เถ้าแก่น้อย "ต๊อบ" สตอรี่ ประทับใจมาก และรู้สึกว่า "ต๊อบ" กลายเป็น inspiration ส่วนตัว ตั้งแต่ดูหนังเรื่องวัยรุ่นพันล้านมา ดูเสร็จ กินสาหร่ายก็จะกินแต่เถ้าแก่น้อย 5555 โคตรจะเว่อ แต่รู้สึกประทับใจที่เค้าไม่ยอมแพ้ อึดจริงๆ แล้ว พีช พชร ก็เล่นดีจริงๆ ตอนแรกว่าไอ้เด็กนี่ไม่เห็นจะหล่อเลย แบบไม่ใช่สเป็คงะ แต่พอเล่นเรื่องนี้แล้ว หล่อโคตร คือหน้าตายังเหมือนเดิม แต่ตัวละครมันทำให้ดูโคตรหล่อ เป็นพวกไม่ดูคนที่หน้าตา เอาเป็นว่า พอหนังสือเรื่องนี้ออกมา เลยไม่รอช้า ฉวยมาเลย เอามาอ่านดู มันเป็นเรื่องราวชีวิตของต๊อบนั่นแหละ ว่าจริงๆ แล้วเรื่องราวมันเป็นยังไง มันไม่เหมือนหนังอยู่แล้ว อ่านแล้วได้เรียนรู้อะไรเยอะนะ แล้วชอบความคิด มุมมอง และทัศนคติของเค้าด้วย เราชอบที่เค้าบอกว่า มีปัญหาเป็นเพื่อน เพราะมันทำให้เรียนรู้ ได้แก้ปัญหา เกิดโอกาส ชอบที่เค้าเป็นคนสู้ แบบกล้าถาม ถ้าอยากรู้ก็ถาม แล้วดั้นด้นไปถามถึงที่ ตั้งแต่ในหนังแล้ว คือตกใจมากที่เค้าเดินไปถึงม. เกษตร เพื่อจะหาวิธีทำให้สาหร่ายมันกรอบ บางที การคิดจะทำอะไรมันก็ไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น คิดให้เรียบง่ายเข้าไว้มันก็ทำได้ อีกอันที่ชอบคือ การที่เราไม่รู้ มันทำให้เรากล้าเดินหน้า เหมือนชีวิตเรายังไงไม่รู้ ด้วยความที่เป็นคริสเตียนด้วย หลายๆ ครั้งเลยเข้าใจว่าทำไมพระเจ้าไม่ให้รู้ล่วงหน้าว่าถ้าทำแบบนี้แล้วอะไรจะเกิดขึ้น เพราะถ้ารู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราจะไม่ทำ และคิดว่าทำไม่ได้ แต่พอทำไปแล้ว เจอปัญหา และผ่านไปได้ มันก็เลยโต และก้าวต่อไปได้อีก มองย้อนกลับไป ถ้ารู้ว่าจะเจออะไรล่ะก็... ไม่มีทาง พอคิดแบบนี้จะรู้สึกเหมือนพระเจ้ากำลังยิ้ม แล้วบอกอย่างอ่อนโยนว่า "That's why I don't tell you. " 5555 ขอบคุณต๊อบ ที่สู้และกล้า จนเรามีสาหร่ายอร่อยๆ กิน และเป็นสาหร่ายไทยที่ดังไปทั่วโลก ขอบคุณ ผกก. และนักแสดง วัยรุ่นพันล้าน ที่ทำหนังดีๆ ออกมาให้ดู และทำให้เถ้าแก่น้อยเป็น inspiration ของวัยรุ่นพันล้านในอนาคตอีกหลายคน ขอบคุณ booksmile ที่ให้ยืมรูป สุดท้ายขอบคุณ พระเจ้า ที่ไม่ยอมให้เรารู้ว่าเรากำลังจะเจอกับอะไร แค่รู้ว่ามีพระเจ้าอยู่ข้างๆ ก็เพียงพอแล้วในชีวิต <3 |
บทความทั้งหมด
|