง่รูปลักษณ์อาจจะไม่ใช่ แต่คิดว่าในด้านยุคคลิกการแสดงออก โป๊บน่าแสดงได้เเข้าถึงบทมากที่สุดคือ ถ้าเล่นเย็นชา ก็ได้ แต่เมื่อยามแสดงความอาทรหรือหยอกเย้านางเอกน่ารัก ก็น่าจะดูน่ารัก อบอุ่นมาก ตน่าจะทำให้คนฟินตามไม่ยาก ทั้งน้ำเสียงที่บรรยายไว้. ก็ดูนิ่นนวลอ่อนหวานได้เลย. ทั้งการขี่ม้าฟันดาบ เรื่องนี้โป๊บน่าจะแสดงได้ดีอยู่แล้วแน่นอน
โดย: จร้าย กิจจานุกิจ IP: 27.55.172.143 วันที่: 17 กรกฎาคม 2558 เวลา:21:28:20 น.
กำลังอ่านอยู่เลยค่ะ ก็โอเคนะค่ะเท่าที่อ่านมาเสียอย่างเดียวโรงพิมพ์คงผิดพลาดลงหน้าซ้ำกันเป็นตอนๆเลยทีเดียว อ่านไปคืองง เอ้ยนางเอกฝันหรือยังไงซ้ำอีกแล้ว 5555
โดย: Tomka IP: 192.99.14.34 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2559 เวลา:16:23:55 น.
เป็นอีกคนค่ะที่จั้งใจอยากอ่านมากไปหาซื้อมา แต่พอมาอ่านแล้วรู้สึกว่าไม่สนุก อย่างที่คุณ Sab Zab ว่าไว้เลยคือจงใจให้นางเอกเก่งเวอร์ สามารถต่อกลอนกับพระมหาราชครู ผู้แต่งหนังสือสมุทรโฆษคำฉันท์พ่อพระเอกได้นี่คือ...
อีกอย่านิยายเสนอให้เห็นความแก่นเซี้ยวซนแบบลักษณะของเด็กรุ่นใหม่ไปใส่ในในความเป็นสตรีในยุคนั้นนี่เราก็รู้สึกไม่ค่อยอินแล้วค่ะ คืออะไนางเอกจะมีวีรกรรมที่เก่งเกิ๊นไปซะะทุกเรื่อง ส่วนตัวอ่านแล้วไม่สนุกไม่่ค่อยอินค่ะ แต่เป็นละครก็จะรอดูเพราะดูฟิตติ้งแล้วสวยมากกก อีกอย่างชอบทั้งเบลล่าและโป๊ป และบทละครคงจะนำเสนอให้สนุกได้ค่ะ โดย: สับสน IP: 203.114.112.227 วันที่: 16 มิถุนายน 2559 เวลา:15:36:29 น.
|
บทความทั้งหมด
|
แต่จำได้อย่างหนึ่งว่า อ่านจบแล้วอยากอ่านจดหมายเหตุลาลูแบร์ แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ได้หามาอ่านสักที ^_^